zondag 24 februari 2019

309 Slot







Het is zondagochtend en er staat nog geen letter op mijn beeldscherm, mijn hoofd is zwaar en mijn armen en benen wegen als lood. Voor de tweede keer dit jaar heb ik visite van Mister Influenza en daar zat ik niet op te wachten. Het virus heeft mijn lijf volledig ingenomen en er rest mij niets dan mij eraan over te geven.

Schrijven gaat vandaag met hindernissen, niesend en met een lekkende neus. Het wordt geen lang verhaal deze keer.


De sneeuwmaan van 19 februari 2019


Precies op de avond dat ik deel vijf van de Zussenreeks, Maan had uitgelezen, verscheen er een wonderlijk mooie heldere volle maan, een Sneeuwmaan las ik in de krant. Het boek had iets spiritueels en die maan had ook iets magisch, toeval of niet ik schoot er een mooi plaatje van.

Uit Maan:
Als iets voorbestemd is, kan het leven soms heel gemakkelijk zijn. Het moeilijkste aan deze reis was misschien nog de eerste stap.


Elke deur een eigen slot, Lissabon


Ook deel vijf is fascinerend geschreven en omdat ik een paar jaar geleden een rondreis door Andalusië maakte en de grotwoningen zag van de zigeuners, gaf dat het verhaal een diepere lading. Aan het slot van elk deel van de Zeven Zussenreeks is er een hoofdstuk geschreven over de volgende zus en deze keer is dat de zesde zus Electra die een zware tijd doormaakt in Amerika.


Deze galerij is onderdeel van het Terreiro do Paço


Maar helaas zijn deel 6 en deel 7 nog niet verschenen en dus val ik in een enorm gat, ik moet afkicken en heb last van ontwenningsverschijnselen. Waarschijnlijk komt deel 6 pas aan het eind van het jaar uit.

Kijk hier naar de beelden die zo mooi passen bij het boek Maan, de vrouw die door Lucinda Riley als inspiratiebron werd gebruikt, de legendarische danseres Carmen Amaya (1913-1963) (klik) 


Praça da Comércio of Terreiro do Paço, Lissabon


Het is flauw om te zeggen dat ik me daardoor beroerd voel, maar het is een feit, dat ik vandaag een korte versie maak van mijn wekelijks verhaal, mij ontbreekt vandaag absoluut energie. En dat heb ik toch echt nodig om er iets moois van te maken. Het is niets voor mij om het hoofd te laten hangen als een Narcis, maar dit lentekind kiest daar nu wel even voor. Uitzieken en opbloeien is de beste remedie.



Mosteiro dos Jerónimos, Lissabon


Ik kan bovendien niet riskeren dat mijn laptop een virus oploopt, met al dat niesen en die druppende neus.

Deze keer fleur de boel op met foto’s van Lissabon, die had ik al klaarstonden.

Doordenker:

Je kunt niet altijd het zonnetje in huis zijn.


Elevador de Santa Justa (links) en een van de prachtige panden (rechts) in Lissabon


In de Spotlight:


Een bezoek aan het Museon in Den Haag is een mooie tip voor de komende voorjaarsvakantie. One Planet (klik) is een leuke interactieve permanente tentoonstelling voor jong en oud, de bezoekers krijgen spelenderwijs antwoord op de vraag: Hoe houden we met elkaar de aarde leefbaar?


Het Fotomuseum in Den Haag en het Gemeentemuseum brengen met een dubbeltentoonstelling een eerbetoon aan een van Nederlands beroemdste fotografen: Erwin Olaf die dit jaar zestig jaar wordt. Het Fotomuseum zoomt in op Olafs liefde voor het ambacht en de transitie die hij doormaakte van analoog werkende fotojournalist naar digitale beeldmaker en verhalenverteller. Het Gemeente Museum (klik) toont het vrije werk van Olaf vanaf het jaar 2000 tot aan zijn nieuwste series. Beide tentoonstellingen zijn t/m 12 mei 2019 te zien.


In de Kunsthal in Rotterdam kun je het werk van Picasso op Papier vanaf 9 februari tot 12 mei 2019 zien. Hoogtepunten in de tentoonstelling zijn de kleurenlino’s van stillevens, stierenvechten, mythologische voorstellingen en natuurlijk vrouwen. Deze tentoonstelling lijkt mij een “mustsee”.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.

zondag 17 februari 2019

308 Visserslatijn







Allemachtig wat was dat weer ineens prachtig, heel vreemd om in februari al een lentejas te dragen. De natuur is van slag en wellicht de mens ook, want die eerste zonnestralen doen wonderen.

In een klap zie je overal de krokussen stralen en de lammetjes dartelen.

Ik had niet veel tijd over om te lezen de afgelopen week en dus is deel vijf van de zussenreeks deze week niet uitgelezen. Misschien is dat maar goed ook, want deel zes en zeven komen pas eind van het jaar en volgend jaar uit. Maar deel vijf: Maan, is wel weer een fascinerend verhaal. In dit verhaal, de Schotse hooglanden in het heden en de historie in Andalusië. Een paar jaar geleden was ik op de plek waar het verhaal zich afspeelt en dat maakt het boek extra bijzonder.

Uit het boek Maan:

Beoordeel een boek niet op zijn omslag. Een kluitje ruwe aarde kan het mooiste sieraad bevatten.


Cascais aan de Costa Lisboa


Ook een film moet je niet beoordelen aan de hand van recensies of een trailer, dacht ik toen ik die woorden las en ik moest denken aan de film The Favourite (klik) die ik twee weken geleden zag en waarin Olivia Colman (klik) prachtige rol speelde. De trailer zag er veelbelovend uit, maar ik vond de film achteraf gezien niet de moeite van het kijken waard. De afgelopen week zag ik de film Mary Queen of Scots (klik) ook een historisch filmdrama, maar wel van een hoger niveau. Die film bleek een juweeltje, prachtige beelden, een sterk verhaal, schitterend gespeeld en de kostuums fabelachtig mooi.


Het boek en een stukje Portugal


Ik pakte het boek uit het schap bij de buurtsuper, die op de kleintjes let en draaide het om en las: “Bart is mijn visheld- dit boek is geweldig! Ik ga meteen wat vis in blik kopen…” – Jamie Oliver. De schrijver van het boek, Bart van Olphen had ik in een Tv-programma gezien en zijn verhaal over vis in blik en duurzaamheid was bij mij blijven hangen. Ik heb altijd vis in blik in huis, maar doe daar eigenlijk nooit iets bijzonders mee en gebruik het meestal in een salade of in de pasta. Ik kocht het boek, want zo te zien was het de moeite waard. 

Thuis vond ik daarna ook nog een YouTube filmpje (klik) over het boek.

Het boek Vis in Blik bevat naast heerlijke recepten, ook informatie over duurzame visserij en niet geheel verrassend, komt ook de Portugese fábricas de conservas aan de orde. Heel leuk om daar wat meer over te lezen, want ik zag in Lissabon winkels die van de vloer tot aan het plafond vol stonden met vis in blik. 

Dat laatste is absoluut geen visserslatijn of anders gezegd grootspraak, kijk maar naar de foto hieronder.


Een visconservenwinkel in Lissabon, blikjes vis van onder tot boven 


Misschien denken jullie nu, daar komt ze weer met haar Portugese avontuur, maar ik heb van de visserij daar voldoende foto’s gemaakt om mijn verhaal op te fleuren.

Het kleine vissersdorp Cascais is inmiddels uitgegroeid tot een chique badplaats, maar de visserij (klik) is nog duidelijk aanwezig, de kleine bootjes zijn natuurlijk niets in vergelijking met de mega-vissersschepen die in de verte voor de kust liggen. Ik heb meer waardering voor die kleinschalige visserij en die kleine vissersscheepjes blijven natuurlijk een fascinerend onderwerp om te fotograferen.


De vissershaven van Cascais


Visserslatijn, de taal die mijn vader ook sprak als hij thuiskwam met zijn visvangst. Hij was sportvisser en vaak vertrok hij al voor dag en dauw, om later op de dag met zijn vangst terug te keren, dan werd de vis schoongemaakt en meestal gebakken. Toen ik een klein meisje was mocht ook weleens eens mee, dan zat ik ook met een hengeltje naast hem te vissen. Waarschijnlijk had ik het geduld van een kikker, maar als ik een vis aan de haak had was ik trots. 

Waarschijnlijk sprak ik dan bij thuiskomst, in mijn enthousiastme ook de taal van mijn vader.


Links mijn vader in actie en rechts het boek Vis uit blik


Duurzaam gevangen vis, vaak is het onduidelijk waar de vis vandaan komt en hoe deze is gevangen. Het gebrek aan informatie beperkt de visliefhebber vaak om de juiste keuze te maken. Visconserven bieden dankzij het etiket wel die mogelijkheid, lees ik in het boek en bovendien is het conservenblik te recyclen.

Hier thuis ben ik een kleine zelfstandiger op het gebied van milieubewustwording, ik probeer steeds bewuster mijn afval te scheiden en bij mijn bezoek aan de buurtsuper probeer ik steeds vaker te letten op de etiketten. Maar hoewel ik los fruit in zelf meegebrachte zakjes afweeg, blijft het toch moeilijk om plastic te mijden.

Het afschaffen van plastiktasjes is destijds zo eenvoudig verlopen, inmiddels weten we niet beter. Waarom stagneert dan toch het verder afschaffen van plastic.


Een van de kleine houten vissersbootjes in Cascais


In 2021 komt er eindelijk een verbod komt op plastikwegwerpproducten, het duurt blijkbaar nog 2 jaar om dat voor elkaar te krijgen. Ik maak op wat ik in huis heb, maar koop het niet meer. Toen deze week het bericht naar buiten kwam dat de supermarkten er naar streven om in 2025 minder groente en fruit in plastic te verpakken(klik) vroeg ik mij toch af waarom dat zolang moet duren. Je kunt fruit en groente toch zo in kisten in de winkel zetten, dat is toch niet zo moeilijk. Zes jaar..., waarschijnlijk wegen andere belangen zwaarder..

De klimaatspijbellaars zaten weer aan tafel bij DWDD (klik) dinsdagavond, het gesprek met de Minister-President was met een vriendelijk woord en een glimlach verlopen, loze woorden en schone schijn. Ze voelden zich niet serieus genomen in Den Haag. De uitspraak: “Meer economische groei op een krimpende planeet kan niet duurzaam zijn”, is mij bijgebleven en dat kun je toch niet met een politiek gebaar wegwuiven. Het is duidelijk dat de jonge helden zich niet laten inpakken, zij gaan door met hun acties en ik geef ze volkomen gelijk.

Alles draait om gedragsverandering, niet eenvoudig, maar ook niet onmogelijk.

Hoe goed ben jij bezig met het milieu?


Doordenker:

Met je gezicht naar de zon zie je geen schaduw.


Verse vis in een van de vele visrestaurantjes

 In het Spotlight:


Een bezoek aan het Museon in Den Haag is een mooie tip voor de komende voorjaarsvakantie. One Planet (klik) is een leuke interactieve permanente tentoonstelling voor jong en oud, de bezoekers krijgen spelenderwijs antwoord op de vraag: Hoe houden we met elkaar de aarde leefbaar?


Het Fotomuseum in Den Haag en het Gemeentemuseum brengen met een dubbeltentoonstelling een eerbetoon aan een van Nederlands beroemdste fotografen: Erwin Olaf die dit jaar zestig jaar wordt. Het Fotomuseum zoomt in op Olafs liefde voor het ambacht en de transitie die hij doormaakte van analoog werkende fotojournalist naar digitale beeldmaker en verhalenverteller. Het Gemeente Museum (klik) toont het vrije werk van Olaf vanaf het jaar 2000 tot aan zijn nieuwste series. Beide tentoonstellingen zijn t/m 12 mei 2019 te zien.


In de Kunsthal in Rotterdam kun je het werk van Picasso op Papier vanaf 9 februari tot 12 mei 2019 zien. Hoogtepunten in de tentoonstelling zijn de kleurenlino’s van stillevens, stierenvechten, mythologische voorstellingen en natuurlijk vrouwen. Deze tentoonstelling lijkt mij een “mustsee”.






Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.

zondag 10 februari 2019

307 Puur






Buiten is het grijs en de wind giert om het huis, maar binnen is het lekker knus, warm en samen met een goed boek en de juiste muziek, heeft dat een positief effect op mijn hersenen. Er komt een stofje los in mijn bovenkamer, dopamine, het gelukshormoon. Wat een heerlijke februari-dag!

Deze keer de foto’s van het geheel ommuurde Óbidos (klik) in Portugal, een van de mooiste laatmiddeleeuwse vestingstadjes van Europa. Vooral de eenvoud en de rust raakte mij in dit dorpje. Ik was er op een ochtend eind december, maar die rust vindt je er ongetwijfeld niet in het zomerseizoen. De kleur blauw samen met de witte muren zijn daar, zoals blauw naar mijn mening moet zijn, eenvoudig en puur.


Óbidos. laatmiddeleeuwse schoonheid


De week zat vol mooie eyeopeners en dat begon vorige week eigenlijk al toen ik in de krant de volgende woorden las: Minder bezit leidt tot meer geluk.

Zoals ik in nummer 306 Sterk (klik) al schreef, heb ik een enorm respect voor de jongeren die deze week demonstreerden voor een sneller en beter klimaatbeleid. Een initiatief van jongeren van het Daltoncollege in Den Haag. Afgelopen donderdag trokken 15.000 jongeren met spandoeken met leuzen als o.a.: Hecht Waarde aan de Aarde en Kwaad om het Klimaat (klik) naar Den Haag. Alles verliep die dag vlekkeloos en de Klimaatmars werd een enorm succes.

Maar de Minister van Onderwijs stond met een opgeheven wijsvinger en veroordeelde het schoolverzuim.


Oud en nieuw slot


Op vrijdagavond zaten de initiatiefnemers, de klimaatspijbelaars van Youth for Climate bij De Wereld Draait Door (klik). Erg wijze en duidelijke taal werd er gesproken en mijn respect groeide met de minuut, jongeren gaan het verschil maken vanaf nu. Het is mij wel duidelijk wat de eisen zijn, de regering moet daadkracht tonen, maar in Den Haag moeten ze dat helaas nog leren.

We hebben er lang op moeten wachten, maar er hangt een positieve vipe in de lucht.


Er mag wel iets meer "ja"in dit nee-tijdperk


Deze week zat mijn favoriete acteur, Nasrdin Dchar aan tafel bij Jinek en vanmorgen las ik een interview met hem in de weekendbijlage van het AD, waarin hij herhaalde: “Er mag wel meer “ja” in dit nee-tijdperk”. En ik dacht alleen maar, juist dat is waaraan het ontbreekt. Het is zo simpel en toch laat het gros van de bevolking zich meeslepen in die negatieve draaikolk.

Mensen zijn belangrijker dan bezittingen, een mooie overdenking die ik tegenkwam in het vierde deel: Parel, van De Zeven Zussen serie van schrijfster Lucinda Riley. Het is heel bijzonder, maar ik raakte opnieuw volledig in de ban van het boek, dat het verhaal van CéCé de vierde zus verteld. Haar verhaal leidt ons naar Australië, naar de Aboriginals en hun schilderkunst en naar de parelhandel aan het begin van de vorige eeuw. Toen ik de laatste woorden had gelezen, zocht ik op internet naar de vloek van de Roseate parel(klik) en ik vond de feiten.


Een van de vele kerkjes binnen de vestingmuren van Óbidos


Uit Parel: Ik stelde me een kloppend hart voor dat steeds groter werd om alle mensen van wie ik hield erin op te nemen.

Ook vond ik trailers, waarin de schrijfster haar boeken introduceert en voor alle Zussen-junks deel ik die hier:


Vanmiddag ben ik begonnen aan het vijfde deel: Maan en ik vrees nu al dat ik bij de laatste woorden in een gat ga vallen, want deel zes en zeven zijn nog niet uitgegeven. Op een van de eerste pagina’s lees ik deze woorden: Treuren om wat voorbij is heeft geen zin, je moet omarmen wat er op je pad komt. Prachtig toch!


Die prachtige blauwe kleur


Boeken kunnen een magische kracht hebben, zo sterk dat de wereld ervan in de ban raakt.

Dat gebeurde ook met de klassieker: Le Petit Prince (1943) van Antoine de Saint-Éxuéry, dat van oorsprong een kinderboek was. Het boek is na de Bijbel het meest vertaalde boek ooit in de wereld en is in 375 talen uitgebracht. Het verhaal blijkt op alle werelddelen een bron van troost te zijn en Marjolein Boonstra filmde op vier plekken in de wereld, lezers en vertalers en maakte daar een prachtige documentaire over. “Hij blijft zoeken en geeft niet op”, zegt een vrouw in de film, een mooie boodschap en een wijze les. De film: Het wonder van Le Petit Prince (klik) is vanaf 7 februari 2019 te zien in de Filmhuizen.


Pure schoonheid, zon en schaduw


Ik ben opgegroeid als enig kind en heb de Zeven Zussen in mijn hart gesloten. Ook de komende week zal ik met “mijn” Zussen optrekken en dat zie ik met dit weer in het geheel niet als een probleem.

Uit Maan (deel 5): Het gaat in het leven om intuïtie vermengd met een scheutje logica.

Geloof, hoop en heel veel liefde stond er boven het interview met Nashr Dchar. Ooit sprak hij de mooie woorden: “Leef met een groot hart”.

Volgende week is het Valentijnsdag, een dag waarin men liefde en harten deelt, een puur commercieel gebeuren waar de consument achteraanloopt. Maar waarom hebben we daar een dag voor nodig, waarom kunnen we niet gewoon zonder enig commercieel belang, dagelijks lief en aardig zijn voor elkaar. Pure liefde delen, aardig zijn en vriendelijkheid zijn met een glimlach, dat kost geen stuiver en is dus voor iedereen haalbaar. Waarom zouden we dat niet meer delen met elkaar.


Hekwerk in de zon


Het lijkt mij een fantastisch idee om te starten met een klimaat neutrale actie die niks kost en alleen maar tot winst kan lijden, de actie: “Lief zijn voor elkaar, maakt de wereld mooier”. Immers de wereld verander je alleen als je bij jezelf begint. Ik sla door, ik weet het, maar ik heb zo mijn idealen.

Hoe dan ook op 1 maart 2019 is het Nationale Complimenten dag en wat zou het mooi zijn als iedereen op die dag elkaar complimentjes geeft, gewoon omdat het kan zonder enig winstbejag. 


Doe jij mee op 1 maart a.s.?


Doordenker:

Puur is beter dan perfect.


Puur, perfect en zonder franje


In het Spotlight:


Van vrijdag 1 t/m zondag 3 maart wordt de jaarlijkse Wandel- en fietsbeurs georganiseerd in de Jaarbeurs in Utrecht. Natuurlijk kun je er alles op het gebied van wandelen en fietsen zien, ervaren en kopen, maar er zijn ook workshops en lezingen van avonturiers die hun ervaringen graag delen. Een heerlijke beurs voor een grijze februari dag.


Het Fotomuseum in Den Haag en het Gemeentemuseum brengen met een dubbeltentoonstelling een eerbetoon aan een van Nederlands beroemdste fotografen: Erwin Olaf die dit jaar zestig jaar wordt. Het Fotomuseum zoomt in op Olafs liefde voor het ambacht en de transitie die hij doormaakte van analoog werkende fotojournalist naar digitale beeldmaker en verhalenverteller. Het Gemeente Museum (klik) toont het vrije werk van Olaf vanaf het jaar 2000 tot aan zijn nieuwste series. Beide tentoonstellingen zijn te zien van 12 februari t/m 12 mei 2019.


Zet dit alvast in je agenda. In de Kunsthal in Rotterdam kun je het werk van Picasso op Papier vanaf 9 februari tot 12 mei 2019 zien. Hoogtepunten in de tentoonstelling zijn de kleurenlino’s van stillevens, stierenvechten, mythologische voorstellingen en natuurlijk vrouwen. Deze tentoonstelling lijkt mij een “mustsee”.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden TOP!

zondag 3 februari 2019

306 Sterk






Heerlijk de maand januari is achter de rug, ik vind die eerste maand van het jaar altijd kleurloos en saai. Hoewel je daar zelf veel aan kunt veranderen, kun je het weer niet beïnvloeden. Kortom, ik ben blij met de kersverse maand februari.

Een grijze dag kleur ik graag met mijn foto’s en het maken van de collages.

Omdat ik met honderden foto’s thuiskwam na de feestdagen, is daaruit een keuze maken niet eenvoudig. Ik heb in die korte vakantie zo extreem veel gezien en ben als ik terugkijk nog steeds onder de indruk van de prachtige architectuur die ik in Portugal zag. Deze keer heb ik gekozen voor Sintra (klik) waar ik o.a. het Paleis van Sintra (klik) bezocht, dat in het historisch centrum van de stad ligt. In dit prachtige bouwwerk hebben verschillende koningen van Portugal gewoond. Het paleis wordt gekenmerkt door twee grote schoorstenen die zich boven de volledig betegelde keuken bevinden.


Het Paleis van Sintra met de opvallende schoorstenen van de keuken


Ik vraag mij vaak af hoe het toch mogelijk is dat de woningen uit mijn jeugd al zijn afgebroken omdat ze in een slechte staat verkeren, terwijl er eeuwen geleden zoveel machtige bouwwerken werden gebouwd, zonder de techniek van nu. De architectuur, pracht en praal, die wij nu nog steeds met open mond aanschouwen.

Hoeveel sterker was de mens eeuwen geleden, zonder al die middelen van nu.


De volledig betegelde keuken in het Paleis van Sintra


Een mooie overdenking en met de krachtige verhalen over de zussen, waarover ik de afgelopen weken al schreef, in het achterhoofd besef ik dat de mens eeuwen geleden misschien wel veel moediger was dan tegenwoordig. Hoewel wij denken, alle wijsheid in pacht te hebben. Maar is dat zo? We kunnen alles opzoeken en terugvinden als we met vragen zitten. Veel spontane avonturen zijn er niet meer te beleven, want ook als we op reis gaan en iets gaan ondernemen, willen we alles van tevoren weten. Bovendien gaan we het avontuur pas tegemoet in de juiste outfit en goed verzekerd. Want je weet maar nooit.


Het plafond van de Wapenzaal


In het derde deel: Schaduw, van de Zeven zussen-serie vond ik een prachtige zin die is blijven hangen: “Ik heb nooit geld gehad om te reizen, maar met boeken kom ik overal”.

Eigenlijk is dat precies zoals ik de boeken van Lucinda Riley ervaar, in het eerste deel Zwitserland, Frankrijk en Brazilië en in het tweede deel, Griekenland, Duitsland en Noorwegen. Het derde deel heb ik net uit en daarin verkende ik het Engelse platteland, waaraan ik ook mooie, avontuurlijke vakantieherinneringen heb. In deel vier ervaar ik nu Schotland, Thailand en vandaag vloog ik zelfs naar Australië. Naar die laatste twee landen zal ikzelf nooit vakantieherinneringen hebben, gewoon omdat ik lange vliegreizen mijd en dat is niet vanwege vliegschaamte. Ik ben niet zo’n held die de hele wereld overvliegt, maar met boeken kom ik overal.

In deel vier Parel lees ik: “Je bent op aarde om je eigen verhaal te schrijven”. Een mooie zin, krachtig verwoord, we schrijven ons eigen verhaal. Maar dat is wat we in het dagelijks leven vaak vergeten.


De Zwanenzaal van het Paleis van Sintra


De helden van nu zijn naar mijn mening watjes in vergelijking met de avonturiers van eeuwen geleden.

Neem als voorbeeld de hoge heren uit de politiek, die in dienst van het rijk met een vette toelage het land moeten besturen en het beste met de burgers, jong, oud, arm en rijk, voor zouden moeten hebben. In moeilijke kwesties wordt over en weer geschreeuwd en ongepaste taal geuit, maar als het puntje bij paaltje komt, kiest men ervoor om een deal te sluiten met als uitgangspunt dat het kabinet niet uiteenvalt. Risico vermijdend, kiezen de heren politici voor hun eigen belang en gaan elke drempel uit de weg. Bang voor het onbekende, er is slechts één belang en dat is de regeringsperiode uitzitten, want dat levert voor het persoonlijk belang het meeste op.

Maar burgerlijke ongehoorzaamheid zwelt aan en steekt de kop weer op. Er staan weer helden op en ik zou bijna willen schrijven…. YES!


De Eksterzaal van het Paleis van Sintra


Jonge mensen komen in actie voor het klimaat voor het te laat is. Wereldwijd staken scholieren voor het klimaat en waarschuwen de oudere generatie: Laat ons niet met de rotzooi zitten. De speeche van de 15-jarige Zweedse scholiere en milieuactiviste, Greta Thunberg (klik) is indrukwekkend. Zij startte met de spijbelprotestacties in augustus 2018 in Zweden en inmiddels worden wereldwijd klimaatacties gehouden door scholieren.

Een positieve beweging, want de jeugd heeft de toekomst en er is geen plan(eet) B.



Overal in het imposante gebouw het prachtige Portugese handwerk


Mijn steun krijgen ze, er is veel te weinig aandacht voor het klimaat en demonstreren moet je juist buiten de gebaande paden doen en dus tijdens schooltijd, want anders luistert er niemand aan de top. Om iets te bereiken moet je krachten bundelen, grenzen over gaan en je mening laten horen. Natuurlijk worden de acties door het Haagse theekransje veroordeeld, want spijbelen mag natuurlijk niet volgens de regels.

Maar geen enkele piramide is gebouwd door twijfelaars zonder ruggengraat.


Het plafond van het overdekte gedeelte van de Patio (eerste foto) van het Paleis in Sintra


Al eeuwenlang zijn er golfbewegingen van zwakke en krachtige periodes. Het zou naïef zijn om te schrijven dat alles vroeger beter was, maar dat tijden zijn veranderd kun je wel stellen. In ons huidige harnas van regels en wetten, zijn we nergens meer tegen opgewassen en gaan we het liefst alle gevaren uit de weg.

Maar met vallen en opstaan leer je pas bergen te verzetten en uitdagingen te overwinnen.

Verandering in het milieu kun je op kleine schaal, in je eigen omgeving gemakkelijk vormgeven en als we dat ook naar anderen uitdragen, dan kan dat een sneeuwbaleffect teweegbrengen.

De wereld verbeteren begint immers altijd bij jezelf.


Hoe bewust leef jij?


Doordenker:

Niets blijft eeuwig duren.


Schilderachtige straatjes in Sintra 


In het Spotlight:


In het Museon in Den Haag kun je in de Klimaatstudio een vaste tentoonstelling te zien die gewijd is aan klimaatverandering. Een bijzonder museum voor jong en oud, waar je met andere ogen leert kijken naar onze planeet.


De vogelbescherming start vanaf 17 februari weer met: Beleef de Lente. Welke soorten vogels er dit jaar worden gevolgd, wordt vanaf 3 februari bekendgemaakt. Maar als je nu al de lente in huis wil halen kun je ook de beelden van 2018 bekijken op de site.


Op een mooie februari dag is er ook in Blijdorp al lente te bespeuren. De jonge leeuwtjes spelen inmiddels buiten, de witkruin-mangabeys hebben ook gezinsuitbreiding en voor tapirvrouwtje Pooh is een partner gevonden, zij heeft gezelschap gekregen van Ketiga uit Stuttgart. Laat de lente zijn gang maar gaan!





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden TOP!