179 Vertraging

Mooi Maastricht

Vertraging

Als ik terugkijk op de afgelopen week, dan was het een historisch week, een week vol oudheden en vertraging, waarbij de wekker al heel vroeg afging.

Toen ik voor de klok van acht het gebouw betrad stond de hal al vol. Het was alsof we op schoolreis gingen, maar in tegenstelling van de nerveuze drukte van een schoolreisje, heerste er een ontspannen sfeer. De gemiddelde leeftijd schatte ik op tachtigplus en ik werd met open armen ontvangen. Het zijn bewoners van het huis waar mijn moeder woonde en waarvoor ik nog steeds het bewonersblad maak. Jaarlijks ga ik mee met het busreisje dat zij maken en ik help dan o.a. bij het in- en uitstappen van de bus, dat niet altijd even soepel gaat.

In ons drukke bestaan, waarin tijd geld kost en waar iedereen alles, maar dan ook alles wil bijhouden en niemand ook maar iets wil missen, is enige vertraging een aanrader.

Hoeg Brörgk

De wekker ging de afgelopen week ook al vroeg af voor mijn uitstapje naar Maastricht, samen met de reisvriendinnen, die ik tijdens mijn vakantie naar Andalusië heb ontmoet. Meestal zijn die vakantieontmoetingen van korte duur maar deze keer is dat anders, we kennen elkaar pas vijf maanden, maar het is nog steeds heel leuk om samen iets te ondernemen.

Zonder vertraging ontmoeten we elkaar op het station van Maastricht, de wandeling was veelbelovend. De Limburgse reisvriendin zou ons Maastricht laten zien, zoals we het nog nooit gezien hadden. De vorige keer had ik de reisgenoten Rotterdam laten zien tijdens een wandeling en het was nu de uitdaging om er net zo’n mooie dag van te maken.

Maastricht

Het weer kun je niet regelen, maar wonderlijk genoeg zat dat volkomen mee. Voor de oudjes een dag die niet al te warm was, maar droog. En in Maastricht, die bourgondisch stad, was het alsof we weer in Andalusië liepen.

In het prachtige station van Maastricht (klik) werd ons allereerst de Maaslandse renaissancestijl getoond met de prachtige glas-in-lood ramen. Van daaruit liepen we de Stationsstraat door naar de Rechtstraat, vroeger een van de belangrijkste winkelstraten van de stad. Deze straat telt 80 rijksmonumenten, via deze straat liepen we naar Plein 1992 (klik) in het stadsdeel Céramique (klik) en daar vonden we een heerlijk terras voor de koffie met.

Het woonhuis van een bekende nederlander, het huis De Torentjes

Na de koffie liepen we over de moderne Hoeg Brörgk (in het Maastrichts), een hoge fietsbrug naar de andere kant van de Maas, vanaf die brug heb je een prachtig uitzicht over de stad. Na die brug ging het linksaf richting jachthaven, dat bracht ons na wat mooie pleintjes bij een klein kasteeltje, dat het woonhuis van André Rieu was. Het huis De Torentjes (klik) is omringd door een prachtige tuin met bloeiende Rododendrons en het was een plaatje om te zien. Wij liepen achter het kasteeltje om, de weg ging omhoog naar een kerk en nog hoger liep de weg. Het was warm boven en we besloten niet verder omhoog te klimmen naar het Sint-Pieter Fort (klik), dat bekeken we vanaf de lagergelegen weg voorafgaand aan ons bezoek aan een terrasje.

Na inspanning, ontspanning is een mooi motto en zeker als je een dag op pad bent is een moment van rust en even een pas op de plaats noodzaak.

Druivenranken en natuurschoon

Een dag samen doorbrengen, verhalen en herinneringen delen is goud waard. Dat was zeker ook met mijn dagje uit met de oudjes, als hoogbejaarden heb je wel het een en ander meegemaakt en de verhalen van vroeger blijven mij intrigeren. Zo’n reisje met een luisterend oor en een uitstekende hand doet hen goed, maar ook voor mij is dat telkens weer een verrassende ervaring.

En denk vooral niet dat tachtig- en negentigers niet met hun tijd meegaan. Een van de dames had zelfs voor haar negentigste verjaardag een tablet voor haar verjaardag gekregen. Ik kwam tot de verrassende ontdekking dat ook tachtig- en negentigjarige Wordfeud (klik) spelen.

Boven aan de heuvel het Sint-Pieter fort

Na onze verfrissingen op het zonovergoten terras in Maastricht liepen we verder naar het Stadspark (klik), dat in Engelse landschapsstijl is aangelegd. Een pak met prachtige oude bomen en waterpartijen. Lopend door een wijk met kapitale villa’s waar o.a. ook de familie Moskowicz woont liepen wij verder naar de Helpoort (klik), die onderdeel is van de Middeleeuwse stadsmuur. We kwamen daarna op het Onze Lieve Vrouweplein, dat deel kende ik van Maastricht. De terrassen zaten vol en samen met het prachtige zomerse weer is de zuidelijkste stad van Nederland een paradijsje te noemen.

Na een lange stadswandeling werd de maaltijd natuurlijk op het Vrijthof genuttigd, buiten op een terrasje, maar wel aan de andere kant van het plein, waar ik nooit eerder een terras bezocht. De glazen klonken en wij genoten van een overheerlijke maaltijd.

De stadsmuur en de Helpoort

Met de bus vol “oudheden” bezochten we een ijsboerderij, waar natuurlijk ijs werd geproefd en na de lunch maakte de bus nog een mooie tocht over de Veluwe. Na het diner reden we weer huiswaarts, ik zag menig zilvergrijs koppie knikken in de bus, Van de terugreis zagen de oudjes niet veel. Met deze busreis is het activiteitenseizoen voor de oudjes afgesloten en kan de zomer beginnen. Maar ik hoop dat zij niet te veel moeten lijden van het warme zomerweer en actief en gezond kunnen blijven genieten.

Een tijdje geleden hoorde ik een prachtige uitspraak van een oudere man: Je moet niet sterven voordat de dood er is. In die negen woorden wordt precies gezegd wat een mens nodig heeft voor een mooi leven, je moet blijven genieten, wat er ook gebeurd.

Ik heb verrassend mooie plekken van Maastricht gezien en onder mooie klassieke klanken, van de piano die ook in deze in de stationshal staat, namen we afscheid van onze Limburgse reisvriendin. De plannen voor een volgend uitje zijn al gemaakt.

Wat had ik weer een mooie week. Ik genoot van de vertraging die tachtigplussers van nature hebben en van het weerzien van reisgenoten. Kortom het is mij weer gelukt, ik heb deze week genoten.

Van welke activiteit genoot jij deze week?

Doordenker:

Haasten brengt vaak vertraging voort.

Linksonder de winkel waar Maxima koopt

In het Spotlight:

Musical Bad girls (klik) 

Het theater De Stoep nog niet gezien en zin in een musical voor een betaalbare prijs, ga dan naar de musical Bad girls op 3 of 4 juni 2016. Het is een komische musical met magische momenten. Reserveer nu al de kaarten.

Festival Zwartewaal (klik)

Op 4 en 5 juni 2016 wordt in Zwartewaal een festival georganiseerd waarin pop, rock, filosofie, theater, poëzie, dans, kunst en klassieke muziek elkaar ontmoeten.

Vlooienmarkt Vierpolders (klik)  

Op 4 juni wordt de jaarlijkse Sportweek weer georganiseerd en de Vlooienmarkt maakt daar deel van uit, het is elk jaar weer een heel gezellige markt.

Vliegerfestival Spijkenisse (klik) 

Dit jaar wordt het jaarlijkse Vliegerfestival aan de Maasboulevard in Spijkenisse op 12 juni van 11.00 uur tot 17.00 uur georganiseerd. Een kleurig spektakel voor jong en oud, het weer moet natuurlijk wel een beetje meezitten.

Brielle achter de Voordeur (klik) 

Op 25 juni staat het kleine stadje Brielle weer op zijn kop, dan wordt het jaarlijkse festival Brielle achter de Voordeur weer georganiseerd. Op 25 bijzondere en kun je die dag van 12.00 uur tot 16.30 uur genieten op verrassende locaties van non-stop voorstellingen. Zang, muziek, toneel, straattheater, sketches en poëzie kruisen je pad, het is een evenement dat je niet mag missen.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey

178 Niveau

Iconen van de stad Rotterdam

Niveau

Ik ben bepaald geen stilzitter, dat mag inmiddels wel duidelijk zijn en dus had ik ook deze week plannen. De stad wordt gevierd en in het kader van de wederopbouw is er veel te doen in het centrum van Rotterdam, maar er is meer.

Ik was al vroeg uit de veren, maar toen ik naar buiten keek zag ik dat de hoofdkleur grijs. Slecht weer voor mooie foto’s dacht ik in eerste instantie, maar er zijn zo van die gelegenheden die je maar eenmaal kunt ondernemen en die je niet wil missen. Op zo’n moment raadpleeg ik geen glazenbol, maar wel buienradar. In de middag zou het opknappen en dus besloot ik toch de wandelschoenen maar uit de kast te halen.

Het dopen van een schip had ik nog nooit van dichtbij meegemaakt en die dag zou de Koningsdam van de Holland America Line worden gedoopt door Koningin Maxima, het schip lag in Rotterdam aan de kade bij de cruiseterminal.

Het miezelde, maar ik was op alles voorbereid met de wandelschoenen aan ging ik op pad, er stond die dag heel wat op mijn programma.

Ik was niet de enige belangstellende dat bleek al snel, maar ik vond een prachtige plek recht tegenover de fles Champagne die al klaar hing bovenaan dek. Staand op een bankje kon ik over iedereen heen kijken en ik kon zelfs de grote beeldschermen zien die waren geplaatst, hoewel ik niet kon horen wat er werd gezegd.

De doop 

Vreemd genoeg ontstond aan de kade een verbinding tussen mensen, contacten die je normaal gesproken niet ondervindt als er veel wildvreemde mensen bij elkaar staan. Is het de kracht van een groot schip of is het de spanning die bij een doop komt kijken. Op dat moment wist ik het niet, maar het was een amusante ervaring om al die verhalen te horen van mensen die al eens een cruise hadden gemaakt, een cruise gingen maken en daar tussendoor de verhalen van oude mannen die in hun jonge jaren schepen hadden gebouwd en in de haven hadden gewerkt. Het was een mengeling van chique en arbeiders en van jong en oud. Wat zijn mensen toch mooi.

Eerlijk gezegd kwam ik er later op die dag achter dat er in de stad Rotterdam, die borrelt en bruist van energie, iets aan het ontstaan is dat ik nooit eerder heb ervaren.

Ik had eigenlijk het beeld voor ogen, van het gooien van een fles Champagne aan een touw met de hand, maar dat bleek een illusie. Ook hier was sprake van een geautomatiseerd systeem, na wat showelementen in het theater en de nodige toespraken en filmbeelden, die wij konden volgen via de beeldschermen, werd het schip vanuit de theaterzaal gedoopt doormiddel van een technisch hoogstandje, althans Hare hoed vloog bijna af, oeps. Buiten ver van de plaats delict, zou ik bijna zeggen, raakte de fles Champagne het schip precies op de letter O van Koningsdam, vlak voor mijn neus en ik dacht er vlak achteraan, dat was het dan.

Rotterdam een bruisende stad

Nog wat napratend ging de mensenmenigte uiteen, ik besloot nog even te blijven hangen op de hoek van de straat, misschien ving ik nog een glimp op van onze Koningin. Niet dat ik daarvoor was gekomen, maar het deed mij denken aan heel langgeleden.

Ik was een klein meisje van een jaar of zes, we waren pas verhuisd vanuit Rotterdam West naar een nieuwbouwwijk. Om de woningnood vlak na de oorlog op te lossen werden o.a. Pendrecht en Zuidwijk ontwikkeld eind jaren vijftig en de woningen werden daar in rap tempo uit de grond gestampt. De Koningin zou de wijk komen bezoeken en op school leerden wij een liedje uit het hoofd en iedereen was in rep en roer.

Daar stond ik met mijn camera in de startblokken, de Koningin zou zo langskomen. Aan de overkant een schoolklasje met een spandoek, nerveus stonden de kinderen te wachten. Zo had ik destijds ook gestaan. Ik dacht terug aan die teleurstellende ervaring die ik als kleine meisje had toen ik samen met mijn klasgenootjes, zingend aan de stoeprand van de Slinge stond met in mijn hand een rood, wit, blauw vlaggetje. Het was ruim een halve eeuw geleden, maar ik ben het nooit vergeten, de auto waarin Hare Majesteit zat kwam in een flits voorbij, te snel om ook maar iets te zien.

Straatkunst

Lopend over de Erasmusbrug heb je een prachtig uitzicht over de Maas en elke keer als ik daar loop voel ik hoe bijzonder Rotterdam is. Een wereldstad, de skyline laat veel moderne architectuur zien, met hier en daar wat oude panden. Geen stad kan dat evenaren. Het is niet zo gek dat de wederopbouw dit jaar wordt gevierd.

Ik liep richting Coolsingel en aan de overkant liep ik over de Baan, waar ik bijzondere straatkunst zag, richting het Russisch Orthodoxe kerkje met het gouden dak. Daarna naar de Schiedamsesingel, er was geen singel te zien maar er stonden een paar prachtige panden. Toen ik het plein overstak kwam ik bij een prachtige mozaïek muur, daar was ik ooit eerder geweest, maar de muur was nu helemaal compleet. Het is de Schotse kerk en het deed mij denken aan Barcelona.

Het Russische kerkje en de Schotse kerk

Inmiddels was het lunchtijd, mijn maag begon te knorren en een klein stukje verderop in de Witte de Withstraat zat wereldrestaurant Bazar. Een betere plek voor de lunch in mijn wereldstad kon ik op dat moment niet bedenken. Een heerlijke Pita met Falafel met muntthee later stapte ik weer op naar mijn volgende hoogtepunt.

Mijn tweede doel die dag was de trap. In de aankondiging op de site van Rotterdam viert de stad (klik) staat: De Trap als rode loper naar de wederopbouw van de stad. Het is een gigantische trap, die van het Stationsplein naar het dak van het Groothandelsgebouw loopt. Het is een imposante blikvanger die een gloednieuw icoon verbindt met een historisch rijksmonument. De trap is er slechts tijdelijk en nog tot 12 juni dagelijks van 10.00 -22.00 uur (gratis) te beklimmen. Ik was er een week eerder al geweest om foto’s te maken, toen de trap nog niet was opengesteld. Maar deze keer zou ik de trap beklimmen en ook daar was ik niet de enige belangstellende.

Lunchen bij de Bazar

Aangekomen op het stationsplein, dat tegenwoordig altijd vol staat met mensen die kiekjes maken, viel de ontspannen sfeer mij weer op. Mensen raakten door die bouwsel van niveau met elkaar in gesprek, dat is naar mijn mening wat we tegenwoordig nodig hebben. Interesse in elkaar dat maakt de wereld mooier.

Die gigantische trap op het Stationsplein telt 180 treden, is 29 meter hoog en 57 meter lang. Een “Stairway to Heaven” (klik) dacht ik onder aan de trap, toen ik al die mensen naar boven zag lopen.

Ooit beklom ik de toren van de Sint-Pieter in Rome, die als maar smaller en smaller werd, een bijna traumatische ervaring. Maar deze trap is goed begaanbaar, maar het blijft een hele klim en als je slecht ter been ben of om een andere redenen niet met de trap naar boven kan dan is er een mogelijkheid om de lift in het Groothandelsgebouw te nemen.

Vorig jaar stond ik tijdens de Rotterdamse Dakendagen, die in 2015 voor het eerst werden georganiseerd, ook op het dak van het Groothandelsgebouw en toen kon je maar een klein stukje zien aan de kant van het station. Maar dit jaar kun je het gehele dak belopen en naast de prachtige vergezichten, kun je ook zien hoe bijzonder het Groothandelsgebouw (klik)  is, het is een historisch rijksmonument dat symbool staat voor de wederopbouw van de stad Rotterdam.

De niveau verschillen

Ook op het dak zag ik mensen met elkaar in gesprek gaan over het uitzicht, maar ook over het schip de Koningdam en over de stad Rotterdam. Geboren Rotterdammers die elders woonden, maar nog steeds heel trots en chauvinistisch zijn. Mensen, die elkaar niet kenden, maakte foto’s van elkaar en er ontstond iets moois. Moois door het delen van verhalen, ervaringen en het hebben van belangstelling in elkaar.

Jaarlijks worden de Rotterdamse Operadagen (klik) in de stad georganiseerd. Mijn derde muzikale doel was Opera en het toeval wilde dat ik juist aan het eind van mijn dak bezoek in de zaal terecht kwam waar een deel van Parsifal zou worden opgevoerd, tijdens dat optreden werd er een akte getekend door burgemeester Aboutaleb.

