zondag 25 juni 2017

232 Reizend




Na mijn allereerste zomerstop in jaren (bijna 5 weken) wachtte ik gespannen af. Waren mijn lezers of anders gezegd, viewers er nog. Al binnen een paar uur werd mij duidelijk dat ik geen verliezer was, de teller stond binnen de kortste keren al op ruim 200 viewers. Ik werd warm onthaald door mijn vaste lezers en er kwamen via diverse kanalen leuke reacties binnen. Wat een mooie start en dat terwijl de buitentemperatuur zo hoog opliep.

Ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar ik geniet van het warme weer, hoewel het eigenlijk zorgelijk is dat wij hier het klimaat krijgen van Frankrijk. Gelukkig is er eindelijk een frisse bui gevallen en dat is goed voor alles wat groeit en bloeit.



Kleurenpracht

Reizend door Frankrijk zag ik haar schoonheid, haar kleuren en haar pracht. In deze tijd van het jaar is Moeder Natuur op haar mooist. Ik dacht aan het filmpje dat ik al eens met jullie deelde. Moeder Natuur (klik) legt ons daarin een vraag voor en zegt: Ik kan best zonder mensen, maar mensen niet zonder Moeder Natuur.

De mens is veranderd, ons gedrag is veranderd en naar mate de jaren vorderen besef ik steeds meer hoe kwetsbaar wij mensen, samen met alles wat groeit en bloeit om ons heen zijn. Alle luxe die wij denken nodig te hebben, komt ons uiteindelijk duur te staan. Is het tij nog te keren, soms twijfel ik daaraan.



Bouwval gevonden


Ik geniet nog steeds van de mooie reis die ik de afgelopen weken maakte en de foto’s houden het avontuur levendig. Bijna elke ochtend, tijdens onze reis, maakte ik een mooie wandeling en zag de natuur ontwaken op het mooiste moment van de dag. De liefde voor de natuur zie ik terug in mijn foto’s, op het merendeel van de plaatjes is Moeder Natuur nadrukkelijk aanwezig en dat stemt mij gelukkig.

Er is niets mooiers dan een oogstrelend beeld, het is alleen jammer dat de mens zich steeds meer verliest in een beeldscherm, want de wereld om ons heen is in het echt zoveel mooier. Maar hoelang nog?



Sarsan aan de voet van de Pyreneeën


Deze week kwam in het nieuws: Het insect verdwijnt! Het aantal insecten is de afgelopen jaren drastisch afgenomen. Goed nieuws denk je misschien in eerste instantie, nu alles kriebelt en krioelt in de warme zomerzon. Maar het tegendeel is waar, het is héél slecht nieuws, de wereld kan niet zonder insecten. Het is algemeen bekend dat insecten van essentieel belang zijn o.a. voor onze voedselvoorziening. Tachtig procent van het aantal voedselgewassen zijn afhankelijk van insecten zoals bijen.

En weer is daar de vraag: Is het tij nog te keren, kunnen wij met elkaar de aarde nog redden. Ik geloof er heilig in dat elke bijdrage, elke bewustwording iets kan bijdragen. En terwijl ik dit schrijf denk ik aan de laatste boodschap aan de mensheid, die Wubbo Ockels (klik)  op zijn sterfbed in 2014 sprak, zijn Wake up Call (klik) . Luister er eens naar en besef dat er mogelijkheden zijn.



Ezelsoren en geurende rozen


Genoeg om over na te denken, ik moet het niet te zwaar maken, maar met besef en denken alleen komen we er niet. Doe iets, iets goeds en maak daar een gewoonte van.

Toen ik een jaar of 16 was las ik graag biografieën en zo las ik destijds ook het boek “Het lied van Bernadette”. Het verhaal over Bernadette Sourbirous (klik) , een straatarm herderinnetje dat op jonge leeftijd in de grot van Massabielle te Lourdes een “Dame” ziet. De “Dame” komt achttien keer terug en pas dan onthult de “Dame” haar identiteit.




Lourdes, de grot en het wonder

Al reizend bezochten wij Lourdes aan de voet van de Pyreneeën. Althans we stonden op fietsafstand van Lourdes op Camping De Sarsan in Sarsan. Een prachtige plek met als achtergrond de Pyreneeën, het is een schitterend wandel- en fietsgebied.

Dagelijks, het hele jaar door bezoeken pelgrims uit de hele wereld, van de vroege ochtend tot aan de late avond Lourdes (klik) , de grootste Katholieke bedevaartplaats van Frankrijk. De enorme Basilique Notre-Dame-du-Rosaire staat aan het eind van een enorm plein, De kleine grot van Massabielle is gelegen aan de zijkant onderaan de Basiliek, daar is ook de bron.  



Maria op het plein voor de Balique Notre-Dame-du-Rosaire


Destijds bij mijn bezoek aan Rome vond ik de diversiteit van mensen heel bijzonder, heel de wereld samen op één plek.

Dat zag ik ook in Lourdes terug, zoveel gelovigen en mindergelovigen, van jong tot zeer oud, naast elkaar in alle kleuren van de regenboog, samen heel gemoedelijk en vredig. 
Vrede, het kan dus wel, dacht ik op dat moment.

Een bezoek aan Lourdes is bijzonder, ook als niet Katholiek zal je deze plek niet snel vergeten, ieder op zijn of haar persoonlijke manier. Ik zag al die mensen, geduldig staan in de rij voor de kleine grot om een kruisje te staan of een kaarsje te branden en buiten bij de bron wachtte mensen zonder mopperen in rijen om hun flesjes of zelfs jerrycans te vullen met water uit de bron.



Basilique Notre-Dame-du-Rosaires


Wat je er ook van vindt of denkt, het is een bijna magische plek.


Er zit natuurlijk ook een commerciële kant aan het geheel en dat mag duidelijk zijn, nergens anders vindt je zoveel (dezelfde) Mariabeeldjes als in Lourdes. In de vorm van kaarsen, sieraden, sjaals of flesjes in diverse maten va plastic of glas. De afbeelding van Maria vindt je er ook op de gekste artikelen zoals op jerrycans, wandelstokken of rugkrabbers. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er te koop in de straatjes rondom het heilige terrein van Lourdes.



Basilique Saint Pie X - Onderdronds en koel, hier kunnen 25.000 mensen tegelijk worden ontvangen
(ter vergelijking, in de Sint Pieter in Rome 60.000 mensen)


Soms komen er in een week dingen samen en daar was ook deze week sprake van toen ik een filmpje tegen kwam waarin religieuze leiders zeggen: Make Friends (klik) 

Iedereen heeft het recht om te geloven wat hij of zij wil zonder daar anderen mee te beschadigen, respecteer elkaar. Maar elk mens heeft de plicht om goed voor Moeder Natuur te zorgen, zodat de mensheid ook de komende miljoenen jaren op deze planeet kan voortbestaan.


 Welke puzzelstukjes vielen voor jou op z’n plek deze week?


Doordenker:

De zin van het leven schrijf je zelf.




In de Spotlight:

Moeder Natuur kunt je altijd bezoeken en op de site van Natuurmonumenten staan leuke activiteiten om op pad te gaan. Door heel Nederland zijn er mooie tochten te maken samen met de boswachter of gewoon op eigen initiatief. Vergeet niet je camera mee te nemen, wellicht maak je een foto die geschikt is voor de foto van de maand.


Geniet van de binnenwateren van Rotterdam tijdens het Waterweekend van 30 juni t/m 2 juli. Neem eens een duik in de Rotte of in een van de binnenhavens in het Maritiem District, ontmoet Desiderius Erasmus op het varende Picnic Islands, lounge en luister naar musici en dichters, loop of vaar mee met een gids die je alles vertelt over de historie en de toekomst van het waterrijke Rotterdam.


Muziek bezit de kracht om levens te veranderen. Hou je van Jazz dan moet je van 7 t/m 9 juli zeker in Rotterdam zijn, dan is er overal in de stad Jazzmuziek te horen. Kijk op de site voor het volledige programma en reserveer (als dat nog mogelijk is) voor de grote namen.






Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

zondag 18 juni 2017

231 Terug





Terug

Ik ben er weer, terug van weggeweest, na ruim een maand hangen de tassen weer in de mast en is de zomer al heel dichtbij. In al die jaren dat ik schrijf heb ik nooit eerder een lange zomerstop ingelast, maar dit keer kon ik niet anders. Ik vind het weer spannend om te starten met schrijven, zijn jullie er nog of ben ik tijdens mijn afwezigheid veel viewers verloren. Het is nu nog een vraag, maar over een week heb ik het antwoord.

Vakantie is mooi, maar het mooie van vertrekken is toch altijd weer het thuiskomen. De voordeur openen en de drempel overstappen met in je bagage herinneringen aan een prachtige tijd, aan een zonovergoten avontuur.


Fietstocht vanuit Neufchatel-en-Bray: Château de Mesniéres (klik) 

Een familie bezoek en de woorden: Dan ga je toch mee, veranderde de afgelopen weken in een onverwachts leuke vakantie.

Het was een mooi aanbod om mee te reizen in de luxe Camper, maar ik koos ervoor om zelf een eenvoudig tentje mee te nemen. Een eigen plek gaf mij ruimte en mijn familie wat meer privacy. Zo stoorde ik niemand met mijn vroege ochtendwandelingen en kon ik zonder de anderen te storen s ’avonds naar mijn mandje. Kamperen, daar gaat mijn bloed altijd harder van stromen.



Even een blik naar binnen


Vandaag is het Vaderdag en natuurlijk denk ik ook aan mijn vader, mijn held.

Mijn Vader introduceerde het kamperen bij ons thuis. Het was 1960, ik was 8 jaar en mijn vader jubileerde dat jaar. Hij was 25 jaar bij de zaak mocht voor een x bedrag een cadeau uitzoeken en hoewel mijn moeder in eerste instantie niet zo enthousiast was, koos hij voor een kampeeruitrusting. Mijn vader, de avonturier, was wild enthousiast. Kamperen dat was helemaal je van het en zo kwam er een tent en een kampeeruitrusting. Het was zijn ultieme droom, maar later was ook mijn moeder een groot fan.


De ochtendwandeling langs Lac du Léon


Nu ik het zo schrijf zie ik de tent van toen zo voor mij, een blauwe Walker. Een kleine schuine tent, twee tentstokken en zwaar katoenen tentdoek, hoog aan de voorzijde en achter wat lager. Je kon niet rechtop staan in die tent en het opzetten van de tent was nog een hele toer. We hadden toen geen auto, mijn ouders reden beide op een brommer, zoals we dat toen noemden. De gehele kampeeruitrusting, die bepaald niet licht in gewicht was, ging achter op de beide Berini’s en ik zat daar ook nog bovenop.

Een risico volle onderneming, we droegen geen helm en reden zwaar overbelast de vakantie tegemoet.

Mijn kleine lichtgewicht pop-up tentje van de afgelopen weken was ook blauw, ik kon er niet in staan, maar stond binnen een minuut. Ik heb het kampeervirus weer helemaal te pakken gekregen. Mijn nomadenbloed is weer gaan stromen, het zit in mijn genen.




Kunstwerk geïnspireerd op de verhalen van Jules Verne


Het was zonder meer een mooie reis van Nederland naar Frankrijk, daarna Spanje en weer terug door Frankrijk en Luxemburg, hier zijn wij geweest:

Neuchâtel-en-Bray             Camping Sainte-Claire                 
Normandië               

Coëx                                   Camping NCR La Ferme du Latois                                
Vendée
                       
Léon                                   Camping Le Col Vert                     
Les Landes
                                               
Sarsan nabij Lourdes         Camping De Sarsan          
Frankrijk a/d voet v/d Pyreneeën
           
St. Pere Perscador             Camping Las Palmeras
Spanje a/d de voet v/d Pyreneeën         

Salou                                   Camping Resort Sanguli              
Catalonië

St. Julien en St. Alban         Camping L’Albanou
Ardèche

Bourscheid                           Camping Um Gritt (bekend van “Ik vertrek”)               
Luxemburg




Prachtige rozen in Coëx


Ook de fietsen gingen mee en dus werd er in Frankrijk en Spanje gefietst, maar dan ervaar je hoe verwent wij fietsers in Nederland zijn. Er was deze week niet voor niets een Internationaal Fietscongres (klik) in ons land waarbij de 1500 mensen uit de hele wereld kwamen kijken hoe wij hier fietsen.

Zaterdag fietste ik naar Oostvoorne en via een omweg terug (45km) en op de heenweg nam ik de weg die wij vroeger altijd naar Oostvoorne reden. Ik realiseerde mij ineens dat het al 57 jaar geleden is dat mijn ouders op hun glanzende zwarte Berini’s met de spiksplinternieuwe kampeeruitrusting, vol trots met hun nieuwe aanwinst, het avontuur zochten. Ik heb daar nog steeds mooie jeugdherinneringen aan.




De kerk van Neufchatel-en-Bray


Het kamperen is veranderd, tentjes maakten plaats voor Caravans en inmiddels lijken Caravans ook steeds meer plaats te maken voor de Campers. Maar ik heb het zelf weer kunnen ervaren, voor mij is kamperen in een tent op een kleine camping het meest ultieme kamperen. Hoewel ik nu ook de luxe pluspunten van de Camper binnen handbereik had en het weer heel erg meezat.

Maar hoe je het avontuur ook aangaat, kamperen of camperen het is hoe dan ook fantastisch.


Kortom ik ben weer thuis met heel veel foto’s en boordevol energie, er is genoeg inspiratie opgedaan om over te schrijven en dus ben ik er volgens het oude patroon volgende week zondag weer.

Maar ik ben wel erg benieuwd hoe jullie deze zomer reizen en waarnaartoe of blijven jullie het liefst thuis?


Doordenker:

Je kunt geen voetstappen nalaten als je op je kont blijft zitten.




Franse delicatessen: Slakken en olijven


In de Spotlight:


Op 25 juni 2017 van 11.00 – 17.00 uur wordt het jaarlijkse Vliegerfestival op de Maasboulevard in Spijkenisse georganiseerd, dit jaar staan er ook Foodtrucks. Bij mooi weer is een Vliegerfestival een feest voor het oog en samen met een gezellige picknick ook voor de inwendige mens feestje.


Nog even en dan trekt het theatrale circus De Parade weer door het land. Van 23 juni t/m 3 juli staat De Parade in het park bij de Euromast en daarna vertrekt het naar Den Haag, Utrecht en Amsterdam. Voor mij altijd een must en als je eenmaal De Parade het ervaren begrijp je dat zonder meer. Bekijk vooraf de programmering, die in elke stad anders is en plan wat je wil zien.

Zomertheater op locatie


Vis à Vis speelt elk jaar een spektakel voorstelling met een maatschappijkritische ondertoon op het Almeerderstrand. Dit jaar is dat de voorstelling Mare, daarin een blik op de toekomst. De zeespiegel stijgt totdat de wereld blank staat van de noord- tot de zuidpool. Het grootste struikelblok in tijden van nood is zoals altijd, de mens zelf. De natuur heeft in deze verzonken wereld het laatste woord. Een belangrijk element in deze voorstelling is een waterbassin gevuld met meer dan 1 miljoen liter water.


Ik heb de bestseller Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen al een paar jaar geleden gelezen. Voor het tweede jaar is deze zomer de voorstelling Het Pauperparadijs, geregisseerd door Tom de Ket, op locatie te zien in Veenhuizen.
Het verhaal belicht een van de meest tragische geschiedenissen die zich in Nederland hebben afgespeeld. In de 19e eeuw werden op grote schaal paupers uit het hele land naar Drenthe gebracht voor heropvoeding. Het was de bedoeling om van de paupers, beschaafde mensen te maken. Het experiment begon uit ideële motieven, maar liep uit op een mislukking. Mensen leefden onder erbarmelijke omstandigheden en kregen al gauw een stigma opgeplakt, waardoor niemand meer met hen te maken wilde hebben. Door verlies van zelfstandigheid konden ze zich na verloop van tijd niet meer redden in de buitenwereld. In totaal hebben meer dan honderdduizend mensen in de pauperkoloniën gezeten. Vandaag de dag zijn er zo’n één miljoen Nederlanders die van hen afstammen.
Bijzonder: Op de site kun je naar je eigen voorouders zoeken.


Al sinds 2001 voert Opera Nijetrijne in de buitenlucht een in het Nederlands hertaalde, vaak onbekende en komische 18e -eeuwse opera op in het natuurgebied De Rottige Meente op de grens van Friesland en Overijssel. De voorstellingen zijn aantrekkelijk voor een breed publiek en worden besloten met een eerlijke, ter plekke bereide zomerse maaltijd.
De operaproductie is dit jaar (2017) gebaseerd op een opera van Salieri: Il Mondo alla Rovescia oftewel, De Wereld op d’r kop, een verhaal van Goldoni over een land waar de vrouwen de macht hebben en mannen onderdanig zijn. Deze komische opera zit vol met drama, actie, lyriek, filosofie, en virtuositeit.
Kijk op de site voor de speellijst, de entreekaart is inclusief de zomerse maaltijd.


Deze drie locatievoorstellingen staan op mijn lijstje deze zomer, maar wat ga jij zeker zien?






Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey