zondag 11 oktober 2015

148 Ontmoeting

Kastanje

Ontmoeting

Wachtend op het plein achter de kerk zag ik een blad van een kastanjeboom naar beneden dwarrelen. De herfstzon scheen en op het plein was de lange schaduw van de boom zichtbaar en de straatmuzikant bespeelde zijn viool.

Het was prachtig weer en op dit bezoek had ik heel lang gewacht.

Het zal zo’n vijftig jaar geleden zijn dat ik haar voor eerst leerde kennen of kennen is misschien niet het juiste woord, we waren ongeveer even oud en misschien was het daarom dat ik haar nooit vergeten ben. Ze was voor mij een voorbeeld, maar dat wist ik toen nog niet, vergeten ben ik haar nooit.


Amsterdam


Ik was al vaker op die plek geweest waar ze ruim twee jaar woonde, maar de drempel was ik nooit eerder overgegaan. Het was er niet van gekomen. Ik zag haar zwaaiend uit een raam hangen en ik herkende haar meteen Annelies Marie. Ze wilde schrijfster worden, filmster en beroemd zoals alle meisjes van dertien.

Elke dag staan er rijen mensen rustig te wachten, mensen uit alle delen van de wereld. Iedereen kent haar, hoewel kennen is misschien niet het juiste woord.


Elke dag staan er mensen in de rij op het plein bij de Westertoren


Zelf is ze er allang niet meer, maar overal zag ik haar gezicht, ze glimlachte. Ik herkende de kleine kamers, de plaatjes op de muur. De ruimtes waren leeg, somber en donker. Hoewel we met velen door het huis liepen was iedereen stil of fluisterden. Ik zag de streepjes aan de wand, waar je kon zien hoeveel ze was gegroeid in lengte en boven trof ik haar fictieve vriendin Kitty, haar dagboek. Ik zag haar handschrift in het kleine boekje dat zoveel mensen hebben gelezen. Het is één van de meest gelezen boeken ter wereld.

Ik zag ook het kleine raam waar ze de Westertoren hoorde en de kastanjeboom kon zien. De Anne Frankboom (klik) zoals hij later werd genoemd, de boom is helaas in 2010 omgewaaid.


De verzamelde werken van Anne Frank zijn inmiddels ook gebundeld.


Annelies Marie Frank, beter bekend als Anne Frank schreef in de jaren dat ze ondergedoken zat. Terwijl rijen mensen door de straten liepen met hun handen hoog, ze werden afgevoerd, schreef Anne in het Achterhuis aan haar kleine tafeltje haar dagboek, korte verhalen, essays en ook haar mooie zinnenboek.

Anne schreef o.a.: Ondanks alles geloof ik in de innerlijke goedheid van de mens.

Het was nog steeds prachtig herfstweer toen ik weer naar buiten kwam, de violist speelde een stuk van Mozart en de klokken van de Westertoren lieten van zich horen. Het bleef door mijn hoofd spelen toen ik even later van het zonnetje genoot. In het kleine Amsterdamse achterhuis zaten in die barre oorlogsjaren acht mensen, waaronder Anne ruim twee jaar ondergedoken. Ruim twee jaar niet buiten en geen zonnetje op je huid.

Anne staat symbool voor de miljoenen slachtoffers die zijn gevallen in WOII en nog steeds is het dagboek een inspiratiebron voor schrijvers, film- en theatermakers.


Ik weet wat ik wil, heb een doel, heb een mening, heb een geloof en een liefde. Anne Frank, 11 april 1944


Voor het eerst is op basis van de originele teksten uit Het Dagboek van Anne Frank een theaterstuk gemaakt. Een historische gebeurtenis en het Theater Amsterdam is speciaal ontworpen voor ANNE door Architect Dick Venneman. In zijn ontwerp verwijst hij subtiel naar Anne Frank, de pilaren voor het theater hebben de vorm van de pennen waarmee Anne schreef.

Over het theaterstuk ANNE dat ik diezelfde avond zag in theater Amsterdam kan ik kort zijn, het is adembenemend en het grijpt je naar de strot. Het huis aan de Prinsengracht is volledig nagebouwd. Het was alsof ik haar eindelijk thuis trof, een ware ontmoeting. De intense stilte aan het eind van de voorstelling zal ik nooit vergeten.

Ik zou haar, Anne Frank willen bedanken, haar droom is werkelijkheid geworden. Ze is schrijfster, filmster en beroemd geworden en haar woorden treffen mij nog steeds.

“Ik wil nog voortleven, ook na mijn dood!” schrijft Anne Frank (15 jaar) op 5 april 1944.

Heb jij het Dagboek van Anne gelezen?


Doordenker:
Niemand is ooit arm geworden door te geven. (Anne Frank)



Anne Frank geboren 12 juni 1929 in Frankfurt am Main  overlijdt aan tyfus in Concentratiekamp Bergen- Belsen, maart 1945




In het Spotlight:

ANNE (klik)

De voorstelling ANNE in theater Amsterdam is wegens succes verlengd t/m december 2015, sinds de opening telde het theater al 250.000 bezoekers. De voorstelling zal jongeren zeker aanspreken en dus zeer geschikt voor een familieuitje. 
Tip: Er zijn aanbiedingen bij de ANWB en bij ING rentepunten. Er is op de site van de ANWB ook een backstagefilmpje te zien.

Poëzieclip (klik)  

Ik vond een Poëzieclip en ik had er nog nooit eerder van gehoord. De poëzieclip ZE gaat over Anne en geeft een mooi beeld van het Merwedeplein waar ze samen met haar ouders woonde voor dat het gezin onderdook. De clip is gebaseerd op het gedicht “Ze” van Milica Elzinga (destijds 15 jaar).

De Aanval (klik)  

De tentoonstelling De Aanval gaat over de vijfdaagse strijd om Rotterdam, een aanrader zeker voor de echte Rotterdammer, is nog te zien t/m 25 oktober a.s. De tentoonstelling in de Onderzeeboorloods is over het water goed te bereiken met de Aqualiner.


Geniet van het leven.

Liefs,
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey


3 opmerkingen:

  1. Ik heb het dagboek van Anne gelezen en herlezen. Jaren geleden al, en recent (een paar jaar geleden) nog eens. Ook ben ik in het Anne Frankhuis geweest. Ook jaren geleden al met mijn dochters klas toen zij nog op de basisschool zat, en twee jaar geleden met beide dochters nog eens overnieuw.
    Het blijft je naar je strot grijpen, het verhaal van Anne...
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nee. Daar kan ik heel kort en direct in zijn. Hoewel haar dagboek hier al járen in de boekenkast staat. Ik kan het niet, ik durf het misschien wel niet. Te veel, te hard, te heftig. Denk ik. Dus nee, ik heb het nog niet gelezen, maar ooit.. ooit zal ik vast eens voor gaan..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ga niet naar die voorstelling. Ik heb het dagboek vaak gelezen, ook veel boeken er om heen. Ik ging toen ik nog juf was, ieder jaar met mijn klas naar het Huis. En we bekeken ook ieder jaar met de klas de film met Jeroen Krabbé als Otto en Jip Wijngaarden als Anne. Een prachtige film. En dat alles is voor mij zo indrukwekkend en beeldbepalend geweest dat ik me er niet aan durf te wagen!

    BeantwoordenVerwijderen