De laatste dagen van september zijn dit jaar wel heel
bijzonder. Ik fietste deze week nog zonder jas en genoot intens van de zon op
een terrasje, alsof de zomer nog niet lang genoeg duurde. Het was deze week
zondermeer, heerlijk.
Ik genoot de afgelopen week van de “Big Five” (klik)
in mijn
geboortestad. Maar hoewel ik die grote vijf wel zag, was dat niet de reden van
mijn bezoek. In Blijdorp waren nieuwe bewoners gearriveerd vanuit Tierpark
Rheine (Duitsland), Gelada-apen (klik) die oorspronkelijk uit Ethiopië komen. Een
hele familie en het is het enige soort aap dat gras eet. Ze zitten in een heel
nieuw verblijf en zijn prachtig. Een knusse familie, jonge en volwassen apen,
die gezellig met de hand aan het gras trekken en het dan eten. Helaas kreeg ik
ze niet goed voor de lens vanachter het gaas, de observatietunnel was nog niet
open voor bezoekers. Mooie reden om nog eens te gaan.
Het was een bijzonder aangename dag en zo door de weeks is
het ook iets minder druk dan in het weekend. In het Afrika-gedeelte besloot ik
mijn vest uit te trekken en naast mij stond een giraf nieuwsgierig te kijken.
Het was alsof ze mij aanmoedigend toeknikte en ik denk dat zij net zo genoot
van het weer als ik.
Wat mij vooral ook opviel is dat de natuur zich zo snel
heeft hersteld na die extreem droge periode van deze zomer. In die prachtige
tuin, die Blijdorp zeker ook is, zijn nog zoveel kleuren te zien. De herfst toont
haar bonte klederdracht en lijkt apetrots.
Zoals ik al eerder schreef begon ik aan een korte cursus
Art Journaling en ik moet zeggen ik heb het te pakken. Thuis heb ik inmiddels
ook het een en ander op papier gezet en ben daar zelfs enigszins tevreden over.
Maar als je met het een bezig bent, blijft iets anders weer liggen en daarmee bedoel
ik het boek waaraan ik ben begonnen. Ik ben al ver over de helft, het is een
prachtig boek, maar heel vrolijk word ik er niet van en toch wil ik verder uitlezen.
Het verhaal: De familiereünie, geschreven door Tatiana de
Rosnay is een intense roman over identiteit, liefde en vergeving. Het verhaal:
Paul Malegard, een beroemde bomenkenner, is getrouwd met de Amerikaanse Lauren
en samen hebben ze twee volwassen kinderen, Tilia en Linden. Ze zijn op
familieweekend in Parijs en alle vier dragen ze een geheim met zich mee.
Doordat de Seine buiten zijn oevers dreigt te treden door de aanhoudende regen
is het gezin tot elkaar veroordeeld en kunnen hun geheimen niet langer
verborgen blijven.
Het water blijft stijgen en het blijft maar regenen in het
boek, terwijl hier buiten de zon alsmaar schijnt, eigenlijk is verschil te
groot.
Toen het lezen ter sprake kwam tijdens de cursus Art
Journaling, vertelde E. dat ze zich tijdens het schilderen altijd liet
voorlezen, ze was daar heel enthousiast over. Ik had ooit, langgeleden eens een
luisterboek op Cd gekocht, maar dat vond ik destijds helemaal niks, ik viel
daarbij in slaap. Maar dat zou ook kunnen liggen aan wie er voorleest, zei de
Storytel-fan.
Wandelend naar huis bedacht ik dat tijden veranderen en
mijn mening vaak ook.
Na die gedachten en aangestoken door het verhaal over
Storytel (klik) bezocht ik thuis de site en zag ik dat je voor twee weken een proefabonnement
kon afsluiten. Dat leek mij wel iets, ik zat dan nog nergens aan vast. Ik besloot
de App te downloaden op mijn mobiel, zocht wat boeken uit en even daarna liet
ik Job Cohen het boek: Wees Onzichtbaar, voorlezen.
Terwijl ik aan tafel, te midden van potloden, kleurpotloden
en stiften een recept op papier zette luisterde ik en stelde mijn mening over
het voorlezen bij.
Het boek: Wees Onzichtbaar van Murat Isik, gebaseerd op
zijn eigen jeugd, is een ontroerend en weergaloze literaire roman over een
Turkse jongen die opgroeit in de Bijlmer.
De vijfjarige Metin komt, begin jaren tachtig, met zijn
ouders en zus vanuit Turkije naar de Bijlmermeer. De tirannieke vader is een
werkeloze communist die overdag boeken van Marx leest en zich ’s avonds bezat
met vrienden. Thuis is hij vaak gewelddadig en dan siddert het hele gezin.
Metin vreest hem en maakt zich onzichtbaar. Maar langzaam, als de kinderen
ouder worden en de moeder emancipeert, groeit het verzet tegen de vader.
Ondertussen veranderd ook de Bijlmer. Bedoeld als
vooruitstrevende wijk verwordt het tot een gevreesd getto met veel criminaliteit
en hordes junks. Op een zondagavond in 1992 boort een Boeing 747 zich in de
flat Kruitberg. Tientallen bewoners komen om. In de weken daarna lopen op Metin
middelbare school de radicale spanningen op. De Bijlmer verandert in de jaren
daarna definitief: ondanks fysiek verzet van activistische bewoners worden veel
flats gesloopt, waaronder die van Metin.
Wat een prachtig boek, een mooi tijdsbeeld en een boek dat
een duidelijk beeld schept over het opgroeien in een multiculturele
samenleving.
Ik ben inmiddels twee recepten (tekeningen) verder, het eerste
boek is uit en ik ben om, voorlezen is echt een uitkomst voor een duizendpoot zoals
ik.
Direct na het eerste boek volgde een boek van Simone van
der Vlugt: In mijn dromen, voorgelezen door Diewertje Blok, een boek van een
heel ander genre. Het voorlezen bevalt, ik ben aangenaam verrast, maar de stem
van de voorlezer doet ook heel veel. En bovendien kan ik op deze manier twee
dingen tegelijk doen en dat is wel heel erg handig. Ik moet mezelf wel aan banden
leggen, niet alleen luisteren, maar ook zelf blijven lezen.
In het zonnetje ben ik verder aan het lezen, het regent nog
steeds in Parijs en het waterpeil stijgt onheilspellend, mensen worden
geëvacueerd en ik ontrafel de geheimen achter de hoofdpersonen.
Wat een rijkdom toch als je kunt lezen, want lezen is
heerlijk.
Maar ook in lezen schuilt een gevaar, je wordt er lui van,
want met een goed boek blijf ik te lang zitten. En ik moet dagelijks blijven
bewegen, anders word ik op de vingers getikt door mijn stappenteller op mijn
mobiel, het moet niet gekker worden denk ik grinnikend.
Maar als je je valkuilen kent dan moet je alert blijven. Ik
trek de wandelschoenen aan, want buiten is het heerlijk en laat ik de heftige
regenbuien thuis. Dat is weer eens wat anders, zeg ik even later tegen mijn
spiegelbeeld in de gang en glimlach naar mijzelf.
Ik wandel de herfst tegemoet, de paden op, de lanen in.
Wat lees of luister jij, of ga jij zonder boeken door het
leven?
Doordenker:
De meeste regen valt naast je.
In de Spotlight:
Natuurmonumenten organiseert prachtige tochten en zeker in
de herfst is het een aanrader om eens mee te gaan. Op de site kunt je per
provincie zien wat er te doen is, wandelen, varen of fietsen, er zijn heel veel
mogelijkheden.
Natuurlijk wil je de nieuwe familie gaan zien in de mooiste
dierentuin van Nederland. Kijk voor dat je gaat plannen dan thuis even naar de
agenda op de site of download de app. Een aanrader is ook zeker de Vrije
Vluchtvoorstelling, die mag je zeker niet missen.
Ik vind actrice Tjiske
Reidinga altijd geweldig en dus moest ik deze film zien. Dorus een film waarin
zij de hoofdrol speelt. Een heerlijke
ontspannen film en het verhaal is voor heel veel mensen herkenbaar. Dorus, is een
gescheiden vrouw met twee kinderen aan de vooravond van haar vijfenveertigste
verjaardag, ze is op een dood punt in haar leven aanbeland. Er is van haar
dromen weinig terecht gekomen.
Heerlijke film, die op een
treurige herfstdag zeker de zon laat schijnen.
Geniet van het leven en
deel je geluk.
Liefs,
Elly Embregts
©Happy Earl Grey
