329 Smeltpunt

Wat een slechte week ligt er achter ons, de temperaturen lagen veel te hoog en dat had consequenties. Het is bijna niet voor te stellen, maar zaterdag een week geleden hagelde het hier zo hard, alsof er suikerklontjes uit de hemel vielen. Ongelofelijk, die zengende hitte daarna. Er was een moment waarop het water van mijn lijf bleef gutsen en ik dacht: Help, ik heb het smeltpunt bereikt!

Juist in die bloedhete dagen had ik iets gepland staan in het Oosten van het land, waar het nog een graadje meer was. Maar als ik iets van plan ben, dan ben ik daar moeilijk vanaf te brengen.

Hitteplan, zoek verkoeling, eet een ijsje

Het Nationaal Hitteplan was van kracht hoorde ik onderweg en ik dacht aan Claudia de Brey, zij had het hitteplan in 2016 onder de loep genomen. Hilarisch, kijk zelf maar eens naar de conclusie van Claudia (klik) Ik heb eens in een interview gelezen dat Claudia de Brey na die uitzending de verantwoordelijke ambtenaar heeft gesproken. 

Kasteel Ruurlo Gelderland

Ik bracht een bezoek Carel en Mathilde in Kasteel Ruurlo (klik) en dat is van hier af een behoorlijk eind rijden. Maar ondanks die hitte, was het goed te doen met alle ramen open en de wind door mijn haren. Stilstaan en uitstappen, dat was pas erg en dus stopte ik niet onderweg.

Sinds 2017 hebben de initiatiefnemers van museum More in Gorssel, Hans en Monique Melchers (klik) als geschenk aan de Achterhoek hun collectie schilderijen en tekeningen van de iconische meester, schilder Carel Willink grotendeels ondergebracht in Museum More/ Kasteel Ruurlo.

Het kasteel Ruurlo dateert uit de 14^e eeuw en in 2013 wist de familie Melchers het kasteel te verwerven om het met een team van medewerkers en adviseurs in oude glorie te herstellen en in daarbij aansluitende stijl te herstellen. Naast het kasteel en de Willink-collectie zijn de gerestaureerde landschapstuin en de Oranjerie te bezoeken.

Sprookjesachtig mooi Kasteel Ruurlo

Het werk van Carel Willink (1900 – 1983) (klik) heb ik altijd al fantastisch gevonden. Zoals ik in bezoekersgids lees: “Het is een wisselwerking tussen werkelijkheid, droom en fantasie” en dat is precies wat mij aanspreekt. Nadat in 1960 zijn vrouw Wilma was overleden, waarmee hij 30 jaar samen was, kwam Mathilde (klik) in zijn leven.

Wilma’s veel jongere opvolgster was van een heel ander allooi en trok door haar uiterlijk veel bekijks in het Amsterdamse stadsleven van eind ’60, begin jaren ’70. Het fenomeen of De Muze werd zij wel genoemd, zij viel op door haar extravagante stijl. Toen Mathilde in 1971 Fong Leng (klik) ontdekte, die in dat jaar een boetiek opende in Amsterdam, kocht zij binnen vijf jaar 37 creaties van Fong Leng. In die dure gewaden, een opvallende haardracht en uitzinnige make-up, werd ze de modekoningin van Amsterdam. In 1977 scheidden Carel en Mathilde en in datzelfde jaar overleed Mathilde onder onopgehelderde omstandigheden.

Kasteel Ruurlo met zicht op de Oranjerie

De dood van Mathilde (documentaire klik) was een mysterie en er werd veel over gespeculeerd. Ik was in die tijd een jonge twintiger, ik vond haar altijd fascinerend en als zij op tv langskwam dan zat ik aan de buis gekluisterd. Haar raadselachtige dood maakte het sprookje compleet, maar er was geen sprake van, en ze leefden nog lang en gelukkig.

Het interieur van Kasteel Ruurlo

In Kasteel Ruurlo zijn naast de schitterende werken van Willink, ook de gewaden van Mathilde te zien, de legendarische ontwerpen van Fong Leng. Ook de prachtige foto’s van Paul Huf (klik) de mode- en glamourfotograaf, die Mathilde vaak als model in creaties van Fong Leng vastlegde zijn te zien.

Mijn bezoek aan Kasteel Ruurlo overtrof al mijn verwachtingen en het was er heerlijk koel. Een museumbezoek zou eigenlijk moeten worden opgenomen in het Nationaal hitteplan.

De trouwzaal van Kasteel Ruurlo

De dag erna fietste ik van Deventer naar Gorssel, het was bloedheet. Eigenlijk was het geen doen, maar het stond op mijn planning en de koelte van Museum More in Gorssel zou mijn beloning zijn.

Museum More (klik) is een museum voor realistische moderne kunst. Het museum ligt midden in het dorp en achter de oude voorgevel vindt je een prachtig modern museum. Ik was duidelijk niet de enige die verkoeling in een museum zocht. In dit museum is een vaste collectie te zien met werk van o.a. Carel Willink, maar er is ook een wisselende tentoonstelling.

Museum More in Gorssel

Wat mij direct trof was: My house is not my home, werk van Tobias Schalken (1972) . Ik had al eens eerder werk van zijn hand gezien in De Kunsthal in Rotterdam. Ook naar dit sculptuur bleef ik kijken. Wat zie je, er klopt iets niet en daardoor blijf je kijken. Hoe is het mogelijk dat je zulk werk kunt maken, griezelig echt, maar ook weer niet omdat de verhoudingen niet kloppen. Wat maakt dit werk zo boeiend, is het de fantasie die wordt geprikkeld?

Realistische moderne kunst in Museum More

Er is in Museum More ook werk te zien van kunstenaar Christiaan Kuitwaard (klik). In één ruimte zijn 128 White box paintings te zien. Hij begon in 2010 met het wekelijks schilderen van een White box van 20x 28 en in deze zaal zijn nummer 264 t/m 391 te zien. Alledaagse voorwerpen en stuk voor stuk prachtig, een jerrycan, een fles, een blokje, je gaat de schoonheid ervan zien, De kleuren zijn prachtig en als je dan bedenkt dat daar 128 weken werk op een lijn hangt, dat maakt het geheel heel bijzonder.

Eenmaal uitgekeken in het museum, moest ik toch de zengende hitte weer in, op straat was het stil en de terrasjes waren zelfs leeg. Voor je plezier ging je buiten ook niet zitten. Ik fietste terug en zocht daarna de koelte op, binnen met een verkoelend drankje.

Het werk van Christiaan Kuitwaard

Thuis genoot ik na van de foto’s en de herinneringen die ik had aan Carel en Mathilde. Legendarische figuren, komen en gaan, de tijd staat niet stil. Dat werd ook nog eens duidelijk toen het nieuws naar buitenkwam, dat Rutger Hauer op 75-jarige leeftijd was overleden. Confronterend ook gezien mijn eigen leeftijd pfff…

Rutger Hauer (klik) mijn jeugdheld, Floris (klik) en topacteur in o.a. Turks Fruit (1973) (klik) , een echte Nederlandse filmheld.

Niemand schreef zo mooi over Rutger Hauer als Jeroen van Merwijk op 25 juli 2019:

Blauwe ogen blonde lokken

Serieus en toch met gein

Vechten, zuipen, vrijen, knokken

Een monnik en een libertijn

Een echte held ook op zijn sokken

Groot en stoer en zacht en klein

Soms waanzinnig en mesjokke

Altijd wars van alle schijn

Dapper, fier en onverschrokken

Geen druppel water bij de wijn

In het licht en teruggetrokken

Al wat je had willen zijn

Prachtige woorden aaneengeregen door een woordkunstenaar pur sang.

Hortensia's in alle kleuren

Ik ben 67, over nog slechts 8 jaar ben ik 75, heel confronterend als je daarbij stilstaat. Dus moet ik dat niet doen, gewoon doorgaan en in beweging blijven zolang het kan. Plannen genoeg en stilstaan brengt geen vooruitgang. Wat een geluk dat niemand weet hoe laat het is.

Het was een bloedhete week, waarin ik het smeltpunt bijna had bereikt. Gelukkig regent het nu en ik glimlach als het weerlicht, alsof ik op de foto ga.

Wat is jouw persoonlijke hitteplan?

Doordenker:

Als je het niet meer trekt moet je duwen.

Deventer straatje

In het Spotlight:

Spektakeltheater in de buitenlucht, dat moet je zeker eens gaan ervaren, ik ben een echte liefhebber. Weer of geen weer, het is een aanrader

Mammoet (klik) 

Komende week ga ik naar de voorstelling Mammoet in Drenthe, een eind van huis, maar als fan van reis ik graag naar de andere kant van Nederland. Bekijk de veelbelovende trailer, een bezoek is absoluut de moeite waard.

Robot (klik) 

Spektakel-theater, dat mag je de voorstellingen van Vis a Vis in Almere ook zeker noemen. Voorgaande voorstellingen hebben mij altijd weer verbaasd, door het gebruik van vuur, water, hijskranen e.d. Elk jaar maken zij een maatschappijkritische voorstelling met een boodschap en dit keer staat de zorgrobot centraal.

Shakespeare in Diever (klik)  

Roep nu niet gelijk: “Nee, geen Shakespeare!”, want ook Diever is een bezoek waard. Ga eens ontdekken hoe tijdloos de verhalen zijn en laat je verrassen. Een onvergetelijke avond of middag cultuur in het enige Shakespeare-dorp van Nederland.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

En natuurlijk is het leuk als je een reactie achterlaat.

328 Verdiepen

De maand juli gaat al naar het einde en tot mijn grote schrik zag ik deze week al herfstdecoraties in de winkel liggen. De herfst, ik zit er nog lang niet op te wachten, maar ook in de natuur zie de herfst al naderen. Je moet er niet te lang bij stilstaan, maar met diezelfde snelheid worden we ook ouder.

De Duinen van Voorne

Terwijl de helden in mijn familie van start gingen in Nijmegen, begon ik de week met een wandeling door de Voornes Duinen (klik) een prachtig gebied. Deze keer begon de wandeling bij het Badhotel in Rockanje, na een lekker bakkie op het terras liepen we richting het Breede Water. Een prachtige wandeling, door een schitterend gebied waar je een kunt zijn met de natuur en van massatoerisme geen sprake is. Hier leven oerossen en reeën een rustig leven en is de mens slechts een bezoeker. Ook hier viel het mij op dat er zo weinig vlinders zijn en dat ook het gezoem van bijen ontbrak. Telkens opnieuw vind ik dat een schokkende conclusie.

Eenmaal weer thuis stond de teller op 16,5 km en hoewel ik daar best trots op was, is dat natuurlijk niets in vergelijking met al die helden in Nijmegen.

Modeprent uit het jaar 1905

Geertje, de oudste vrouw van Nederland is deze week 114 jaar geworden. Wat een leeftijd. Men vroeg haar wat haar geheim was, ze trok haar schouders op en had daar geen antwoord op. Sterke genen en een grote dosis geluk, is naar mijn mening het geheim.

In het jaar 1905 werd Geertje geboren, in een volledig ander tijdperk dan wij nu kennen. Wat die vrouw al niet heeft meegemaakt, als kind de 1e Wereldoorlog en als jonge vrouw de 2^e Wereldoorlog, weer later de landing op de Maan. De weg die zij in die 114 jaar heeft bewandeld is volledig veranderd, de zandwegen van toen zijn veranderd in een snelwegen en de paard en wagens zijn volledig uit het straatbeeld verdwenen. Sterke Geertje heeft de wereld volledig zien veranderen en heeft het allemaal doorstaan.

Snelwegen, luchtverkeer, ruimteverkeer, digitale verkeer zijn in ons dagelijks leven niet meer weg te denken zijn.

Van oude mensen kunnen wij nog heel veel leren, maar vaak willen jonge mensen daar niets van weten, totdat ze met het klimmen der jaren anders leren kijken.

Ford in 1905 

Dat onze tijd veel scherpe randjes kent is niet nieuw, maar soms wel confronterend. Ik las deze week dat 4 van de 10 kinderen zich stoort aan het veelvuldig smartphonegebruik van ouders. Ik zag zelfs een commercial langskomen waarin een kind via Google aandacht vraagt. Ik schrik daarvan, hoewel ik het rondom mij ook zie gebeuren. De schaarse vrije tijd die ouders en kinderen samen kunnen delen is kostbaar, die tijd mag je niet verknoeien, maar dat gebeurd wel.

Andersom zijn er ook ergernissen van ouders naar hun kinderen toe.

Rust, reinheid en regelmaat

Van oude mensen kunnen we nog veel leren, ook al ziet de wereld er totaal anders uit dan in hun jonge jaren. Vroeger waren rust, reinheid en regelmaat heel belangrijk in de opvoeding. En juist die regel is ook in onze huidige tijd nog steeds heel belangrijk voor de mens, niet alleen voor kinderen, ook voor volwassenen is het een belangrijke leidraad.

Kinderen die te weinig aandacht krijgen, ouderen die vereenzamen, buren die elkaar niet kennen en respectloos gedrag naar de medemens, waar komt die verarming toch vandaan. De mens is verstandiger geworden door de eeuwen heen, maar wie slim is laat ook behoorlijk wat steken vallen.

Verandering is haalbaar, als we ons meer in de ander zouden verdiepen en ons wat meer focussen op ons empathisch vermogen. Beginnend met luisteren naar feiten, zonder direct te oordelen. Niet vluchtig iemand aankijken zonder de emoties te zien en veroordelen. En in plaats van ongeoorloofd een mening geven, gewoon stil zijn, rustig blijven en respect tonen. Of met andere woorden, horen, zien en zwijgen. 

Het resultaat van digiminderen 

Niemand is perfect en iedereen maakt fouten, maar van fouten kun je leren en perfectie kun je nastreven. Maar dan nog is niemand perfect, ik niet, jij niet, wij allemaal niet.

Ik hoorde deze week een mooie doordenker in het nieuws van onze Minister-President naar aanleiding van zijn bezoek aan Trump. Rutte zei: “Soms moet je dansen met wie op de dansvloer staat.”

En zo is het je kunt niet op een lijn zitten met iedereen, dat is ook helemaal niet nodig, maar we moeten hoe dan ook met elkaar de tijd van leven doorbrengen en daar moeten wij allemaal mee dealen. We spreken niet voor niets over “de samenleving”.

Schoonheid zit in vele dingen

Tijd met elkaar doorbrengen, fysiek contact, juist dat is nog altijd belangrijker dan via de kille digitale snelweg. Maar is dat bij jou in evenwicht?

Het is toch te gek voor woorden dat er een campagne nodig is waarin kinderen vragen om aandacht en programma’s nodig zijn om conflicten binnen een relatie of problemen bij het opvoeden op te lossen. We dwalen af van wat werkelijk belangrijk is en dat is gewoon elkaar respecteren. 

Van oude mensen kun je echt heel veel leren, onder andere dat het geen zin heeft om je druk te maken om wat je toch niet kunt veranderen. 


Stop energie in wat werkelijk belangrijk is, dat geeft meer voldoening.

Doordenker:

Spreek alleen als je woorden mooier zijn dan zwijgen.

Een zomers verhaal, maakt de zomer nog mooier

In het Spotlight:

Kunsthal Live op Zondag (klik) 

De Kunsthal biedt t/m 11 augustus weer een gratis buitenfestival, elke zondag is er van 13.00 tot 17.00 uur livemuziek te beluisteren. Elke week andere artiesten, dus waarom thuisblijven?

Pleinbios Rotterdam (klik) 

Van 7 t/m 25 augustus is er weer Pleinbios in het Museumpark en het programma is inmiddels bekend. Dat beloofd weer negentien zomeravonden film in het hartje van de stad. Neem zelf je stoeltje mee of huur er een voor een euro en geniet onder de blote hemel van de beelden.

Het Italiaanse Meisje (klik) 

Er is een nieuw boek uit van schrijfster Lucinda Riley, die we kennen van de populaire Zussen reeks. Het lijkt mij een heerlijk vakantie boek, zeker als je richting Italië vertrekt, dat doe ik in september, maar ik denk niet dat ik tot die tijd kan wachten met lezen.

Helaas wordt het volgende boek van de Zussenserie pas in december verwacht, de titel is al wel bekend. Het volgende deel krijgt de titel: Zon.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

En natuurlijk is het leuk als je een reactie achterlaat.

327 Minderen

Het is zaterdagochtend op de radio Muziek voor Volwassenen, een programma met heerlijke muziek gepresenteerd door Johan Derksen, de ouwe mopperkont. Maar wat muziek betreft heeft hij wel smaak. Buiten is het grijs en nat, de deur staat open en ik schrijf alvast het begin van mijn wekelijkse post.

Ik bezocht deze week Museum Voorlinden (klik), een prachtig museum op een schitterde plek in het Wassenaars duingebied. Vooraf had ik thuis mijn dag gepland, het weer zag er redelijk uit, droog en die middag zou het zelfs zonnig worden. Mooi wandelweer. Ik besloot gebruik te maken van het openbaar vervoer zodat ik geen rondje, van en naar de auto zou lopen, maar van Wassenaar naar Scheveningen door de duinen.

De tuin van Museum Voorlinden

Doel van mijn bezoek aan Museum Voorlinden was de Japanse Yayoi Kusama (klik), een fascinerende vrouw die al als heel klein meisje wist dat ze kunstenaar wilde worden. Ter gelegenheid van haar 90^ste verjaardag is het werk van de grande dame, die ook wel “The Princess of polka dots” wordt genoemd te zien in Wassenaar.

Bekijk hier de documentaire die in 2018 over haar is gemaakt: Yayoi Infinity (trailer) 

Kusama's Pumpkin, 2009

Genieten begint al thuis bij het plannen van een leuke dag, het inpakken van de rugzak en het aantrekken van de wandelschoenen. Eenmaal buiten kun je alles loslaten en zijn alleen de zintuigen nodig om volledig te genieten.

Maar dat loslaten wordt tegenwoordig vaak gehinderd door invloeden van buitenaf, die zomaar binnen fladderen, voor mij het punt om te gaan minderen. Misschien herken je het, het nutteloos lezen van artikelen die je ongevraagd onder ogen krijgt, je gaat er even voor zitten en vervolgens kijk je op de klok en zijn er uren vervlogen. Want van het een scrol je door naar het andere en dan krijg je weer “even” een ander bericht binnen en herhaalt het patroon zich.

Kusama's Narcissus Garden, 1966

Pfff, soms krijg ik een hekel aan mijzelf, als er weer tijd verspild is aan de onnodige onzin die langskomt en dan heb ik het nog niet eens over al die ongewenste negatieve berichten. Vreselijk toch, je kunt in die verloren tijd zoveel andere mooie, zinnige dingen doen. Een fijn boek lezen of lekker bewegen in de buitenlucht.

Hindernissen en dus heb ik vorige week besloten om mij te ontdoen van onnodige ballast en daarmee doel ik op al die overbodige e-mails van bedrijven. Ik weet niet of jullie het herkennen, maar ik erger mij daar mateloos aan. Op mijn brievenbus prijkt al jaren een NEE-sticker, maar helaas is die voor ongevraagde e-mails nog niet bedacht voor al die stalkende bedrijven en instanties.

Stalken noem ik het, het is ronduit digitale achtervolging.

Kusama's Invisible Life, 2000 - 2001

Digiminderen kost tijd, maar ik ben er wel mee begonnen. Ik ben de onnodige ballast aan het lozen, elke reclame-terreur-email ben ik aan het afmelden en krijgt van mij het kenmerk, zijnde spam. Het is een hele klus, maar wellicht gaat het toch uiteindelijk wat opleveren, al zal ik naar ik vrees een lange adem moeten hebben.

Wat ook iets moet gaan opleveren is het beëindigen van accounts, de tijdvreters die eigenlijk van generlei nut zijn, zoals o.a. die van Twitter, Pinterest en noem maar op. Ik ga niet alles beëindigen, dat nou ook weer niet. Maar ik ben mij wat gaan verdiepen in de accounts. Wat is nodig, wat staat openbaar, wat wil ik ermee en wat brengt het mij. Eigenlijk zouden we dat allemaal van tijd tot tijd eens moeten doen, ook ter bescherming van jezelf.

Ik laat mij niet meer afhouden van plannen door ongewenste toeters en bellen, hoewel dat ook niet helemaal opgaat. Want ook de stappenteller op mijn mobiel laat zich af en toe horen.

Het landhuis, het museum en de prachtige tuin van Voorlinden

Eenmaal aangekomen op het landgoed in Wassenaar, de zon scheen inmiddels, zag ik het prachtige monumentale landhuis in Engelse stijl dat in 1912 als woonhuis is gebouwd. Op dit moment wordt de begane grond gebruikt als restaurant van museum Voorlinden. Het museumgebouw ligt wat verderop, strak en modern van lijn en is totaal dienend aan de kunst. De tuin rondom het museum is ontworpen door tuinarchitect Piet Oudolf en die schitterende tuin stond prachtig in bloei. Een paradijsje voor insecten. Hier gonsde hier van hommels en bijen, bijzonder opvallend, want dat zie je nog maar weinig.

De vaste collectie: Swimming Pool, 2016 en Dog from Screen Memory, 1999

Het museum biedt onderdak aan een uitgebreide collectie moderne kunst, een verrassende eigen collectie, maar daarnaast presenteert museum Voorlinden ook tijdelijke, internationale tentoonstellingen.

Ron Mueck: Couple under an Umbrella, 2013

In de eigen collectie is o.a. werk van Ron Mueck (klik) te zien, die hyperrealistische mensfiguren tot in de kleinste detail uitwerkt. Ze lijken van vlees en bloed, maar door hun schaal zijn ze niet van onze wereld. Ik had vorig jaar in de Kunsthal ook de reuzenbaby gezien en vond dat fascinerend. Maar het echtpaar dat ik hier in het museum zag vond ik al net zo ontroerend en liefdevol.

Hyperrealistisch tot in de details uitgewerkt

Ik ging voor de Japanse 90-jarige Yayoi Kusama en vond haar werk bijna niet in woorden te bevatten.  Vooral de Infinity Mirror Room: Gleaming Lights of the Souls (2008), een afgesloten ruimte waarin je oneindigheid kan ervaren. Je mocht maar met twee personen tegelijk naar binnen en je kreeg maar 45 seconde om het te zien. Ik vond het een fabelachtige ervaring. Niet voor niets staat er in de aankondiging van de tentoonstelling: Welkom in het universum van Yayoi Kusama. Wat een werk, wat een geduld en wat een bijzondere vrouw is “The princess of polka dots”. En ze werkt nog steeds, er komen dus ook nu nog kunstwerken bij.

Yayoi Kusama en een van haar schilderijen

In een andere ruimte zag ik: Less is More en in de toelichting las ik het volgende: Hoe kan het dat wij in het Westen – in een tijd waarin wij de beste levensstandaard ooit beleven – alsmaar naar meer verlangen? De wereld komt 24 uur per dag via onze smartphone binnen. Een overvloed aan prikkels is het gevolg. Wij staan aan. We weten ons er niet goed raad mee. De bevrediging is immers maar van korte duur en de leegte blijft.

Ja dat dus, een overvloed aan prikkels en dat is precies waarom ik wil digiminderen.

Door de duinen van Wassenaar naar Scheveningen

Maar troost je in die hal met moderne kunst “Less is More”, kreeg ik het bevestigd. Er is een tegenbeweging in opkomst. Chef-koks pleiten voor de simpele keuken. Opruimgoeroes schrijven over ontspullen. De Tiny-house beweging groeit. Minimaliseren lijkt een nieuwe levensstijl te worden. Er is dus nog hoop!

De stappenteller draaide die dag op volle toeren, na de lunch begon ik aan mijn wandeling naar Scheveningen en mijmerde nog wat aan het strand voordat ik aan de terugreis naar huis begon.

Onderweg las ik ergens de volgende woorden: Bewandel je eigen weg en niet die van een ander, en ik knikte. Maar was dat van herkenning, vermoeidheid of van de zilte zeelucht…

Goeie vraag, maar moet je altijd alles weten?

Doordenker:

Minder is meer.

Mijmeren aan de boulevard

In het Spotlight:

Tolkien (klik) 

De film Tolkien zag ik, een film over het leven van J.R.R. Tolkien (klik)  de man die vooral bekend werd als schrijver van o.a. De Hobbit en In de ban van de Ring, hij wordt de vader van de moderne fantasy-literatuur genoemd. We zien in de film de jonge Tolkien, zijn vurige liefde voor talen en legendes werd aangewakkerd door zijn moeder. Hij is nog maar een tiener als zijn moeder overlijdt en hij in een pleeggezin terechtkomt. De film is prachtig gemaakt, maar verwacht niet als je fan bent van The Hobbit en In de ban van de Ring, heel veel fantasie en spektakel. Het is een mooie film over vriendschap, broederschap, liefde en passie.

Kunsthal Live op Zondag (klik) 

De Kunsthal biedt t/m 11 augustus weer een gratis buitenfestival, elke zondag is er van 13.00 tot 17.00 uur livemuziek te beluisteren. Elke week andere artiesten, dus waarom thuisblijven?

Stedelijk Museum Schiedam (klik) 

De Museumprijs 2019 is niet onterecht naar het Stedelijk Museum in Schiedam gegaan. Het gebouw is al opzienbarend en als je de drempel overstapt begrijp je al direct hoe bijzonder dit museum is. Je vindt er op dit moment o.a. Meesterlijke Vrouwen, CobrA en Rothko. Plan een hele dag Schiedam, dat is zeker de moeite waard, je zult je verbazen.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

En natuurlijk is het leuk als je een reactie achterlaat.

326 Natuurlijk

Liggend in het gras overdenk ik de week die weer voorbijgevlogen is, het weer zat mee dus dat werd dubbel genieten. Er zat veel beweging in en wandelend en fietsend kwam ik deze week aan de plaatjes.

Ik kwam opnieuw tot de conclusie, dat fotograferen tijdens een wandeling prettiger is dan tijdens een mooie fietstocht. Fietsend moet je steeds afstappen en dat kost tijd. Voor plaatjes in de natuur is tijd kostbaar, want in een enkele seconde is de kans op het mooiste plaatje gevlogen. Dus neem ik, als ik ga fietsen geen camera meer mee, dan volstaat mijn mobiel ook als ik echt iets bijzonders zie, dat ik mee naar huis wil nemen.

Er zat achteraf gezien heel veel natuur in de week en niet alleen buiten de deur, maar ook thuis voor de buis.

