212 Tiktak

Een mistige ochtend in Ubeda, Andalusië

Tiktak

De wereld is in nevelen gehuld als ik opsta, buiten schemert het nog en het is alsof ik op mijn eigen eilandje zit. Mist verbergt de boze buitenwereld en op de achtergrond tikt de klok, tiktak.

De zon schijnt haar zonlicht elke dag wat langer op de aarde. De dagen lengen zegt men, maar de dagen tellen elke dag 24 uur en dat veranderd niet.  De tijd tikt weg en nog even en het jaar zit erop. December is een maand van geven en vergeven, van herdenken en schenken en van afsluiten en opnieuw beginnen.

De Mezquita, Cordoba, Andalusië

Die week tussen kerst en oud- en nieuwjaar lijkt altijd enigszins beladen, we moeten nog zoveel en eigenlijk zijn we er klaar mee. Althans zo beleef ik dat en als ik daar met anderen overpraat, ben ik echt niet de enige die dat zo voelt. Ik heb altijd een intens verlangen naar de lente in die laatste week van december en dat heb ik al zolang ik mij kan herinneren.

Op mijn tafel staan witte tulpen statig rechtop in de vaas. Eigenlijk tegen mijn principe, normaal koop ik ze pas in het nieuwe jaar. Maar ik kon de verleiding niet weerstaan, het voorjaar lokt.

Spaanse winterzon

Op die mistige ochtend besloot ik mijn laptop op tafel te zetten en mijn blog te schrijven, omdat daar op nieuwjaarsdag (a.s. zondag) niet veel tijd voor overblijft. Glimlachend zat ik aan tafel met mijn nieuwe trekking schoenen aan, die ik thuis uit probeer in verband met mijn moeilijke voeten. Zodat ik straks in het nieuwe jaar de nog ongebaande paden gemakkelijk kan lopen.

Bij het maken van mijn collages neem ik het jaar door, mijn foto’s staan in mapjes per jaar en maand opgeslagen en dat geeft een mooi jaaroverzicht en wat had ik een mooi jaar.

Toen wij uit Rotterdam vertrokken...

Ik vierde vorig jaar Oud en Nieuw in Andalusië en volgens zeggen zitten dan alle Spanjaarden in rood ondergoed (dat brengt geluk) met twaalf druiven te wachten op de twaalf slagen van de klok om middernacht. Elke etalage was gevuld met rode lingerie, maar of het daadwerkelijk klokslag twaalf werd gedragen dat heb ik niet gecontroleerd. Maar om middernacht werden er wel bij elke twaalf klokslagen druiven gegeten, bij elke klokslag één. Die traditie is in 1909 ontstaan in Alicante en elke druif zou volgens zeggen een maand geluk brengen.

In Argentinië bestaat die traditie ook, maar daar worden rozijnen gegeten. Zou men in Villa Eikenhorst (klik) om middernacht ook klaar zitten met een bakje rozijnen op schoot?

Een droom werd werkelijkheid

Als ik mijn foto’s bekijk van het afgelopen jaar waren er zeker hoogtepunten, een langgekoesterde wens kwam uit. Ik maakte mijn droomreis, een cruise naar Noorwegen en vertrok vanuit mijn geboortestad Rotterdam met de Ms. Rotterdam. Het werd een onvergetelijke verwenvakantie, gelukkig heb ik de foto’s nog van die prachtige reis. Ook werd de helft van mijn huis opgeknapt en het ziet er weer uit om door een ringetje te halen.

Het was natuurlijk niet altijd goud wat er blonk, tegenslag hoort er ook bij in het leven. Maar daar wil ik het nu niet meer over hebben. Ook tegenslagen kun je omdenken en uit die nare ervaringen kun je het beste halen.

Home is where the hart is

Natuurlijk heb ik plannen voor het nieuwe jaar, voornemens zou ik het niet willen noemen. Hoewel ik wel voornemens ben om de andere helft van mijn huis ook op te knappen. Behangen en witten, het is eigenlijk noodzaak. Maar plannen zijn er ook, meer wandelen, fietsen en wat minder gewicht op de schaal, dat zou fijn zijn. Maar boven aan mijn lijstje staat GENIETEN, omdat ik weet dat alles in een klap veranderd kan zijn.

Leef bewust en geniet van alles wat maar binnen je mogelijkheden ligt.

De klok tikt de laatste uren weg, tiktak-tiktak … en ik wens jullie voor 2017, prachtige maanden, succesvolle weken, opgeruimde dagen, gezonde uren, zorgeloze minuten en heel gelukkige seconden.

Hebben jullie al plannen voor 2017?

Zonsopgang in de Noorse Fjorden

In het Spotlight:

Lastminutes Rotterdam (klik) 

Ik heb hier een mooie tip voor liefhebbers van theater, cabaret, opera, musical, concerten e.d. elke donderdag wordt het lastminute-aanbod bekend gemaakt op de site van Rotterdam Tourist Information(klik) . De kaarten waren altijd alleen verkrijgbaar bij de Rotterdam Tourist Information aan de Coolsingel 114. Maar er is een verkoopadres bijgekomen op het Centraal Station, aan de balie van de Rotterdam Tourist Information kun je vanaf donderdag 12.00 tot en met zondag 17.30 uur lastminute tickets kopen met hoge kortingen.

Dat kunnen verrassende avondjes uit in Rotterdam worden, een mooi plan voor 2017.

Hubert de Givenchy “To Audrey with Love” (klik) 

In het Haagse Gemeentemuseum is nog tot 26 maart 2017 een prachtige tentoonstelling te zien: Hubert de Givenchy – To Audrey with Love. Het is een overzicht tentoonstelling van Givenchy ’s werk dat een tijdspanne van een halve eeuw omvat, van de opening van Maison de Givenchy in 1952 tot zijn terugtreden bij het modehuis in 1995. De couturier zelf heeft zijn meest geliefde creaties geselecteerd. De actrice Audrey Hepburn droeg veel van zijn creaties die ook te zien zijn in de tentoonstelling, naast de ontwerpschetsen, tekeningen, foto’s en filmbeelden.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

211 Verschil

Kerstbloemen

211 Verschil

Het aantal gebeurtenissen in de afgelopen week is niet op een hand te tellen, het leven bestaat uit keuzes maken en dan blijven de highlights van deze week over. Er kwam een einde aan mijn carrière als ouvreuse en de winter begon. Maar mooier dan wat ook, er werd een grote ster geboren die duidelijk het verschil maakte.

De volledige symboliek van kerst lijkt te zijn verdwenen, als ik de commercials mag geloven gaat het uitsluitend over eten, gezelligheid en een witte kerst. Een droombeeld, terwijl veel mensen de kerstperiode als een nachtmerrie ervaren en er in veel huishoudens geen geld is voor een giga-kalkoen, die een slecht leven achter de rug heeft. We laten ons meeslepen in commerciële droombeelden en nepnieuws. Bovendien zit een witte kerst er bij 13°C-graden echt niet in.

Schaapjes in de kerststal

Maar er is een lichtpuntje, in deze boze wereld waar volwassenen zich als kleine kinderen gedragen weet een kind van zes het tij te keren.

De ongeneselijke Tijn had maar een wens, hij stond voor het glazen huis samen met zijn vader om zijn eigen Serious Request actie te starten. Zijn vader vertelde in het kort wat de tragische drijfveer was, Tijns levensverwachting is kort, maar er zijn ook kinderen die niet eens zes jaar worden. Met het lakken van nagels wilde de zesjarige Tijn heel graag geld inzamelen en zijn streefbedrag was 100 euro.

Kerstster

Ons koude, harde kikkerland werd als bij toverslag geraakt, heel Nederland lakt inmiddels. De actie van Tijn heeft uiteindelijk ruim 2,5 miljoen euro opgeleverd. Nederland heeft gelukkig het hart nog op de juiste plek als het erop aan komt, wat een opluchting.

Maar ik vraag mij toch af, waarom we een dramatisch verhaal nodig hebben om iets voor een ander te betekenen. Die kleine jongen die het verschil maakte, zullen wij nooit meer vergeten, dat weet ik zeker en dat heeft Sanne (klik) prachtig verwoord in het liedje dat ze speciaal voor Tijn schreef:

Je bent een voorbeeld voor ons allemaal, je bent een held, een jongen en een eeuwig mooi verhaal.

Warme wollen truien ontbreken deze kerst

Een eeuwig mooi verhaal, net zoals het verhaal van eeuwen geleden over die ene kersnacht. Ik ben alleen bang dat die verbondenheid, die de kleine Tijn terug heeft weten brengen in de harten van mensen, ook weer als sneeuw voor de zon zal verdwijnen.

Maar voor nu weet ik dat het goede nog in de mensen zit en dat geeft hoop.

Wees in het komend jaar ook een held door het verschil te maken, net zoals de kleine Tijn. Blijf je bewust van de kracht die wij allemaal kunnen ontplooien en breng dat inzicht ook over op de volgende generatie.

Welk voornemen heb jij voor 2017?

Kerstgroen

*

Kerst

Kaarsen

Vuurwerk

Sprankelend

Feestelijk tafelen

De klinkende glazen

Een toost en een lach

Herinneringen ophalen aan

Mensen die er niet meer zijn en

Liefdevol en gastvrij bouwen aan

Mooie herinneringen voor de volgende

Generatie die we vervolgens leren dat vrede

Niet vanzelfsprekend is en gouden sterren aan

De hemel kijken glimlachend toe en lijken te zeggen

Verspil geen tijd

Heb lief

Geniet

LEEF!

Brocante kerstmarkt

Doordenker:

Maak het verschil.

In de Spotlight:

In verband met de kerst ontbreekt mij de tijd om mooie tips te zoeken, maar ik doe mijn best om dat de volgende week goed te maken.

Blijf positief, bewaar de vrede en maak er mooie Kerstdagen van.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

210 Kwetsbaar

Zoek de wijn ,dek de tafel, de kerst staat voor de deur

Kwetsbaar

Hoewel ik al weken zeg dat ik geen zin heb om de kerstboom neer te zetten, heb ik deze week toch het bouwpakket naar boven gehaald. Het begon toch te kriebelen naar mate het einde van het jaar in zicht komt en hij staat nu te stralen, ik ook.

Sky-radio zend de hele dag kerstnummers van alle tijden uit, de een nog vrediger dan de ander, terwijl ik de schijnheiligheid er steeds meer van in zie. We weten immers allemaal dat kerststress de grootste oorzaak is van familieruzies. Familiebanden zijn kwetsbaar en de lontjes zijn kort in de decembermaand.

Het kerstboom-bouwpakket

Met groeiende verbazing zag ik deze week bij Late Night, het item over Nepnieuws (klik) de oorzaak naar mijn mening van een steeds groter groeiend wantrouwen. Wantrouwen in de wereld, in het land, in de buurt en ook binnen families. Alles wat op internet staat wordt klakkeloos als waarheid aangenomen, zonder de feiten te kennen. Ik vind het een beangstigde ontwikkeling en is dat nog te keren.

Ik had een drukke week, hoewel “druk” met allerlei leuke afspraken, met als gevolg dat ik vandaag op het allerlaatste nippertje nog zit te schrijven. Gelukkig had ik de foto’s al klaar, het resultaat zal misschien niet zo zijn als voorgaande weken, maar ik doe mijn best.

Voorbereiding, de ficus snoeien en de lichtjes ontwarren

Tussen alle drukte door heb ik ook nog een heerlijke film gezien: De Zevende Hemel, een film over familiebanden en de kwetsbaarheid daarvan. Maar deze film toont ook,  hoe belangrijk familiebanden zijn. De film vertelt het verhaal van een familierestaurant, een jubileum en de verstandhouding tussen de broers, zussen en aangetrouwde partijen.

Zelf ben ik niet zo rijk, mijn ouders zijn inmiddels overleden, ik heb geen zussen en broers en zelf heb ik geen kinderen. Maar mijn rijkdom is toch mijn familie, mijn neven en nichten en hun kinderen. Ik mag wel zeggen dat ik uit een warme familie kom, die hecht is en dat is een groot goed.

Nepboom, maar echt op tafel

In de film “De Zevende Hemel” (klik) zie je waaraan het o.a. schort, karakters die hetzelfde zijn botsen. Het is een heerlijke kerstfilm met heerlijke muziek, Nederlandse topnummers die prachtig in elkaar passen en ontroeren. En ik weet zeker dat als je van de film Mama Mia hebt genoten, je deze film zeker niet mag missen.

We vergeten vaak in de spiegel te kijken als er scheurtjes ontstaan in familiebanden en karakters kun je niet veranderen, accepteer dat. Vergeven en loslaten kan veel veranderen binnen relaties, maar daarmee bedoel ik niet dat je elkaar nooit meer moet zien, want koppigheid lost helemaal niets op. De een zal altijd iets meer geven dan de ander, dat zal nooit veranderen.

Er wordt wat af geprutst deze dagen

In de film onder andere een prachtig nummer van Boudewijn de Groot, Avond (klik) . Natuurlijk zong ik het mee en de hele dag zong het door mijn hoofd en een zin bleef de hele week hangen. Een zin die binnenkwam, de waarheid die ik nooit meer vergeet:

Je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij.

Het leven gaat sneller dan je verwacht en wachten tot het te laat is geeft alleen maar ellende en daar wordt niemand gelukkig van.

Het is een hot item, nepnieuws, maar hoe krijgen we dat de wereld uit. De oplossing lijkt eenvoudig, gewoon niets meer delen via de media. Geen sensatieberichten, geen negatieve informatie en geen vuiligheid meer verspreiden, waarvan je de feiten niet kent. Wat zou dat een verandering brengen in de wereld.

Hij staat te stralen en ik ook

De kerstboom staat, ik WhatsApp met mijn nichten over het kerstdiner, uit de draadloze box klinken liedjes over warmte, vrolijkheid en vooral vrede. Elk jaar zingen we over de hele wereld mee en er staat maar een ding vast, volgend jaar worden diezelfde liedjes weer mee gezongen en is er weinig veranderd.

Hoewel, je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij. Imagine (klik)  

Ga de komende feestdagen tegemoet met een wat langer lontje, dan zal er een heel ander licht schijnen in de huiselijke stal.

Wat gaan jullie doen met kerst?

Doordenker:

Kwetsbaarheid begint met moed.

Laat de kerst maar komen

In het Spotlight:

Snorro is terug (klik) 

De leukste familievoorstelling tijdens de feestdagen, en ook daarna, zijn toch elk jaar de voorstellingen van het RO-theater. Na de veelgeprezen voorstellingen als, De gelaarsde Poes, De Zere Neus van Bergerac en Lang en Gelukkig, is dit jaar de geheel vernieuwde versie van, Snorro de gemaskerde held, terug in het theater. Mis het niet, kijk op de site voor de speellijst.

Hair (klik) 

De musical Hair is nog tot 30 december te zien in het Nieuwe Luxor in Rotterdam. Iedereen kent de hits, dit is een voorstelling die je niet mag missen. Een spraakmakende musical in de 70’s en nu nog steeds actueel.

Sleeping Beauty (klik) 

Op 22 december 2016 komt de Staatsopera van Tatarstan naar theater De Stoep met de balletvoorstelling Sleeping Beauty, dat is een van de weinig kansen om klassiek ballet te zien in het prachtige theater van Spijkenisse. Er zijn nog kaarten, maar wees er snel bij.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

209 Ingewikkeld

Rotterdam

Ingewikkeld

Hoe snel een lopend vuurtje tegenwoordig gaat heb ik de afgelopen week zelf ondervonden. Mijn vorige blog kreeg een voor mij recordaantal viewers en daar bleef het niet bij.

Het nieuws dat elf vrijwilligers waren ontslagen bij theater De Stoep werd door het AD, RTV Rijnmond en de regionale dagbladen opgepakt en in de gemeenteraad werden vragen gesteld. Vrijwilligers zijn duizendpoten en ieder van ons heeft een netwerk, de steun die wij van iedereen kregen lag als een warme deken over onze schouders. Al met al blijft het vooralsnog een onduidelijk besluit, waarin tot op heden geen enkele helderheid is gekomen.

De pijn blijft en het dreunt nog steeds na, menselijke emoties zitten ingewikkeld in elkaar en dat zal geen mens ontkennen.

Metrostation Wilhelminaplein

Toen het ontslag deze week ook gespreksonderwerp was na een uitvaartdienst, die al vroeg in de ochtend plaatsvond, besloot ik voor mijzelf het roer om te gooien. Bij thuiskomst pakte ik de metro en zocht troost in mijn geboortestad. Hoewel ik al langer in Spijkenisse woon dan dat ik in Rotterdam gewoond heb, blijf ik een echte Rotterdammer. Ik stapte uit bij metrohalte Wilhelminaplein en staand op de roltrap voelde ik de rust in mij weerkeren bij het zien van "mijn" Rotterdam.

Het hart van de stad klopt altijd, er wordt nog altijd gewerkt aan dit mooie stukje Rotterdam op Zuid, waar oud naast nieuw een plek heeft gekregen. Op de gevel van een oud pakhuis, waar appartementen in komen stond: Ons Pakkie-an!

Bij de Cruiseterminal lag de Aïda aangemeerd, een enorm schip en ik dacht terug aan de afgelopen zomer toen ik vanaf deze kade aan mijn allereerste cruise begon. De passagiers kwamen van het schip om “mijn” mooie Rotterdam te gaan bezoeken. Ik voelde mij even toerist in eigen stad met mijn camera en kreeg er de vakantiekriebels van.

Wat fluistert de Erasmusbrug in het oor van Aïda?

Aan de kade zag ik dat de Erasmusbrug iets in Aïda’s oor fluisterde en ze glimlachte met haar rode lippen.

Nadat ons ontslag was aangezegd zijn we met elkaar de kroeg ingedoken, de klap was hard aangekomen en daar namen we al snel het besluit om ons dienstrooster tot 1 januari nog af te werken. En dat is inmiddels een wijs besluit gebleken. Het heeft ons veel steun opgeleverd, niet alleen van andere collega’s, maar ook van onze vaste gasten.

Een van die reacties was zeer opmerkelijk. Het was vrijdagavond, de zaal ging open en een echtpaar kwam naar mij toe, zij hadden het stuk in het AD gelezen: “Ben jij Elly?” en ik knikte, wat een bekend gezicht dacht ik. En tijdens ons korte gesprek begon het te dagen, het waren de oude buren van mijn ouders, ik had destijds hun trouwrapportage gemaakt en dat was dit jaar vijfentwintig jaar geleden. Ook zij waren vaste bezoekers van ons theater, maar we hadden elkaar nog nooit getroffen totdat zij mijn naam in het AD lazen.

Oud naast nieuw

Het begon te regenen terwijl ik langs de Maas slenterde en dus besloot ik mijn favoriete Filmhuis Lantaren Venster op te zoeken. Ik kocht een kaartje voor de film: Light Between Oceans (klik), een tranentrekker pur sang, een prachtige film die ik niet had willen missen. Aan het eind van de film werd een vraag gesteld aan iemand met een traumatisch oorlogsverleden, een vraag die mij is bijgebleven: “Hoe kun je het opbrengen om zo vrolijk door het leven te gaan?” en het antwoord was: “Je hoeft maar eenmaal te vergeven”.

Toen ik later in de middag weer op straat stond, scheen de zon en het warme herfstlicht gaf de stad een betoverende glans. Mijn boosheid was enigszins weggeëbd, misschien zelfs door te vergeven, maar niet te vergeten.

Met het oog op de toekomst

Nog 3 weken en dan beginnen we aan een nieuw jaar en zelden neem ik mij iets voor aan het einde van een jaar. Maar in het komend jaar gaat het roer om en wordt mijn slogan: 2017 it’s Me time en dat is geheel mijn pakkie-an.

Emoties, het is lastig om aan te geven welke gebeurtenissen of prikkels aanleiding geven tot emoties. Maar alle negatieve gebeurtenissen van de afgelopen tijd hebben mij geraakt en gek genoeg heeft die opmerkelijke ontmoeting met de buren van mijn ouders ook iets losgemaakt in mij. Ik ben emotioneel geraakt, door teleurstelling en door blijdschap, maar misschien en dat is ook niet onmogelijk, hoort dat ook bij de maand december.

Een mens zit ingewikkeld in elkaar, als een kluwen draad die volkomen in de knoop zit lopen emotie door elkaar, een warboel en ergens zit de rode draad.

Smit Klassiek

Ik google nog even op de uitdrukking: mijn pakkie-an en kom terecht bij een nummer uit Aïda (klik), is dat toeval of heb ik ineens de rode draad te pakken. Daar zal ik nooit achter komen, maar grappig is het wel.

Nog even en de dagen lengen, daar kijk ik naar uit, het wordt tijd om plannen te maken. Plannen voor het nieuwe jaar, dat als een blanco vel papier voor mij ligt.

Welke plannen heb jij in 2017?

Doordenker:

Vergeven maakt het leven lichter.

In het midden de Berini, jeugdsentiment

In het Spotlight:

Smit Klassiek (klik) 

Een week geleden had ik een feestje, mijn oudste nicht was 50 jaar getrouwd en vierde dat op een bijzondere locatie. Ik had er nog nooit van gehoord en dat verbaasd mij nog steeds. We dineerden tussen Oldtimer personen- en vrachtauto’s en tussen de gangen door kregen we een rondleiding. Ook stonden er Oldtimer tweewielers, waaronder de Berini waarop mijn ouders in de jaren zestig reden. Een unieke locatie in Oud-Beijerland, een plek om te onthouden voor als je iets te vieren hebt.

Verrassend mooie collectie Oldtimers in Oud-Beijerland

Dickens Festijn Deventer (klik) 

De 19^e -eeuwse Engelse stad van Charles Dickens herleeft in volle glorie in het historische Bergkwartier van Deventer. Op zaterdag 17 en zondag 18 december komen ruim 950 personages uit de beroemde boeken van deze Engelse schrijver tot leven: Scrooge, Oliver Twist, Mr. Pickwick, Christmas Carol Singers, deftige en arme lieden. Die dag gaat u in Deventer terug in de tijd.

Winterpaleis Het Loo (klik) 

Vanaf 17 december is Museum Paleis het Loo drie weken lang, winterpaleis Het Loo. In het paleis zijn koninklijk gedekte tafels te zien, met dit jaar als topstuk de gedekte tafel van Willem II en Anna Paulowna in de Audiëntiezaal. Uiteraard zijn er dit jaar ook de traditioneel opgetuigde kerstbomen, handgemaakte groenversieringen en een echte ijsbaan op het Stallenplein.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

208 Bitter

De overeenkomst tussen mensen en ouwe troep, 

je kunt ze beiden buitenzetten

Bitter

De dag erna is het een treurige grijze dag, er dwarrelen woorden door mijn hoofd en die schrijf ik op, anders vergeet ik wat ik wil schrijven. Het is alsof ik een kater heb zonder dat ik een druppel heb gedronken.

Ik werd deze week ontslagen, ik wist niet dat een vrijwilliger ook ontslagen kon worden, maar dat weet ik nu. Er is op mijn ziel getrapt en mijn passie is mij (even) ontnomen. Het hoge woord is eruit, ik ben ontslagen en verwerken doe ik op mijn manier. Ik heb mijn pen, spreekwoordelijk gezegd geslepen.

Toen ik nog werkte en een betaalde baan had, was mijn kracht het observeren van mensen en luisteren naar wat niet wordt gezegd. Een mooie eigenschap die mij nog vaak te pas komt en in combinatie met de feiten brengt het vaak de waarheid naar boven.

Sinds 1984 heb ik een band met het theater in mijn buurt. Eerst als bezoeker, als abonnementhouder en niet veel later als cursist drama, bij de afdeling kunsteducatie. Toen ik stopte met mijn betaalde baan werd ik vrijwilliger in het nieuwe theater in mijn woonplaats.

De tijd als cursist drama was een onvergetelijke periode, waaraan ik mooie vriendschappen heb overgehouden. De liefde voor theater, die al op de lagere school werd aangewakkerd, groeide uit tot een passie die niet te doven is.

Moordspelproducties een spannende aangelegenheid: 

Gasten die een moord oplossen, een misstap is "dodelijk"

Die dramacursussen groeide uit tot een acteercarrière op amateur-plus niveau en niet alleen in het mijn geliefde theater, waar ik o.a. Shakespeare, Molière en Brecht speelde. Ik speelde ook in Moordspelproducties, waarbij het voor een groot deel op improviseren neer komt. We speelden op vrijdag, zaterdag en zondag op diverse locaties in het land en dan ging ik op maandag gewoon weer naar mijn werk. Bovendien schreef en maakte ik ook kindertheater, samen met een vriendin en die voorstellingen werden geboekt door bedrijven.

Als kers op de taart won ik in 1997 op het Passiefestival in Spijkenisse, de Vakjury-prijs en de Persjury-prijs en werd ik gevraagd om in Amsterdam te komen spelen. Sinds die tijd zijn er veel deuren opengegaan, films, commercials en typetjes spelen bij evenementen. Ik heb veel ongewone dingen gedaan en heb daar prachtige herinneringen aan en gelukkig heb ik ook veel foto’s om terug te blikken.

Door wat er op mijn levenspad kwam, kwam het spelen op een lager pitje te staan, maar dat betekende niet dat de liefde voor het theater verdween.

Een theater is een ontmoetingsplaats, een plek waar mensen met liefde voor podiumkunst samenkomen. Theater is een ontmoetingsplaats van een hoger niveau dan een wijk- of buurtcentrum. Het is een plek waar gelijkgestemden hun liefde voor theater kunnen delen, een plek van passie en pure verwondering. Theater leert mensen anders kijken en het laat zien dat er meer is in de wereld. Het verbindt mensen van alle leeftijden, van heel jong tot hoge leeftijd. Het is een vertrouwde plek waar je gastvrij ontvangen wordt en waar mensen je kennen. Theater is een warm bad vol emotie.

Spelen om nooit te vergeten: 

Bel en Bol van de Bellebol - kindertheater

De wereld is in verwarring, er heerst een algemeen wantrouwen. Ik zag deze week in de Wereld Draait Door een prachtig pleidooi van de 85-jarige Jan Terlouw (klik) over klimaatverandering en over vertrouwen.

Toen rond het jaar 2000 aan de ambitieuze plannen voor een nieuw centrum werd begonnen, werd het (eerste) theater gesloopt. Er waren veel bezwaren, maar de plannen vanuit politiek met het “oog op de toekomst” lagen op tafel en gingen gewoon door. Het bouwen begon en er kwam een tijdelijk (tweede) theater.

Ondertussen verzeilde de wereld in een wereldwijde crisis, maar het bouwen ging door.

Na ruim 10 jaar bouwen was het nieuwe centrum van Spijkenisse klaar. Een bijzondere bibliotheek, een prachtig theater, ruime winkelpanden met daarboven woningen en vijf (!) parkeergarages. De meningen waren verdeeld, maar dat was te verwachten. De ambitieuze wethouder die destijds de spil was en “oog” had op de toekomst had zijn biezen al voor de oplevering gepakt.

De boekenberg in Spijkenisse een sterk staaltje architectuur, 

maar het is een te grote droom gebleken

We zijn inmiddels alweer jaren verder en het resultaat is opmerkelijk. De bibliotheek is geen succes, het grootste deel van de nieuwe winkels staat leeg, net als veel woningen en voor de parkeergarages wordt aan een andere bestemming gedacht. Maar wonderlijk genoeg is het theater een succes, een groot succes, naar men zegt en dat heeft gevolgen.

Het vertrouwen in de landelijke en plaatselijke politiek is weg en dat niet alleen, ook het vertrouwen in ondernemers is weg.

Grote winkelketens laten het op een faillissement aankomen, ontslaan medewerkers (vaak 50+) en gaan uitverkopen. Op het raam de tekst: nog 1 maand, nog 1 week en daarna begint het aftellen. Het personeel dat daarna nog in de winkel staat is nieuw en minimaal en heeft geen enkel binding met vaste klanten. Vervolgens verschijnt er in de media een bericht dat er een doorstart komt. De winkel gaat, als het mee zit direct weer open op dezelfde plek, verdwijnt of blijft in een ander winkelcentrum in een andere plaats bestaan. Het is één groot strategisch spel om van kostbare panden en personeel af te komen en dat spel wordt bij herhaling gespeeld.

Gevolg, er blijft niets meer over van de winkel waar je vroeger met plezier binnenstapte, het hart is eruit, het klopt niet meer.

Spelen is plezier van de bovenste plank en 

na de première is het nog lang nagenieten: Dik Trom de film

Kleine ondernemers redden het ook niet meer in een kostbaar pand. Ik sprak een ondernemer die al meer dan 25 jaar zijn zaak runt. Het pand wordt te duur het is niet meer op te brengen en toen hij de huur ging opzeggen, werd het pand hem voor de helft van de huur aangeboden. Een belachelijke situatie, uitbaters hebben te veel macht en zijn niet te vertrouwen en niemand doet daar iets aan.

De hele maatschappij gaat ten onder aan cijfertjes en statistieken, aan groeien en groter worden, aan meer, meer, meer. Want geld is macht en mensen worden niet gespaard. De werkdruk groeit en de lontjes worden korter met alle gevolgen van dien. Alles wordt achter het bureau uitgedacht, empathie-loos zonder enig inlevingsvermogen.

Maar eerlijkheid zal altijd en overal winnen, omdat eerlijk zijn vertrouwen schept.

Toen ik vervroegd met pensioen ging, omdat het bedrijf waar ik werkte door alle hervormingen mij niet meer paste en ik daar geen deel meer vanuit wilde maken, ging voor mij de deur naar het theater weer open. Ik startte een carrière als gastvrouw- ouvreuse in theater De Stoep, een baan als vrijwilliger omdat ik graag mijn steentje bijdraag binnen de wereld van kunst en cultuur. Inmiddels werk ik er ruim twee jaar met veel plezier, ik vond er mijn draai. 

We namen in het theater afscheid van vertrouwde gezichten en het was wennen aan een nieuw regime. Nieuwe mensen die het roer in handen kregen, maar geen enkele binding met Spijkenisse hadden.

Het theater De Stoep in Spijkenisse; Een prachtig paars paleis

In de afgelopen week kreeg ik mijn ontslag, ik wist niet dat een vrijwilliger ook ontslagen kon worden, maar dat weet ik nu en dat is bitter. Mij ontgaat de logica volkomen. Het prachtige nieuwe theater loopt goed, financieel is alles in orde en dus ontsla je alle vrijwilligers, onbetaalde krachten. Bezuinigen op uitgestoken handen???

Elf mensen weggezet alsof het niets is, sommige werken er al ruim 23 jaar. Vrijwilligers, die naast hun werk als gastvrouw- ouvreuse, ook trotse ambassadeurs zijn. En de kracht van ambassadeurs is ongekend groot en niet te meten. 

Ambassadeurs die als pionnen in een schaakspel, buitenspel zijn gezet. 

Met een onduidelijk verhaal over nieuw beleid, dat nog niet op papier staat, werden wij afgescheept en tussen de regels door werd nog wel even verteld dat het niet onmogelijk was, dat er in de toekomst weer met vrijwilligers gewerkt gaat worden. Het empathie-loze verhaal was eruit, tactloos en koud en de opmerking: Leuker kunnen we het niet maken, kwam eruit als een trap na.

Het is een onwerkelijk verhaal ook omdat wij als groep vorig jaar nog door de gemeente werden genomineerd voor de prijs: Vrijwilliger van het jaar.

Gelukkig zijn er genoeg mensen die mijn persoonlijke kwaliteiten wel kunnen waarderen en mij met open armen willen binnenhalen. De eerste aanbieding is, wonderlijk genoeg al binnen en dat sterkt mij. 

Landelijke Boomplantdag de Boskabouter: 

Ik geloof niet in sprookjes

Elf mensen de deur wijzen en vervolgens de taken die blijven liggen verdelen over diegene die achterblijven geeft wrijving, hogere werkdruk en korte lontjes. En dat zal niet alleen bij het personeel, maar ook bij de gasten zijn weerslag hebben.Maar dat is niet mijn probleem.

Mij doet het pijn, omdat ik weet wie die taken erbij krijgen en wat dat voor gevolgen heeft is niet in cijfers en statistieken weer te geven. De belangrijkste dingen in het leven kun je niet in lijstjes, statistieken en cijfers vaten. Inlevingsvermogen, gevoel en menslievendheid heb je van nature, dat kan groeien, maar het resultaat zal nooit te meten zijn.

Mijn kracht is het observeren van mensen en luisteren naar wat niet wordt gezegd. Een mooie eigenschap, die mij ook bij deze ontslagprocedure duidelijkheid heeft gebracht. Ik weet dat het hele verhaal rammelt en dat er een ander verhaal achter de hele materie zit. Waarbij leeftijd, uitstraling en inmago een hoofdrol spelen, een moeilijk onderwerp om eerlijk over te zijn, maar ik had liever de waarheid gehoord, ook al is die waarheid hard.

Als ik in mijn glazen bol naar de toekomst kijk, dan zie ik dit:

Een prachtig paars paleis, theater De Stoep in Spijkenisse een cultuurrijke plek midden in het centrum en bij de entree meisjes met de uitstraling van een filmster, jong en kneedbaar die je kaartje controleren en je naar je zetel brengen.

Iedereen mag zijn dromen hebben die heb ik ook. Maar in sprookjes geloof ik niet en als ik het vertrouwen heb verloren, dan moet er veel gebeuren om dat tij te keren.

Ik weet dat ontslag krijgen bij een betaalde baan vele malen erger is. Maar evengoed is de tik hard aangekomen. Ik zal mijn draai wel weer vinden en blijf positief, maar over de manier waarop dit stukje theater werd opgevoerd heb ik geen goed woord over.

Geloof jij in sprookjes?

Doordenker:

Eerlijkheid is de sleutel tot vertrouwen.

Don Quichot op de Maasvlakte (2009) mijn rol, de rechter: 

Dit is de uitslag en daar moet u het meedoen.

In het Spotlight:

Futureland (klik) 

Van 4 dec. t/m 8 januari is Futureland ondergedompeld in Kerstsfeer en met de Futureland ferry kun je zelfs een lichtjestour maken door de Rotterdamse haven. Maak er een mooie leerzame kerstvakantiedag er zijn verschillende activiteiten te beleven.

Kerstboom ontsteken Rotterdam (klik) 

Ook dit jaar zal worden de lichtjes weer aangestoken in de Noorse Kerstboom op de Coolsingel op 9 december a.s. om 17.00 uur. Deze keer zullen 250 kinderen uit alle windstreken samen zingen en met burgemeester Aboutaleb op het muzikale hoogtepunt de lichtjes ontsteken.

Het Nationale vuurwerk (klik)

Ook dit jaar is de allergrootste vuurwerkshow van Nederland op 31 december weer te zien op de Erasmusbrug in Rotterdam. Vanaf 22.30 uur worden tienduizenden bezoekers verwacht op de Boompjeskade (Noordkade), zij kunnen genieten van een mix van muzikale hoogtepunten van 2016. Daarna zal het aftellen beginnen en om 24.00 uur precies barst het vuurwerk los.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey