282 Dromen

Eigenlijk wil ik het er niet over hebben, maar je ontkomt er niet aan, het is alles overheersend en onvermijdelijk. Het was vrijdag de warmste dag van deze zomer tot nu toe en de nacht van donderdag op vrijdag was het zelfs de warmste nacht ooit in ons land. 

Het hitteplan was van kracht, kortom het was bloedheet.

Ik klaag niet, maar van mij mag het wel wat minder, door die aanhoudende hitte worden de lontjes korter en de mens stekelig. 

Deze zomer laat sporen na

Binnen was het dertig graden, maar dat was nog steeds minder warm dan buiten, daar was het zesendertig graden. Ik had de tafelventilator voor een groot koelelement gezet en dat gaf verkoeling, de temperatuur zakte binnen een graad. Die dag bleef ik thuis, alles dicht en vooral niets te doen. Nou ja niets, nietsdoen blijft moeilijk voor mij en dus werd er geschreven, gelezen en keek ik naar een film. Time-out!

Wat een luxe, ik besef maar al te goed dat ik bof omdat ik de mogelijkheid heb om niks te doen, dat is lang anders geweest. Quality-time, het is voor heel veel mensen onmogelijk om daar aan toe te geven.

Op die bloedhete ochtend zocht ik in het filmaanbod op tv naar een film die ik in 2015 zag in de bios. Een film over een bijzondere familie op het Franse platteland, bijzonder omdat de ouders en de zoon doof zijn en alleen de dochter horend is. Een film die op je netvlies blijft hangen en de muziek nestelt zich als een oorwurm in je hoofd, een prachtige film voor een bloedhete dag.

Je bent jong en de toekomst ligt voor je.

De film: La Famille Bélier (klik) is het verhaal van een opgroeiende dochter met talent, die tevens 24 uur van de dag mantelzorger is. Hoe zwaar die taak is komt duidelijk naar voren in de film, een last die bepalend is voor haar keuze. Ze heeft nog een hele toekomst voor zich, is ambitieus en droomt ervan om naar Parijs te gaan. Een moeilijke beslissing, kan ze haar familie loslaten, ze zijn eigenlijk volkomen afhankelijk van haar.

Haar leraar zegt in de film: Twijfel aan alles, maar niet aan mij en een andere mooie uitspraak is: Je denkt te veel, probeer dom te zijn. Maar hij kent haar thuissituatie niet.

Kleurig Cambrils

Het is een verhaal dat je raakt op heel veel vlakken, omdat het gaat over opgroeien, de zoektocht naar wie je bent, keuzes maken, twijfel, loslaten, vallen en opstaan. De film past zo mooi in deze tijd van het jaar, waarin heel veel ouders te maken krijgen met het loslaten van opgroeiende kinderen, jongeren die straks gaan studeren.

Iedereen weet dat jongen het nest uitvliegen, maar de gedachten aan een leeg nest doet ouders pijn. Maar vergeet nooit dat wij zelf ook ooit uitvlogen en vol vertrouwen begonnen aan de toekomst.

Uitvliegen

De film zit vol humor en leert je ook dat je niet moet oordelen zonder de feiten te kennen. Alles draait om vertrouwen, hoe je het ook went of keert.

Ik zag de film in 2015 en nog altijd zit dit in mijn hoofd, gezongen door Louane Amera: Je vole (klik)

Mijn lieve ouders, ik vertrek

Ik hou van jullie, maar ik vertrek

Jullie zullen vanavond geen kind meer hebben

Ik vlucht niet, ik vlieg

Begrijp goed: ik vlieg

Zonder rook, zonder alcohol

Ik vlieg, ik vlieg

Nog nooit was een zomer zo mooi als dit jaar, zo abnormaal warm en zo bijzonder. Nog nooit is een schoolvakantie zo droog verlopen, maar aan alles komt een eind.

De nettenboeters pauzeren in Cambrils

Toen ik zaterdag opstond had het geregend, ik ben nog nooit zo blij met regen geweest. De temperatuur was gedaald en dus gingen alle ramen en deuren open. De warmte moest het huis uit. Terwijl er een heerlijk briesje door het huis ging zocht ik de foto's bij elkaar en dacht aan de vakantie die lang zo warm niet was als afgelopen week. 

De foto’s zijn deze keer gemaakt in Cambrils (klik) , dat ook bekend staat om zijn vissershaven.

Niets blijft zoals het is, alles is aan verandering onderhevig en daarmee bedoel ik niet alleen het weer. Dromen, we doen het allemaal, de een over de toekomst en de ander over wat koeler weer. En op dit moment behoor ik bij die laatste groep, wetend dat niet alle dromen bedrog zijn, want volgende week wordt het echt iets minder.

Verse vis in de haven van Cambrils

Het brein werkt traag, het lichaam is lui en er komt niet veel uit mijn handen. Ik kan er slecht tegen, tegen luiheid en tegen die bloedhitte. Ik ben echt een kind van de lage landen. 

Krijgen we elk jaar dit soort zomers, moet ik een airco aanschaffen?

Ik hoor het die leraar nog zeggen: “Je denkt te veel, probeer dom te zijn”, wat een wijs advies. Ik maak me niet druk, gewoon niet denken en doen komt later.

Wat fijn dat de temperatuur vandaag was gezakt, ik bloei weer op.

Wat doe jij om af te koelen?

Doordenker:

Oordeel niet zonder de feiten te kennen.

De Oleander bloeit

In het Spotlight:

Pleinbios (klik) 

Als het weer mooi blijft dan is een avondje film in de openlucht wel heel erg leuk om eens mee te maken. Van 8 t/m 26 augustus 2018 is er weer Pleinbios in het Museumpark in Rotterdam, het programma is inmiddels bekend. Neem je stoeltje mee of huur er een en ga genieten.

Duizel in het Park (klik) 

Op 3, 4 en 5 augustus 2018 wordt er een feestje gevierd in het Vroesenpark in Rotterdam. Het festival Duizel in het Park bestaat dit jaar 10 jaar en viert dat met een breed aanbod aan literatuur, kunst, theater en muziek. Kijk op de site wie er allemaal optreden of laat je verrassen.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

281 Helder

Onder een prachtig blauwe heldere hemel overdenk ik de week. Eigenlijk is het geen weer om te schrijven, maar aan luieren moet je ook niet te veel toegeven. De zomer in ons kleine landje mag je inmiddels wel mediterraans noemen, zelfs aan de mensen merkt je dat, het tempo is eruit en we vertragen.

Mopperen over het weer is er bijna niet bij, hoewel te warm is ook weer niet goed en daar worden mensen prikkelbaar van, bij dat laatste schrijf zie ik de cactussen in Salou voor me.

En niemand zit te wachten op de prik van een cactus.

Prikkelbaar

Voor mij begon de zomer al eind april, toen ik voor een lange reis vertrok naar het zuiden, de afgelopen weken zagen jullie al heel wat foto’s langskomen. Ook deze keer vertel ik graag hoe de reis verder ging.

Vanuit Catalonië vertrokken we zuidelijker naar de provincie Tarragona, naar het altijd drukke en toeristische Salou (klik) dat aan de Costa Dorado ligt. We hadden vooraf gereserveerd op Camping & Resort Sanguli (klik) , een megagrote camping aan de rand van Salou op loop- en fietsafstand van het vissersdorp Cambril (klik) . Waar heel veel senioren de winter doorbrengen en dus zijn daar veel tinten grijs te vinden.

Kathedraal van Tarragona

Al in de oudheid werd de haven van Salou gebruikt door de Grieken, die de plaats Salauris noemden, en de Romeinen. Later bleef de stad een belangrijke plek in de geschiedenis innemen. In 1229 vertrok de vloot van Jacobus I van Aragón vanuit de haven van Salou om Majorca te veroveren, waardoor het Koninkrijk Majorca ontstond. In 1286 vertrok Alfons III van Aragon vanuit diezelfde haven om Minorca te veroveren, het laatste eiland van de Balearen dat nog in handen was van de Moren. Later werd Salou een piratennest en werd het als een onveilige plaats beschouwd. In 1530 besloot aarstbisschop van Tarragona om een nieuwe verdedigingstoren, nu genaamd Torre Vella op te richten. In 1865 leidde de opening van het station naar nieuwe ontwikkelingen, hetgeen indirect, honderd jaar later tot een groei van het toerisme en de toenemende welvaart van de stad heeft geleid.

De zuilengalerij van de Kathedraal van Tarragona

In Salou zelf vindt je erg weinig terug van die historie. Maar in Tarragona (klik) , met de stadsbus vanuit Salou een leuke trip, is nog heel veel te zien van de oude glorie. De ruïnes van het oude Tarraco uit de Romeinse tijd, staat zelfs op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het historisch centrum van Tarragona is absoluut de moeite waard om te bezoeken. De kathedraal is werkelijk schitterend, met de bouw werd al in 1171 begonnen en in 1331 werd de kathedraal voltooid. Dwalend door de oude straatjes kwamen we op een bijzonder plein, waar kleurige woonhuizen vlak naast de oude ruïnes zijn gebouwd, met respect voor de historie worden de oude resten van de stad bewaard.

Ik heb altijd grote bewondering voor architectuur en met veel plezier volg ik dan ook de documentaire (donderdagavond NPO2) waarin de wereldberoemde Nederlandse architect Francine Houben (klik) een jaar lang werd gevolgd.

Het plein met woonhuizen en ruïnes, Tarragona

Maar ik kom nog even terug op deze zomer, die ongewoon warm en droog is voor onze begrippen.

Ik geniet natuurlijk ook van die ongewoon lange zomer, in ons van oorsprong kleine wisselvallige landje. Maar bemerk wel dat bij die lang aanhoudende warmte de spirit er een beetje uit is, het lijkt erop dat ik last heb van het “Mañana mañana-virus”.

In de zuidelijke landen is alles gesloten als de zon op z’n hoogst staat, op dat moment houdt men een siësta. Maar wij remmen niet af zo midden op de dag, wij zijn dat niet gewend en gaan maar door. Terwijl de dieren van nature ook in de warmste uren van de dag een “siësta” houden. En ik merk nu al dat die lange dagen gaan mij uiteindelijk opbreken, vroeg op en laat naar bed, dat is niet een ritme om vol te houden.

Meters hoge cactussen in Salou

De afgelopen week ondervond ik daar ook de gevolgen van, naarmate de zomer aanhoudt vertraag ik en ben minder alert.

Vlak na mijn vakantie had ik een hordeur en een raamhor besteld en de afgelopen week werden die geplaatst om de vliegen en muggen buiten te sluiten. Maar dat bleek later niet zonder gevaar. Toen de heren de deur uit waren besloot ik om eens even lekker buiten in een hoekje een boek te lezen. Na ruim een uur stond ik op, maar toen ik naar binnen liep werd ik door de hordeur tegengehouden en tegen groot wild is geen enkele hordeur bestand. Hoewel de hordeur er op dat moment hopeloos uitzag, bleek dat er geen schade was en alles nog gewoon functioneerde. Ik werd als een enorm insect in mijn eigen “net” gevangen en werd even met de neus op de feiten gedrukt, het is de hoogste tijd om mijn dag- en nachtritme aan te passen.

Ook het creatief proces kwam niet op gang deze week en dus schrijf ik ook mijn blog met vertraging. Mama Mia wat een ramp!

Prachtige villa in Salou met geglazuurde tegeltje en houtsnijwerk

Vanmorgen zat ik al vroeg in een heerlijk koele bioscoop en zag de film: Mama Mia 2 (klik) en ik moet zeggen, mijn zondag had niet beter kunnen beginnen. Ik heb nooit zo veel met een tweede deel van films, maar deze film overtreft naar mijn mening zelfs de eerste. Wat is die film fantastisch gecast, wat een spirit, wat een verhaal, wat een kleuren, wat een kleding en wat heerlijke mensen om naar te kijken. En in dat rijtje heerlijkheden mag ik zeker niet vergeten, wat een heerlijke muziek.

Verrassend genoeg zijn er niet alleen oude ABBA-nummers te horen, maar ook prachtige, nieuwe ontroerende en tranentrekkende nummers. De heren ABBA hebben absoluut hun best gedaan en hebben zelfs een kleine rol in de film gekregen.

When I kissed the Teacher (klik) 

Grieks? Nee, Spaans!

De zon scheen helder en de lucht was Grieks-blauw toen ik vanuit de bios weer naar buiten stapte. Mijn eiland, Voorne en Putten had ineens een Griekse look gekregen en op de fiets zong ik: Mama Mia, here we go again!

Het is niet alleen een prachtige film, maar naar mijn mening ook een ode aan het ouder worden in het algemeen.  

Hier nog wat beelden van de film Mama Mia 2 (klik) 

Kortom het was een mooi begin van de dag, vol energie kwam het creatief proces vandaag toch weer op gang en terwijl de was zijn rondjes draait, zing ik mee met de trailer. Terwijl ik de laatste letters schrijf denk ik, dat Griekse blauwgroene kleurtje, daar moet ik eens naar op zoek.

In de komende week wordt het volgens zeggen 35 graden, pfff... Tijd voor een siësta! 

Heb jij al last van vertraging?

Doordenker:

In elk mens zit een verhaal.

Bougainvillea

In het Spotlight:

Battle of Drums (klik) 

Traditiegetrouw is de Battle of Drums in Rotterdam te zien de avond voor het grote Straatcarnaval. Op 27 juli 2018 trekken de bands door het centrum van de stad, op weg naar het grote podium op het Hofplein. Geweldig om te horen en te zien. Raadpleeg vooraf de route (klik) en zoek thuis alvast de beste plek om dit spektakel te gaan zien.

Zomer Carnaval Straatparade (route klik) 

Het Zomercarnaval is misschien wel het alle kleurigste festival van Rotterdam, een fotogeniek feest waar oud en jong maandenlang aan werken. Op 28 juli 2018 is de stad een groot tropisch feest waarbij geen toeschouwer stil kan blijven staan.

Tip: Bekijk vooraf thuis de route al.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

280 Voetsporen

Het is zondag, mijn verhaal is voor een groot deel al geschreven en de collages zijn ook al gemaakt. Het gebeurd niet vaak, maar vandaag is het alleen een kwestie van bij elkaar voegen en publiceren. Nummer 280 al en bij elkaar genomen zouden al die woorden en al die collages al een stevig boek vormen, ik glimlach bij die gedachten en puzzel verder, terwijl mijn gedachte afdwalen.

Deze week kwam ik een oude bekende tegen op het internet, zomaar ineens dat beeld op mijn scherm. Volkomen onverwachts, iemand die al acht jaar niet meer onder ons is.  Op dat moment besefte ik ineens, dat ik door het schrijven van mijn wekelijkse blog ook mijn sporen nalaat en niemand weet voor hoelang.

Parc National, San Pere Pescador, Catalonië

We verlieten Frankrijk en streken neer in Catalonië. Net buiten het plaatsje San Pere Pescador vonden we een plek op camping Las Palmeras (klik) , op loopafstand van het strand en de Middellandse zee, aan de rand van een Parc National, een prachtig natuurreservaat.

Vanaf de camping was het prachtig wandelen door het beschermde gebied, 
‘s morgens vroeg vloten de vogels het hoogste lied, het was alsof ik door een enorme volière liep. De strakblauwe lucht en het water, glad als een spiegel maakte het geheel tot een schitterende fotogenieke omgeving.

De zee, elke golf een eigen ritme

Het strand was in de ochtend nog stil, dat zal in het hoogseizoen wel anders zijn. Elke dag was het steand weer anders, zelfs de branding klonk elke dag anders. Soms rustig en kalm, maar ook woest en onrustig met hoge golven, afhankelijk van het weer op zee. Wat is het toch heerlijk om op blote voeten door het water te kuieren met de meeuwen om je heen en je voetsporen langzaam te zien verdwijnen door de golfslag.

De afgelopen weken was er, zoals elk jaar om deze tijd weer een overdosis aan detectives en spannende series te zien. Ik nam ze allemaal op, zodat ik niets zou missen. De Scandinavische series zijn mijn favoriet, maar ook de Engelse volg ik. In mijn vakantie las ik ook thrillers, series boeken van o.a. Karin Slaughter en Nicci French.

We laten allen sporen na, ook de mestkever

Maar ik nu vrees dat ik een overdosis crime-story's  heb opgelopen of is dat onmogelijk.

Ik fietste deze week van Spijkenisse naar Barendrecht door de Rhoonse- en Carnisse grienden, een prachtige tocht langs het water. En ik zag bij de Rhoonse grienden een man een langwerpige put graven, ik keek nog eens goed en in mijn geheugen sloeg ik zijn signalement op. Voor je weet maar nooit dacht ik en omdat er niet veel fietsers waren dacht ik wat later ineens, dat ik iets verdachts zag drijven.

Een overdosis? Lachend fietste ik gewoon door en genoot van de wind en de zon, natuurlijk was er geen sprake van verdachte omstandigheden.

Mijn stalen ros is geen strandganger

Ik begon deze week aan een nieuw boek en omdat ik niet weet of een overdosis aan detectives en thrillers schadelijk is, koos ik dit keer voor een historische roman. Een historische thriller, moet ik eerlijk bekennen, maar dat terzijde.

Het boek: Wat niemand weten mocht, is geschreven door Theo en Marianne Hoogstraten (klik) het is het eerste boek dat ik van dit schrijversduo lees en al bij de eerste 15 pagina’s was ik verkocht. Een korte omschrijving: Engeland, 1013. Een plunderend Vikingleger loopt het land onder de voet. Samen met de koninklijke familie vlucht Dagna, een jonge edelvrouw naar Normandië. Maar daar zal ze echter nooit aankomen.

Een citaat:

De zeemist, die in dikke flarden over het strand joeg, maakte haar wereld klein. Boven haar hing een dik grijs wolkendek. Het kon nog lang duren voordat ze haar omgeving zou kunnen verkennen.

De tekst sloot mooi aan bij mijn vakantieherinneringen, de zee, het strand en het grijze wolkendek. Want het was niet altijd helderblauw in de weken dat ik weg was.

Het grijze wolkendek

De personages in het boek hebben werkelijk bestaan, hoewel het verhaal natuurlijk geromantiseerd is, maar juist dat maakt het verhaal ook fantastisch om te lezen. Het staat mijlen ver weg van ons huidige bestaan, het is een thriller in een tijd van Vikingen, zeerovers, ridders en jonkvrouwen. Ik heb pas een derde van het boek gelezen, maar weet nu al dat ik meer ga lezen van dit schrijversduo.

Hoewel? Zou ik bij een overdosis aan historische thrillers dan waanbeelden van ridders en zeerovers tegenkomen tijdens mijn fiets- en wandeltochten.

De tuinen van Mas Gusó

Ik vond deze week een erg leuke boekensite, voor thriller-junks zoals ik een aanrader: Vrouwentrillers (klik) , een site vol boekentips, recensies en zelfs met gratis e-books, die je kunt downloaden. Die zijn misschien leuk om nog even op je e-reader te zetten voor je op vakantie gaat.

De uittocht van vakantiegangers is inmiddels van start gegaan en misschien reizen jullie ook richting Spanje en kom je in de buurt van het leuke San Pere Pescador, dan heb ik nog een leuke tip voor de echte levensgenieters, de lekkerbekkies onder ons.

Want eerlijk is eerlijk bij een fijne vakantie hoort lekker eten en drinken.

Lekker eten, lekker drinken

Het culinaire paradijsje Mas Gusó (klik) moet je als je in de buurt komt zeker bezoeken. Het is een culinaire plek met een restaurant waar je heerlijk kunt genieten van traditionele gerechten en tapas. Maar bovendien kun je ook de prachtige tuin bezoeken, compleet met kruidentuin en gigantische olijfgaarden. En in de winkel kun je streekgerechten proeven en kopen en natuurlijk kun je in de Vinotheek wijnproeven en kopen.

Het was zo’n heerlijke plek, dat we er geen genoeg van kregen. Op de terugweg naar huis zijn we er nog maar een keer langs gegaan en weer was het eten en drinken er heerlijk.

Het graan kleurde al goudgeel toen we verder trokken naar het zuiden, maar daarover volgende week meer.  En nu ik over dat graan begin, nestelt er een oorwurm in mijn hoofd en het zingt door mijn hoofd: Het Spaanse graan …. (klik) .

Het Spaanse graan

Voor de komende week trek ik mij terug in de historische verhalen van veldslagen,  Vikingen, Ridders en zeerovers. Ik lees niet alleen het bovengenoemde boek in een adem uit, maar ga ook de film Redbad (klik) met mijn favoriete acteur Gijs Naber in de hoofdrol, zien. Een film over de koning van de Friezen, Radboud die het vertrouwen van de Vikingen probeert te winnen, om samen met hen de Franken te verslaan.

We vergeten het vaak maar ook ons kleine landje heeft een boeiende geschiedenis, waarin sterke mannen en vrouwen hun sporen hebben nagelaten.

Het gaat niet om de voetstappen die je zet, maar om het doel wat je bereikt.

Waar reis jij naar toe deze zomer?

Doordenker:

De kracht van een boom wordt bepaald door zijn wortels.

Als de oude olijf kon verhalen, wat dan...

In het Spotlight:

Kunsthal Live op Zondag (klik)

Geniet zes zondagen lang tot 5 augustus van 14.00 – 17.00 uur van livemuziek, DJ’s, foods & drinks, fashion & art. Ga kijken, luisteren en dansen, vier de zomer.

Maar je kunt op die zondagmiddagen ook een uitstapje maken met de buren. Het Natuurhistorisch Museum organiseert o.l.v. een stadsbioloog om 16.15 uur een wandeling door het stadspark.

Gewoon picknicken kan natuurlijk ook op die zomerzondagen.

Reggae Rotterdam (klik) 

Dompel je op onder in Jamaicaanse sferen in het Kralingse Bos. Het klinkt onwaarschijnlijk maar het is op 22 juli 2018 mogelijk. Want dan wordt voor de 2^e keer het grootste Reggae festival van ons land gehouden, met workshops, lekker eten, bijzondere decors en natuurlijk muziek.

Zomercarnaval Straatparade (route klik) 

Het Zomercarnaval is misschien wel het alle kleurigste festival van Rotterdam, een fotogeniek feest waar oud en jong maandenlang aan werken. Op 28 juli 2018 is de stad een groot tropisch feest waarbij geen toeschouwer stil kan blijven staan.

Tip: Bekijk vooraf thuis de route al.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

279 Moeten

Het is ineens weer zondag, de weken vliegen om en na het op orde brengen van het huis na de vakantie, was het de afgelopen week tijd om de afspraken af te werken die waren uitgesteld voor de vakantie. Het was tijd voor de dingen die moeten en eigenlijk staat dat moeten mij altijd al bij voorbaat tegen.

Maar nu op deze zonnige zondag zijn alle afspraken afgevinkt in mijn agenda, dat wat moest is gedaan. De Apk-keuring, het cv-onderhoud, de timmerman er ging veel kostbare tijd in zitten.

Wandelen door de Lagune

De reis ging vanuit de Ardèche richting Fréjus (klik) aan de Côte d’Azur. Vanaf Camping St. Aygulf (klik) waren verschillende wandel- en fiets mogelijkheden. De eerste ochtend al vond ik een prachtige wandelroute, de camping ligt namelijk aan een schitterend beschermd natuurgebied. De wandelpaden waren prachtig aangelegd door het drassige gedeelte van de lagune, een soort meer dat ontstaat tussen een strand en een schoor- of strandwal. Een waar paradijsje voor vogels, kikkers, hagedissen en libellen.

De gehele vakantie wandelde ik ’s morgens om een uur of halfnegen zo’n anderhalf uur, afhankelijk van de mogelijkheden die er waren. Dat ritme werkte enigszins verslavend, wandelen brengt lichaam en geest in balans.

De Hagedis was mij te snel af

Na een beetje verkennen, vond ik ook een prachtig wandelpad aan de kust. Een pad boven op de ruige rotswand, prachtig begroeid met kleurige bloemen en vijgenbomen. Toen ik thuis nog eens naar dat wandelpad op internet zocht, bleek dat het een oud smokkel pad te was: Sentier des Douaniers (klik) 

Ik liep maar een klein deel van de smokkelroute, mijn hoofd wil dan wel verder, maar mijn voeten gaan protesteren. Hoewel mijn hart bij het idee om het hele pad te lopen, sneller van gaat kloppen.

Het geluid van de branding onderaan de rotsen en de meeuwen boven mijn hoofd, brachten herinneringen boven aan prachtige wandelvakanties o.a. in Cornwall. Helaas durf ik dat soort vakanties niet meer aan, mijn voeten weigeren dat en zonder die twee belangrijke onderdelen kom ik niet ver. Maar diep in mijn hart zou een dergelijke wandelvakantie het liefste weer willen ondernemen.

Op pad als een smokkelaar

Terwijl wij in Zuid-Frankrijk nog steeds te maken hadden met grijze wolkenluchten, scheen de zon in Nederland al volop en stegen de temperaturen boven het normale gemiddelde. Wij hadden niets te klagen, maar zowel in Frankrijk als in Spanje lagen de temperaturen beneden het gemiddelde van die landen. Maar voor een Nederlander op reis was het uitstekend weer.

De afgelopen week tijdens de Apk-keuring van mijn auto, besloot ik vanaf de garage ook een wandeling te maken. Ik dronk eerst een kopje koffie op een terras in de zon bij het nabij gelegen Carlton hotel, vandaar uit zijn 3 wandelingen ( en fietsroutes) uitgezet, ik koos i.v.m. de tijd de kortste route, het Biertpad (klik) is 12 km lang en loopt rond de polder Biert. Een pad met grasdijken en restanten van kreken, een prachtige tocht door mijn eigen omgeving. De zon scheen, de vogels zongen en de natuur heeft nog steeds kleur. Hoewel de droogte al zichtbaar wordt. Na de wandeling stond mijn auto klaar en zo had ik van vervelend moeten, toch nog iets gemaakt.

Het oude smokkelpad is een uitdaging

Van de nood een deugd maken, noemen ze dat en dat doe ik wel vaker.

Ik verplicht mijzelf elke dag iets te ondernemen, omdat met het klimmen der jaren slijtage op de loer ligt en als ik te weinig beweeg, ga ik de jaren in mijn lijf voelen. Je kunt het ouder worden natuurlijk niet tegenhouden, maar door in beweging te blijven, kun je wel leeftijd en lenigheid in balans brengen. Maar soms is de realiteit harder dan je zou willen en wordt je met de neus op de feiten gedrukt.

Vanmorgen keek ik in de spiegel en neuriede: Spiegelbeeld vertel eens even ben ik net zo oud als jij, is het waar…. Ik zag de moeten in het gelaat en dacht aan een voorval in de afgelopen weken.

Kleurig met prachtige vergezichten

Ik fietste laatst van Ommoord naar Spijkenisse en ik moest even een sanitaire stop maken, ik kwam gelukkig langs een grote M en nadat ik had gelost besloot ik een kop ofwel een beker koffie te bestellen. Wat een koopje dacht ik nog, dat maak je niet veel mee en ik nam plaats op het terras met uitzicht op mijn fiets. En mijn oog werd getrokken naar het kassabonnetje en mijn neus werd direct op de feiten gedrukt. Ik dacht nog even terug, die jongen had mij toch niets gevraagd. Daar zat ik met de waarheid in handen, een 65+ koffie voor 1 euro en ik dacht: De jaren zien het daglicht, het valt niet meer te ontkennen.

Ik dronk mijn koffie en stapte op mijn fiets, een grijze e-bike, dat past goed bij je haar dacht ik met een glimlach. Die seniorenkoffie werkte als een tijger in mijn tank en voor het eerst van mijn leven fietste ik de Brienenoordbrug over, van Noord naar Zuid en met enige trots keek ik van grote hoogte over de Maas die mijn geboortestad in tweeën splitst. De brug af ging als vanzelf met SENIOREN POWERrrrr!!!

Er is licht aan de horizon

Verstand komt met de jaren zegt men vaak en toen ik de prachtige uitspraak: Er komen steeds meer dwazen als de wijzen zwijgen, wist ik het zeker. Ouder worden doe je niet in een duf hoekje, maar met uitdagingen buiten het boekje.

In de schaduw van een boom fantaseer over mooie uitdagingen, maar dat doet mijn hoofd, mijn voeten lijken ouder en wijzer. Hoofdzaak is, in beweging blijven.

Wat laat jouw spiegelbeeld zien?

Doordenker:

Waar moeten heerst ligt stress op de loer.

Stekelig en decoratief

In het Spotlight:

North Sea Round Town (klik) 

Twee weken voor het grote North Sea Jazz Festival kun je overal op onverwachtse plekken in Rotterdam genieten van muziek. Er is weer heel veel Jazz in de stad en veel optredens zijn gratis.

Op vrijdag 13 t/m 15 juli 2018 start het North Sea Jazzfestival(klik) (niet gratis) met een prachtig programma waarover je op de site meer kunt lezen

Rotterdam te voet (klik) 

Maak eens een NS-wandeling door Rotterdam, de voettocht is 12 of 15 km lang. Wandel mee langs groene singels naar historisch Delfshaven. Vaar vanuit de Veerhaven over de Maas naar Hotel New York of loop over de Erasmusbrug, ontdek de beroemde skyline en de bijzondere architectuur van Rotterdam.

Ketels aan de Kade (klik) 

Noteer nu alvast in je agenda. Op 11 en 12 augustus 2018 staan de Ketels weer aan de Kade in Delfshaven in Rotterdam. Ga terug naar de Middeleeuwen, tijdens dit mooie festival met marktkramen, proeverijen, troubadours, demonstraties oude ambachten en een openlucht Herberg. Een must voor elke levensgenieter.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey