zondag 31 mei 2015

130 Tonen

Kleurtonen


Tonen

De hele week zat er een liedje in mijn hoofd, een prachtig lied en een verhaal dat mij niet loslaat. Je kent het wel, dat je ineens zomaar dat liedje loopt te neuriën en de emotie die daarbij hoort je overvalt. Iedereen kent dat toch? Of nee, niet iedereen en dat werd mij ook duidelijk deze week.

Ik zag een trailer van een Franse film en werd direct al getroffen door de beelden. De beelden het Franse platteland riepen een vakantiegevoel op. Gewoon een heerlijke film om te gaan zien.

Natuurlijk ging ik naar mijn favoriete bioscoop Lantaren Venster in Rotterdam, dé plek waar films, wereldfilms van allure worden vertoond.


De Trompenburg Tuinen - Vergeet je niet


Nog steeds weet niet iedereen dat Filmhuis Lantaren Venster niet meer in de Gouvernestraat zit tot 2010 was het daar gevestigd, in een van de oudste gebouwen met een culturele bestemming. Het werd in 1909 geopend als Ons Huis, een gebouw bestemd voor het zogenaamde “volksontwikkelingswerk. Als een van de weinige cultuurpanden bleef Ons Huis gespaard in de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog ontwikkelde het zich in eerste instantie meer tot centrum voor beeldende kunst, met expositieruimte en ateliers. Later kwamen daar film en theater als gezichtsbepalende activiteiten bij. In 1949 werd een deel van Ons Huis verbouwd tot filmzaal: ’t Venster. In 1952 realiseerde dezelfde architect de modernisering van de “oude schouwzaal” tot theaterzaal. In de bijna zestig jaar is er regelmatig geknipt en geplakt aan het gebouw. Het gebouw is altijd zeer intensief gebruikt.

Eind jaren negentig startte de eerste bouwdiscussie, maar die woorden hebben nooit geleid tot daden… tot 2004. In dat jaar is concreet het plan ontstaan om een nieuw film- theatergebouw te ontwikkelen op de Wilhelminapier. In 2010 was het zover: Lantaren Venster verhuisde naar een prachtig nieuw gebouw aan de Otto Reuchlingweg op de Wilhelminapier.


Het Franse platteland

Zoals ik al eerder schreef is het mijn favoriete bioscoop/ filmhuis, maar naast film worden er ook concerten gegeven. Ze bieden er ook arrangementen met ontbijt en film of diner en film. Het gebouw op zich straalt rust uit en de sfeer is er relaxed. Ook is het publiek dat er komt is anders dan b.v. in de Pathé bioscopen.

Terwijl de woorden op mijn beeldscherm verschijnen hoor ik in mijn hoofd weer die melodie, de hoge en lage tonen, weer dat liedje uit de film: La Famille Bélier.

De film La Famille Bélier is een Franse comedy waarin een meisje met dove ouders ontdekt dat ze zangtalent heeft. In de famille Bélier is iedereen doof, behalve de oudste dochter Paula. Zij is de onmisbare tolk in het dagelijks leven van haar ouders, zij speelt een belangrijke rol in het managen van de familieboerderij. Zij is dochter, mantelzorger, scholier en heeft het bepaalt niet gemakkelijk. Haar zangleraar op school ontdekt dat zij een groot zangtalent is. Op een dag besluit Paula, met steun van haar muziekleraar, mee te doen aan een zangwedstrijd in Parijs.

De film was in Frankrijk dé grote filmhit van dit najaar. De film trok meer dan zes miljoen bezoekers en werd genomineerd voor zes Césars.

Aan het eind van de film was de zaal was muisstil en hier en daar klonk gesnuif. Ik was tot tranen geroerd en zowel de beelden, als de muziek raken je diep. Beluister de filmmuziek van La Famille Bélier door op de link te klikken. Wat een bijzondere film!


Frankrijk

Ik had altijd al een groot respect voor mensen die gebarentaal gebruiken en mijn respect is na het zien van deze film alleen maar gegroeid. Ik vind het prachtig om te zien en eigenlijk zou elk mens gebarentaal moeten kennen. Zou het niet mooi zijn als er één universele gebarentaal bestond, waarmee je de mogelijkheid hebt om over de hele wereld met elkaar te communiceren.

Op de terugweg naar huis bedacht ik dat deze film een mooi beeld geeft van jongeren die het ouderlijkhuis willen verlaten. Het is nu de tijd van eindexamens, na de zomervakantie zullen veel jongeren starten met een studie en op kamers gaan wonen. De jonge vogels vliegen uit en ouders blijven achter met een leeg nest.

Kinderen krijg je maar tijdelijk, er komt een tijd dat je ze moet loslaten, dat weet elke ouder.


Verborgen tuinen


Maar als je dochter dan ook nog mantelzorgster is grijpt je dat nog meer aan, je houdt van haar en je wist dat het ooit zou gebeuren. Maar ook voor een dochter die mantelzorgster is het ingrijpend, ook zij weet wat de consequenties zijn, maar ze moet ook aan haar eigen toekomst denken. Liefde verbindt en kan alles overwinnen ook binnen een gezin.

De film laat mij niet los omdat ik ook besefte dat muziek emoties oproepen. Maar als je doof bent en geen muziek kunt horen dan nestelen zich ook nooit liedjes in je hoofd. Dan kun je nooit de stem van je kind horen, ook niet als je dochter zo prachtig kan zingen als Paula Bélier.

Wat moet het leeg zijn als je tonen, klanken, liedjes, muziek, lawaai en ongepaste herrie niet kunt horen. Nooit eerder was ik mij zo bewust van mijn rijkdom, mijn gehoor.

Welke film heeft jou geraakt?



Er komt een tijd van loslaten


Doordenker:

Pas wanneer je leert te luisteren om te begrijpen, in plaats van te luisteren om te reageren, ontstaat er echt contact.


In het Spotlight:


Geef een beetje liefde door vraagt aandacht voor het doneren van kleding voor een goed doel. Packmee zet zich in voor Kika en Kinderpostzegels. Ruim lekker je kasten op en vul een kartonnendoos met kleding die weg kan. De gevulde kartonnendoos kun je kosteloos verzenden via postNL. Lees op de site van Packmee hoe gemakkelijk je een bijdrage kunt levert aan de toekomst van een kind.


Als je graag tuinen bezoekt mag je zeker het festival Verborgen Tuinen in Rotterdam niet missen. Zet het alvast in de agenda en laat je verrassen op diverse locaties in de stad op 13 en 14 juni. Kijk op de site voor alle bijzonderheden.


Op 20 juni is de Dag van de Achitectuur en speciaal op die dag openen de grote vijf van Rotterdam hun deuren: De Rotterdam, het Centraal Station, de Van Nelle Fabriek, de Markthal en de Luchtsingel. Voor het eerst is het mogelijk deze inconen gezamelijk op een dag te bezoeken. Dat mag je niet missen!



Ik wens je een fijne week.

Liefs,
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.

zondag 24 mei 2015

129 Lijnen

Blauw, de kleur van rust

Lijnen

Er zit nog geen opgaande lijn in het weer, het is afwisselend koud en warm. Eigenlijk ben ik het zat en verlang ik naar stabiel zomerweer en daarmee bedoel ik geen hoge temperaturen. Gewoon lekker weer om te genieten van een terrasje en de mensen erom heen.

Al in 2013 besloot ik om elke editie van mijn wekelijkse blog in één woord te vatten. Sinds die tijd gebruik ik één enkel woord als titel met daarvoor een volgnummer. Dat is misschien niet altijd verstandig voor zoekfuncties, maar voor mij is het wel elke keer een uitdaging om een woord te vinden dat past bij mijn verhaal. Ik probeer altijd een woord te vinden met een dubbele betekenis, zodat het in verschillende vormen kan terugkomen in mijn verhaal. Meestal komt zo’n woord vanzelf in mij op in de week voorafgaand aan het schrijfproces.


Lijnen in Vlissingen

Deze week koos ik voor “Lijnen” en dat is zeker niet wat u bij het woord direct zal vermoeden. Ik tikte het woord lijnen in bij de zoekfunctie van Google en zoals ik al vermoedde kwam ook daar uw gedachten als eerste boven. Want eerlijk is eerlijk bij het woord lijnen denken we als eerste aan afslanken en overgewicht.

Maar omdat ik mijn leven lang al aardig wat gewicht in de schaal leg, wil ik het daar juist niet over hebben. Daar schrijven anderen al genoeg over en dat zal altijd zo blijven.


Euromast-lijnen

Ik zag deze week de lijnen in ons leven, de lijnen die onze ogen zien. Op- en neergaande lijnen, kunstzinnige lijnen, architectonische lijnen en de zichtbare- en onzichtbare lijnen in de natuur. Misschien zijn we er ons te weinig van bewust dat het juist de lijnen in ons leven zijn die het oog strelen.

Deze week werd het Centraal Station in Rotterdam benoemd tot beste gebouw van Nederland. In de Wereld Draait Door werden ook de andere architectonische hoogstandjes van Rotterdam genoemd. De Van Nellefabriek  staat zelfs sinds 2014 op de UNESCO erfgoedlijst. Het zijn de lijnen in deze bouwwerken die de aandacht trekken en de discussies op gang houden.

Het is zoals bij alle kunst, je houdt ervan of je vindt het afschuwelijk.


 Rechte ijnen in het Centraal Station Rotterdam

Maar wat mij fascineert is dat alles is begonnen met een idee in het hoofd van de bedenker en daarna begint alles met een lijn en samen met onnoemelijk veel andere lijnen wordt er een ontwerp geboren. Het uiteindelijke resultaat is eigenlijk een wonder waar vele handen aan hebben gewerkt.

Onze wereld bestaat uit lijnen hoe je het ook went of keert.

De maatschappij verhard en in het bedrijfsleven gaat men uitsluitend uit van de lijnen in grafieken, het belangrijkste is groei, de opgaande lijn en winst. Daar komt geen gevoel aan te pas, belangrijk is rechtlijnigheid en je doel bereiken. Het zijn de koude, kille lijnen in onze economie, koud als staal. Maar je doel kun je alleen bereiken als mensen samenwerken in goede harmonie en om het koude staal te buigen is warmte nodig.


Gebogen lijnen in Praag

Aan de lijn die ons allen verbindt wordt vaak onbewust voorbijgegaan en dat is jammer, want om staal soepel te maken is warmte, energie nodig. De energie die door een prettige samenwerking ontstaat, motivatie.

Het zijn de warme lijnen in de natuur, de atmosfeer waar ook de mens deel van uitmaakt. Die lijn hebben we nodig om met elkaar in verbinding te komen. Alleen als we de rode draad van het leven pakken, kunnen we het hoofd boven water houden. We hebben elkaar nodig om hogere doelen te bereiken.

De lijnen in de natuur strelen het oog. Tenminste als je er oog voor hebt, daar is geen mensenhand aan te pas gekomen, het ontstaat als vanzelf.

Ik geef de voorkeur aan een stippellijn, zodat ik toch nog de vrijheid heb om alle kanten op te gaan. Maar desondanks reik ik graag een warme hand. Welke lijn je ook uitgooit deze week en of deze zal kruisen of in de knoop raakt, met geduld, liefde en begrip bereik je je doel.

Welke lijn bewandel jij deze week?

Lijnen in Scheveningen
Doordenker:

Alles veranderd en ergens langs de lijn, verander ik mee.


In het Spotlight:


Dit jaar worden de Rotterdamse Operadagen voor de 10e keer georganiseerd. Van 22 t/m 31 mei kunt u op diverse locaties genieten van Opera reserveert tijdig en kijk op de site voor de bijzonderheden.


Van 7 juni t/m 5 juli is het Park bij de Euromast weer het decor van de leukste zondagen in Rotterdam, Zomerzondagen. Met zomerse muziek, verrassende voorstellingen en een kleedje in het gras kijk je je ogen uit. Geniet van dit gratis evenement van 14.00 t/m 20.00 uur. De Zomerzondagen zijn vakantie in de stad: niks moet en de ontspannen sfeer maakt het festival tot dé ontmoetingsplek van de Rotterdamse zomer.


Van 11 t/m 14 juni kun je in Rotterdam het dak op en dat lijkt mij een prachtige gelegenheid om de lijnen, de skyline van Rotterdam van bovenaf te bekijken. Er zijn DJ’s op het dak, je kunt dansen op het dak, borrelen op het dak, films en nog veel meer op het dak. Op de site staat het volledige programma.


Noteer alvast het leukste festival van Den Briel in je agenda “Brielle Achter de Voordeur” Dit culturele evenement wordt op zaterdag 27 juni georganiseerd en het vindt plaats op tientallen bijzondere en verrassende locaties die normaal niet vrij toegankelijk zijn. Van 12 tot 17 uur worden, non-stop, een gevarieerd scala aan voorstellingen gepresenteerd: zang, muziek, dans, toneel, straattheater, poëzie.


Ik wens je een fijne week.

Hartelijke groeten
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.

zondag 17 mei 2015

128 Gratis

De natuur  in volle bloei

Gratis

In de afgelopen week heb ik lekker van de zon kunnen genieten. Ik heb de bakken gevuld met plantjes en de boel lekker opgefleurd. Eigenlijk heb ik gewoon de bloemetjes buitengezet.

De week begon met een bezoek aan het Arboretum Trompenburg in Rotterdam. De struiken en bomen staan nu volop in bloei en de kleuren en geuren krijg je er gratis bij. Een bezoek aan Trompenburg geeft je energie en rust, dat is de magie van de natuur.

Het spreekwoord zegt: “Voor niets gaat de zon op” en de betekenis is: Alles kost geld en moeite, behalve datgene wat van de zon komt. Niets is voor niets, gratis is alleen datgene dat de natuur ons schenkt.


Arboretum  Trompenburgh

Met het woord “gratis” worden consumenten uitgedaagd en verleidt, het is een instinker waar menigeen intrapt. Consumentenbedrog zou ik het willen noemen, want uiteindelijk betaald men zelf de prijs. Bovendien blijken impulsieve aankopen achteraf vaak tegen te vallen.

Waarom trappen we dan toch steeds in die val?

Waar ik mij nog het meest aan stoor zijn de aanbiedingen die ons verleiden om te kopen en pas maanden of zelf jaren later te betalen. Het is een vorm van geldklopperij van mensen die kopen en het geld er niet voor hebben. Uiteindelijk helpt het mensen steeds verder in de schulden en dat kost geld. Denkt u werkelijk dat een ondernemer u zo’n aanbieding zomaar aanbiedt? Die ondernemer heeft maar één doel en dat is vet geld verdienen aan de consument.

Geniet gratis van de schoonheid der natuur

In de afgelopen jaren ben ik in mijn werk veel slachtoffers tegengekomen van deze vorm van verleiding. Wees verstandig, overdenk uw aankoop en koop pas als je het kan betalen. Bedenk dat niets gratis is als er een ondernemer achter zit.

Tijdens mijn wandeling langs de Oude Maas bedacht ik dat er genoeg gratis is om van te genieten en dat is datgene dat de natuur ons schenkt en daar zit geen ondernemer achter. Ik genoot gratis en voor niks van de bloemen, het groen, de zon, het geluid van de vogels en het kabbelende water. Het fluitenkruid en het koolzaad staat prachtig in bloei en bijkomend nadeel is dat ik daarvan hooikoorts krijg. De tranen die over mijn wangen liepen waren niet van emotie, ik kreeg ze er gewoon gratis bij.

Voor niets, is een spontane helpende hand of de raad die u krijgt op uw vraag.

Verse munt

Ik ben een liefhebber van verse muntthee en op de markt koop ik regelmatig verse munt. Het kost bijna niets, maar wat moet je met drie bossen verse munt (voor 1 euro). Dat is veel en ik vroeg aan de Iraanse groentevrouw of ik het kan bewaren en hoe ik dat het beste kan doen. Zij adviseerde mij om het in een vochtige doek te wikkelen en in de koelkast te bewaren. Een top tip, die ik graag met u deel en nu geniet ik al dagen van mijn verse munt.

Ik zocht op een terrasje een plaatsje in de zon, het was druk en ik zag een oudere dame alleen aan een tafeltje zitten. Ik vroeg aan haar of de stoel naast haar vrij was, ze keek mij blij aan, de stoel was vrij. Ik bestelde een kopje koffie en raakte met de oudere dame aan de praat. Gewoon een gesprek over van alles en nog wat, ze woonde in de buurt en was al jaren alleen en ze had weinig familie. Een terrasje was haar enige uitje nog tegenwoordig en daar genoot ze erg van. Toen we afscheid namen bedankte ze mij voor de gezelligheid, het maakte de dag voor haar een beetje lichter en dat gaf ook mij een fijn gevoel.

Op mijn visitekaartje staat: “Een glimlach kan je dag veranderen”. Een glimlach, het kost niets en er gaat kracht vanuit. Lach en de wereld lacht terug.

Uitwaaien op het strand kost niets

Ik zag de voorstelling “Onder de groene hemel”, een voorstelling met hits van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh, waarin de strijd en de idealen van de jaren ‘69/ ’70 worden belicht. Het was een feest van herkenning, maar ik zie ook dat nu, 45 jaar later de problemen van toen nog steeds relevant zijn. Er wordt nog steeds gestreefd naar een betere wereld, geld heeft nog steeds de macht en er zijn nog steeds oorlogen in de wereld.

Droom je eigen regenboog en leef je eigen droom. Geef met je hart en deel je geluk, dat hoeft niets te kosten en daar heb je ook geen vette beurs voor nodig.

Wat heeft jou glimlach je deze week gebracht?

Rotterdam v.l.n.r. Laurenskerk,  De Verwoeste Stad van Zadkine, de Hef

Doordenker:

Kies met je hart, je verstand is om keuzes te begrijpen, niet om ze te maken.


In het Spotlight:


Deze zomer wordt De Parade voor de 25e keer georganiseerd en van 18 t/m 28 juni staat De Parade als eerste in Rotterdam. Daarna volgen Den Haag, Utrecht en Amsterdam kijk op de site voor het uitgebreide programma en zet de data alvast in je agenda. De Parade mag je niet missen.



Een bezoek aan Rotterdam blijft altijd bijzonder en ieder heeft zijn eigen herinneringen. Zo bracht Geri van de site Kleurrijk, een bezoek aan Rotterdam en maakte er prachtige foto’s. Misschien komt u ook in de verleiding om eens bezoek te brengen aan die mooie, moderne wereldstad Rotterdam. Maar bedenk wel vooraf dat het niet gratis is.



In de natuur kun je nu volop genieten en met de wandelschoenen aan kost dat niets. Kijk een op de site van Sjani’s Natuurblog en geniet van de foto’s. Daarvan krijg je vanzelf zin in een stevige natuurwandeling, maar vergeet niet je camera mee te nemen.


Fijne week.

Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.

zondag 10 mei 2015

127 Evenwicht

Evenwicht in kleur

Evenwicht

Het weer mag dan uit balans zijn, ik ben dat zeker niet en dat is maar goed ook. De energie moet stromen en met het klimmen der jaren ben ik mij daar steeds bewuster van. Over leeftijd wil ik het niet hebben, ik zeg liever “Leef Tijd”.

Nadat ik vorige week (lees nummer 126 – Geraakt)  naar aanleiding van het boek van Simone van der Vlugt “De Lege Stad” de tentoonstelling over het bombardement van Rotterdam bezocht, vond ik het eigenlijk ook een verplichting om in Rotterdam naar de dodenherdenking te gaan.

Ik bezocht daarvoor de Sint Laurenskerk in Rotterdam. Het werd een waardevolle herdenking die werd gevolgd door een stille tocht naar het Stadhuisplein, daar werden de kransen gelegd. Met de voorstelling “Theater na de Dam” bij het RO was de cirkel rond.

De meimaand begon dit jaar wisselvallig en de storm die over het land ging bracht onrust. Maar de natuur hebben wij (gelukkig) niet in de hand.


Rotterdam Circusstad


Er stond woensdag een prachtige opening gepland in Rotterdam van het festival “Rotterdam Circusstad”. Een mooi festival dat jaarlijks terugkeert met de stad als decor presenteert de crème de la crème van het Nationale -en Internationale Circustheater zich. Maar helaas werd de opening van het festival afgelast in verband met het slechte weer en ook zaterdag werd het programma in de middag afgezegd.

Ik heb nog wel een glimp gezien van wat circusacts van de leerlingen van Codarts afgelopen donderdag. Maar evenwicht bewaren viel niet mee met die harde wind.

Uit balans en niet in evenwicht is ook de maatregel die de NS heeft getroffen. Dat was mijn ervaring op diezelfde dag en dat zal ik toelichten.

Omdat ik met het openbaar vervoer naar het centrum van Rotterdam ging, gewapend met mijn camera, besloot ik eerst wat te eten in het prachtige Centraal Station. Maar hoe mooi dat station ook is, de horeca -en winkelgelegenheden zijn nu al gedoemd ten onder te gaan.


Het Centraal Station (links)

Er is heel wat te doen over de veiligheid van NS beambten en dus zijn de toegangspoortjes de afgelopen week gesloten. Wat betekend dat je zonder treinkaartje geen toegang meer hebt tot een groot gedeelte van het station met name het gedeelte waar zich de meeste horeca bevindt.

Natuurlijk klagen ondernemers die zich daar hebben gevestigd. Maar de NS kiest voor de veiligheid van het personeel. De balans is ver gezocht, zijn er dan echt geen andere mogelijkheden?

Het is nu nog een prachtig station. Het Centraal Station is op dit moment nog één van de paradepaardjes van Rotterdam. Maar je kunt wachten op leegstand en wat daar opvolgt is verpaupering. Bovendien vraag ik mij af of agressie, nu de toegangspoortjes dicht zijn, uit de treinen is. Ik geloof daar helemaal niets van en hoop dat men nog bij zinnen komt.

Ik lunchte buiten het Centraal Station, op zich was dat niet zo’n probleem. Maar het neemt niet weg dat ik het een ongelijke maatregel van de NS vindt. Je lost aan de ene kant (misschien) wat op en aan de andere kant breng je het imago en ondernemers om zeep.


Balans en evenwicht


Ik zag maar een glimp van het festival, maar wat ik zag was een feestje voor oud en jong. Er waren verschillende acts en er waren voor kinderen ook workshops met acrobatiek, koordansen e.d. Kortom het was een vrolijke boel, de stemming zat en in en was niet uit balans te krijgen.

Later in de week ontdekte ik dat veel mensen niet weten wat Codarts is.

Codarts is de University of Arts in Rotterdam en naast een Dans -en Muziekopleiding is er ook een Circusopleiding. Deze opleiding is uniek in Nederland. Voor jongeren die dromen van een carrière als Circuskunstenaar biedt Codarts een vooropleiding Circus vanaf 12 jaar. Daarna is er een vervolgopleiding waarvoor auditie moet worden gedaan.


De verwoeste stad is herbouwd en moderner dan ooit

Na het “Oorlogspad” dat ik liep en de dodenherdenking op 4 mei, brachten al die vrolijke Circusacts mij weer in balans.

Afgelopen zaterdag kwam Simone van der Vlucht in de Bibliotheek van Rotterdam vertellen over het schrijfproces van haar boek “De Lege Stad” en dat was een mooie aanvulling op wat ik gelezen, gehoord en gezien had over WOII en het bombardement van Rotterdam op 14 mei 1940. Het heeft veel duidelijk gemaakt over de traumatisch ervaring die mijn ouders op 15 -en 18 jarige leeftijd hebben ondervonden. Ik heb nog één herdenking op mijn programma staan in de komende week en dat is de herdenking van “De Aanval” van 75 jaar geleden bij het beeld “De Verwoeste Stad” van Zadkine.

Er is veel uit evenwicht in onze maatschappij op dit moment, dat brengt boosheid, ergernis en daardoor verlies je vertrouwen. Maar als de storm gaat liggen en wij onze schouders er onderzetten komt het uiteindelijk weer goed. Ook dat is mij duidelijk geworden na alles wat ik de afgelopen weken heb gezien.

Wat brengt jou uit balans en waar vindt je evenwicht?


Het is een kwestie van evenwicht


Doordenker:

Geluk is in de eerste plaats een kwestie van evenwicht.


In het Spotlight:

Op diverse plaatsen in Rotterdam wordt op 13, 14 en 16 mei het bombardement van 75 jaar geleden herdacht. Kijk ook eens op de site over De Brandgrens.

Dit jaar worden de Rotterdamse Operadagen voor de 10e keer georganiseerd. Van 22 t/m 31 mei kunt u op diverse locaties genieten van Opera, reserveert tijdig en kijk op de site voor de bijzonderheden.

Om te vieren dat de Port of Rotterdam North Sea Jazz Festival voor de tiende keer in Rotterdam plaatsvindt, wordt in de Fenixloods op Katendrecht het tijdelijke Jazz Museum Rotterdam geopend op 6 juni t/m 19 juli a.s.

In Historisch Delfshaven staat op 30 augustus van 11.00 tot 24.00 uur een mooi Foodfestival gepland. Het beloofd een mooie ervaring te worden, waar het Rotterdamse eetverleden tesamen komt. Mis het niet en zet het nu al in je agenda.

Fijne week.

Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.

zondag 3 mei 2015

126 Geraakt

 In Museum Rotterdam kwam het boek de "Lege Stad" tot leven


Geraakt

Ik heb de week achter mij gelaten en kan terugkijken op een onverwachts emotionele week. Terugkijkend naar het verleden, is mij veel duidelijk geworden.

Enige weken geleden zag ik het nieuwe boek van Simone van der Vlugt in de winkel liggen. De titel “De Lege Stad” sprak mij direct aan en op de achterkant ontdekte ik dat het over Rotterdam in de tweede wereldoorlog ging.

Over WOII werd bij ons thuis niet graag gesproken. Mijn moeder was 15 en mijn vader 18 jaar toen de oorlog uitbrak. Mijn ouders kenden elkaar nog niet en ze hadden elk hun eigen verhaal, ieder een andere ervaring. Elke keer als WOII ter sprake kwam of als ik er naar vroeg, zei mijn moeder: “Ik hoop dat je het nooit zal meemaken.”


Er was eens een prachtige lentedag 75 jaar geleden......


Ik kocht het boek “De Lege Stad” en het bleef thuis nog even liggen.

Als heel jong meisje las ik het dagboek van Anne Frank en was daardoor geraakt. En als 16 jarige ging ik bij Magazijn De Bijenkorf in Rotterdam werken en jaarlijks werd er op 4 mei herdenkingsbijeenkomst georganiseerd voor alle Joodse medewerkers die WOII niet hadden overleefd. Ik ging daar elk jaar heen en hoorden de schokkende verhalen van oud medewerkers. Juist doordat er thuis niet veel over werd gesproken raakten die verhalen mij.

Met de meimaand in zicht begon ik aan het boek “De Lege Stad” en het nam mij mee naar het Rotterdam op 14 mei 1940. De hoofdpersoon Katja is een jonge pasgetrouwde vrouw die uit een grote bakkersfamilie komt. Het Rotterdam van 75 jaar geleden, waar het luchtalarm gaat en de kastanjes bloeien in de lentezon.


Het verhaal van een bruidsjurk en een verliefd jong stel in mei1940


We gingen een dagje treinen deze week en mijn e-reader reist dan natuurlijk mee. Ik zat bij het raam en tegenover mij zat een jonge vrouw. Ademloos las ik over het bombardement, de aanval op Rotterdam op 14 mei 1940. Er ging een mobiel af en de jonge vrouw aan de overkant nam haar mobiel op, ze blijkt Duits te zijn en er volgde een vrolijk gesprek in het Duits. Ik las verder met op de achtergrond een Duits telefoongesprek, dat mijn boek een andere lading gaf.

Mijn ouders hadden elk hun eigen verhaal. Mijn vader was 19 jaar en het was 1941 toen hij tewerkgesteld werd in Duitsland. Hij had het in het begin nog redelijk, maar heeft nooit veel verteld over de verschrikkingen die hij daar heeft meegemaakt. Mijn moeder was 19 jaar toen zij in 1944 van huis werd gestuurd op een fiets zonder banden. Er was geen voedsel genoeg om alle monden te voeden en dus moest zij zich zien te redden. Ze kwam uiteindelijk in Kampen terecht. Onderweg heeft ze vreselijke dingen meegemaakt waar ze tot op heden moeilijk over kan praten.


Het tastbare bewijs van de oorlog


Ik werd volledig door het boek opgezogen in de trein en op de terugreis naar huis las ik in de Metro verder. Ik zat volledig in het verhaal toen we bij een station stopten en er een man instapte, de man was volledig in het zwart en droeg een lange leren jas en op dat moment dacht ik direct, de Gestapo. Weer kreeg het boek een dubbele lading.

Het is dit jaar 75 jaar geleden dat de stad Rotterdam werd platgebombardeerd en we vieren 40 jaar bevrijding en vrijheid is niet zomaar iets.

Ik bezocht deze week Museum Rotterdam de tentoonstelling ’40-’45nu. Een aangrijpende tentoonstelling met persoonlijke verhalen en voorwerpen van Rotterdammers van toen. Een belangrijk onderdeel van de tentoonstelling is de Experience, je neemt plaats achter een tafel en voor je het weet is het 14 mei 1940. Bommen vallen, de stad brandt, mensen schreeuwen, gebouwen storten in en dan is er niets meer.

Ik zat met tranen in mijn ogen en ik was niet de enige, in gedachten hoorde ik mijn moeder zeggen: “Ik hoop dat je het nooit zal meemaken”.

Eenmaal buiten liep ik door Rotterdam West en de kastanjes stonden volop in bloei, net als op14 mei 1940.


 De verhalen achter deze voorwerpen heb ik gehoord en ben er door geraakt. 


De Aqualiner bracht mij naar de Heyplaat, daar in de Onderzeebootloods bezocht ik de Expositie De Aanval. Deze expositie wordt gedomineerd door de grote dreigende vorm van een Heinkel, de bommenwerper die de stad verwoestte. Enorme projecties en persoonlijke verhalen vanuit drie perspectieven gezien, de verhalen van verwarde Bewoners, Nederlandse militairen en de ervaring van Duitse soldaten.

Het boek las ik in een zucht uit, ik herkende de straten die werden beschreven. De hoofdpersoon doorkruist op de fiets de stad. Bij de tentoonstelling zie ik op film een jonge vrouw fietsen door de puinhopen in de stad. Beter dan ooit begrijp ik dat je hier nooit meer aan wil worden herinnerd en er het liefst nooit meer over wil praten. Maar ik weet ook dat dit nooit mag worden vergeten.

Het beeld “De Verwoeste Stad” dat Ozzip Zadkine maakte naar aanleiding van het bombardement is, wat niet veel mensen weten, in 1953 door De Bijenkorf geschonken aan de stad Rotterdam.

Met het lied “Rotterdam”, geschreven en gezongen door Frederique Spigt   besluit ik deze keer. Een ode aan de stad waar ik geboren ben, de stad van: “Niet Lullen maar poetsen”.

Het is verschrikkelijk wat er 75 jaar geleden is gebeurd, maar het gebeurd elders in de wereld nog steeds en dat vind ik een bizarre gedachten. Het is niet alleen de oorlog die veel leed brengt. Maar oorlog is wel wat mensen elkaar aandoen.

Ken jij de oorlogsverhalen van je ouders en voorouders?


De onderzeebootloods op Heyplaat


Doordenker:

Het doel van oorlog is vrede.


In het Spotlight:


In een interview over haar nieuwe boek De Lege Stad verteld Simone van der Vlugt  op 9 mei om 14.30 uur, over het zware bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940. Na afloop is er een meet & greet en signeersessie.


Rondom de herdenkingen is er veel te beleven in Rotterdam o.a. de dodenherdenking met stille tocht, bevrijdingsfeesten, een theaterfestival, een politieke komedie. Kijk voor het volledige programma op de Uitagenda Rotterdam 


Op 10 mei wordt er in het museumpark weer een Swanmarket georganiseerd, de leukste markt van Rotterdam. Leuk om daar eens inspiratie op te doen.


Van 6 t/m 10 mei ademt Rotterdam weer “Circus”. Overal in de stad komt je het crème de la crème van het Internationale Circuswereld tegen met de stad als decor.

Fijne week.

Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.