320 Windstil

Het weer liet zich duidelijk niet van zijn beste kant zien deze week, ik loop nog steeds met mijn donzen jack buiten. Maar tussen de buien door heb ik toch nog tijd gevonden voor een mooie wandeling en dus trok Remi er toch nog op uit met de camera.

Op de grote stille heide, dwaalt een … vul zelf maar in, eenzaam rond. Deze week was de Brunssummerheide volop in het nieuws en ik was er stil van. De dader is gepakt, maar wanneer loopt hij weer vrij rond en hoeveel mensen zoals hij lopen er nog rond.

Ik wil niet in een negatieve spiraal terecht komen, hoewel met al de informatie die we tegenwoordig binnenkrijgen via de media, dat heel eenvoudig is.

In Voorne kun je door de natuur o.a.a paardrijden, fietsen en wandelen

Ik zag laatst een vrouw aan tafel bij een of ander actualiteitenprogramma die zei: De wereld is nog nooit zo veilig geweest als nu en zij onderbouwde haar verhaal. En dat had ik al eens eerder gehoord, dat de wereld veiliger is dan ooit. Maar dat is blijkbaar een onderwerp dat men niet graag in de media verspreid, want daar hoor je erg weinig over.

Dus tijd voor mijn eigen onderzoek en dat is tegenwoordig een eitje.

Na wat googelen kwam ik terecht bij Steve Pinker (klik) een Canadees-Amerikaanse taalkundige, psycholoog en schrijver van wetenschappelijke boeken voor een breed publiek. Ik vond een filmpje waarin hij laat zien dat de wereld veiliger is dan ooit, een filmpje dat heel interessant is en de cijfers zeggen heel veel. Wordt de wereld beter of slechter? (klik) Ga er maar eens even voor zitten, laat het tot je doordringen en trek dan je conclusie. 

Is de wereld veiliger?

Meidoorn, paardenbloem en fluitekruid

Na het zien van de beelden nam ik even afstand en zette ik een kop thee om vervolgens op de bank de beelden te overdenken. Het theezakje vroeg aan mij: Hoe ziet je toekomst eruit? Rooskleurig, zei ik hardop en dacht er gelijk achteraan, het moet niet gekker worden, ik praat met mijn theezakje.

De duinen van Voorne

Het was windstil die dag aan het strand op het eiland Voorne, het ene moment was de hemel grijs en het volgende moment helderblauw met hagelwitte wolken.

Ik begon mijn wandeling deze keer vanaf de parkeerplaats bij Aan Zee (klik) je kunt daar vandaan, bij het TOP- het Toeristische Overstap Punt (klik) je wandel of fietsroute starten en op de borden kun je zien hoelang de routes zijn.

Ik koos die dag mijn eigen route omdat ik de weg daar vrij goed ken. Ik hoorde alleen de vogels en verder was het windstil. Ik kwam alleen twee vogelaars tegen gewapend met verrekijkers en joekels van camera’s. Het was dan ook echt schitterend en fotogeniek weer, dat kun je wel zien aan de plaatjes.

TOP aan mogelijkheden

Helaas was Aan Zee gesloten die dag, jammer want er is daar een heerlijk terras, maar je kunt daar ook fijn zitten als ze gesloten zijn, maar dat is wel iets minder leuk.

Toch is het “project” Aan Zee een bezoekje waard, ook als het bijzondere restaurant gesloten is. Beklim het dak naar de uitkijktoren maar eens als je er bent en ontdek dat het volledig gebouwd is met natuurlijke en duurzame materialen. Maar er is meer, de energie wordt opgewekt uit zon en wind en er wordt gekookt op hout. Op het dak staan zonnepanelen en zonneboilers en naast het restaurant staan de windmolens.

Het bedrijf is verder voorzien van een lagetemperatuur verwarming- en koelinstallatie die de nodige energie haalt uit de bodem: in de zomer wordt de warmte afgevoerd naar diepe bodemlagen om in de winter weer te worden gebruikt. Het afvalwater wordt gezuiverd in een helofytenveld en het hemelwater wordt in de duinen gefiltreerd waardoor er geen rioolaansluiting nodig is.

Links de uitkijktoren van Aan Zee

Met een intens gelukkig gevoel liep ik aan het einde van mijn wandeling terug naar de auto. Ik besefte op dat moment ineens, dat de mens alles moet loslaten om te beseffen hoe rijk het leven op deze aarde is. Ik blijf positief, want zo grijs is het leven niet als je goed kijkt.

De vlier bloeit al

Het filmpje van Steve Pinker dwaalt nog steeds rond in mijn hoofd, hij zegt daarin: Onze wereld zal nooit perfect zijn, maar er is geen limiet aan wat we kunnen verbeteren. Hij eindigt het filmpje met deze woorden:

Leven is beter dan de dood,

gezondheid is beter dan ziekte,

overvloed beter dan armoede,

vrijheid beter dan dwang,

geluk beter dan lijden

en kennis beter dan onwetendheid en bijgeloof.

Wat de media ons voorschotelt is vaak niet zo rooskleurig. Maar bedenk dat wij daar zelf ook een steentje aan bijdragen als we negatieve beelden en berichten verspreiden via allerlei kanalen, zonder de werkelijke feiten te kennen. De ene mens kan dat verdagen en een ander mens niet, die wordt meezogen die negatieve spiraal in en wordt ziek en dat kan ongekende gevolgen hebben.

Terwijl ik dat laatste schrijf denk ik #Doeslief (klik) 

Windstil, maar toch laat de wind zich zien

Vandaag haalde ik mijn koffer uit de berging, er staat een nieuw avontuur op de agenda. Ik weet een ding zeker, daar zal ik mijn donzen jack niet nodig hebben. Ik vlieg naar de zon naar een bloemeneiland in de Atlantische Oceaan, waar ik vast weer mooie plaatjes kan maken.

Waar gaat ze heen, denk je nu misschien en het antwoord zit in dit liedje (klik) 

Ik laat het bloggen even los, even nieuwe inspiratie opdoen op een mooie plek ver van huis. Begin juni hoop ik jullie hier weer te treffen, dan deel ik graag mijn bloemrijke avontuur met jullie.

Welk avontuur ga jij de komende tijd aan?

Doordenker:

Volg de natuur zoals een vlieger de wind.

Windmolens, eens werd er tegen gestreden

In het Spotlight:

Voorne en Putten (klik) 

Er is op de Zuid-Hollandse eilanden, Voorne en Putten zeker in deze tijd altijd van alles te doen, op de site lees ik: 1 Wereld 2 Eilanden en dat is zeker waar, want natuur en industrie liggen hier dicht bij elkaar. Op Voorne en Putten is de natuur ongekend mooi, hoewel je dat van het Europoortgebied wellicht niet zou verwachten. Er zijn tal van evenementen en festivals op en rond het water, bezoek de Duinhuisjes eens of wandel eens mee met de boswachter en ontdek de verborgen plekjes. Kijk op de site naar de uiteenlopende evenementen.

Rotterdamse festivals (klik) 

In Rotterdam wordt natuurlijk ook veel georganiseerd de komende tijd en omdat ik er even niet ben verwijs ik je naar de site van de Rotterdamse Festivals. Waar je kunt zien wat er de komende tijd te doen is, handig om je uitjes te plannen. Natuurlijk zijn er de Operadagen en de Verborgen Tuinen, maar vergeet vooral ook niet de Architectuurmaand met de Dakendagen als hoogtepunt.

Rotterdamse Dakendagen (klik) 

Je kan het dak op in Rotterdam van 31 mei t/m 2 juni 2019, je kunt nu al een dakpas kopen (8,50 euro) en op de site zien welk dak je op kan. Ik weet zeker dat je versteld zal staan van de vergezichten. Voel je een vrij als een vogel boven stad en schiet eens andere plaatjes dan normaal.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.

319 Vrij

Vandaag sluiten we de eerste en altijd gedenkwaardige week van mei alweer af. Het is Bevrijdingsdag en gisteren herdachten we.

Na al het mooie weer waren we bijna vergeten dat het nog zo vroeg in het jaar is. Maar moeder Natuur heeft ons deze week weer even met beide benen op de grond gezet. Het was koud, grijs en ook nog nat.

Na al dat schrijven over mijn reisavontuur in Oost-Duitsland werd het weer eens tijd voor de stad waar ik geboren ben en die nog niet klaar is met herdenken. Immers in Rotterdam wordt jaarlijks op 14 mei het grote bombardement van 1940 herdacht. Eigenlijk heeft die grote ramp ertoe geleid dat de stad Rotterdam zo’n moderne uitstraling heeft, de skyline heeft dan ook niet voor niets de bijnaam Manhattan aan de Maas gekregen.

Het Noordereiland met zijn statige panden

Deze zwerfkei liep de afgelopen week een wandeling over een legendarisch stukje Rotterdam, het Noordereiland (klik). Een mooie wandeling over drie bekende bruggen, vanaf Zuid door het centrum van de stad en weer terug naar Zuid. Ik maakte heel veel foto’s en dus deze keer extra veel foto’s om te delen.

Ik begon mijn wandeling bij Metrostation Wilhelminaplein en vandaar af bleef ik aan de kade lopen met de Maas aan mij linkerhand. Na enige meters moet je om een hoog kantoorgebouw, de Maastoren, lopen maar als je daarna naar links gaat dan zie je direct al het oude, wat vervallen Poortgebouw(klik) Het Poortgebouw is een Rijksmonument, maar is duidelijk aan een opknapbeurt toe is. Als je onder het gebouw doorloopt sta je op de Eva Cohen-Hartogkade.

Links boven de muur, een herinnering aan Loods 24 en het kindermonument

Wie was Eva Cohen-Hartog dacht ik op dat moment. Thuis googelde ik, maar kwam niet meer te weten dan dat zij was geboren in Oss op 11 november 1889, secretaresse was bij de Nederlands Israëlische Gemeente en overleden is in 1940. Ze is geridderd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Ik liep een klein stukje verder, daar staat nog een klein stukje muur van het haventerrein aan de Stieltjesstraat, dat ons herinnert aan Loods 24 (klik) Via Loods 24 werden 6.790 mensen gedeporteerd tussen 30 juli 1942 en 22 april 1943 en sinds 2013 staat hier ook het Joods Kindermonument (klik) waarop 686 namen staan van kinderen van één maand tot twaalf jaar, zij werden hiervandaan samen met de volwassenen gedeporteerd naar Kamp Westerbork in Drenthe.

Ik stond een tijdje stil bij het kindermonument en werd mij dubbel bewust van mijn vrijheid.

Ik vraag mijn ogen wat ik zie, de Hef en daarvoor de Koninginnenbrug

Ik liep langs het water verder en zag de Hef voor mij, bij Villa Zebra en al voor ik de foto maakte las ik op het raam: Ik vraag het mijn ogen… Een mooie vraag die mijn mondhoeken naar boven krulden. Natuurlijk liep ik de beroemde hefbrug over, die in de volksmond De Hef (klik) wordt genoemd. Aan de overkant van de Koningshaven het Noordereiland.

De oude spoorbrug, de Hef

Opvallend aan het Noordereiland zijn de statige oude panden die bewaard zijn gebleven omdat de Duitse bezetter hier was gestationeerd in WOII werd het eiland tijdens het grote bombardement gemeden.

Ik liep rechtdoor de Van der Takstraat in tot aan het plein links en daar ging ik linksaf het Burgemeester Hofmannplein op. Ik stond al direct bij een monument, de Wilhelminafontein (klik) dat in 1898 ter gelegenheid van de inhuldiging van Koningin Wilhelmina is geplaatst.

Het Burgemeester Hofmannplein, de Wilhelminafontein en de Erasmusbrug

Een mooie foto maken was onmogelijk omdat er een groep toeristen op de fiets was gearriveerd, die uitgebreid selfies namen en daar alle tijd voor hadden.

Op het Burgemeester Hofmannplein staan verschillende monumenten o.a. ook het Stieltjesmonument (klik) ter nagedachtenis aan Thomas Johannes Stieltjes sr. (1819 – 1878). Hij wordt gezien als de architect van de aanleg van de havens in Feyenoord ten zuiden van de Nieuwe Maas.

Het Stieltjesmonument

Ik liep het hele plein af, alsmaar rechtdoor de Burgemeester Hofmannstraat in en daarna nog steeds rechtdoor de Prins Hendriklaan door. Tussendoor zag ik leuke doorkijkje naar de kade en de skyline en zag ik ook de mij bekende bruggen boven de panden uitsteken. De witte Zwaan en de rode Willems. Helemaal aan het eind van de Prins Hendriklaan, liep ik linksaf de Prins Hendrikstraat in, terug naar de kade en liep met het water aan mijn linkerkant naar het Prinsenhoofd.

Verrassende doorkijkjes en prachtige gevel ornamenten

Aan het Prinsenhoofd heb ik mooie jeugdherinneringen, vanaf die plek zag ik als kind vaak het vuurwerk met de jaarwisseling. In mijn herinnering een prachtige plek met een fantastisch uitzicht over de Nieuwe Maas.

Maar toen ik daar aankwam op het Prinsenhoofd, kon ik bijna de scherven van mijn mooie jeugdherinneringen op de kade horen vallen. Voor mij de reus, het baken van de stad, de Erasmusbrug die de bijnaam De Zwaan draagt. Vanaf het Prinsenhoofd een niet te missen staaltje bouwkunst die het uitzicht, dat ik nog in mijn herinnering had, volledig blokkeerde. 

Maar toch vind ik die plek, het Prinsenhoofd, nog steeds een bijzonder punt in de stad.

Het Prinsenhoofd aan de voet van de reusachtige Zwaan

Zou het Noordereilaand met het stijgen van de waterspiegel ooit onder water verdwijnen?

Met die vraag in mijn hoofd liep verder met het water links naast mij en liep de kade af met achter mij De Zwaan en voor mij de rode Willemsbrug. Ook aan deze kant van het Noordereiland staan statige panden langs de kade o.a. het oude Hulskampgebouw. Ik zag prachtige gevelstenen en ornamenten, oude deuren en natuurlijk geveltuintjes.

Rechtsonder de tegel met de brandgrens-markering en aan de gevels de vlag

In een van de oude straatjes kwam ik ook de Brandgrens markering (zie foto) tegen, een tegel die ‘s avonds verlicht is. Je kunt ook een Brandgrens-wandeling maken (klik hier voor het pdf-bestand met de wandeling) door de stad. Maar die wandeling bewaar ik voor een andere keer.

Het Noordereiland is een land opzichzelf met een eigen vlag, die dagelijks aan de gevels hangt, groen-wit-groen met daarin een knalrood hart en daar zijn de eilanders trots op. 

Straatkunst door Anton Vrede  (klik)

Op het punt waar nog een pijler staat van de oude Willemsspoorbrug (net na de Van der Takstraat) klom ik door het gras naar boven en ontdekte een bijzondere plek. Vanaf die plek keek ik natuurlijk uit over de Nieuwe Maas en zag aan de overkant het Witte Huis, de Markthal en het Potlood en toen ik omkeek zag ik: Ons Park (klik). 

Herken jij de skyline, de Markthal, het Potlood en het Witte Huis

De dijk waarop ik stond was de oude spoorbaan met aan het eind De Hef. Ik liep richting de Hef voor wat foto’s en daar ontdekte ik dat langs het pad ook humor op de loer lag. De bankjes die er stonden waren voorzien van opvallende teksten (zie foto). 

Bankjes voor achterblijvers, voorbijgangers, nachtbrakers, dagdromers, luchtfietsers, grondsleggers, kromdenkers en rechtbreiers. Alle gekheid op een bankje.

Zitbankjes voor lolbroeken

Humor, simpel en eenvoudig, zoals je dat overal in de stad Rotterdam tegenkomt.

Onderaan de oude spoordijk liep ik door het park weer richting de kade en de Willemsbrug, daar nam ik de trap naar boven en liep ik de hoge brug over richting centrum. 

Links de Willemsbrug en rechts de Hef en onderaan de oude spoordijk Ons Park

Aan de andere kant van de Nieuwe Maas liep ik onder de weg door en stak over naar de Oude haven (klik) met de museale sleephelling Koningspoort. Het markante gebouw links is het Witte Huis (klik), het was de eerste wolkenkrabber van Nederland en naar men zegt ook van Europa. 

Het Witte Huis heeft als een van de weinige gebouwen in het centrum het bombardement doorstaan.

De Oude Haven met op de achtergrond het Witte Huis

De wandeling ging verder onder de Kubuswoningen (klik) door en om de Oude haven. En met het water nog steeds links van mij, liep ik langs de historische schepen richting Witte Huis. 

Onder de kubuswoningen door naar de andere kant van de Oude Haven

Ik stak de weg weer over naar de kade aan de Boompjes richting Erasmusbrug. Er lagen die dag twee cruiseschepen, maar eenmaal aangekomen bij de Erasmusbrug was de Rotterdam, het cruiseschip van de Holland Amerika Line net vertrokken.

Het cruiseschip van de Holland Amerika Line, de Rotterdam zag ik nog net vertrekken

Ik liep de Erasmusbrug over langs de KPN-toren naar Metrostation Wilhelminaplein, waar ik mijn tocht van die dag was begonnen.

Natuurlijk keek nog even omhoog naar die imposante brug, die elegante stalen zwaan en naar de skyline van mijn geboorte stad. Boven mij krijsende meeuwen en op dat moment ineens een zwerm mussen...

De Erasmusbrug houdt ons aan het lijntje

Dat was de ringtone van mijn mobiel. Ik zag de mensen om mij heen glimlachend kijken, ook de meeuwen maakten een lachen geluid en ik lachte terug. Het was het reisbureau, mijn tickets lagen klaar voor mijn volgende avontuur, hoewel dat pas over twee weken zal beginnen. Wat is het leven toch mooi als je vrij bent als een vogel.

Wij leven hier al 74 jaar in vrijheid, bijna een mensenleven lang. 

Vrij zijn is kostbaar, maar beseffen wij voldoende hoe kwetsbaar vrijheid is. Een deuk is zo opgelopen, en als de lak eraf is en letselschade blijvend, dan ziet het leven er heel anders uit. Vrijheid, iedereen heeft er recht op, maar niet iedereen kent het, vrij zijn is absoluut niet vanzelfsprekend.

Vrijheid, dat wil toch iedereen. Ja toch, niet dan….

Freedom – Pharrell Williams (klik) 

Hoe geef jij de vrijheid door?

Doordenker:

Vrijheid grenst aan die van anderen.

De rode Willemsbrug 

In het Spotlight:

Boekentip:

Boeken die spelen in Rotterdam ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en die beslist de moeite waard zijn om te lezen:

De lege stad - Simone van der Vlugt (klik) 

Het huis met de Leeuwen - Tania Heimans (klik) 

Highlights fietstour Rotterdam (klik)   

Laat je eens verrassen door de moderne architectuur en de fascinerende geschiedenis van Rotterdam tijdens een 2,5 uur durende tocht onder deskundige leiding van een gids. Ontdek de stad eens op de fiets, reserveren kan via de site.

Rotterdamse Dakendagen (klik) 

Je kan het dak op in Rotterdam van 31 mei t/m 2 juni 2019, je kunt nu al een dakpas kopen en op de site zien welk dak je op kan. Ik weet zeker dat je versteld zal staan van de vergezichten. Voel je een vrij als een vogel boven stad en schiet eens andere plaatjes dan normaal.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.