zondag 29 oktober 2017

250 Tijd





Buiten waaide de wind om het huis, gisteravond toen ik de tijd terugdraaide, gelukkig snorde de kachel nog niet op vier. Het is wintertijd en de zon straalt het huis binnen alsof er niets is veranderd, de natuur lacht ons uit en lijkt te zeggen: Wintertijd??? Wie zegt dat!

Wat een onzin toch dat verzetten van de tijd en elk jaar weer die discussie. Afschaffen, ik ben vóór!






Vandaag ontbreekt het mij aan tijd om een goed verhaal te schrijven, het huis vergt nog om de puntjes op de i. Ik ben blij dat het behangen en witten achter de rug is. Hoewel niet alles meezat, de verwarming kwam uit de muur (holle muur) in de keuken en dat moet nog gerepareerd worden. Daarna komt de behanger weer om die plek opnieuw te behangen

Het huis is weer licht en fris en je bezighouden met de finishing touche is nog het leuks van alles. De linnen gordijnen zijn vooraf gewassen en hangen nu kreukelig over de strijkplank. Ze moeten nog op lengte worden gemaakt en die klus klaar ik (hopelijk) vandaag, eerst strijken. Daarna weer poetsen, want wat brengt dat klussen een stof in beweging.






Maar ik klaag niet, het is wintertijd en de zonnestralen in huis geven mij een voorjaarsschoonmaak gevoel en terwijl ik dat schrijf bedenk ik, dat je door het verzetten van de tijd helemaal van de leg raakt.

Zouden we ooit nog eens een winter krijgen zoals ik mij herinner uit mijn jeugd. Van Kooten en de Bie hebben dat beeld uit mijn jeugd prachtig verwoord in het lied:

1948

Buiten waait de wind om het huis
De kachel staat te snorren op vier
Er hangt een touwtje uit de brievenbus
En in de tochtige kieren zit papier
We waren heel erg arm
En niemand hield van ons
Maar we hadden thee en nog geen tv
Maar wel een radio en lange vingers
We gingen nog in bad
Haartjes nat, nog even op
Totdat vader zei: “Vooruit naar bed”
Dan kregen we een kruik mee
Gezichten op ’t behang
Maar niet echt vanbinnen bang
Toen was geluk heel gewoon






Het tijdsbeeld komt in de clip nog beter naar boven, kijk hier het filmpje (klik) 

Het touwtje uit de brievenbus was ook weer even een hot item, maar dan op een andere manier. Er is veel verdwenen en veel veranderd, maar als je oude beelden kijkt is er in de kern niet zoveel veranderd, ik zal zeker niet stellen dat de wereld er slechter op is geworden. We horen nu veel meer dan toen en dat doet een mens meer kwaad dan goed.

Wat dacht je van de boodschap uit het jaar 1975: Zoek jezelf (klik)  






Allemaal op weg naar niets, doen we zus of zomaar iets. Dat is de eerste zin en een wijze les van lang geleden, een tekst die nog steeds actueel is. Dikdoenerij is er nog steeds en maskers worden nog steeds gedragen.

De tijd vliegt, ook al zet je die terug en te kort is tijd ook altijd, daar veranderd geen mens wat aan. Misschien moeten we eens accepteren dat we niet alles naar onze hand kunnen zetten. Wees en blijf jezelf is de boodschap en die wijsheid is van alle tijden.

Deze 250e blog is helaas wegens tijdgebrek een korte, maar ik heb er toch even tijd voor vrij gemaakt om jullie een teleur te stellen. Volgende week zal ik weer wat meer mijn best doen. Beloofd!


Doordenker:

De juiste tijd kiezen is tijd besparen.






Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link.

zondag 22 oktober 2017

249 Stempel





Het is zondagmorgen de herfstvakantie, die dit jaar bij aanvang een zomers tintje kreeg, zit er bijna op. Ik genoot ook van de zon en het heerlijke weer net als heel veel anderen.

Mijmerend liep ik een prachtige wandeling door bos en over strand. Er zijn zo van die plekken in ons kleine landje die uniek zijn en waar twee uiterste samen komen. Een van die plekken ken ik al vanaf mijn vroege jeugd en ik kom er nog steeds heel graag. Hoewel de sporen uit mijn jeugd er niet meer terug te vinden zijn.

Al wandelend dwalen mijn gedachten af en slaat mijn fantasie nogal eens op hol. Verhalen liggen aan je voeten, sporen vertellen een verhaal. Wat wij vaak vergeten is dat wij allen stempels zetten en sporen achterlaten.


Ook paddenstoelen laten sporen na


Een paar weken geleden had ik een prachtige ontmoeting met mensen die door de jaren heen elk hun eigen stempels in het leven hebben gezet. We waren in geen jaren samen geweest en ik kon vooraf niet bedenken hoe de ontmoeting zou verlopen. De enige zekerheid was dat we herinneringen deelden. Herinneringen aan een tijd waarin elk van ons zichzelf volledig gaf tijdens het maakproces van een theatervoorstelling.


Het Groene strand Oostvoorne


Het werd een bijzondere ontmoeting, liefdevol en warm, alsof de jaren wegvielen en het spoor waarop we destijds liepen verder ging. Ieder had zijn eigen rugzakje, levenservaringen hadden ons getekend, maar dat nam niet weg dat de zielsverwantschap was gebleven. Het was een bijzondere ervaring en bijna mystiek te noemen.

Deze week tijdens de wandeling dacht ik eraan terug en niet zonder reden.

Het is al half oktober en natuurlijk is het bijzonder dat de temperatuur zo hoog is, maar ook zorgelijk. In het zand zag ik sporen van blote voeten, afkomstig van een held op sokken, dacht ik er achteraan. Blote voeten in oktober, het zou zomaar een mooie titel van een boek kunnen zijn. Ik wandel met mijn wandelschoenen aan verder terwijl de verhalen in mijn hoofd groeien, gedachten zou je direct moeten opschrijven, maar dan is het lopen ook minder ontspannen.


De vogel en het konijn


De vogel laat een veertje, als hij het konijn ontmoet. Wat een vreemde eend, denkt de vogel als hij het konijn ziet en vliegt weg. Het konijn huppelt verder, terwijl hij de vogel nakijkt en denkt: De wereld is van iedereen.

Herinneringen ophalen is mooi, hoewel je vooraf niet kunt bevroeden welke sporen er bovendrijven. Maar vast staat dat het de postvakjes in ons hoofd opent en ons de unieke stempels, die ooit zijn gezet, laat zien. Maar gek genoeg weet niemand waar de aan en uit schakelaar zit van ons geheugen.


Postvakjes, stempels en de schakelaar


De afgelopen week stond er een opera in mijn agenda, waar ik samen met een vriendin naar toe zou gaan. De stations opera Odysseus in Rotterdam was een unieke ervaring en we genoten. De opera begon al in de metro en samen me het operagezelschap ging de reis naar Rotterdam Centraal, voor de volgende scene. Die daarna weer verplaatste naar de Huiskamer van het Station. Het was een prachtige, bijzondere voorstelling die ik niet snel zal vergeten. Maar voor ons had die voorstelling ook nog een andere lading. De vriendin waarmee ik de voorstelling bezocht ken ik al heel veel jaren en ook wij delen mooie herinneringen aan een tijd dat we samen voorstellingen speelden.

De sporen die wij twintig jaar geleden hebben gezet hebben hun sporen nagelaten.


Elk spoor kent een uniek verhaal


Ik was waarschijnlijk een van de oudste, binnen de groep die deelnam aan een Musicalcursus. Tijdens de drama-, zang- en danslessen lieten we ons volledig gaan en stond je als persoonlijkheid, spreekwoordelijk naakt op de planken. De twee jongste uit de groep, vijftien en zestien jaar hadden elk hun eigen toekomstdromen. De een verzamelde de handtekeningen van bekende musicalsterren en droomde om ooit zelf te stralen en de andere droomde van iets totaal anders en ging het leger in.

De jaren verstreken, ieder van ons bewandelde een andere weg. Met sommige mensen blijf je altijd verbonden en in deze tijd, het digitale tijdperk, kun je elkaar enigszins blijven volgen hoewel er van hecht contact geen sprake is.


Sporen der natuur


De zestienjarige van toen is na het volledig afronden van het Conservatorium in Den Haag operazangeres, sopraan met inmiddels een schatkist aan ervaring. Ze heeft duidelijk haar droom waar gemaakt en haar stem raakte mij evenals haar spel. Het was een bijzonder weerzien. Na de voorstelling volgden een warme ontmoeting en werden herinneringen opgehaald en heel bijzonder, weer was er die mystieke ervaring van zielsverwantschap.

Wat is dat toch, die chemie tussen mensen die totaal anders zijn en toch zulke mooie bijzondere ervaringen en herinneringen delen.

Vandaag probeer ik te verwoorden wat ik tijdens beide ontmoetingen heb ervaren, maar of de kern ervan zo wordt weergegeven zoals het in werkelijkheid was, weet ik niet. Maar terwijl ik de woorden verder aan elkaar rijg besef ik, dat door deze beide ontmoetingen aan elkaar te weven, er een "onsterfelijke " (gesprek) stof ontstaat. Misschien komt dat laatste wat onwerkelijk over, maar tijdens die twee mooie ontmoetingen bleek dat ieder ook mijn blog regelmatig leest en ik daardoor een levend bewijs ben geworden van mijn bestaan. 


Zelfvoorzienend en uniek aan zee


Bijna vijf jaar geleden begon ik wat onbeholpen en onhandig met het maken van een blog. Ik had destijds nooit kunnen voorzien hoeveel het mij zou brengen. Maar inmiddels ben ik gaan beseffen, dat ik mezelf daarmee enigszins “onsterfelijk” heb gemaakt.

Aan het eind van de wandeling zocht ik een plekje uit de wind op het terras bij: Aan Zee (klik) en mijmerde nog even met gesloten ogen in de zon. Om mij heen ontmoetingen en verhalen en onbewust voor de vertellers werd ik luisteraar. Heerlijk!

Mijn stempel is gezet en mijn spoor reikt inmiddels (hoe smal ook) tot ver over mijn grenzen en wie weet waartoe dat zal lijden.

Aan welke ontmoeting denk jij nu?



Doordenker:

Elke stempel die je zet laat een uniek spoor achter.


De Duinen van Voorne


In het Spotlight:


De wandeling ging deze keer over het Groene Strand (klik) en door Landgoed Mildenburg (klik) in Oostvoorne. Een plek waar natuur en industrie elkaar op unieke wijze hebben gevonden. Het is een paradijs voor vogelaars, wandelaars en rust zoekers.


Nabij Oostvoorne nog een bijzondere plek om zeker eens een bezoek te brengen. Dichter bij een uniek, nieuw stuk Nederland en de modernste haven in ontwikkeling kun je niet komen. Breng een bezoek aan Futureland en ervaar zelf eens hoe het is als alles groot, groter of groots is. Bekijk vanaf het Panorama Deck het fantastische uitzicht op nieuwe terminals, duik in de BrainBox en ontdek alle geheimen van Maasvlakte 2.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link.

zondag 15 oktober 2017

248 Sterk






De herfst laat zich inmiddels in vol ornaat zien, de natuur kan niemand stoppen. Wat een wonderlijke wereld, de herfstvakantie begon zelfs zomers.

Eindelijk kwam, 7 maanden na de verkiezingen het regeerakkoord naar buiten, onder het motto: Vertrouwen. De heren stonden ongemakkelijk in de picture, het beeld klopte naar mijn mening niet met het motto, ze stonden er als solisten bij. Vertrouwen is geen overeenkomst, maar schept verwachtingen dat het goed komt en ik heb een sterk vermoeden dat het anders uit zal pakken.


Schiedam met zijn korenmolens


Terwijl de herfstzon doorbrak, werd Anne gevonden en was Nederland even stil. Even, want nu komen de discussies op gang, is er een petitie gestart en een rechtszaak aan gespannen door een ongeruste moeder. De woorden die haar oom sprak raakte mij, hij bedankte alle vrijwilligers die hadden meegewerkt aan de zoektocht. Maar of zijn woorden, zijn verzoek om de familie nu rust te gunnen zijn gehoord, betwijfel ik.

Mazen zitten in alle weefsels, gaten kun je nooit voor honderd procent voorkomen.


Korenmolen De Walvisch


Op een mooie dag besloot ik weer eens van de gebaande paden af te wijken. Ik pakte de metro naar Schiedam en stapte uit bij station Parkweg. Mijn doel was een bezoek aan het Stedelijk Museum, maar ik liep niet rechtstreeks naar het centrum zoals de bewegwijzering aangaf. Het was prachtig weer, net zo mooi als de stad Schiedam, een mooie dag voor een stadswandeling.


Schiedam (klik) is een pareltje aan de horizon van Rotterdam en staat bekend als jeneverstad. In de achttiende eeuw werd de drankexport uit Frankrijk stilgelegd en dat maakte de opkomst van de jeneverbranderijen in Schiedam mogelijk. Het waren gouden tijden, vanuit tientallen branderijen en distilleerderijen werd de jenever over de hele wereld geëxporteerd. En de stad kreeg de bijnaam: Zwart Nazareth (klik) .


De Korenbeurs


Ik liep langs een paar molens en rook, ondanks dat de meeste stokerijen zijn verdwenen, een sterke geur van jenever. Mijn fantasie sloeg niet op hol, het was geen verbeelding, er was daar aan de kade een branderij gevestigd.

De geur van jenever deed mij denken aan Hendrik of eigenlijk meer aan Evert. Ik begon de afgelopen week aan het tweede deel, mijn liefde voor Hendrik Groen (83 ¼ jaar) was in het eerste boek: Pogingen om iets van het leven te maken, aangewakkerd. Dat las ik in een keer uit, soms was ik ontroerd of verbaasd, maar de lach zat er vanaf de eerste tot de laatste bladzijde in. En het tweede boek, waaraan ik nu ben begonnen: Zolang er leven is, is al even verslavend als het eerste.


De bibliotheek in de Korenbeurs, de lamp van borrelglaasjes (links)


Het is niet alleen een geweldig boek die ons anders naar ouderen laat kijken, maar ook het mysterie omtrent de schrijver was fascinerend. Hendrik Groen was een pseudoniem en er werd gespeculeerd wie de schrijver was, er werden heel veel grote namen genoemd, maar de “echte” Hendrik Groen maakte zich niet bekend.


Inmiddels zijn de filmrechten verkocht, komt er een televisieserie en een theaterproductie. De “echte” Hendrik Groen is ontmaskerd, de schrijver is Peter de Smet, een 61-jarige bibliothecaris uit Amsterdam-Noord. Hij is de eerste in zijn vak die ruim 145.000 boeken heeft verkocht, plus de vertaalrechten aan 25 landen.

De trailer van de nieuwe serie van omroep MAX die vanaf 23 oktober 2017 op NPO1 te zien is moet je zeker even kijken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen (klik) 


Het Coöperatie museum (midden)


De geur van jenever die mij deed denken aan brave Hendrik en zijn vriend Evert, brengt mij weer terug in Schiedam. De prachtige panden die in Schiedam te zien zijn getuigen van gouden tijden, de Korenbeurs is een van die bezienswaardigheden. Daar is tegenwoordig een prachtige bibliotheek gevestigd, waar je heerlijk kunt lunchen en je kunt er zelfs liggend op een bedje luisteren naar een boek. De lamp boven de leestafel is wel heel treffend gemaakt van ontelbare borrelglaasjes.

Vanaf de Korenbeurs liep ik de brug over en bleef langs de Lange Haven lopen tot aan de Appelbeurs. Daar vind je op de hoek een klein museum, het Coöperatie-museum (klik) . In de museumwinkel kocht ik wat oudhollands snoepgoed en liep de Appelmarkt in, recht op mijn doel af.


Het Stedelijk Museum Schiedam


Het Stedelijk museum Schiedam is gehuisvest in het voormalig Sint Jacobs Gasthuis. Het gebouw was oorspronkelijk een gasthuis voor arme bejaarden en zieken en bejaard was je toen al op je veertigste. Het Sint Jacobs Gasthuis is op een kaart uit 1560 te zien op deze plek aan de Voorstraat, met een kapel en aan weerzijde een vleugel en enkele huisjes.

Als je via de Appelmarkt naar het Stedelijk Museum Schiedam (klik)  loopt lijkt het statige gebouw je haast met open armen te ontvangen en de prachtige entree, de Kapel, is opvallend mooi en modern ingericht, waarbij de oude elementen bewaard zijn gebleven. Het museum verzamelt sinds de jaren vijftig eigentijdse kunst en heeft twee belangrijke collecties, de kroonjuwelen van CoBrA hangen op de Appel-zolder.


De entree van het Stedelijk Museum Schiedam


Op dit moment is de tentoonstelling: Sticky Business, de verleiding van suiker in de kunst, nog te zien tot 18 februari 2018. Suikerzoet in alle vormen, van likbeelden tot filmbeelden, een wonderlijke tentoonstelling in zoete kleuren.


De verleiding van suiker, ga het zelf eens zien.


De krachten van Hendrik Groen nemen af in het tweede boek, maar dat is zeker nog niet het geval met de humor in het boek. Bovendien staan er soms wijsheden in, waar wij nog veel van kunnen leren. Zijn tip b.v. om elke dag van het jaar iets weg te doen wat overbodig is en als je toch weer een hebbedingetje koopt, moet je die dag twee dingen wegdoen. Het is een tip waar heel veel mensen wat kunnen leren en ik koop het in mijn oren, voor als het uit de hand gaat lopen.


De Appelzolder


De boeken van Hendrik Groen, zijn dus geschreven zijn door een babyboomer, dat is een eyeopener. Het bevestigt tevens mijn sterke vermoeden dat mijn generatie, als 80+ers sterk recalcitrant en strijdlustig zal zijn en zeker niet alles zullen pikken wat voor ze bedacht wordt. Ik voorzie over een jaar of tien, vijftien veel protesttochten naar het Malieveld met scootmobielen en rollators. Het staat niet in het regeerakkoord, maar is dat misschien de reden waarom bejaardenhuizen nu al sluiten, om opstandige bejaardencommunes te voorkomen.

Vanuit het Stedelijk Museum in Schiedam liep ik terug naar de Lange Haven, waar het Jenevermuseum (klik) is gevestigd, maar daar was geen tijd meer voor, ik liep verder en op nummer 54 zit De Bonte Koe (klik) , daar hangt altijd de geur van chocolade in de lucht. Chocoladejunks moeten er zeker even naar binnen voor heerlijke handgemaakte bonbons of kijk eens op de site voor een workshop. De zon kreeg al een roodkoperen gloed, het werd tijd om naar huis te gaan.


Panden aan de Lange Haven in Schiedam


Thuisgekomen zette ik een sterk bakkie koffie en samen met Hendrik Groen nam ik plaats op de bank, om nog even na te genieten van die mooie nazomerdag.

Nog even een extra tip voor later, bij die van Hendrik Groen, speciaal voor de babyboomers: Gooi niet al je oude lakens weg, maar bewaar er alvast een paar voor later, voor de spandoeken. Op de toekomst moet je je voorbereiden.

Hoe sterk het verhaal ook is, er blijft altijd iets hangen en daar kun je later profijt van hebben.

Van welk verhaal heb jij iets geleerd?


Schiedam is een bezoek waard


In het Spotlight:



Blijf met dit mooie nazomerweer vooral niet binnen zitten, ga naar buiten en maak eens een mooie wandeling met Natuurmonumenten (klik) o.a.:

14 t/m 29 okt. 2017  Tiengemeente                    - Herfstvakantie activiteiten
17 okt. 2017             Nieuwkoopse plassen        - OERR Watersafari



Bezoek bij wat minder mooi weer t/m 22 oktober 2017: Cinekid on Tour 2017 in Lantaren Venster. Kijk eens in het Cinekid Medialab (klik) : de grootste digitale interactieve speeltuin. Er zijn ook mogelijkheden om achter de schermen van een filmhuis te kijken. Kortom een leuke tip voor in de herfstvakantie.



De hele maand staat het Kinderboekenmuseum in Den Haag in het teken van de Kinderboekenweek en kun je er heerlijk huiveren. Er zijn verschillende activiteiten te beleven voor verschillende leeftijden en de Verhalendame verteld huiveringwekkende verhalen, waar zelfs de gebroeders Grimm van griezelen.






Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link.

zondag 8 oktober 2017

247 Kant





De regen tikt tegen de ramen, het is al wat later op de zondagochtend als ik aan een robbertje woord-worstelen begin. Het was de week van Anne en Eberhart, hoewel dat klinkt als een sprookje is de werkelijkheid veel harder.

Als toverslag bij heldere hemel lijkt het woord lief op de kaart te zijn gezet nadat het overlijden van een bijzondere man bekend werd. Ons aller Eberhart heeft nu niet alleen de stad Amsterdam “liever” gemaakt, maar het lijkt alsof heel Nederland liever is geworden.

Maar schijn bedriegt, de werkelijk is anders, net als in sprookjes is er altijd een donkere kant.


Het lieve leven


Nederland is al ruim een week in de ban van Anne. Daar was laatst een meisje loos, zij was gaan fietsten, maar duidelijk wel op het verkeerde moment. Anne, onverklaarbaar verdwenen tijdens een fietstocht in de regen en heel Nederland zoekt mee. Hoewel? Waarschijnlijk niet heel Nederland, want er moet naar mijn mening zeker één iemand zijn die de waarheid omtrent haar verdwijning kent en te laf is om zich melden. Ook mij houdt het al dagen lang bezig, waar is zij en wat is er gebeurd.

Helden en schurken zijn van alle tijden, ze zullen altijd op onverwachtse momenten in de media verschijnen.


Het Rijksmuseum Amsterdam


Ik bezocht de afgelopen week het Rijksmuseum in Amsterdam en stond daar oog in oog met verschillende helden. Ik bekeek wat selfies van o.a. Rembrandt en natuurlijk zag ik de Nachtwacht (klik) https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Nachtwacht weer, waarvoor toeristen zich altijd verdringen voor een selfie met de meester zelf.

Maar eerlijk gezegd spreekt het enorme doek van 7,5 meter lang, aan de rechterwand in de zaal waar de Nachtwacht hangt, mij veel meer aan. De Schutterij van wijk VIII in Amsterdam onder leiding van Roelof Bicker, geschilderd door Bartholomeus van der Helst (helemaal links op het doek te zien) is veel imposanter. De kleding is door de schilder zo treffend en kleurrijk geschilderd, dat de personen van het doek afspatten. De goudgalon, de kant, de knoopjes, alles met zoveel precisie weergegeven. Een streling voor het oog, maar zo keurig netjes hebben de helden er vast niet bij gestaan.


De schutterij van wijk VIII in Amsterdam (7.5 meter lang)

Niets is wat het lijkt, het is maar met welke ogen je het bekijkt.

Ik ben een liefhebber van het programma “Verborgen verleden”, waarschijnlijk ook omdat ik het bijzonder vind om mijn persoonlijke geschiedenis te kennen. Het is fascinerend te zien waartoe zoektochten naar voorouders leiden en ergens hoopt iedereen toch iets bijzonders te vinden. De afgelopen week was de zoektocht van Sasha de Boer (klik) te zien. Het programma was een herhaling, maar toch bleef ik weer kijken omdat zij de gedroomde voorgeschiedenis vond en terecht kwam in Schotland, in een tijd van Ridders en ruiters.


De bibliotheek van het Rijksmuseum in Amsterdam


Op de afdeling Special Collections van het Rijksmuseum is tot 22 juli 2018 een selectie uit de Kantcollectie (klik) te zien. Prachtig geklost kant, omslagdoeken, kragen, ragfijn en in schitterende motieven.


Kant in het Rijks


Wat wij dragen staat in schril contrast met wat je ziet in het Rijksmuseum, ragfijn kant, brokaat, fluweel en zijde hebben plaats gemaakt voor o.a. jeans en tricot. Bij voorkeur ook nog verwassen, met scheuren en gaten. Het is maar van welke kant je het bekijkt, maar mooi is anders naar mijn mening. Hoewel ik er ook niet aan moet denken om dagelijks in kant en brokaat door het leven te moeten gaan. Maar schoon en heel is toch wel mijn basisprincipe, wat de modekoningen en koninginnen ook mogen voorschrijven.


Kanten kraag in het Rijks


Tijden zijn duidelijk veranderd, maar ik denk niet dat er over driehonderd jaar met zoveel bewondering naar ons huidig modebeeld wordt gekeken. Of zou het Rijksmuseum dan een Speciale Collectie bezitten van jeans met scheuren en gaten?

Kleren maken de man of vrouw, maar dat zegt nog niets over het karakter van de man of vrouw. Wolven in schaapskleren, zegt het spreekwoord, helden of schurken herken je niet aan hun kleding. En ook dat zal door de eeuwen heen niet veranderen, maar in sprookjes blijven wij altijd geloven.


Kant en brokaat


De mens zal eeuwig hopen op een goede afloop, ook al weet je dat het tegendeel waarheid zal worden.

Hij heeft gulzig geleefd, hoorde ik Geert Mak deze week zeggen en ik vond dat een prachtige uitspraak. Gulzig leven zouden we allemaal moeten doen, alles en elke seconde bewust beleven zonder te knoeien met tijd. Maar je kunt erop googelen, er is geen gebruiksaanwijzing voor te vinden.

We reizen door de tijd, vandaag is zo weer morgen en in een zucht geschiedenis.

Ken jij je voorouders?


Doordenker:

Het is niet het geloof dat bergen verzet.


Gerard Andriesz Bicker


In het Spotlight:


Op zondag 12 oktober wordt het World Food Day in en om de Markthal in Rotterdam georganiseerd. Het is een mooi en leerzaam festival voor jong en oud. Je kunt op die dag niet alleen proeven er zijn die dag ook interessante excursies te maken naar voedselbedrijven in de regio, de excursies zijn via de site te reserveren.


Het is nog tot 15 oktober 2017 Kinderboekenweek en het thema deze keer is griezelen. Kinderen moet je al vroeg de liefde voor lezen bijbrengen, te beginnen met voorlezen. Als je deze week een kinderboek koopt (t.w.v. 10 euro), dan krijg je het boek: Kattensoep van Janneke Schotveld cadeau.


De hele maand staat het Kinderboekenmuseum in Den Haag in het teken van de Kinderboekenweek en kun je er heerlijk huiveren. Er zijn verschillende activiteiten te beleven voor verschillende leeftijden en de Verhalendame verteld huiveringwekkende verhalen, waar zelfs de gebroeders Grimm van griezelen. Leuk uitstapje voor de herfstvakantie!





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey



Waardeer je mijn wekelijkse blog? Ik hoor het graag.

zondag 1 oktober 2017

246 Iets





Het scheelt maar één letter met niets, maar iets kan een groot verschil maken. Het was zomaar een gedachte die ik opschreef, zodat ik het niet zou vergeten.

De aanleiding was het schokkende bericht dat een jongen van 14 jaar ervan verdacht werd zijn ouders te hebben omgebracht. De jongen heeft inmiddels bekend, maar waar is het misgegaan, zoiets doe je niet zomaar. Het is een schrikbarend bericht en het dorp Katlijk staat ineens op de kaart, van dat dorp had ik nooit eerder gehoord. Het rustige dorp ziet er in één klap heel anders uit.

Een jongen van veertien en ik dacht aan een tekst van Paul van Vliet:

Meisjes van dertien, niet zo gelukkig
Meisjes van dertien, er net tussen in


Kunsthal Rotterdam decorstuk voorstelling: Home, Conny Janssen Danst


Waar is het misgegaan met de mens, een stevig fundament heb je nodig om een gelukkig leven te kunnen leiden en daarbij het geluk om in vrijheid te kunnen opgroeien. Maar een veilige haven en een goede gezondheid zijn nog geen garantie. Er kan altijd iets misgaan en iets scheelt maar een haartje met niets.
  
Ik keek deze week naar een programma waar ik over had gehoord en ik ben er eens gaan zitten voor: Steenrijk, Straatarm (klik) . Waarin een rijke vader samen met zijn zoon een week ruilen van leven met een gezin met drie kinderen die in de schuldsanering zitten. Van penthouse naar krappe eengezinswoning in Amsterdam Noord en van een weekbudget van 1500 euro naar een weekbudget van 70 euro en andersom. De verschillen waren groot en het was ontroerend om te zien wat er gebeurde. Het gezin had de week van hun leven, maar ook de vader en de zoon hadden een verrassend mooie week en sommige uitspraken waren werkelijk ontroerend.
  
Een gelukkig leven heeft dus ook niets met de inhoud van je beurs te maken. Hoewel geld het leven natuurlijk wel wat gemakkelijker maakt.


Kunsthal Rotterdam (helaas niet meer te zien)


Ik bezocht de afgelopen week de Kunsthal (klik) in Rotterdam met als doel de tentoonstelling: 25 jaar Conny Janssen Danst (tot 1 okt. te zien). Het was een prachtige overzichtstentoonstelling en voor mij ook herkenbaar, omdat ik verschillende voorstellingen in theater had gezien. Een cadeautje was de openbare workshop te we konden bijwonen en waarin jonge mensen samen met een van de danseressen van Conny Janssen Danst een dans instudeerden.

In de kunsthal zag ik ook het werk van Koen Vermeule (klik) , de winnaar van Sascha Tanja Penning 2017 (klik) , zijn oeuvre verraste mij. De leegte in zijn landschappen in verrassende kleuren en de weergave van mensen in regenachtige straten waren opvallend anders, de weerkaatsingen en schaduwen maakten zijn werk fabelachtig mooi. Koen Vermeulen kun je nog tot 19 november 2017 zien in de Kunsthal.


De bijzondere kleuren in het werk van Koen Vermeule


Kunst in welke vorm dan ook maakt mensen milder, mooier en ook gelukkiger. Maar dan moet je het wel leren waarderen en het liefst al op jonge leeftijd leren om anders naar dingen te kijken. Maar met al die bezuinigen de afgelopen jaren is er voor kunstzinnige vorming op scholen er weinig ruimte. En dat terwijl wetenschappelijk onderzoek uitwijst dat kunstzinnige vorming echt iets met je hersenen doet.

Gelukkig krijgt het tekort aan muziekonderwijs op scholen al iets meer aandacht en iets is al meer dan niets.
  
Onverwachts had ik vanmiddag een gesprek met een buurman, zijn ouders zijn in de jaren ’60 als gastarbeider naar Nederland gekomen en hebben altijd hard gewerkt. Hij zelf is geboren in Nederland net als zijn twee zussen. Hij was net terug van vakantie en hij vertelde mij over de dreigende sfeer die hij had ervaren in het land van zijn ouders. De schrik zat er behoorlijk in en hij was er stellig van overtuigt dat er binnen afzienbare tijd een oorlog uitbreekt, hij was bang en ik zag de angst in zijn ogen toen hij dat zei. Volmondig zei hij: Ik ben zo blij om weer thuis te zijn.

Thuis dacht ik na over zijn woorden, waar is het toch misgegaan met de mensheid.


Decor voorselling Home, Conny Janssen Danst


Twitterende wereldleiders zoeken ruzie over de hoofden van miljoenen onschuldige mensen. Dreigende taal uit alle windsteken houden de gelederen bezig en iedereen weet dat er onweer dreigt. Angst zwelt aan en niemand weet precies waarvoor.

Angst is een slechte raadgever en met angst in je hart kun je niet gelukkig zijn. Ik zie “vrienden” op Facebook vaak ondoordacht filmpjes, artikelen en ongefundeerde berichten delen, haat zaaien en angst voeden. Het siert die “FB-vrienden” bepaald niet, het maakt de mens lelijker, slechter en ongelukkiger. Als dat je enige plezier in het leven is, wat wil je daar dan mee bereiken.



Maquette van een decor, een stap van niets naar iets


Vanmiddag zag ik bij ons plaatselijke theater een groep jonge meiden staan, nerveus pratend en giechelen, de mobieltjes klaar voor een filmpje. Het waren Furtjuh-fans. Huh??? Ja, dat dacht ik ook toen ik het hoorde, maar Furtjuh is met 400.000 abonnees een van de grootste YouTube-sterren van deze tijd. Ineens gingen de mobieltjes de lucht in, daar stond hij met zijn camera.

Ik liep lachend door, denkend aan 1964 en het bezoek van de Beatles aan Amsterdam, dat waren nog eens tijden, ik zat destijds aan de buis gekluisterd.


Fashion in the Air - Kunsthal Rotterdam


Is er wel zoveel veranderd in de wereld. Dreiging is er altijd geweest, was de angst die onze ouders kenden anders dan de angst die mensen nu bezighoudt. Ik vraag het mij telkens weer af, maar feit is dat wij als individu daar erg weinig aan kunnen veranderen. De geschiedenis heeft altijd op en neergaande golfbewegingen gekend.

Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Het is een oud gezegde, maar van oorsprong een deel van een gedicht van Nicolaas Beets (1814-1903) (klik)  :

Bemoediging
Een mens lijdt dikwijls het meest
Door het lijden dat hij vreest
Doch dat nooit op zal dagen
Zo heeft men eer te dragen
Dan God te dragen geeft

Het leed dat is, drukt niet zo zwaar
Als vrees voor allerlei gevaar
Maar komt het eens in huis
Dan helpt God altijd weer
En geeft Hij kracht naar kruis


Dreiging is van aller tijden, daar zal nooit iets aan veranderen. Wij als individu kunnen daar erg weinig aan veranderen. Ooit kreeg ik een wijze raad: Waar je niets aan kan veranderen, daar moet je niet van wakker liggen en die raad neem ik nog steeds ter harte.


Kattenliefde in de Kunsthal Rotterdam


Iets scheelt maar één letter met niets, maar dat is toch iets, al is het maar een beetje.

Het regende dikke tranen gisteren en een moeder liep langs met twee jonge kinderen, de voetjes gestoken in kleurige laarsjes. “Kijk uit jongens een auto”, hoorde ik haar zeggen en daarna: “Ja, nu kunnen jullie de plas in!”. Ik keek om en zag de kinderen de diepe plas in springen, lachend in het opspattende water. Kijk, dat is nog eens opvoeden. Wat een wereldmoeder!



Welke raad kreeg jij ooit en ben je nooit vergeten?



Doordenker:

Gelukkig zijn moet je durven.


Herfst pompoenentijd


In het Spotlight:



De film die ik de komende week wil gaan zien is Tulipina, waarin mijn favoriete Nederlandse acteur Gijs Naber speelt. Het Nederlands Film Festival opent de 37e editie met deze nieuwe film van Oscar- en Gouden Kalf-winnaar Mike van Diem (bekend van o.a. Karakter 1998 en Surprise 2015). Ik zag de trailer en ik was gelijk verkocht.



In mijn agenda voor de komende week staat het Rijksmuseum gepland. Het gebouw op zich is al een bezoek waard, maar de ook de vaste collectie is een must. Op dit moment is ook de Kantcollectie (klik)  van het Rijksmuseum te zien  



Opera Minora komt dit jaar met een nieuwe voorstelling op locatie, namelijk Odysseus: een stationsopera, in en rond Rotterdam Centraal. Tijdens de voorstelling krijg je een kijkje in de wereld van de reizende mens. Wat zijn de gevoelens van wachtende reizigers die zich zo onverstoorbaar door de wereld bewegen.
Opera Minora staat bekend om haar innovatieve en experimentele werkwijze op locatie. Zo speelde het gezelschap de voorstelling Orfeus in de Maastunnel.  
De voorstelling is op 20 t/m 22 oktober te zien in Rotterdam, daarna reist het gezelschap naar Delft en Utrecht. Reserveer vooraf via de site.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey

Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link!