Overal opera in de stad

Je vindt tijdens de Operadagen, opera in bekende, onbekende en onverwachtse plekken in de stad van 20 t/m 29 mei 2016. Je moet ervan leren houden en ik raad iedereen zeker aan om eens te gaan kijken, luisteren en ervaren hoe mooi Opera is. Het is een kunstvorm die groeit in populariteit en klassieke, maar ook heel moderne uitvoeringen kent.

Mijn stappenteller maakte over uren die dag, ik slenterde terug naar de Beurs en besloot terug naar huis te gaan. Het was een dag van hoog niveau, een dag met een gouden randje. In de metro dacht ik aan al die mensen, die dag van bovenaf zag lopen over het Stationsplein. Toen ik daarna naar huis slenterde neuriede ik een liedje: People who need people (klik)  

Ondanks het druilerige begin was het een prachtige dag geworden. Thuis zag ik de foto’s en met de redelijk geslaagde foto van Maxima, was de teleurstelling van een klein meisje opslag verdwenen.

Welke trap zal jij nooit vergeten?

  

Doordenker:

Wat je in je hart bewaard raak je nooit meer kwijt.

In het Spotlight:

Dakendagen Rotterdam (klik) 

Dit festival van hoog niveau dat van 10 t/m 12 juni wordt georganiseerd mag je beslist niet missen. Kijk op de site voor de bijzonderheden en bedenk vooraf welk dak je wil bezoeken. Dit weekend heb je nog een de laatste mogelijkheid om de gigantische trap te bestijgen, na 12 juni verdwijnt de trap weer.

Dag van de Architectuur (klik) 

Deze dag wordt landelijk georganiseerd, maar jaarlijks is de Rotterdamse variant de meest bezochte. Tientallen locaties worden opengesteld voor publiek, er zijn tours, workshops en lezingen op verschillende plaatsen in de stad. Kijk op de site voor alle informatie.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey

177 Wending

Mooi Nederland

Wending

Soms heb je van die dagen, dan maak je plannen en dan krijgt je dag vanuit een onverwachtse hoek een andere wending.

Het was al vroeg warm, de zon scheen hoog aan de hemel, de lucht was hemelsblauw en ik checkte buienradar nog even voor ik vertrok. Het avontuur lokte. Samen met mijn e-bike heb ik inmiddels al heel wat tochtjes gemaakt, maar die dag was ik vast van plan om naar zee te fietsen.

Ik woon niet ver van een metrostation en dat is boffen, je kunt je fiets namelijk heel gemakkelijk gratis meenemen na 9 uur s ’morgens. Voor het eerste deel van mijn avontuur had ik die dag de metro naar Den Haag gepland. Ik had de route bestudeerd en was tot de conclusie gekomen dat je vanaf station Laan van NOI redelijk op koers zat naar het strand van Scheveningen.

Vanaf Spijkenisse met de metro naar Den Haag is een behoorlijke reis met één overstap, geen punt want het is een relaxte rit en het was een aardige overbrugging van mijn lange fietstocht. Heen en terug zou voor mij op één dag (nog) te ver zijn op de fiets.

Ik zat wat te zwijmelen in de warme zon en had moeite om mijn ogen open te houden. Achter mij vroeg een man in gebrekkig Nederland, aan iemand welke halte hij uit moest stappen.

Scheveningen

Een vrouw een eindje verderop voerde nogal hard een gesprek via haar mobieltje en ik zag een andere reiziger, die zat te lezen een beetje geïrriteerd naar haar kijken. In de metro heb je geen stilte coupés, gelukkig maar. De vrouw praatte wel erg hard, maar ik geniet altijd wel van de gesprekken die rondom worden gevoerd. Misschien niet zo netjes, maar ik hou van mensen en van wat mensen te vertellen hebben. Heerlijk, observeren, luisteren en genieten.

In gedachten hoorde ik de schrijver Simon Carmiggelt (klik) een kronkel voorlezen: Toen ik de oude man die in het Vondelpark stond enige meters was gepasseerd, riep hij mij na. Zijn inspiratiebron was de gewone mens, op straat, in een café of in een park. Heel herkenbaar waren zijn verhalen en als hij zijn verhalen vertelde, was dat op een geheel eigen manier.

Er zat een jonge vrouw achter mij en ik begreep dat de man haar een briefje liet zien, waarop stond waar hij heen moest. Zij antwoordde, hij moest er ook uit bij station Laan van NOI, net als ik. Het gesprek ging verder en ik luisterde mee, ook omdat het een opvallend gesprek was. De man praatte gebrekkig, maar goed verstaanbaar Nederlands en hij vroeg aan haar of hij zijn zin juist formuleerde. Is het: Ik hou en jij houdt? Een opvallend gesprek, grammatica is niet bepaald een gebruikelijk onderwerp van gesprek met een vreemde in de metro.

De jonge vrouw gaf hem een correct antwoord en hij vertelde dat hij in Rotterdam woonde, maar verder was het een oppervlakkig gesprek. Na twee haltes nam zij afscheid, een vriendelijk afscheid en ze wuifde buiten nog even naar hem.

De Boulevard in Schevingen

Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld, ik keek om glimlachte naar hem en complimenteerde hem met zijn taalgebruik. Is dat uw fiets vroeg hij en ik bevestigde het: mooie fiets zei hij.  Toen zag ik pas dat hij ook met de fiets was, een heel oude veel gebruikte fiets, het volledig tegenovergestelde van mijn nog vrij nieuwe, luxe e-bike. Ik werd er verlegen van.

De man was heel vriendelijk, ik denk dat hij een jaar of 35 was, zijn ogen waren groot en hadden iets traumatisch. Hij vertelde dat hij het leuk vond om met mensen te praten. Dat helpt mij de taal goed te leren spreken, zei hij.

Ik wil mijn manier van schrijven absoluut niet vergelijken met de grote Carmiggelt, maar op deze manier moet hij ook aan zijn verhalen zijn gekomen. Ik zocht even op YouTube en vond een verhaal. Luister maar eens naar het verhaal “Hondje” (klik) en je begrijpt vast wat ik bedoel.

De schoonheid van de Zuid Hollandse duinen

De man kwam uit Syrië, zijn vrouw en zoontje waren daar nog, zijn land was in oorlog en hij was gevlucht. Hij sprak perfect Engels, tussen het Nederlands door en ik begreep dat hij had gestudeerd, hij was vast van plan hier een betere toekomst voor zijn zoon op te bouwen. Mijn vraag, over hoe hij hier was gekomen beantwoordde hij niet, ik zag het verdriet in zijn ogen en het was duidelijk dat hij daar liever niet over sprak. Hij was acht maanden in Nederland en ging tweemaal per week naar Nederlandse les en dat vond hij erg leuk.

Ik vroeg hem wat hij van Nederland vond en hij antwoordde dat de mensen hier zo open waren en heel vriendelijk. Ze lopen altijd met een glimlach, zei hij. Dat laatste is mij persoonlijk nooit opgevallen, Nederlanders mopperen toch overal over of zie ik dat verkeerd.

Maar zijn ervaring was duidelijk anders, hij genoot duidelijk van ons gesprek dat de rest van de reis duurde.

Ik ben een babyboomer, geboren in vrede en opgegroeid in vrede, natuurlijk zie je dat aan mij, ik heb geen trauma opgelopen. Alleen zie ik dat niet als ik in de spiegel kijk. Ik ken geen angst, geen doodsangst, waarschijnlijk zie je de mensen anders als je die traumatische ervaring wel hebt. De enigste angst die ik ken, zijn flitspalen, die mij deze week weer een prent hebben opgeleverd omdat ik 6 kilometer te hard heb gereden.

Op een ezel wordt je nooit geflitst

Ik ontmoette een vluchteling en dat veranderde mijn dag, het gaf mijn dag een gouden randje en een bijzondere wending.

Ook aan mij liet hij zijn briefje zien en vroeg weer op welk station hij uit moest stappen. Hij was vast van plan te gaan zwemmen, hij ging naar zee. Op zijn briefje stond Scheveningen en we oefenden even de uitspraak. Op het perron van Laan van NOI namen we vriendelijk afscheid, hij droeg zijn fiets de trap af en ik wachtte op de lift met mijn e-bikes. Toen ik beneden kwam was Achmed verdwenen.

De zon leek nog feller schijnen en de warmte omarmde mij toen ik naar Scheveningen fietste, gelukkige stond er wat wind die vrij door mijn haren waaide. Op dat moment wist ik nog niet dat ik die dag nog een bijzonder gesprek zou voeren.

Na een wandeling over de boulevard, een terrasje en een drankje, besloot ik voor de lunch naar de haven te fietsen voor een visje bij Simonis. Na mijn bestelling zocht ik een plaatsje bij het raam. Naast mij twee oudere dames, eerst dacht ik dat het toeristen waren, ik wenste hen een smakelijke maaltijd en ze knikten mij vriendelijk toe.

Toen ik na mijn heerlijke lunch in gesprek kwam met de beide dames, bleek dat zij zussen waren. Ik schatte de dames 80+ en dat bleek later een juiste conclusie. De dames waren als kind samen met hun ouders vlak na de WOII als Indische Nederlanders naar Nederland gekomen en sinds die tijd woonden ze in Den Haag. Zeker in het begin hadden zij het niet gemakkelijk gehad in het koude Nederland.

Genieten van mijn vrijheid

Ik had zoveel vragen, maar het was niet gepast om er verder naar te vragen. Ze waren duidelijk blij met een ons praatje en glimlachend namen we afscheid.

Mijn fietstocht op die zonnige, warme dag in mei, zo vlak na de herdenkingen en na Bevrijdingsdag, had door die onverwachtse gesprekken iets bijzonders gekregen. Met een gevoel van volledige vrijheid fietste ik naar Maassluis, nam het veer naar Rozenburg en fietste vervolgens naar huis.

De dames hadden heerlijk gegeten, maar of Achmed in de koude Noordzee heeft gezwommen zal ik nooit te weten komen. Maar een ding staat vast, die bijzondere fietstocht in mei zal ik niet snel vergeten.

Vrede begint met een glimlach, is een bekend gezegde van Moeder Theresa (klik) en op mijn kaartje staat: Een glimlach kan je dag veranderen.

Een glimlach heeft mij die dag in elk geval bijzondere ontmoetingen gebracht en mijn dag een andere wending gegeven.

Wat veranderde jou dag?

Doordenker:

Als je dicht bij jezelf blijft kun je ver komen.

SprookjesBeelden aan Zee, Scheveningen

  

In het Spotlight

Summer of Love Market (klik)

Op de pier van Scheveningen wordt op 20 t/m 22 mei een jaren ’60-’70 markt georganiseerd. Een hippie markt met handgemaakte kleding, exotische sieraden en kunst. Er is muziek, workshops, delicatessen en “Superfoods”.

Museum Beelden aan Zee (klik)

Lopend over de boulevard kom je de prachtige SprookjesBeeldenaan Zee (klik) tegen, het is een onderdeel van museum Beelden aan Zee, waar je beslist eens een bezoek moet brengen als je in Scheveningen bent. Kijk op de site voor alle bijzonderheden en de wisselende tentoonstellingen.

Vlaggetjesdag in Scheveningen (klik)

Op 18 juni is het Vlaggetjesdag op die dag wordt de komst van de nieuwe haring gevierd en bruist Scheveningen van activiteiten. Die dag zijn de vissersschepen versierd met vlaggetjes en worden de oude ambachten getoond. Natuurlijk kun je dan ook eerste nieuwe haring proeven. Kijk op de site voor het volledige programma.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey

176 Verlies

Verleden in het heden

Verlies

Alles kan plotseling anders zijn, vorige week sneeuwde het nog in Nederland en deze week scheen de zon alsof het hartje zomer was. Ik heb in elk geval genoten van de zomerse-lentezon.

Vandaag is het Moederdag, maar ik ben geen kind meer.

Van mijn moeder heb ik elf maanden geleden afscheid genomen, maar het is en blijft mijn moeder en dus heb ik haar foto vandaag een prominent plekje gegeven. Ze heeft een prachtige leeftijd bereikt en een mooi leven gehad, ondanks de diepe dalen die zij in haar leven heeft doorstaan. Mijn moeder was er een uit duizenden en haar warmte zal ik altijd bij mij dragen.

Brocante in de Sint Laurenskerk

Ons hele leven bestaat uit verliezen, besefte ik deze week toen ik twee kwetsbare, oude mannen uit het verzet in de tweede wereldoorlog een krans zag leggen, tijdens de herdenking op 4 mei in Rotterdam. De generatie die ons de verhalen van die vijf ellendige oorlogsjaren kan vertellen zijn we aan het verliezen. Nu zijn het er nog twee, dacht ik op dat moment.

Het pasgeboren kind verliest zijn onschuld, het kind zijn jeugd, daarna verliezen pubers hun wilde haren en naar mate we ouder worden verliezen we steeds meer dierbare mensen om ons heen. De generatie van mijn ouders is, op nog één tante na, bijna verdwenen.

Ooit was ik een klein meisje, een poppenmoedertje, maar dat is lang geleden.

Stillevens

Vorige week bezocht ik de Brocantemarkt in de Sint Laurenskerk in Rotterdam, een prachtige markt op een bijzondere locatie, de standhouders doen hun uiterste best om op hun kraam prachtige stillevens te creëren van hun verzamelingen. Het viel mij op dat er deze keer tussen alle brocante zoveel poppen, beren en speelgoed stond.

Poppenkindjes uit lang vervlogen tijden, waarvan de poppenmoeders allang niet meer bestonden. Wat was het verhaal achter die poppen, deze poppen hadden in elk geval de tweede wereldoorlog overleefd. Maar welke weg hadden ze afgelegd, alvorens ze hier te koop werden aangeboden. Die gedachten lieten mij niet los en later die dag thuis, bij het zien van de foto’s kwam dat weer boven.

Ik stond laatst voor een .....

Ik stond laatst voor een poppenkraam, daar zag ik mooie poppen staan, ik zei wat doen die poppen hier. Een kinderliedje van lang geleden dwarrelde door mijn hoofd en het werd een oorwurm (klik) die de hele dag bleef hangen.

Het leven bestaat natuurlijk niet alleen uit verliezen, het leven is een leerproces. Hoewel het veel uitmaakt waar je wiegje heeft gestaan en over welk pad je voeten gaan.

Ik zag losse armpjes en beentjes los van de romp, een poppendokter kon, als het beroep nog zou bestaan, geen wonderen meer verrichten. Maar ik zag ook volwassenen lyrisch kijken naar al die poppenellende. Misschien compenseren zij daarmee het verlies van hun eigen jeugd, het is een sentimentele gedachten, maar misschien zit daar een kern van waarheid in.  

Wat is het verhaal?

Op een Brocantemarkt kun je niet alleen genieten van al die stillevens op de kraampjes. De mannen en vrouwen, de verzamelaars en handelaren zijn ook de moeite van het bekijken waard. Volwassenen worden week bij het zien van al het “moois” en gek bij het vinden van wat zij een “juweeltje” vinden. Kinderlijk gelukkig zijn ze na hun aankoop en die aanblik kan mij ontroeren. Want hoeveel we ook in ons leven verliezen, binnen in ons zit het kind en dat moeten we koesteren.

Ik ben niet meer zo van het verzamelen, ik fotografeer en geniet dan later van de plaatjes.

Herinneringen aan een verloren jeug

Vandaag is het Moederdag, ik denk met enige heimwee terug aan al die mooie jaren. Voor een speciale gelegenheid vond ik de mooie toepasselijke woorden van Toon Hermans en met dat kleine gedichtje wil ik deze keer graag afsluiten.

Heimwee

Alles is heimwee

Wolken en water

Alles is heimwee

Naar vroeger – naar later

Vroeger is over

En later een ster

Gisteren is oud

En morgen nog ver

Steeds vaker besef ik, dat de belangrijkste dingen in het leven, geen dingen zijn. Koester je herinneringen en deel ze, zodat het verleden levend blijft.

Heb jij dierbare jeugdherinneringen?

Doordenker:

Het leven is geen generale repetitie.

Juweeltjes

In het Spotlight:

French Farm Fair (klik) 

Op 28 mei wordt van 10.00 – 16.00 uur een knusse fair georganiseerd, er komen 30 standhouders met brocante en antiek in de Franse sfeer. Wellicht zijn daar ook weer juweeltjes te vinden.

Kunstrondje Dordt (klik)

Elke eerste zondag van de maand kun je in Dordrecht een wandeling door het historisch centrum maken langs galeries, kunst-, antiek- en curiosawinkels, antiquariaten en musea. Je kunt er een heerlijke dag uit van maken door met de waterbus (klik) vanuit Rotterdam naar Dordrecht te reizen.

Brocantemarkten 2016 (klik) 

Het seizoen is begonnen en er worden veel brocantemarkten georganiseerd, te veel om allemaal te benoemen. Maar door op bovenstaande link te klikken kun je er vast een bij jou in de buurt vinden.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey