zondag 29 september 2019

338 Overzicht





Van zomer kunnen we nu echt niet meer spreken, je ziet, ruikt en proeft de herfst. De regen tikt tegen de ramen en de goudgele bladeren van de linden in mijn laan dansen in de wind. Binnen ruikt het naar appelmoes, de geur van kaneel en kardemom versterken het herfstgevoel.

Herfst, tijd van lekker binnen genieten, als de natuur buiten in tranen afscheid neemt van de zomer.


Dikke peren hangen blozend aan de takken (Doyenne)


Ook deze week was ik een dag in de boomgaard aan het plukken, gelukkig was het droog. De zoete herfstgeur die ik daar in die boomgaard opsnuif is bijna niet te omschrijven, het rotte fruit op de grond geeft de herfst, voor mij althans, dit jaar iets extra’s. Het is net als met appels en peren, die zoete geur is met niets anders te vergelijken. Het plukken van appels en peren komt ten einde als alles uit de bomen is, maar op die zoete herinnering aan het plukken kan ik nog heel lang teren.


Ook de goudrenet zoek gezelschap


Alle verrukking in het leven komt van binnenuit.

Dat is niet zomaar een zin, maar een belangrijke zin uit het boek De Keuze van Edith Eger, het boek dat ik vorige week (nummer 337 Vrijzinnig) in het Spotlight zette. Ik ben aan de laatste bladzijdes van het boek bezig en het verhaal laat mij niet los. De Keuze is naast een aangrijpend verhaal ook een hele wijze les voor iedereen, het boek opent je ogen en raakt je hart.

Het boek gaf mij tevens de bevestiging, hoewel ik dat altijd al wist, dat ik geweldige ouders had. Ik groeide op met deze wijze raad: “Als je iets graag wil, dan kun je het”, ik werd in alles gestimuleerd en daar pluk ik nog steeds de vruchten van. Mijn ouders zijn er niet meer en ik heb meer dan twee-derde van mijn leven achter mij liggen, maar toch ben ik mij nog steeds bewust van die belangrijke regel. Het is als een zaadje dat ergens in mijn brein is gepland.

Maar er is meer dat bijdraagt aan een gelukkig leven en dat is vrijheid.


De prachtige Wants is een onschuldige kruiper


In het kader van de viering van 75 jaar vrijheid is er momenteel veel aandacht voor de bevrijding van Nederland en terecht want er mag nooit worden vergeten wat er aan vrijheid voorafging. Het Bevrijdingsjournaal (klik) dagelijks bij de NPO is echt een aanrader om te volgen.

Vrijheid, er is voor gevochten, het heeft mensenlevens gekost en na moeizame onderhandelingen is die lange weg naar vrijheid er gekomen. Maar nog altijd is vrijheid niet vanzelfsprekend, want vrijheid is kwetsbaar.

Is er zoveel veranderd in de wereld? Soms raakt iets wat op je pad komt een snaar, die nog lang blijft natrillen.


Er zit leven in de Elstar


Ik zag deze week het programma: Een bezeten wereld.Nederland tussen de oorlogen.(klik) , een geschiedenisserie over Nederland in de jaren 20 en 30. Deze week: Vreemdelingen(klik) waarin ook een belangrijk stuk geschiedenis van Rotterdam te zien is. In deze aflevering, ons land begin 20e eeuw en een groeiend aantal vreemdelingen: Chinezen, Belgen, Duitsers en Surinamers en als in de jaren 30 de crisis losbreekt, wordt de stemming grimmiger. Aan het eind van die aflevering zegt een 100+er: “Wij zijn een raar ras, wij mensen.”

Er werd een snaar geraakt en die rilt nog altijd na.


