vrijdag 30 maart 2018

272 Gelijk






In mijn laan staan de Lindenbomen er nog kaal bij, van fris lentegroen is nog geen sprake. Het is Pasen en dat is geen grap, het is één april.

Ik zag de film: De Wilde Stad (klik)  de afgelopen week, dat soort films zie ik graag in het groot, in de bios. Heerlijk relaxed op een maandagochtend naar de plaatselijke bioscoop is een mooi begin van de week. Die film is werkelijk fantastisch opgenomen in de stad Amsterdam. Maar er is wel een mooi Rotterdams stempel op gezet door de Rotterdamse band De Kik met het nummer: Ik zie je in de Stad (klik).


Amsterdam


Natuurlijk weet je dat er dieren leven in de stad, maar als je de film hebt gezien ga je toch anders kijken naar het leven in de stad. De film is een juweeltje, dat je zeker in het groot moet gaan zien.

De Halsbandparkiet (klik), de Amerikaanse Rivierkreeft (klik)  en de Wolf (klik) , ze worden steeds vaker gespot in ons land. Ik zag vandaag zelfs een krokodil in de Rotterdamse Maas zwemmen, maar dat is natuurlijk een ..... Juist!

Niets blijft gelijk in het leven, zelfs het dierenleven niet.


Noord Holland achter de duinen


Ik hoorde deze week in De Wereld Draait Door, Bob Dylan (klik) die het prachtige lied The Times The Are a-Changin zong. De tekst blijft relevant, hoewel ik er in 1964 anders naar luisterde dan nu, 54 jaar later. Natuurlijk is de originele versie van Dylan niet te evenaren, maar in DWDD werd het ook prachtig gezongen door Jeangru Macrooy en Tommy Christaan.

Luister en lees het eens aandachtig:


Niets blijft gelijk, maar toch …


Flowerpower


En lichtpuntjes zijn er, voor het eerst in 10 jaar zijn er meer optimisten, dan pessimisten in ons kleine welvarende landje. Mooi dacht ik, toen ik dat op de regionale radio hoorde en daarna volgde een toepasselijk nummer. En ik luisterde met een brede glimlach naar RobertLong (klik) terwijl hij zong:

Want een mens is mooier als ‘ie lacht
En al is ’t nog zo’n donkere nacht
Als je even zoekt dan zie je altijd wel een heel klein puntje licht
(Je kunt de loop der dingen, geen andere kant uit dwingen
Het hele leven is een lange rij veranderingen


Hollanders blijven Hollanders, geboren mopperaars, maar ondertussen.


Zeeuwse bollen


Op de agenda stond deze week ook een dagje Amsterdam, ik verheugde mij erop na het zien van de eerdergenoemde film. Ik was juist van plan die stad eens anders te gaan bekijken. Gelukkig op tijd ontdekte we dat juist op die dag The Passion 2018 in de Bijlmer zou worden opgenomen, hetgeen veel publiek op de been zou brengen samen met de Paastoeristen.

Verzetten was een optie, dus staat 020 op de agenda voor de komende week.

Natuurlijk keek ik die avond naar The Passion, waarin het prachtige duet van Jezus (Tommy Christaan) en Judas (Jeangru Macrooy) te zien was dat ik eerder die week al bij DWDD zag. Huil nou, lach nou, praat nou (klik) 

Alles in het leven is de moeite, wat er ook gebeurd.


Achter de hoge duinen, kleurige bollen


Als je jong bent en alles beter denkt te weten, dan realiseer je je niet dat de tijd je zal inhalen. En eerder dan je had verwacht besef je dat je nooit alles kunt weten, je nooit de tijdgeest kunt stilzetten en je ook nooit zal weten hoeveel tijd er nog rest. Wat er ook gebeurd, we zullen altijd moeten dealen met wie we zijn en met wat binnen ons bereik ligt. Het leven zal aan het einde altijd te kort blijken, je kunt er dus maar het beste van maken.

Het heden zal later het verleden zijn, er komen altijd andere tijden.


De kip en de haan


De jeugd heeft de toekomst en staan nog blanco in het leven in vergelijking met grijsharige ouderen, maar dat wil nog niet zeggen dat je niet van elkaar kunt leren. Als jong en oud naar elkaar luisteren, niet tegen elkaar zijn maar met elkaar, dan kunnen grenzen worden verlegd en het onmogelijke mogelijk blijken.

Het is een feit, niet alles draait om de kip, de haan en het ei.


Worden er nog originele 1 aprilgrappen gemaakt?


Doordenker:

Geniet vandaag en herhaal ’t morgen.


Paasplezier


In het Spotlight:


Als het een beetje mooi weer is trekken we erop uit met dit lange weekend. Het strand is natuurlijk altijd een fijne plek om uit te waaien en te genieten op een terrasje. Strandvondsten, schelpjes en slakkenhuizen worden daarna altijd wel mee naar huis genomen, maar als je er over die strandvondsten iets meer van wil weten, is dit wellicht een leuke site: Strandvondsten.nl - het digitaal Noordzeemuseum


Met de lente voor de deur en het ontluikend groen aan de bomen wordt het zeker weer eens tijd om de Trompenburg Tuinen in Rotterdam weer te gaan bezoeken. Ook hier staan verschillende activiteiten op de agenda. De tuin heeft o.a. een prachtige collectie Rododendrons met een verscheidenheid aan kleuren.


Het Stadsgilde Rotterdam heeft een uitgebreide Gilden-agenda (klik) aan wandelingen en fietstochten, die gemiddeld anderhalf á twee uur duren. Een mooie manier om de stad met andere ogen te leren zien, de gidsen vertellen elk op eigen wijze over de stad. Vooraf reserveren is wel een must.





Ik wens jullie nog mooie Paasdagen, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey

zondag 25 maart 2018

271 Inspiratie






De kou is nog steeds niet uit de lucht en dat bedoel ik niet spreekwoordelijk. Ik bedoel daarmee de winterkou, die nog steeds het lenteplezier min of meer onderdrukt. Het is zoals het is en dus dragen we de winterkleding dit jaar waarschijnlijk tot in april.

Het is een feit, het is lente en de zomertijd is ingegaan en met Pasen worden er winterse buien verwacht.

Toch zat ik zaterdag al in het zonnetje op een terras heerlijk te genieten van de mensen op straat. Mensen kijken naar mensen en dat is een inspirerende bezigheid. Ontspanning zonder inspanning, een boeiend gegeven. Ik dacht op dat moment ook aan vorige week, aan mijn bezoek aan de tentoonstelling Hyperrealisme: sculptuur.


Hyperrealisme in de Kunsthal (vergroot de foto en verbaas je over de waterdruppels)

De mens is zonder meer een enorme inspiratiebron.

Elk mens op zich is uniek, iedere vrouw, man of kind heeft iets eigens. Een houding, een loopje, gebaren, een oogopslag, het laat veel zien, maar lang niet alles. Met de verpakking willen we anderen laten zien wie we zijn, kleding is vaak bepalend voor een eerste indruk. Maar als je daar verder over doordenkt is dat eigenlijk nietszeggend, het is wie we willen zijn. Het zegt niets over wie je werkelijk bent.


Huidplooien en handen, Hyperrealisme: Sculptuur, Kunsthal Rotterdam


Misschien begint een kunstwerk, dat een kunstenaar uiteindelijk maakt al op straat, zittend op een terrasje in de zon.


Hoe komt een idee ooit tot stand
Kan zo’n gedachte ontstaan
Waar komt dat helder ogenblik
Dat inzicht toch vandaan
Dat komt door ons, zin voor zin
Gaven wij die woorden in
Die fluisteren wij toe

Musical Joe


De zondagse wandeling in zondagse kleding (op de achtergrond de Euromast in aanbouw)


Deze week zag ik Nederland op film (klik) , een programma van de NPO met daarin beelden van amateurfilmers over het Hollandse huishoudens door de jaren heen. Mooie beelden waarin ik beelden uit mijn jeugd herkende en niets is meer hetzelfde. Hoewel… wat wel hetzelfde was en nog steeds is, we laten ons het liefst van onze gelukkigste kant zien. Wat een heerlijk programma, jammer dat ik dat pas bij de laatste aflevering ontdekte. Maar gelukkig kun je alle afleveringen nog terugkijken via Uitzending gemist. 

Ik bekeek daarna eens wat oude foto’s van mijn jeugd. De zondagse wandeling naar mijn grootouders van Rotterdam Zuid naar Rotterdam West langs de Maas. Of een heerlijke foto van een balkonnetje in de zon met een boek. Het zijn mooie, gelukkige herinneringen en eigenlijk niet veel anders dan de selfies die we tegenwoordig maken.


Historische selfie uit mijn jeugd


De foto’s die ik vorige week maakte tijdens mijn bezoek aan de tentoonstelling Hyperrealisme: Sculpturen in de Kunsthal in Rotterdam laten mij nog steeds niet los. Ik dacht op dat terras in de zon aan de beelden die ik daar zag, aan de eenzaamheid die ik in een oogopslag zag, aan de huidplooien, handen en baardhaartjes. Hoe kom je op het idee en hoe kun je dat zo precies namaken.

Thuis googelden ik op de namen van de kunstenaars waarvan ik werk gezien had en viel van de ene in de andere verbazing. Kijk zelf maar eens naar de beelden van Marc Sijan (klik) die o.a. het beeld Cornered in 2011 maakte of naar het werk van Zarko Baseski (klik) die de Ordinary Man maakte.


Cornered, Marc Saijan (2011)


Mensen, je leert ze pas kennen, als je ze leert kennen. We kunnen ons een beeld vormen aan wat we zien, maar dat is beeldvorming. Een mens is meer dan de buitenkant.

Van een heel ander kaliber zijn de gebaren van gebarentolk Mirjam Stolk (klik) die zich door muziek laat inspireren en daar heel veel mensen gelukkig mee maakt. Ik kwam een opzienbarend filmpje tegen waarin zij het songfestivalnummer van Waylon vertolkt in gebarentaal. Kijk zelf maar eens naar die bijzondere vertolking van Outlaw in Em (klik) . Ik ben van mening dat zij dit jaar samen met Waylon op het podium in Portugal moet staan.


Ordinary Man, Zarko Baseski (vergroot de foto en verbaas je over de baardhaartjes)


Vandaag schijnt de zon en dat nodigt mensen uit om naar buiten te gaan en je te laten zien. Want het draait natuurlijk om zien en gezien worden, in welke hoedanigheid ook. Maar we mogen nooit vergeten om verder te kijken en te luisteren naar wie we werkelijk tegenover ons hebben.

Wat we zien is slechts beeldvorming en zonder feiten staat de bron der inspiratie al snel droog.


Laat het maar stromen
Volle glazen gulle lach
Laat het maar stromen
Laat het binnen, elke dag

Guus Meeuwis



Waar haal jij inspiratie uit?


Doordenker:

Iets dat je tijd geeft wordt mooier.


Vervormde realiteit, Evan Penny


In het Spotlight:


Morgen staat de film De Wilde Stad op mijn programma een film die laat zien dat een stad niet alleen van mensen is. Het stedelijke dierenrijk wordt daarin prachtig in beeld gebracht door de makers van De Nieuwe Wildernis.


In de Kunsthal in Rotterdam kun je nog tot 1 juli 2018 de tentoonstelling Hyperrealisme: Sculptuur te zien. Op 14 en 15 april wordt er een Hyper familieweekend georganiseerd, een weekend met workshops, lezingen, tours en familieactiviteiten. Lees daar meer over op de site.


Op 7 en 8 april 2018 vindt de 38e editie van de NN Marathon Rotterdam plaats. Geen enkele marathon in Nederland kan de sfeer in Rotterdam evenaren. Inspirerende aanmoedigingen van honderdduizenden toeschouwers langs het hele parcours maken deze dagen maken er een groot feest van. Dat moet je als sporter of als toeschouwer zeker een keer in je leven meemaken.  





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey



zondag 18 maart 2018

270 Natuurlijk






Als ik naar buiten kijk zie ik dat de wereld om mij heen met een klein laagje poedersuiker is bestrooid en ik denk aan al die pannenkoeken die vrijdag in de Nederlandse huiskamers op tafel stonden, bestrooid met poedersuiker.

De Nationale Pannenkoek dag is niet zozeer een echte Oudhollandse traditie, maar een commerciële actie, in 2006 bedachten verkoopmannen van een aantal bedrijven. Veel eerder, in 1986 bedacht de striptekenaar Jan Kruis in zijn strip: Jan, Jans en de kinderen, dat 29 november voortaan Sint Pannenkoek was.

Voor ik ga schrijven kijk ik altijd even terug in mijn agenda en notitieboekje, soms is er te veel om over te schrijven en dan moet ik een keuze maken. Dat is deze week niet anders, het lijkt zo simpel, maar de puzzel valt vaak pas tijdens het schrijven op zijn plaats.


Quackjeswater, Rockanje


Ik zag deze week een opvallend mooi programma: Het is zo simpel (klik) bij de NPO. Het programma werd naar aanleiding van het door Jan Terlouw (klik) geschreven essay voor de Boekenweek gemaakt. Hij zegt daarin wijze woorden, waar wij nog veel van kunnen leren. Een bijzondere man Tan Terlouw (87 jaar) en hij heeft nog dromen. Hij droomt van een duurzame wereld en zegt daarover: “Het is zo simpel”.

Het essay “Natuurlijk” (klik)  dat Jan Terlouw schreef moet ik nog lezen. Maar het Boekenweekgeschenk “Gezien de feiten” geschreven door Griet op de Beeck (klik) heb ik met een glimlach uitgelezen. Het is een verhaal over de kracht van spijt, het gretig hunkeren naar een goed leven, de warme wurggreep van families, maar ook over de kilte van de wereld. Het is een klein boekje, maar eenmaal gelezen groots.


Natuurschoon


Tijdens mijn wandeling, die deze keer rond het Quackjeswater (klik) in Rockanje ging, dwaalden mijn gedachten af. Wandelen is goed voor je brein, voor je conditie en voor je algemene gezondheid. Maar bovenal is het de natuur die mij energie geeft en mij blijft verwonderen.  

Ik begon weken geleden naar aanleiding van een tip van Bertiebo (klik) aan een serie boeken geschreven door het schrijversduo Nicci French. De Frieda Klein serie (klik) telt tot op heden 7 delen en hebben in de titel alle dagen van de week, beginnend bij: Blauwe Maandag. Na elke laatste bladzijde kan ik niet wachten op pagina een van het volgende boek. Het is een verslaving geworden en de personage Frieda Klein, is psychoanalytica en wandelt ook heel wat af, in en rondom Londen, om haar gedachten te ordenen.

Het zesde deel is bijna uit, daarna nog het zevende deel: Zondagochtend breekt aan en het achtste deel: De dag van de doden (klik) komt in april uit. Die laatste bladzijde omslaan lijkt heel simpel, maar daarna moet ik echt afkicken.


Women and Child


Vorige week zette ik de Kunsthal in het spotlight en de afgelopen week bezocht ik de fascinerende tentoonstelling Hyperrealisme Sculptuur (klik)  en het was werkelijk adembenemend bijzonder. Deze tentoonstelling raakt je, ontroert je en verbaasd je, het is zo’n tentoonstelling die je nooit meer vergeet.

Verbluffend echt is de spectaculaire, vijf meter lange pasgeboren baby “A Girl” (2006) van Ron Mueck. Maar ook de kleine oude vrouw met op haar arm de baby, “Women and Child” (2010) ontroerde mij. Het oog in oog staan met deze sculpturen roept vragen op over de maakbaarheid en de betekenis van de mens. Is dit echt?


A Girl (5 meter lang)


Maar er is natuurlijk veel meer te zien in de Kunsthal. Mooi van eenvoud is zeker de tentoonstelling: De donkere kant van Dick Bruna (klik) daar kun je de covers zien die Dick Bruna maakte voor de meer dan duizend detectives en andere spannende verhalen van Uitgeverij A.W. Bruna en zoon. De vader van Nijntje ontwierp met zijn eenvoudige lijnenspel vanaf 1955 prachtige covers o.a. van slimme detectives met regenjas, hoed en pijp. Bruna doopte zijn pen voor zijn Zwarte beertjes diep in de inktpot.


De donkere kant van Dick Bruna


Maar als je de Kunsthal bezoekt mag je de tentoonstelling “Circus Europa” (klik) ook niet missen. In het circus als metafoor van onze tijd, beeldt de Deense kunstenaar Michael Kvim (1955) een wereld van entertainment af, waar zelfs het meest serieuze nieuws wordt gekenmerkt door sensatie en drama. Met scherpe ironie en grove humor legt hij de absurditeiten in onze samenleving bloot. De tentoonstelling bevat, schilderijen, films en sculpturen die confronteren.


Circus Europa


Natuurlijk was het ook even afkicken op zaterdagavond, het was na weken weer een Mol- loze avond thuis. Hoewel ik vaker terugkeek dan op de avond zelf, fijn dat we die mogelijkheid hebben tegenwoordig. Bovendien had ik voor het eerst in al die jaren dat ik kijk, de Mol door, niet direct, maar zo halverwege de reeks viel bij mij het kwartje, het moest Jan Versteeg wel zijn.

Gelukkig komt aan al wat leuk is altijd een eind, ik denk dat juist daar de drive zit. Als alles waar wij blij van worden geen einde kent, gaat wat leuk is en ons gelukkig maakt over in sleur en daar moet je altijd voor blijven waken.

Variatie, ups en downs, beginnen en eindigen, dat is wat we nodig hebben in het leven.

De lente maakte een mooi gebaar de afgelopen week, maar helaas is de winter nu weer even terug. Ik hoop toch echt dat het eindelijk een afscheidsgebaar is van Koning Winter en dat we overgaan op standvastig lenteweer.



Welke sleur zou jij willen doorbreken?



Doordenker:

Het verlangen groeit heel simpel naar met zonder jas.


De Kunsthal Rotterdam, een must.


In het Spotlight:


Op 14 april en op 12 mei kun je samen met de boswachter de Lepelaars gaan bekijken die in het voorjaar neerstrijken en komen broeden vanuit Zuid-Europa en Afrika op het eiland in het Quackjeswater in Rockanje. Trek stevige wandelschoenen aan en warme kleding en vergeet vooral niet de verrekijker mee te nemen. Reserveer de wandeling op de site van Natuurmonumenten, want vol is vol.


Met de lente voor de deur en het ontluikend groen aan de bomen wordt het zeker weer eens tijd om de Trompenburg Tuinen in Rotterdam weer te gaan bezoeken. Ook hier staan verschillende activiteiten op de agenda. De tuin heeft o.a. een prachtige collectie Rododendrons met een verscheidenheid aan kleuren.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey

zondag 11 maart 2018

269 Helden






Er toen werd het lente. Het klinkt sprookjesachtig en met een temperatuurverschil van rond de 23 graden met de week ervoor, was de afgelopen week dan ook fabelachtig mooi.

Hoewel het overdreven gedrag van de mens, mij ook weer verbaasde. In het straatbeeld verschenen al blote voeten, korte mouwen en kuitbroeken. De tattoos moeten natuurlijk gezien worden met of zonder kippenvel. Ikzelf kwam nog niet verder dan het dragen van een wat dunnere jas en minder warme sjaal.

De eerste warme zonnestralen zijn binnen, we zitten aan de goede kant van de winter.





Sinds een paar weken geniet ik bij het ontbijt van de digitale krant en eind februari verscheen er in het AD een prachtige bijlage de: Verzetskrant (AD 24-02-2018) omdat dit jaar door het Platform WO2 uitgeroepen is tot Het Jaar van het Verzet (klik) In Verzetskrant stond een prachtig verslag van de ontmoeting van Barry Atsma met de zoon van de bankier van het verzet, Aad van Hall (81).

In de film Bankier van het Verzet (klik) die vorige week in première ging speelt Barry Atsma de rol van verzetsheld Walraven van Hall, een held die pas in 2010 erkenning kreeg, omdat de rol die Nederlandse bank in die tijd speelde stilgehouden moest worden.

Voorop de Verzetskrant stond: Helden mogen weer.





Voordat ik de film: Bank van het Verzet zag, kwam de loonsverhoging van 50 procent van ING-topman Ralph Hamers in het nieuws en gelukkig kwam er veel verzet. Helaas nog zonder resultaat. Hoewel dat verzet niets is vergeleken met het verzet in oorlogsgebieden, waar mensen met gevaar voor eigen leven, levens redden met heldhaftige acties. Ook moest ik denken aan de kop die ik had gelezen: Helden mogen weer. In onze huidige tijd, in ons kleine land waar wij leven in vrede en welvaart zijn de meeste helden meestal sporthelden.

Maar lopen echte helden direct te koop met wat ze doen of hebben gedaan, een mooie vraag waarop ik het antwoord niet weet.





Zaterdag toen ik van de markt thuiskwam met een arm vol prachtige tulpen en het papier eraf rolde, borrelde er mooie gedachten boven. Tulpen koop je knisperend vers en gesloten. De werkelijke kleur is nog niet geheel zichtbaar en wat er binnenin die bolvormige bloem leeft zie je pas later.

Wat leeft er in de menselijke bol, het hoofd, dat weet je pas als het zich kenbaar maakt.





In die AD Verzetskrant las ik in het voorwoord van Koos deWilt (klik) (samensteller van de verzetskrant) een uitspraak van de Maori: Het verleden ligt niet achter je maar voor je. Die woorden bleven mij bij, hoewel ik daar lang over na moest denken. Het verleden kun je niet veranderen, maar je kunt er wel van leren. Onze geschiedenis leert ons de fouten die er gemaakt zijn en met die wijsheid zou je de toekomst enigszins kunnen vormen, maar dan moet je die lessen wel in de praktijk brengen.

Banken staan bepaald niet in een gunstig daglicht tegenwoordig, hoewel er weer enigszins vertrouwen werd opgebouwd. Maar blijkbaar zijn er geen lessen geleerd en ligt het verleden niet achter ons. Weer gaat een bank de fout in, het is bepaald geen heldendaad om een topman met 50 procent salaris te belonen en het zegt heel veel over de ontvanger van die beloning. Is men soms vergeten dat met regeringsgeld, het geld dat wij betaalden aan de belastingen, de banken weer enigszins op de rails kwamen.





De Bankier van het Verzet is een prachtige film over een man die veel te laat een heldenstatus kreeg, omdat de rol van de Nederlandse bank in het Verzet, stilgehouden moest worden. Wat maar weer bewijst dat er voor ons, het klootjesvolk veel stilgehouden werd toen en nu. Want dat stilhouden van belangrijke zaken gebeurd naar mijn mening nog steeds.

Op nummer 31 in de Top 100 van Protestsongs (klik) , staat Politiek van Bram Vermeulen uit 1980, dat is inmiddels 36 jaar geleden. Luister, trek je conclusie: Politiek (klik) 

Hoeveel helden zijn in stilte weggezet in het verleden en komen er misschien nog bovendrijven.

Tijden zijn veranderd en mensen zien er misschien wel iets anders uit, maar vergeet nooit dat je een schurk of een held niet aan de buitenkant kunt herkennen. Weet dat een vos slim is en nooit zijn streken verliest.






En dat laatste moet je zeker niet voor zoete koek aannemen.

Die zoete koek kun je beter zelf bakken en ervan genieten. Ik bakte deze week Kokosmakronen, die nieuw zijn in het schap van de grootgrutter die, ook zogenaamd op de kleintjes let. Wat je daarvoor nodig hebt is slechts een pakje Kokosmakronenmix van Koopmans en twee eieren en binnen een halfuur staan ze op tafel. Ze waren heerlijk!

Het verzet groeit ook in ons land en voor mij is dat een reden temeer om mijn stem te laten horen. Te beginnen bij de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart 2018, ik laat mijn stem niet verloren gaan.


Ga jij stemmen of blijf je thuis?



Doordenker:


Gevoed door fabels ontstaan de sterkste verhalen.





In het Spotlight:



Een tentoonstelling die je zeker moet gaan zien: Hyperrealisme sculptuur in de Kunsthal, er zijn 35 kunstwerken van 28 kunstenaars die voor het eerst in Nederland zijn te zin. Ga dat zien het is een bijzondere ervaring, levensecht en confronterend. Deze tentoonstelling is tot 10 juli 2018 te zien in de Kunsthal te Rotterdam.


Het is Boekenweek en dus is er van alles te beleven in boekenland. Traditiegetrouw wordt de Boekenweek afgesloten met een gratis reisdag met de NS. Op vertoon van het Boekenweekgeschenk 2018 reist u zondag 18 maart de hele dag gratis.
En als u die dag met de trein op pad gaat, dan kunt u zomaar Griet Op de Beeck tegenkomen, de schrijfster van het Boekenweekgeschenk. Zij leest die dag voor en signeert haar boek tijdens het reizen. Lees hier meer over het reizen die dag (klik) 





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


zondag 4 maart 2018

268 Gewoon






Het was de laatste dag van de maand februari, de koudste dag in februari ooit en ik besloot te gaan wandelen. Ik kan jullie wel verklappen dat het niet zo'n lange wandeling was, als dat ik van plan was. Wat fijn dat het huis mij later op die dag weer warm in de armen sloot. Maar eerlijk gezegd vond ik het heerlijk dat het toch nog even winter werd en er valt niets te klagen, de temperaturen lopen inmiddels alweer op en het is maart.

Gelukkig heeft Moeder Natuur de teugels stevig in handen, zij gaat gewoon haar gang en de mens is maar een heel nietig schakeltje in dat geheel.





Op Nationale Complimenten dag (klik) besloot ik al vroeg in de ochtend om aan deze blog te beginnen. Complimenten geven het klinkt zo vanzelfsprekend, maar toch doen we het in de praktijk niet zo veel en misschien zit dat niet in onze. De Nederlander is over het algemeen beter in mopperen en klagen over het weer en over wat er allemaal misgaat.

Maar met een positieve instelling kun je veel meer bereiken.

De Koningin van Televisieland, onze Mies, Mies Bouwman(klik) is de afgelopen week overleden, een positief mooi mens, die door heel Nederland werd omarmt. En dat kreeg zeer terecht alle aandacht in de media. Wat mij daarin vooral opviel was dat iedereen met zoveel plezier terugkeek naar wie zij was, want en dat hoorde je in elk interview: Mies was zo gewoon.





Een mooi gewoon mens, maar hoe gewoon is gewoon.

Dat was een mooie overdenking deze week waarin Mies zo vaak te zien was en iedereen haar “dacht” te kennen. De NOS noemde haar zelfs: Een beetje de Moeder van het volk (klik) .In de ode aan Mies in de Wereld Draait Door hoorden we dat het een fijn mens was, lief en toegankelijk, maar ook streng en kritisch. Precies zoals een moeder hoort te zijn, dacht ik op dat moment.

Mies was gewoon Mies, een mooi mens zonder franje, gewoon zichzelf zonder af te dwalen van haar persoonlijkheid. Gewoon een gelukkig mens (klik) 





Op maandag 26 november 1962 startte de 24 uur durende radio/tv-actieOpen het Dorp (klik), wat voor die tijd heel uniek was, in die tijd was er maar beperkt zendtijd. Die marathonpresentatie was in handen van Mies Bouwman en ze werd in de armen gesloten, door het hele Nederlandse volk. Die actie leverde tijdens de uitzending een bedrag van 12 miljoen gulden op en na de uitzending liep dat bedrag op tot 50 miljoen gulden. Ook bij ons thuis stond de tv heel de dag aan, hoewel ik niet meer weet of er een etmaal werd gekeken. Mies Bouwman die toen “onze Mies” werd, was 24 uur lang te zien op de buis, wat een prestatie.

Ik was tien en weet nog heel goed dat ik uit school kwam en de tv aan stond, gewoon op maandag en dinsdag.





Soms denk ik dat wij in het algemeen te ver van onszelf zijn afgedwaald. Dat toen bezit een groot goed werd, sociaalgedrag, asociaalgedrag werd en we ronddolen in het “Woud der Statussymbolen” bevlekt met merken. Alsmaar zoekend naar eigenheid, identiteit en bevestiging. Maar in werkelijkheid heb je die identiteit al bij je geboorte meegekregen, persoonlijkheid heeft niets met bezit te maken.

Maakt het: Vind ik leuk, dan vind ik jou leuk, echt gelukkig?

Een mooi mens ben je, gewoon zonder franje, als je open staat voor iedereen, puur en eerlijk, zonder dat er iets tegenover staat. Een positieve instelling opent deuren en het is de kunst om daar gebruik van te maken. Helaas er is geen boek, geen gebruiksaanwijzing, geen routekaart of navigatie om de uitweg in het labyrint, het “Woud der Statussymbolen” te vinden. 

Maar waar een wil is, is een weg.





We kunnen veel leren van kleine kinderen, die nog puur en onbevangen in het leven staan. Wat mij altijd ontroert aan kleine kinderen, is dat zij nog niet zijn verdwaald en iedereen respecteren “zonder aanziens des persoons”.

Gelukkig is er een groeiende tendens naar een eenvoudiger leven en dat doet mij deugd. 

Misschien is het nog niet te laat om weer gewoon, gewoon te gaan doen. Eenvoudig leven zonder franje, met oog voor het milieu, gezondheid en ieders welzijn. Consuminderen wordt nog niet met hoofdletters geschreven, maar er is een beweging gaande, een opgaande lijn. 

De leukste ontwikkeling is de groei van het aantal Tinyhouses (klik) in Nederland.





Het leven is één grote mise-en-scène (klik) waarin verschillende disciplines nodig zijn om het spel te ordenen.

De natuur kun je niet ordenen, dat zag ik deze week in de Rhoonse Grienden (klik), hoewel de griendwerkers (klik) dat elk jaar wel proberen. Het was Siberisch koud die dag, maar sprookjesachtig mooi. De kreunende oude wilgen, stonden er bibberend bij en leken mij voor gek te verklaren. Ik besloot dan ook, nadat ik voldoende plaatjes had, de wandeling te beëindigen en zocht daarna in de buurt troost bij een warme kop winterse soep.

Over het algemeen lukt het mij om gewoon mezelf te zijn en mijn eigenheid te bewaren.

Maar dan nog blijft de vraag, hoe gewoon is gewoon nu eigenlijk en ik vrees dat ik het antwoord op die vraag nooit zal vinden. Gewoon omdat de meningen verdeeld zullen blijven.


Ben jij diegene die je laat zien aan de buitenwereld?


Doordenker:

Niets is wat het lijkt niets.





In het Spotlight:

Nu het zo wintert is er niets fijner dan lekker naar de film gaan, niet thuis voor de buis, maar naar de bioscoop. Zelf raadpleeg ik vooraf altijd de Biosagenda (klik) en dit is wat ik wil zien:


Een film van de makers van De Nieuwe Wildernis. Een film over de natuur in de stad gezien door de ogen van Abatutu, de kat.


Een huisarts van de oude stempel met een drukke praktijk op het Franse platteland. Zeven dagen van de week paraat, hij luistert, verzorgt en stelt gerust. Maar dan wordt hij ziek, hij heeft kanker en moet het rustiger aan doen, blijven werken is geen optie meer. Zijn eigen arts stuurt een plaatsvervanger, een vrouw.


Nadat er maanden voorbijgaan zonder dat de dader wordt gevonden in de moordzaak van haar dochter, neemt Mildred Hayes een gedurfde stap. Een donker, komisch drama over de strijd van een moeder en Ebbing’s ordehandhaving.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey