Uitzicht vanaf het Groothandelsgebouw
Cultuur
Deze week laat ik jullie veel foto’s zien die ik maakte
tijdens de 1e Rotterdamse Dakendagen, inmiddels twee weken geleden.
Het was een bijzonder evenement dat in de komende jaren zeker nog zal groeien.
Ik startte bovenin het Groothandelsgebouw, dat
vlak naast het Centraal Station is
gelegen. Van boven af bleek het Centraal Station een immens gebouw, nog groter
dan je vanaf de straat zou verwachten en verrassend genoeg zag ik “edelstenen”
op het dak.
Ik liep heel wat af en heel wat trappen, goed voor mijn
conditie. Ik ontmoette op grote hoogte leuke mensen die evenals ik neerkijkend
op “Miniworld”, Rotterdam eens van een andere kant bekeken. Thuis nestelde ik mij achter mijn
laptop en bekeek de talrijke foto's, het was een mooie dag en ik had gelukkig
nog de foto’s.
Centraal Station Rotterdam
Ik keek neer op een wereld die er vredig bij lag en bruiste
van energie. Positieve energie door muziek gegeven. Op een podium werd poëzie
voorgedragen en even verderop werd Hamlet opgevoerd. Ik zag een klein meisje in
een tutu dansen en naast haar een kleine prins op een wit hobbelpaard.
In een park even verderop zag ik een oase van rust en daar
klonk Mozart, er stond een violist de sterren van de hemel te spelen. In het
grasveld lagen mensen te genieten van muziek met en zonder boek. Langs de kant
van de vijver stond iemand met een schildersezel, die aandachtig met in zijn ene
hand een kleurenpalet en in zijn andere hand een penseel, het landschap
bestudeerde.
Er werd gelachen en gedanst, door heel jonge, maar ook door
héél oude mensen, iedereen was blij en gelukkig. Er was geen wolkje aan de
lucht en de lucht was hemelsblauw.
Stadhuis vanaf gebouw Hoboken
De bel ging, de bel? Nee, het was de wekker en ik hoorde op
de wekkerradio dat Thé Lau was overleden.
Deze week namen we, voor de tweede week op rij, afscheid
van een groot woordkunstenaar. Vorige week was dat Dr. P en deze week Thé Lau hij
werd 62 jaar. Gelukkig werd hij groots herdacht en zelfs in het Europees
Parlement werd zijn tekst genoemd: “Iedereen is van de wereld en de wereld is
van iedereen”.
Beide heren laten ons een grote, mooie erfenis aan
woordkunst na en dat verdient respect.
Hotel Atlanta
Ik had gedroomd dat de wereld er zo vredig bij lag en dat
iedereen gelukkig en blij was. Het nieuws op de radio zette mij na die mooie droom
weer met beide benen op de grond. De woordkeuze van de “Heren van stand in
Nederland” houdt de gemoederen bezig (bepaald geen wordkunst) en dat terwijl er veel belangrijker zaken
zijn in de wereld.
Weer wordt door de regerende partijen in ons land, cultuur
wegzetten als overbodige luxe. In de breedste zin van het woord, wordt cultuur al
jaren verwaarloosd, vernederd en gehoond. Stef Blok sprak
ooit, dat wie van Shakespeare ’s Romeo en Julia wil
genieten, net zo goed een DVD van de West Side Story kon kijken en de woorden
van Jan Peter Balkenende waren ooit, vanuit zijn totale gebrek aan aandacht
voor cultuur: “De Erasmusbrug is ook Cultuur”. Sinds 2011 is er in Den Haag
respectloos omgegaan met alles op het gebied van cultuur.
Vanaf het dak van Het Witte Huis boven v.l.n.r. Nieuwe Maas, Wijhaven, Scheepmakershaven en onder Haringvliet en Nieuwe Maas
Vanaf grote hoogte lag de Erasmusbrug er klein, maar groots bij. De skyline van Rotterdam heeft iets machtigs gekregen door de jaren heen en hoe
bizar dat ook klinkt, hebben we dat eigenlijk te danken aan het grote
bombardement in 1940. De stad heeft aanzien gekregen en daar kunnen we niet
omheen. Architectuur is ook cultuur, net zoals kunst, literatuur, theater, film, fotografie en
muziek.
Ik zag deze week Joop van de Ende bij Jinek een
prachtig pleidooi houden en zijn woorden blijven mij deze week bij: “Een land
zonder cultuur, zonder kunst is een heel arm land”.
Het Witte Huis
In het verhaal van Joop van der Ende herken ik ook iets van
mijzelf, ik ging ook voor het eerst naar het theater op de lagere school, naar
Repelsteeltje in het Zuidplein theater en ook bij mij is de liefde voor theater
daar gezaaid en heeft mij nooit meer losgelaten.
Sinds 2011 is er al heel veel kapot gemaakt op cultureel
gebied en daar zijn heel veel mensen de dupe van geworden. Nu wordt er in Den
Haag weer gesproken over BTW-verhoging, de “Heren van stand” geven nog even de
nekslag. We mogen niet toestaan dat de culturele instellingen en evenementen alleen
toegankelijk worden voor de elite van ons land. Ook voor mensen met een smalle
beurs moet de drempel laag blijven. Kinderen moeten opgroeien met elke vorm van
cultuur en mogen niet het kind van de rekening worden.
Uitzicht vanaf de 7e etage van De Rotterdam
Hoelang blijft men in Den Haag naar cijfers, targets en grafieken staren, terwijl het belangrijkste in een mensenleven niet is uit te
drukken in cijfers. Wanneer komt Den Haag weer bij zinnen?
De huidige generatie is bepaald geen protestgeneratie en
dat is jammer. Het zou in deze tijd niet misstaan om weer vaker en met héél
veel mensen uit de samenleving de barricade te beklimmen, het is tijd om een
vuist te maken voor het te laat is.
Dromen zijn bedrog, dat weet ik, maar ik blijf dromen van
een rijkere wereld.
Vanaf het dak van Het Witte Huis de Oude Haven, de Kubuswoningen, het Potlood en de Markthal
Doordenker:
Blijf trouw aan jezelf ondanks alle tegenslagen.
In het Spotlight:
Nog meer Rotterdamse Daken zien? Kijk dan eens op de site
van Jolanda van Rotterdam through my lens en geniet van het uitzicht.
Bij het zoeken naar leuke tips kwam ik terecht op een site waarin
alle Zuid Hollandse festivals staan er is
nog zoveel om te gaan zien de komende tijd, dus zet deze site bij je favorieten
en noteer je favoriete festival in je agenda.
Ik wens je een fijne week.
Liefs,
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey
Een reactie op
mijn Blog stel ik zeer op prijs.