Lieveheersbeestje in de regen


Er trillen steeds meer snaren en in die klanken herken ik geen vrolijke melodie, het is eerder een agressieve rap. Witharige leiders schreeuwen het volk toe en het volk schreeuwt terug. Jongeren protesteren en eisen een gezond klimaat en vet betaalde heersers veroordelen zonder te luisteren en zijn zich niet bewust welk zaadje er wordt geplant. En een kindergeest is snel vergiftigd, las ik ergens. Wat als die zaadjes ontkiemen?

Vrijheid is niet vanzelfsprekend, een gezond klimaat ook niet.


Kleurige kruipers en springers


Maar even iets heel anders, ik ben van nature een optimist en geloof nog steeds in het goede, maar toch zijn er van die signalen die vragen oproepen. 

Als blogger heb je inzicht in de statistieken en dat is fijn, ik hou van overzicht. Die statistieken laten je o.a. zien hoeveel viewers er zijn en waar ter wereld je blog wordt gelezen en/of bekeken. Telkens opnieuw bekruipt mij een gevoel van trots als ik zie waar mijn viewers wonen. Deze maand in volgorde van hoog naar laag aantal: Nederland, Verenigde Staten, Israël, België, Onbekend gebied, Zweden, Duitsland, Indonesië, Frankrijk en Oekraïne.

Ik ben zo iemand die graag antwoorden heeft op vragen die rijzen, maar ben me ook bewust dat ik niet alles kan en moet willen weten. Maar toch… onbekend gebied??? Ik krijg daar een beetje de kriebels van. Wie zijn dat en waar ligt dat gebied, denk ik achterdochtig. 

Maar heb jij een antwoord?

Achterdocht en wantrouwen moeten je leven niet gaan beheersen, want dat staat vrijheid in de weg. Maar wetend dat een mooi leven gebasseerd is op vertrouwen, is dit een mooie afsluiter.



Doordenker:

Rotte appels vallen vanzelf.


Rotte peren vallen uiteindelijk ook


In het Spotlight:

Herfstvakantie tips met in de hoofdrol, kijken, leren en doen.


In het Maritiem museum Rotterdam, kan elk kind op avontuur in de wonderlijke haven van Professor Plons. Spelenderwijs maken ze kennis met verschillende schepen, het werk in de haven en hoe producten per schip worden vervoerd over de hele wereld. Kortom een leerzame kinder-doe-tentoonstelling.


In het Belasting en Douane museum in Rotterdam zijn ze “Gek op geld” en wie is dat niet. Dus is dit ongetwijfeld een heel leuke tentoonstelling om in de herfstvakantie te gaan bezoeken. In oktober is er ook een reeks lezingen (klik) raadpleeg daarvoor de site.


Misschien wel het leukste museum voor jong en oud is het Kinderboekenmuseum in Den Haag. Oud wordt hier vanzelf weer jong en jong kan er op avontuur. Het museum is ook geschikt voor peuters en kleuters.
Het museum ligt vlak naast het Centraal Station in Den Haag en is heel gemakkelijk bereikbaar.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.


zondag 22 september 2019

337 Vrijzinnig






De zon laat ons gelukkig nog niet in de steek, heerlijk om nog even na te zomeren. In het begin van de week zat er nog aardig wat “moeten” in de week, hoewel ik daar zelf de schuldige van ben. Al die afspraken maak ik zelf en soms plan ik de dagen veel te vol en geef ik mezelf te weinig ruimte.  

Vanmorgen las ik dit tijdens de koffie in een oude Happinez, zo toepasselijk: Mijn ruimte. De ruimte waarin ik letterlijk en figuurlijk, door het leven beweeg. Ruimte is het grootste cadeau dat je jezelf kunt geven.

Gelukkig kon ik in de tweede helft nog aardig mijn ei kwijt en was er wat ruimte om te bewegen. Wat een mooi cadeau!


Rechts: Dodici 


Omdat ik het vorige weekend niet naar het 2e Pow Wow-festival (klik) in de Rotterdamse Afrikaanderwijk kon, was ik vooraf al gaan kijken, toen de Street art-kunstenaars aan het werk waren en dat was absoluut de moeite waard. Vorig jaar was ik wel bij het eerste Pow Wow festival, ik schreef erover in Nummer 290- Streken (klik)

Ooit begon het Pow! Wow! in Hawaï, waar de grauwste buitenwijken transformeerde tot een geliefde open air gallery. Na een aantal succesvolle edities op het eiland, breidde Pow! Wow! zich uit naar Los Angeles, Taiwan, Hong Kong, en Japan. Het werd wereldwijd een succes. De allereerste Europese editie vond in 2018 plaats en Rotterdam was de trotse gaststad, net zoals dit jaar. 




Toch vroeg ik mij ook deze keer weer af waar die naam vandaan komt, dus ik Googelde thuis even.

Ik zocht op PowWow en kwam ik terecht op de site: Ontdek Amerika (klik) daar vond ik een betekenis van powwow, verder kon ik niets vinden. Er stond dat het een culturele bijeenkomst is waar de Amerikaans Indiaanse identiteit wordt gevierd. Tijdens het powwow komen leden van verschillende stammen bij elkaar om samen te dansen, muziek te maken en om oude vrienden te ontmoeten. De deelnemers dragen daarbij traditionele kleurige kleding.

Ik bekeek de foto’s, maar kon niets terugvinden over Street art, de enige overeenkomst die ik zag waren de kleuren. Hoewel het Pow Wow-festival hier ook mensen samenbrengt en er muziek is.


 SMUG


Over Street art is wel het een en ander te vinden. Street art is een kunstvorm gerelateerd aan de graffitibeweging (klik) Hoewel de meningen verdeeld zijn, omdat er diverse illegaal of legaal aangebrachte kunstuitingen aan de openbare weg niet onder pure graffiti vallen en evenmin tot de officiële kunst behoren. Het verschijnsel is in de jaren ’70 ontstaan en werd toen voornamelijk gebruikt om politieke standpunten duidelijk te maken. Later verdween het weer naar de achtergrond en in de jaren ’90 dook het weer op. Maar toen als zuivere kunstvorm waarbij de straat als tentoonstellingsruimte dient.

Internationaal gezien is Banksy (klik) de meest bekende artiest binnen de Street art beweging. Ik zag in januari in Lissabon voor het eerst zelf werk van hem vanuit de tram, maar kon het helaas niet op de foto zetten. 





Ik ging dus deze week terug en liep opnieuw de route door de kleurrijke Afrikaanderwijk die met al die prachtige kunst nog kleuriger is geworden.

Mijn wandeling ben ik gestart bij Metrostation Rijnhaven in Rotterdam en dwaalde door de straatjes aan de hand van het routekaartje. Voor de tweede keer in korte tijd, want eerlijk gezegd was ik daarvoor al ruim vijfentwintig jaar niet meer in de Afrikaanderwijk geweest. Toch herkende ik de straatnamen. De oude straten hadden een heel ander gezicht gekregen, veel oude woningen hebben plaats gemaakt voor moderne nieuwbouw. De wijk verraste mij en dat kwam niet alleen doordat de wijk zichtbaar was veranderd. 




Op de Putselaan zag ik een Spaanse vlag wapperen en ik ging een kijkje nemen. Het was een winkel met Spaanse delicatessen, olijfolie, wijn, kaas, droge worsten en hammen. De geur die mij tegemoet kwam, herkende ik en de herinneringen kwamen boven.

Begin jaren ‘70 vertrokken wij, mijn ouders, ik en een deel van de familie voor het eerst naar Spanje. Toen was Spanje nog een dictatuur onder Franco. Vakantie in het buitenland was in opkomst en wij gingen voor het eerst vliegen naar het onbekende Spanje, een ontdekkingsreis. Alles bij elkaar een enorme ervaring. We logeerden in een hotel, de vlucht, de taal, de mensen en elke dag zon, wat een openbaring. 


Vooral de Spaanse keuken maakte indruk. Knoflook en olijfolie, het was voor ons volkomen nieuw. Onze keukenprinses, mijn moeder, was zeer geïnteresseerd in de Spaanse keuken en tijdens de Paella-avond werd de kookkunst afgekeken voor thuis. 

Maar in Nederland kocht je toen nog geen olijfolie en knoflook in de buurtsuper.




Omdat wij op Zuid woonden gingen mijn ouders in die tijd regelmatig naar de markt op het Afrikaanderplein. Het was er toen nog niet zo kleurrijk als nu. 


Na die eerste Spaanse vakantie ontdekten ze in een van de zijstraatjes, die op het Afrikaanderplein uitkwamen, een Spaanse winkel. Een kleine winkel, propvol Spaanse lekkernijen en daar kocht mijn moeder voor het eerst Spaanse olijfolie en knoflook en thuis werd geëxperimenteerd.

De wapperende Spaanse vlag op de Putselaan lokte mij en misschien werd ik door mijn herinneringen bij de winkel Iberica (klik) naar binnen getrokken. Ik kocht wat kaas, chorizo en zoute zonnepitten en toe ik afrekende vroeg ik de señorita of ze vroeger een zaak hadden in een zijstraat van het Afrikaanderplein. Ze keek mij verbaasd en lachend aan en zei: “Jazeker, de eerste winkel zat in de Schalkburgerstraat, maar we zitten al ruim vijfentwintig jaar hier.” Ik deelde mijn herinneringen met haar en dat vond ze bijzonder net zoals ik. Toen ik de winkel uitstapte was het alsof de Spaanse zon scheen. Wat een leuke ontdekking.

Nog leuker was het verhaal hun site. De huidige eigenaar, is de zoon van de vorige eigenaar en hij werd in de jaren ’70, als klein jongetje, al meegenomen naar de winkel in de Schalkburgerstraat. 



 WOES


Ik ben een heel eind afgedwaald, maar aan de foto’s hebben jullie al wel gezien hoe vrijzinnig de werken van de kunstenaars zijn.

Wellicht vraag je je ook af wat zo’n kunstproject voor effect heeft in een wijk. Mijn ervaring tijdens mijn tweede bezoek was, dat bewoners trots zijn op de kunstwerken die de straten kleuren. Ik sprak o.a. de postbode, een oude dame die al haar hele leven in de Afrikaanderwijk woonde en een jong vrouw met een hond, zomaar omdat ik foto’s maakte. 


Ze waren zichtbaar trots op wat er was gecreëerd. 




Kunst is wat je erin ziet, je vindt het mooi of je vindt het niks, maar zonder enige twijfel is kunst emotie en emotie doet wat met een mens. Vanuit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat kunst, welke vorm van kunst ook, weldegelijk zinnig is. Luister en kijk maar eens naar de heldere uitleg van Professor Eric Scherder: Hoe kijken naar kunst werkt? (klik)

Toch blijft er iets bij mij knagen na het zien van dat filmpje. Als kunst bijdraagt aan de ontwikkeling van de mens, waarom wordt kunst dan nog steeds zo ondergewaardeerd?

Kunst is natuurlijk meer dan de straatkunst die ik jullie hier heb laten zien, er zijn heel veel kunstvormen. Muziek, literatuur, dans, theater, architectuur, beeldende kunst en noem maar op. Maar voor alle vormen van kunst geldt dat liefde moet groeien.


Jong geleerd, is een leven lang genieten, weet ik uit eigen ervaring.


Doordenker:

Wacht niet op een goeie dag maak er een.




In het spotlight:



Ik kwam een prachtig initiatief tegen van Stichting Kinderhulp, dat prachtig aansluit op mijn verhaal. Want ook van lezen moet je jong leren houden.

Zwerfboeken zijn van alle kinderen. Neem een boek mee naar huis en als je het uit hebt, laat je het weer zwerven en lever je een boek in dan kun je het boek blijven volgen, omdat elk boek is voorzien van een sticker. Zwerfboeken vindt je op school, in de wachtkamer, op de kinderboerderij of ergens anders bij jou in de buurt. Kijk op de site waar je een zwerfboekenstation kan vinden.

Maar zwerfboeken moeten natuurlijk ook ergens vandaan komen en dus kun je ook kinderboeken leveren, op de site is ook te lezen hoe je zelf een zwerfboekstation kunt starten.

Op 2 oktober 2019 is het Nationale-Kinderzwerfboekdag(klik) Dat is ook de aftrap voor de Kinderboekenweek, het thema dit jaar is “Reis mee”. De doelstelling is om in die week met zijn alen 100.000 kinderboeken “op reis” te sturen.
Een mooi initiatief om elk kind de gelegenheid te geven om een mooi boek te lezen en dat laatste gun je toch elk kind.



De schrijfster Dr. Edith Eger wordt de ballerina van Auschwitz genoemd. In het vernietigingskamp wordt de 16-jarige gedwongen om voor Josef Mengele te dansen. Dat lukt haar met haar ogen dicht. In gedachten danst ze Romeo en Julia in het Operahuis in Budapest. Inmiddels is Edith Eger 91 jaar en heeft ze een aangrijpend boek geschreven over haar ervaringen in het kamp en haar leven. Ze sprak daarover met Oprah (klik) en ga daar maar even voor zitten, want het is echt een bijzondere vrouw.

In haar professionele leven als Psychotherapeute probeert zij nog altijd mensen te bevrijden uit hun eigen gedachten. Ik las ook een indrukwekkend artikel van Een Vandaag (4 mei 2019) (klik) over haar boek.

Een bijzonder boek en een echte aanrader, een aangrijpend verhaal, maar ook een boek waar iedereen heel veel van kan leren.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.

zondag 15 september 2019

336 Prikkels






Wat doe je als je tijdgebrek hebt in het weekend? Juist, vooruitdenken en al vroeg in de week werken aan een zondagse blog. Er is genoeg inspiratie, daar ontbreekt het niet aan en foto’s heb ik ook voldoende, dat is het probleem niet. Maar het kost tijd om er een mooi geheel van te maken, om woord en beeld aan elkaar te koppelen.


Lage Bergse Bos bomen geveld


Ik heb het van A naar B wandelen ontdekt. Daarmee bedoel ik dat ik met het openbaar vervoer ergens naar toe ga, naar punt A en vandaaruit mijn wandeling plan naar punt B. Een route plannen kan thuis al via de site van het wandelnet (klik) want wandelen via de wandelknooppunten maakt wandelen van A naar B heel eenvoudig. Deze week nam ik de Metro vanuit Spijkenisse, met een overstap naar Rodenrijs en vandaaruit liep ik door de polder naar het Lage Bergse Bos en langs Hoge Bergse Bos naar metrostation Hesseplaats, Rotterdam.

Het was een aardige tippel. Maar helaas werden er in het Lage Bergse Bos behoorlijk wat bomen omgezaagd en was daar van rust bijna geen sprake.


Kleurige herfst stillevens


Toen ik door het stuk liep dat nog behoorlijk dicht begroeid was zag ik in de verte een dame aankomen. Even dacht ik gezien haar lengte en uiterlijk, aan Edith Piaf. Het was een oudere vrouw, maar ze liep nog kwiek en was kleurig gekleed. Vlak naast haar liep een jachthond, los, maar hij bleef heel dicht naast haar lopen. We liepen elkaar tegemoet en ik had net wat foto’s staan maken.


Kunst onderweg


Van dichtbij zag ik dat ze aardig op leeftijd was en een echte dame. “Maakt u mooie foto’s?”, vroeg ze mij en we maakten een praatje. Ze wees naar de hond en zei: “Het is zo’n angsthaas, hij hoorde daar schieten en dan wil hij niet verder. We maken elke dag een lange wandeling” en toen zomaar even tussen door, “Ik ben al negentig, maar we lopen elke dag een uur. Maar vandaag niet, het is een echte angsthaas”. We bleven een tijdje praten en voor ze verder liep gaf ze mij een goede raad: “Altijd blijven bewegen, dat is heel belangrijk hoor.”

Ze wandelde verder met haar hond aan haar zij en met een glimlach keek nog even achterom. Geweldig, wat een energieke, opgewekte negentigjarige.


Polderlandschap


Mijn wandeling duurde langer dan een uur die dag en mijn zintuigen stonden op scherp. De herfstgeur streelde mijn neus, terwijl ik ogen en oren te kort had. Wat is Nederland toch mooi, het polderland ging over in bos en langs de oevers van de Rotte liep ik de stad Rotterdam tegemoet. 

Wat een luxe om zo de week te beginnen.


Langs de Rotte naar de stad


Toen ik de volgende ochtend om halfnegen de boomgaard in liep moest ik aan de negentigjarige “Bosfee” denken en aan haar tip: “Blijf altijd bewegen”. 

Mij ontbreekt het aan zitvlees dus dat komt wel goed.


Er zit leven in de boomgaard


Het plukken van peren (en appels) is wekelijks een gezellig weerzien, ik pluk op dinsdag steeds met dezelfde mensen van verschillende pluimage en tussendoor maken we ook mooie foto’s. De een voor een dagboek, de ander zomaar en ik voor mijn wekelijkse blog. 

Deze week was het thema “Wat leeft er tussen de peren” en dat leverde mooie plaatjes op. 

Ik weet niet hoeveel er per dag geplukt wordt, maar het zijn echt honderden kilo’s. In een kist gaat al zo’n 370 kilo peren en achter de tractor hangen vijf kisten, die halverwege de dag vol zijn en dat in drie rijen bomen tegelijk. Op dinsdag zijn we met ruim twintig plukkers.
Heerlijk verstand op nul, haren in de wind, lekker plukken en puur genieten.


Prachtige herfstkleuren


Ook tijdens zo’n dagje boomgaard ervaar ik de prikkels, alle zintuigen staan op scherp en activeren de hersencellen. Geen wonder dat ik na zo’n dag plukken moe ben, maar wel energiek moe en volkomen in balans. De natuur in al haar tinten groen doen een mens goed.


Toffe peer zoekt hechte vriendschap


Ik maakte deze week ook een stadswandeling door de Afrikaanderwijk in Rotterdam, langs de kunstenaars die al aan het werk waren voor het Pow Wow-festival. Maar daar laat ik jullie graag volgende week meer van horen en zien.

Nog even als laatste dit. Uit onderzoek bleek deze week dat het slecht gesteld is met kennis van vogels. Aan mensen op straat werden foto’s getoond van veel voorkomende vogels en het gros wist niet eens wat de mus of de merel was. Hoe kan dat en waar is het mis gegaan denk ik dan. Of ben ik daarin de enige?


Een lang verhaal kort deze keer, tijdgebrek zoals ik al schreef, maar volgende week ben ik er weer hoor.

Geniet nog even van de Indian Summer (klik)


Doordenker:

Wandelen is even alles laten lopen.


Veldbloemen


In het Spotlight:


De hele maand september staat in het teken van de Rotterdamse Parken en er worden verschillende wandelingen georganiseerd. Een leuke manier van ontdekken samen met een gids.


De jaarlijkse Herfstfair wordt dit jaar op 21 en 22 september 2019 in de Tuinen van Trompenburg georganiseerd. Ook daar staan verschillende wandelingen op de agenda, raadplee de site en reserveer.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.

zondag 8 september 2019

335 Voldoening





De kop is eraf en de eerste week van september hebben we alweer achter de rug. De zomer nam afscheid en meteorologische herfst heeft zijn intrede gedaan.

Een ingewikkelde materie, meteorologische- of astronomischeherfst (klik), de een op de 1e en de ander de 23e september. Hoe het ook zit, herfstgeur hebt ik al gesignaleerd en daar geniet ik van. Ik hou van het wisselen van de seizoenen, maar het mag van mij ook nog heel lang nazomeren.


In een boomgaard leeft meer dan je verwacht

Zoals ik vorige week al schreef ben ik aan het appels- en perenplukken. Ik ben als vrijwilliger aan de slag gegaan in de boomgaard van Zorgboerderij De Buytenhof (klik) en een dag in de week ruik, proef en ervaar ik het boerenleven. Ook deze week plukte ik “toffe” peren in de enorme boomgaard, samen met andere vrijwilligers is dat een aangename, heerlijke job die veel voldoening geeft. Gelukkig bleef het droog en was het niet zo heet als de week daarvoor. De hele dag buiten in de natuur, dat is puur genieten.

“The best way to find yourself is to lose yourself in the service of others”, is een mooie quote van Mahatma Gandhi en misschien is dat ook de weg naar tevredenheid, naar voldoening.


Ervaar het boerenleven

Ik weet niet of jullie (weer) hebben gekeken naar de film Chocolat (klik) ik in elk geval wel. Wat is dat toch met die film? Het wonderlijke verhaal, de prachtige muziek, de mystieke beelden of is het de Chocola. Een ding staat vast, het verhaal dat is geschreven door Joanne Harris is betoverend verfilmd. Ik denk dat ik hem al voor de vijfde keer zag. 

Deze keer had ik hem opgenomen, dat kwam beter uit en ik keek de volgende ochtend tijdens de koffie, terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam. Zo fijn dat terugkijken en opnemen, tv kijken anno nu, ik ben er blij mee.


Alles groeit en bloeit op de Buytenhof in Rhoon

De boeken van Joanne Harris (klik) zijn om te smullen, hebben altijd iets met smaak te maken en de verhalen zijn zomers, omdat haar liefde voor Frankrijk er vanaf spat. De pakkende, smakelijke titels maken het lezen van haar verhalen nog verleidelijker. Lang geleden las ik het boek: Vijf kwarten van een sinaasappel (klik)Een ontroerend mooi verhaal, waarin Framboises moeder Mirabella sterft en haar slechts haar plakboek met recepten en persoonlijke aantekeningen en een fles met een truffel nalaat. Waarom?

Na het zien van de film Chocolat googelde ik even op de schrijfster Joanne Harris, omdat ik mij afvroeg of er daarna nog meer boeken zijn uitgekomen. Tot mijn grote verbazing ontdekte ik dat het verhaal Chocolat, waarin Vianne Rocher een Chocolaterie runt samen met haar dochter Rosette, een vervolg heeft gekregen. Er zijn inmiddels al vier delen uit:

Chocolat
Rode schoenen
De Zoetheid van Perziken
De Aardbeiendief

Wat een heerlijke ontdekking en met een brede grijns dacht ik, dat wordt nog lang nazomeren.


Noten zonder toonladders

Een dag in de boomgaard is ook een dag van ontmoetingen, want naast de vaste vrijwilligers zijn er ook steeds nieuwe mensen. En zowel die vaste, als die nieuwe handen die komen helpen, vertellen allemaal een verhaal. Het zijn mensen van diverse pluimage, van alle rangen en standen en al die handen hebben een doel, plukken en daarvan genieten. De een is een prater en de ander zoekt rust. En tijdens de koffie en de lunch leer je die mensen pas goed kennen, daar komen de verhalen los.


Betraand nemen appels afscheid van hun boom

Het is een genoegen om deel uit te maken van die mooie groep vrijwilligers, ik hou van de verschillen in mensen en van de bijzondere verhalen die iedereen in zich heeft. Iedereen accepteert elkaar daar, gewoon zoals diegene is en er is geen sprake van onderlinge concurrentie voor wat betreft uiterlijk, rang of stand. Iedereen is mens ongeacht afkomst, kleur of geur.

Appels en peren kun je nier vergelijken, mensen ook niet.


Blozende toffe peren

Wellicht is dat ook de magie die in de film Chocolat verborgen zit. Het is een verhaal over een vreemdeling die in een gemeenschap komt wonen en in eerste instantie helemaal niet geaccepteerd wordt. Een enkeling handelt tegen de stroom in en ontdekt het mooie in de vreemdeling, in de mens. Het kost tijd, maar door de tijd heen leert men elkaar kennen en dat heeft in het verhaal, ook met samen eten en drinken te maken.

Eigenlijk een wijze les, een les die je dagelijks in de praktijk kunt brengen en het leven op zich rijker en kleuriger maakt.


Pompoenen het is herfst

De titel deze week zegt eigenlijk al genoeg, het synoniem voor het woord voldoening is, tevredenheid, genoegen, schik, voldaanheid, vergenoegdheid, betaling, beloning. Volgens mij is dat wat je uit het leven moet halen in dat ene woord te vatten.

Aan het plukken van peren- en appelen komt ook weer een eind, maar aan alles komt een eind. Er is slechts een ding dat je altijd voldoening zal geven en dat is een ervaring die je leven mooier maakt. Het gouden randje om het zijn. Het is de ervaring van dienstbaarheid, het gevoel dat je iemand kunt helpen door hem of haar te laten delen in jouw ervaring, kennis, tijd, energie, rijkdom, geluk of simpelweg aandacht.


Bij de Buytenhof is alles biologisch

Dienstbaar zijn naar anderen is dienstbaar zijn naar jezelf. Alles staat met elkaar in verbinding. Door een ander te helpen, op welke manier ook, help je uiteindelijk jezelf. Helpen voelt goed, een cadeau geven is nog altijd mooier dan een cadeau ontvangen en vergeet nooit:


Voldoening heeft geen prijskaartje en is dus voor iedereen bereikbaar.


Wat doen jouw helpende handen?


Doordenker:


De natuur heeft geen mening.


 Een appeltje voor de dorst zo uit de boom

In het Spotlight:

Het festivalseizoen loopt een beetje op z’n eind, maar er is nog van alles te beleven.
  
Pow! Wow! festival Rotterdam 2019 (klik)

Ik schreef er al eerder over, dit jaar vindt het Pow! Wow! festival plaats in de multiculturele Afrikaanderwijk en tijdens het festival kun je een aantal bekende kunstenaars (klik) aan het werk zien.
Inmiddels is de route (klik) bekend gemaakt en als je net als ik niet in de gelegenheid bent om naar het festival te gaan, dan is het leuk te weten dat de kunstenaars nu al aan de slag zijn gegaan en natuurlijk zijn de kunstwerken ook na het festival nog te zien.

Open Monumentendag (klik)

Bijzondere plekken in Nederland kun je ontdekken tijden de Open Monumentendag op 14 en 15 september 2019. Het thema van dit jaar is Plekken van Plezier. De amusementswaarde van monumenten staat dit jaar centraal. Op de site kun je zoeken op plaatsnaam en dus is er altijd wel een monumentaal pand in de buurt te vinden. 




Samen gezellig napraten over je vakantie onder het genot van heerlijk eten en drinken? Dan ben je op 13 t/m 15 september 2019 bij het Rrrollend Food Festival aan het juiste adres. Relaxte jazzbandjes zorgen overdag voor de perfecte sfeer en ‘s avonds draaien Dj’s de sterren van de hemel. Waar? In het museumpark in Rotterdam.
Een feest voor jong en oud, want terwijl jullie lekker genieten, vermaken de kinderen zich ook in de ballenbak, worden prachtig geschminkt of zweven rondjes in de zweefmolen.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.