Wandelgenieten

Sinds half juni is er op NPO2 een heel interessant natuurprogramma: De Toren (klik). “We zijn geen mensen geworden, we zijn dieren gebleven”, is gewoon een prachtige zin aan het begin van de trailer, een mooie doordenker dacht ik. Maar ook de beelden kwamen bij mij binnen. Het eerste deel had ik gemist en dus keek ik het terug, natuurlijk bleek dat geen verspilde energie, anders zou ik er niet over schrijven.

De intro: In het programma De Toren neemt acteur Marcel Musters ons mee naar een geheimzinnige plek. In de toren is het donker en doodstil, de luchtvochtigheid wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Geen ramen, geen uitzicht en slechts weinig mensen weten ervan. Nog minder mensen mogen erin, want in die toren liggen miljoenen natuurhistorische schatten opgeslagen

Natuurlijk voedsel

De zesdelige avontuurlijke documentaireserie verteld de verhalen achter onze grootse natuurschatten. Marcel Musters ziet, ruikt en voelt de natuur op een wel heel bijzondere manier. Een mammoetdrol die nog steeds ruikt. Een schelp die maar drie mensen op de hele wereld mogen aanraken. Een stier met menselijke genen. Het eerstgevonden bewijs van de theorie van Darwin. Het komt allemaal voorbij in De Toren

Inmiddels heb ik drie delen teruggekeken van die bijzondere serie De Toren op NPO 2 op de zondagavond om 21.15 uur en ik kijk ook al weer uit naar het volgende deel.

Diergaarde Blijdorp, Rotterdam

Ik bezocht deze week het mooiste dierenpark van Nederland, Diergaarde Blijdorp (klik) in Rotterdam. Ik ken het park al vanaf heel jonge leeftijd en kom er ook nu nog elk jaar. Het is een bijzondere plek, waar je dieren van ver in levende lijven kunt ontmoeten.

Maar als kind vond ik de ruimte waar potten stonden met embryo’s op sterk water heel fascinerend en die hadden ook in de documentaireserie: De Toren, niet misstaan. Die fascinerende ruimte is er niet meer in Blijdorp, maar verspreid door de Diergaarde staan tegenwoordig wel infostandjes, waar soms ook een dergelijke pot met embryo staat. De medewerkers vertellen daar graag over en geven ook antwoorden op de vragen die rijzen.

De Diergaarde van toen is allang niet meer de tuin uit mijn herinnering en dat is maar goed ook.

Pelikanen, dieren van ver

Het was prachtig weer en ik besloot die dag alle tijd te besteden aan de Vrije Vlucht Voorstellingen (klik) die drie keer op een dag te zien zijn. Het blijft elke keer weer spectaculair om te zien hoe de grootste uil, de Oehoe geruisloos langs vliegt, kleine kleurige vogels al vliegend hun prooi vangen en kleurige Ara’s krijsend rondcirkelen hoog boven in de lucht. Maar ook de Ibissen, de Scharrelaar en de dubbele neushoornvogel blijven telkens weer verrassen.

De krijsende Ara's kiezen het luchtruim

Door de jaren heen is het aantal soorten vogels dat aan de vrije vluchten deelneemt toegenomen en nu zie je bij elke show andere vogels. Maar of de show haalbaar is en slaagt, blijft afhankelijk van het weer en de wil van de vogels om deel te nemen.

De natuur kun je niet dwingen, dat gaat gewoon zijn natuurlijke gang.

De dubbele Neushoornvogel vangt een hapje

En dan nog even iets over de leeuwinnen, niet die in Blijdorp maar die andere kanjers. Wat een fantastische prestatie om de finale te halen, ongeacht welke plek ze bereiken.

Maar waar blijft de gebruikelijke massa hysterie die je altijd bij het voetbal ziet als de heren spelen. Waar blijft de kleur oranje in de straten? Ik zag Claudia de Brey deze week ergens aan tafel zitten, die het vrouwenvoetbal goed analyseerde en het over de strijd naar acceptatie had, zij schreef er een lied over met een tekst die te denken geeft.

Zie die LeeuWinnen (klik)  

Luister naar de tekst je weet dat vrouwen altijd meer moeten knokken om ergens te komen, zo zit de maatschappij nu eenmaal in elkaar.

Veilig onder moeders vleugel

Er kwam nog een mooie doordenker langs deze week en die schreef ik op: Je moet het leven voorwaarts leven, maar slechts achterwaarts begrijpen.

Toen ik deze week iemand ontmoette waarmee ik als klein meisje op de kleuterschool innig bevriend was, moest ik aan die woorden terugdenken. Ik had hem zeker twintig jaar niet meer gezien omdat hij sinds de jaren ’70 aan de andere kant van de wereld woont. Allereerst was het confronterend, ook ik ben zo oud geworden en dat was even slikken. Maar ook begreep ik nu meer van zijn keuze om destijds te vertrekken, ik zag nu wat ik toen niet had gezien, hij was als een vogel die als in de vrije vlucht de vrijheid had verkozen boven een leven met naaste familie, in een stad en ook nog eens in een klein land. Hij was uitgevlogen gewoon omdat dat van nature in hem zat.

We zijn geen mens geworden, we zijn dier gebleven en het ene dier is een huisdier en een ander dier blijft wild, vrij en zoekt de bewoonde wereld liever niet op.

De Kleine Panda hoog boven in de boom

Dwalend door mijn natuurlijke habitat kwam ik de week door, ik hoor bij de stad, maar kan ook niet zonder groen. Ach eigenlijk ben ik overal thuis, zolang er maar geen moeten bij komt kijken, dat mij van enige vrijheid berooft. Waarschijnlijk is dat toch dierlijkgedrag, oerinstinct. Maar in mijn vrije vlucht kom ik altijd weer graag terug op het eigen nest.

Ook al heb ik moeite met moeten, je moet daar ook niet moeilijk over doen, want ook moeten hoort bij ons dagelijkse doen.

That’s Life (klik) 

Wie kijkt hier naar wie?

Je hebt kudde dieren en solitaire dieren en daarin zijn wij mensen niet anders. Wie kent ze niet, de sluwe vossen, luie luiaards, snelle hazen, blaffende honden, luistervinken, valse katten, koele kikkers, bezige bijen, ijverige mieren en nog veel meer fabelachtige dieren.

De mens is een dier, maar een dier is zeker geen mens.

Welk dierlijk karakter heb jij?

Doordenker:

Het leven is een gunst, te weten hoe een kunst.

De vlinderkas laat meer zien dan vlinders

In het Spotlight:

Natuurhistorisch Museum Rotterdam (klik) 

Op een plek aan de rand van het park ligt het Natuurhistorisch museum, een doodleuk museum staat er op de site en dat is het ook. De collectie van het museum telt 400.000 monsters en al bij de entree zal het museum je verbazen. Het is een bijzondere plek, die zowel jong als oud zal verrassen. Absoluut een tip voor een regenachtige vakantiedag.

Het huis met de Leeuwen (klik) 

Is een prachtig boek over Diergaarde Blijdorp zoals die ooit was, geschreven door Tania Heimans. In het kort: 

Weinig mensen weten dat er aan de voorzijde van Rotterdam Centraal ooit een diergaarde lag. Lange tijd was deze uitgestrekte tuin vol exotisch leven een lustoord voor de elite. Daar stond ook het huis van de laatste diergaardedirecteur en zijn gezin: Dr. Koenraad Kuiper, zijn vrouw Corrie en hun vier kinderen. Een bezoek aan de dierentuin was voor Corrie als kind altijd een avontuur. Toen ze er in 1924 met haar gezien kwam wonen wilde ze meer zijn dan alleen maar een directeursvrouw. Ze schreef voor het NRC een column over haar leven, ze verbleef regelmatig in het artistieke milieu in Zwitserland en koos vaak haar eigen vrijheid boven de dienstbaarheid aan het gezin. Heel bijzonder voor een vrouw in die jaren. Daarnaast bood zij een thuis aan pleegkinderen, leeuwenwelpjes en dingo’s. Het bombardement van mei 1940 maakte een tragisch einde aan de diergaarde.

Dr. Koenraad Kuiper bleef zich verzetten tegen de bezetter en op 6 mei 2019 is er als eerbetoon aan de oud-directeur van Diergaarde Blijdorp (klik) , een plaquette onthuld in Blijdorp en een boom geplant. In de Tweede Wereldoorlog heeft Kuiper zich sterk gemaakt voor de rechten van Joden. Hij nam onderduikers in huis en verzette zich tegen “Voor Joden Verboden”-borden in zijn park.

De Mens in het Dier (klik) 

Een boek van Norbert Sachser en hij is een autoriteit in Gedragsbiologie. Het is een vermakelijk boek, want zoals hij zegt: “Dieren zijn precies als mensen”, en dat heb ik eerder gehoord. Zoogdieren zijn onze naaste verwanten, we lijken veel op elkaar, maar wat onderscheidt ons precies van hen? Hij beschrijft onder andere hoe honden empathie tonen, muizen alzheimer krijgen en waarom chimpansees oorlog voeren. Een boek dat antwoord geeft op vragen als: zijn dieren beter dan de mens – of staan ze dichter bij ons dan we denken?

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.