351 Isolement

Ik had nooit verwacht, drie maanden geleden toen ik stopte met bloggen, dat we in zo’n andere wereld terecht zouden komen. Gelukkig ben ik gezond tot nu toe, maar ook daar heeft niemand een garantiebewijs voor. Het leven is wat het ons brengt.

In mijn agenda stond van morgen: Wat doe je na drie maanden stoppen met bloggen?

Eigenlijk bevalt het mij wel zo zonder bloggen, maar ik beken het was wennen in het begin. Ik ontdekte dat ik in “bloggen” dacht als ik op pad was. Ik zag steeds iets leuks om over te schrijven, maar besefte dan ineens dat ik was gestopt met bloggen. Het was denkt ik als afkicken van iets wat in je ritme zit, dat heeft nog wel een tijdje geduurd, maar op een gegeven moment kon ik het loslaten.

Ineens had ik wat meer tijd, dus ook wat meer tijd om te lezen en het eerste boek Onder de Italiaanse zon van Santa Montefiore, kwam ik een prachtige zin tegen die ik toch maar noteerde: Pas in de herfst van je leven besef je hoe kostbaar tijd is. Die kwam binnen en met dat in mijn achterhoofd besefte ik temeer dat ik geen tijd mocht verspillen. Ik zat boordevol plannen en boekte een individuele stedentrip naar Wenen en ook een prachtige reis naar de Lofoten en de Noordkaap.

Maar Moeder Natuur riep ons ter verantwoording en leest ons duidelijk de les.

Mijn reisjes zijn geannuleerd en wanneer het er weer van gaat komen is voor ons allemaal de vraag. Maar dat is natuurlijk een luxeprobleem, het is voor iedereen belangrijker om gezond te blijven. Wat echt belangrijk is in het leven wordt in deze bizarre tijd wel heel erg duidelijk, we hebben elkaar nodig en met alle moderne communicatiemiddelen die wij tot onze beschikking hebben is dat goed te doen.

Een paar maanden voor de Coronacrisis las ik een jeugdboek van Simone van der Vlucht, Schijndood (klik), een verhaal over Nederland in 17^e eeuw, waarin de hoofdpersoon met melaatsheid wordt geconfronteerd ten tijde van de pest in Nederland. De jongen werd thuis weggehaald en verbannen, hij mocht nooit meer terug naar huis. Thuis heerste er pest en er vielen veel slachtoffers in de stad en hij wist niet hoe het met zijn familie was, zijn brieven werden niet beantwoordt.  

Even ter info: In de laatste pestepidemie in Nederland (1663- 1664) vielen 24.148 slachtoffers, 10% van de bevolking

Dat verhaal liet mij niet snel los. Ik had van het verhaal slecht geslapen, maar op dat moment wist ik nog niet wat ons te wachten stond.

Toen de eerste berichten over het Corona virus naar buiten kwamen, werd er nog wat luchtig over gedaan, het ging over een “griepje”. Maar dat is inmiddels wel anders, het is alsof een onzichtbaar monster ons gevangen houdt. Toch werd al jaren geleden voor een pandemie gewaarschuwd. Kijk maar eens naar dit filmpje waarin Bill Gates het al in 2015 onder de aandacht brengt (klik).

De wereld om ons heen is na die eerste berichten volkomen veranderd, ons hele leven ligt overhoop.

Ook mijn dagelijkse leven is veranderd, van avonturen buiten de deur is geen sprake meer. Toch probeer ik wel een dagelijks ritme aan te houden. Ik wandel als het nog stil is in de buurt en fotografeer onderweg de lente. Op de terugweg doe ik boodschappen als ik iets nodig heb. Weer thuis, lees ik een lekker boek of tijdschrift op mijn tablet en kruipt er veel tijd in bellen en appen en in de middag maak ik tijd voor creativiteit. We passen ons aan en omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten valt dat eigenlijk nog mee.

Ik zat op een gezellig, creatief clubje Artjournaling(klik) dat gaat nu via een WhatsApp-groepje verder, zo zien we elkaars werk, stimuleren we elkaar en we zijn lekker bezig. We werken nu aan de opdracht: Er was eens…, waarin we ons favoriete sprookje verwerken.

Alles valt tijdens een crisissituatie op zijn plek, gezondheid gaat boven alles en daarin hebben we elkaar nodig. Het maakt ons creatiever, meer bewust van de werkelijk belangrijke dingen in de wereld en we zijn wat liever voor elkaar. We zoeken op allerlei manieren verbinding.

Moeder Natuur waarschuwde ons al vaker (klik) en nu moeten we wel luisteren.

Wie de echte helden zijn in het gevecht tegen het onzichtbare monster is wel duidelijk. Ik denk aan al die helpende handen, we kunnen niet dankbaar genoeg zijn. Ik hoop dat deze helden ook na deze crisis op de gepaste wijze worden beloond. Heldendaden mogen nooit worden vergeten.


Voor hen die wachten (klik)
                                                                                                                                          

Doordenker:

Al gaat het leven niet zoals gepland

Weet alles komt goed

Nu of op een later moment

Pas goed op jezelf en op ieder die je lief is, wees verstandig en volg de adviezen op, blijf gezond en positief.

Sterkte allemaal, lieve groet,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey