276 Inpakken

Het was de laatste week voor vertrek, nog even dit, nog even dat, een afspraak hier, een afspraak daar en natuurlijk inpakken. Deze keer ben ik er iets meer op voorbereid dan vorig jaar, toen vertrok ik vrij onverwachts. Maar deze keer ga ik voor een wat langere tijd, de planning is voor twee maanden.

Ik ga op reis en ik neem mee…

Toen ik in het Zuiderzee museum (waar ik vorige week ook over schreef) de klederdrachten (klik) in het binnen museum zag, werd ik mij ineens bewust dat de kleding die wij tegenwoordig dragen zoveel gemakkelijker is. Wij gaan licht en luchtig door het leven in vergelijking met zware stoffen uit vroeger tijden.

Klederdracht

Toen wij in 1958 verhuisden van Rotterdam West naar Rotterdam Pendrecht liep er in onze buurt nog een wat oudere dame in traditionele Zuid Hollandse klederdracht. Ook in andere delen van Nederland kwam je dat toen nog geregeld tegen. In 1968 (tien jaar later) ging ik voor het eerst werken in de Rotterdamse Bijenkorf en ik herinner mij nog dat er vaak dames uit o.a. Spakenburg, Staphorst, Walcheren en Zuid-Beveland in klederdracht naar de stad kwamen om inkopen te doen. 

Langzaamaan zag je de klederdrachten uit het straatbeeld verdwijnen en net als het “Snoepje van de Week”, is de herinnering gebleven.

Memory's

Tijdens het pakken dacht ik aan die onderrokken, zware baaien boven rokken, schorten, onderbroeken, dikke gebreide wollen kousen, de kraplappen, borstrokken, kappen en mutsen in het Zuiderzee museum. Ik ben er bepaald niet rouwig om, dat onze huidige kledingstijl er heel anders uitziet.

Ik moet er niet aan denken hoe men toen op reis ging, hoewel de garderobe van nu veel gevarieerder en uitgebreider is dan toen. Of zijn wij veeleisender dan toen?

Wat moet dat een helse toer geweest zijn om die klederdrachten te wassen, te stijven en te strijken en dat alles zonder een moderne wasmachine. Iedereen zat zo dik ingepakt, het is bijna onmogelijk dat men toen geen geursporen achterliet of misschien rook je dat niet door al die dikke lagen stof heen en dan te bedenken dat er ook geen deodorant was.

In Staphorst, Marken en Volendam kom je de klederdrachten nog wel tegen, maar dat wordt nu toch op een andere manier gedragen en onderhouden. Bovendien wordt het vaak niet vanuit traditie gedragen, maar uit commercieel oogpunt. Het dient een ander doel.

Kraplappen op de voetbaltribune

In het binnen museum van het Zuiderzeemuseum waren de klederdrachten op een prachtige manier tentoongesteld, zo stonden o.a. de kraplappen en mutsen van Spakenburg opgesteld voor een foto van een tribune tijdens een voetbalwedstrijd van de Spakenburgse Boy’s.

Traditie werd ook bij sportieve aangelegenheden in ere gehouden in Spakenburg.

Gelukkig hebben wij de vrijheid om te dragen wat we willen en kunnen wij zelf de kleuren kiezen. We zijn niet meer gebonden aan de bonte kleuren van de streek waarin we wonen en bovendien gaan we ook niet meer zo stijf, stug en ingeregen door het leven.

Volendams handwerk

Elke tijd heeft zo zijn charme en terwijl ik de afgelopen week op een terrasje zat, was daar ineens een “New Generation” moment en dat was wel een beetje confronterend. Ik had bovendien die dag ook mijn allereerste AOW ontvangen, ook al zo'n seniorenmoment.

Het terras zat behoorlijk vol en er kwam een gezin aanlopen. De drie jongens zochten een plekje op de bank en de ouders gingen in de rij staan bij de plaatselijke ijsco-held “Freddy”. Plotseling sprong de oudste jongen op en riep: “Ma, Ma… je mobiel! Daar loopt een YouTube-er!”, de jongen kreeg een mobiel mee en alle drie de boys renden naar een man tegenover het terras. Waar op dat moment veel Babyboomers zaten en elkaar lachend en schouderophalend aankeken. Wie was die man???

Mannen onder elkaar

De jongens maakten selfies met de voor ons gewone man en intens gelukkig kwamen ze terug en op de bank bekeken ze de foto’s met een brede glimlach.

Wie die “BN-er” was, geen idee. De jongens noemde wel een naam, maar niemand op het terras had enig idee wie de man was, maar er ontstond door dit incident een ongedwongen seniorenmomentje.

De tijden zijn veranderd en dat was op dat moment op het terras, zo helder als kristal.

Kraplappen en gehaakte mutsen

Ik ben de boel hier nu aan het afronden, nog even dit en nog even dat en ik pak mijn biezen en vertrek voor twee maanden naar het zuiden. Natuurlijk vertel ik daar later alles over, maar daar moeten jullie voorlopig wel even geduld voor hebben.

Het is nu tijd om mijn stokpaardje een tijdje los te laten.

Een oud spreekwoord zegt: Wie reist kan veel verhalen, dus wellicht kom ik barstensvol inspiratie terug. Vergeten jullie tot die tijd vooral niet volop te genieten. Want vergeet vooral niet, verspilde tijd kun je later nooit meer inhalen.

Wat zijn jullie plannen de komende tijd?

Doordenker:

Geluk herken je pas als je tevreden bent.

Scherven en geluk

In het Spotlight:

Circusstad Festival Rotterdam (klik) 

Laat je keihard raken, verwonderen en ontroeren tijdens het Circusstad Festival. Van woensdag 2 t/m zondag 6 mei 2018 is het spectaculaire van circus, de creativiteit van theater, de schoonheid van dans en het meeslepende van livemuziek te vinden in het hart van Rotterdam. Vijf dagen bomvol voorstellingen en acts die iedereen van jong tot oud aanspreken. Dit festival is een must, dus kijk snel op de site wat je zeker wil gaan zien.

Festival Trek (klik) 

Dit heerlijke festival voor Bourgondiërs wordt dit jaar voor de 5^e keer georganiseerd in het Vroesenpark in Rotterdam van 10 t/m 13 mei 2018.  Een smakelijke ontdekkingsreis door een ruim Street food aanbod en naast alle heerlijkheden is er natuurlijk ook muzikaal talent, kleinkunstenaars en acts.

Ketels aan de Kade (klik) 

Noteer nu alvast in je agenda. Op 11 en 12 augustus 2018 staan de Ketels weer aan de Kade in Delfshaven in Rotterdam. Ga terug naar de Middeleeuwen, tijdens dit mooie festival met marktkramen, proeverijen, troubadours, demonstraties oude ambachten en een openlucht Herberg. Een must voor elke levensgenieter.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

275 Tijdreis

Het is bijna niet te bevatten, het is hoogzomer in de lente en drie weken geleden was het nog bar koud. Heerlijk wisselvallig Hollands!

In het kader van “Ouwe Meuk is ook leuk” vertrok met een Kruidvat treinkaart naar het noorden en hoewel je daarmee door de weeks pas na negen uur mee mag reizen, was ik al vroeg uit de veren. Ik was die dag vast van plan om met de eerste trein na negen uur naar Enkhuizen af te reizen met als doel het Zuiderzee Museum. Ik was er heel veel jaren geleden eens geweest, maar door de jaren een is er nogal wat veranderd en er is een binnen museum bijgekomen.

Tijdreis

Vanaf het station in Enkhuizen stapte ik op de boot die je in stijl naar het buitenmuseum brengt, lopen is ook een optie, maar waarom lopen als de boot aan de steiger ligt.

In het buitenmuseum van het Zuiderzee museum kun je vanaf de aanlegsteiger naast de kalkfabriek al direct op avontuur door de tijd en ontdek je wat de zee en het land ons allemaal te bieden heeft. Alles stond in het museum in het teken van: Vers van Vroeger. De hapjes van vroeger verrassen je, maar dat doen ook de hedendaagse lekkernijen die geïnspireerd zijn op toen.

Proeven van toen

Ik noem het een tijdreis en daarvan werd ik mij nog sterker bewust toen ik: Het Huishouden van 1920 betrad. Terwijl ik de drempel over stapte bedacht ik dat mijn ouders werden geboren in 1922 en 1925.

In de kleine ruimte naast de deur stonden pannen op een petroleumstelletjes te pruttelen. Ik rook de geur, een kruidige geur van uien en vlees, vermengd met de geur van petroleum. In het volgende vertrek, de kleine woonkamer een breiwerkje op een stoel naast de bedstede. Er werden sokken gebreid op vier naalden, zoals ik dat mijn Oma en mijn Moeder zo vaak had zien doen. Op de tafel in het midden van de kamer stond de thee te trekken. Het was alsof ik zo een andere tijd in stapte.

Slow cookers

Die geur van uien, stoofvlees en petroleum ken ik ook uit mijn jeugd, eind jaren ’50 werden de petroleumstelletjes ook nog gebruikt in de keuken. Tegenwoordig spreekt men over Slow Cookers (klik) , maar eigenlijk is dat dezelfde manier van koken als toen.

Ik vergaapte mij aan alle mooie bloesembomen, die in de keurig verzorgde moestuintjes stonden en even later liep ik door een winkelstraatje, bij de apotheek keek de Gaper op mij neer met open mond. Binnen was de tentoonstelling: Zeg eens AAA (klik) , waar ik prachtige Gapers zag en verrassend genoeg zag ik daar ook Dante, de Italiaanse schrijver en dichter tussen staan. In de apotheek kwam ik ook de smaak van vroeger tegen en ik proefde de roze en witte suiker mintjes.

Gapers gaapten mij aan

In de bakkerij naast de apotheek werden versgebakken polderwafels gemaakt van aardappelen. Verrassend, zo had ik wafels nog nooit geproefd.

Ik zag de mandenmaker, de touwslager, de kuiper en de zeilmaker aan het werk en in het Urker straatje hing de was aan de lijn en zaten de mannen netten te breien. De polkabrokken en kaneelstokken in het kleine snoepwinkeltje lachten mij toe, net als de winkeljuffrouw die geheel in stijl achter de toonbank stond.

Mijn tijdreis was heerlijk ontspannen, van de snelheid van het hedendaagse, was daar niets terug te vinden.

Weer Blauw van Aliki van der Kruijs

Op verschillende plekken in het buitenmuseum kun je zien hoe de geschiedenis rondom de Zuiderzee vormgevers en kunstenaars inspireert. Met hedendaagse interpretaties van historische technieken, materialen, collecties en thema’s is er in het Zuiderzee museum ook design te zien o.a. Weer Blauw van Aliki van der Kruijs en rENs met Tot Stof.

rENs met Tot Stof

Ik bekeek de oude fietsen en de grove fietszadels die niet te vergelijken zijn met die van onze moderne fietsen en E-bikes. Hoewel de bakkerskar wel iets weg had van de fietskarren waarin moeders tegenwoordig hun kinderen in rondrijden.

Ik ging op de geur af naar de visrokerij en daar proefde ik een vers gerookte spiering en dat smaakte. De kleine vissershuisjes hadden iets beklemmends. Het deed mij denken aan de legendarische woorden van Kniertje: De vis wordt duurbetaald, een tekst uit het toneelstuk: Op hoop van zegen (klik) van Herman Heijermans, dat in 1900 in première ging.

Het was inmiddels al laat in de middag, er was niet veel tijd over voor het binnen museum, dat buiten het buitenmuseum is gelegen. Ik had nog een drie kwartier om daar rond te kijken. Veel te weinig tijd eigenlijk, maar toch besloot ik ook daar een kijkje te nemen en tot sluitingstijd dwaalde ik rond tussen de oude houten scheepjes en klederdrachten.

Vers gerookte spiering

Omdat ik met de Kruidvat treinkaart op pad was en je buiten het weekend pas na 18.30 uur kon reizen, had ik nog voldoende tijd om in Enkhuizen rond te kijken en iets te eten.

Vanaf het museum wandelde ik terug richting station. Daar had ik een smeedijzeren poort gezien naar een park. Het Snouck van Loosenpark(klik) en bij nader onderzoek bleek dat een van de eerste Sociale Woningbouwprojecten van Nederland te zijn.

Margaretha Maria Snouck van Loosen was de laatst levende van zes (kinderloze) dochters van Cornelia Petronella van Loosen en SamuëlSnoeck van Loosen (klik).   

In het testament van Margaretha Maria Snouck van Loosen stond vermeld dat zij de wil had arbeiderswoningen te bouwen “als de stad de grond wil afstaan”. Dit stond woordelijk in het testament: “Elke woning van behoorlijke grootte en ruimte met drie slaapplaatsen en voldoende regenwaterbak en voor lage prijzen te verhuren aan gezinnen, die door duurzame arbeidzaam en goed gedrag boven anderen uitmunten”. Ofwel, je behoort niet tot de rijkere laag van de bevolking te horen, maar je gedragingen in het dagelijks leven waren wel van belang om in aanmerking te komen.

Snouck van Loosenpark in Enkhuizen

Het in 1897 geopende park bestond (en bestaat nog) uit 50 arbeiderswoningen en 1 opzichterswoning. De woningen staan er nog prachtig bij en op de borden die her en der door het park stonden las ik wat meer over de geschiedenis.

Eenmaal in de trein terug naar huis bedacht ik dat elke voordeur zijn verhaal heeft. Elk huisje heeft zijn kruisje en dat is niet aan tijd gerelateerd. Waar je wiegje heeft gestaan is natuurlijk wel van groot belang, want dat geeft je een positieve of negatieve lading mee in het leven en die lading verlies je nooit.

Eenmaal thuis sloot ik de voordeur, het was inmiddels al donker, mijn voeten hadden rust nodig. Ik zette een verse kop thee, installeerde me op de bank en terwijl ik de geur van mijn Earl Grey special blend rook, werd ik mij plotseling bewust van de rijkdom die wij in onze tijd kennen.

Een tijdreis maken we allemaal vanaf onze geboorte tot aan einde van ons bestaan.

Aan welke geur uit je jeugd moet jij nu denken?

Doordenker:

Met een beetje warmte komt alles goed.

De informatieborden in het Snouck van Loosenpark

In het Spotlight:

Circusstad Festival Rotterdam (klik) 

Laat je keihard raken, verwonderen en ontroeren tijdens het Circusstad Festival. Van woensdag 2 t/m zondag 6 mei 2018 is het spectaculaire van circus, de creativiteit van theater, de schoonheid van dans en het meeslepende van livemuziek te vinden in het hart van Rotterdam. Vijf dagen bomvol voorstellingen en acts die iedereen van jong tot oud aanspreken. Dit festival is een must, dus kijk snel op de site wat je zeker wil gaan zien.

Nationale Molendag (klik) 

Op 12 en 13 mei wordt de 46ste Nationale Molendag gehouden. Ruim 900 molens door het hele land zullen draaien en/of malen waarvan het merendeel ook de deuren voor je openzet en een molen beleef je pas echt als je binnen bent. Dus trek er die dagen op uit, wandelend of op de fiets, bezoek een molen en ontmoet de molenaar.

Rotterdamse Dakendagen (klik) 

Het leukste en avontuurlijke festival van Rotterdam zijn toch wel de Rotterdamse Dakendagen die dit jaar op 1,2 en 3 juni 2018 worden georganiseerd. De eerste daken zijn al bekend gemaakt. De Dakpas is nu al te koop en met een Dakpas heb je toegang tot alle open daken van de stad.

Tip: Plan vooraf thuis al wat je wil gaan zien.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

274 Wandeling

Het weer zat mee de afgelopen week en het lijkt erop alsof je daardoor meer energie hebt en dus trok ik erop uit. Tijd voor een bijzondere wandeling, terugkijkend lijkt het erop alsof er deurtjes naar mijn jeugd opengingen.

Deze keer ook extra veel foto’s om het meeloopeffect te vergroten.

De stadswandeling deze week startte vanaf Metrohalte Marconiplein en eindigde bij Bioscoop Lantaren Venster, gevestigd op de Wilhelminapier te Rotterdam Zuid. Een pittige wandeling en omdat ik bij het eindpunt had afgesproken op een bepaalde tijd was het ook nog de vraag of ik dat op tijd zou halen.

Maar dat laatste was bij aanvang van latere zorg.

Voormalig Politiebureau Marconiplein (1956)

Startpunt, Marconiplein in Rotterdam West. In die buurt vlak achter de Schiedamseweg ben ik tot mijn 6^e jaar opgegroeid en het voormalige Politiebureau Marconiplein ken ik al zolang het er staat. Het is een opzienbarend gebouw dat in 1956 werd gebouwd in het kader van de wederopbouw van Rotterdam. Daar startte mijn wandeling en ik liep langs het gebouw op mijn doel af, het Dakpark Rotterdam.

Het Dakpark Rotterdam (klik) is een sterk staaltje architectuur, een project waar men trots op is en dat is zeker niet onterecht. Onder, op straatniveau winkels, daarboven parkeergelegenheid en op het dak een park met een speeltuin, een mediterrane tuin met een restaurant. Het is het resultaat van een bewonersinitiatief 15 jaar geleden, het Dakpark Rotterdam is het grootste openbare Dakpark van Europa.

Dakpark Rotterdam

Hoewel het er nu nog wat kaal was, bloeiden de bloesem er weelderig en talloze konijnen huppelden er vrolijk in het rond, alsof ik niet bestond. Lopend door het park zag ik de skyline van de stad met als herkenningspunt de Euromast, waar ik later op die dag langs zou lopen.

Dakpark Rotterdam

Vanaf het Dakpark kun je op verschillende punten ook naar het havengebied kijken en verrassend genoeg kom je ook prachtige Street-art tegen.

Konijnen en Street-art

Het park eindigt bij het Diepeveen gebouw, een Rijksmonument met een opvallende toren, dat gebouwd is in de jaren 1929- 1930. En aan de overkant zag ik de molen staan van Delfshaven, de buurt waar mijn vader is opgegroeid. Ik besloot door historisch Delfshaven te lopen en vergat daarbij dat ik op tijd op Zuid moest zijn.

De molen van Delfshaven en Diepeveen gebouw

Vanaf de brug zag ik drie verschillende vogels en een vogelnest met eieren. Het was alsof de natuur een spelletje met mij speelde. Van wie is het nest, van de zwaan, de Canadese gans of van de Nijlgans? Het nest was duidelijk geen zwanennest, het moet van een van de ganzen zijn en toen ik even later weer keek zat moeder Nijlgans trost op haar eieren.

Wie van de drie?

Ik keek op mijn horloge en zette de pas erin en liep de wijk door en verrassend genoeg stond ik ineens op de Havenstraat. Het is wonderlijk hoe zo’n wandeling je herinneringen aanwakkert en ik daar ineens aan het tabakswinkeltje van de sneldichter van Delfshaven moest denken.

Een beetje speuren thuis op het web leerde mij het volgende.

Salomon Cohen (klik) had zijn tabakswinkeltje vanaf 1937 aan de Havenstraat en op 1954 zette hij zijn typemachine op de toonbank en begon hij gedichten te maken voor klanten, gevraagd én ongevraagd. Hij was in 1963 in de tv-programma van Willem Duys te zien en dichtte ook daar zoals hij altijd deed, zomaar voor de vuist weg in zijn eigen ritme. Ik kan het mij nog goed herinneren, hij was zijn tijd eigenlijk ver vooruit. Nu zouden wij hem een rapper hebben genoemd.

Historisch Delfshaven

Glimlachend liep ik verder liep naar rechts richting Oostkousdijk, er zat nog steeds een café op de hoek.

De herinneringen borrelden boven en ik sloeg links de hoek om en liep langs het gebouw van Kaufmann’s Huidenhandel, dat dateert uit 1910. In mijn jeugd werden daar huiden geloogd en de geur van toen herinner ik mij nog als gisteren. Tijdens het schrijven googelde ik naar: Kaufmann’s Huidenhandel (klik) en ik kwam terecht op een interessante site over het Joods erfgoed in Rotterdam en omstreken, daar ga ik mij later nog eens in verdiepen.

Herinneringen aan Delfshaven

Ik liep de Westzeedijk af en besloot om even iets te eten en te drinken bij Café Verhip (klik) aan de St. Jobsweg, het is gevestigd in een pandje uit 1928. Het was oorspronkelijk een kruidenierswinkeltje, maar vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd de zaak overgenomen. Het werd een kroeg, een café voor havenarbeiders, zeemannen, lichtekooien en Rotterdammers die net hun emigrerende familie hadden uitgezwaaid. Café Verhip ligt nu in het Loydkwartier, een bruisend hip stukje Rotterdam waar oud en nieuw met elkaar verenigd is.

Ik keek op mijn horloge, ik had nog een behoorlijk stuk te gaan en de tijd tikte door.

Ik liep de sluizen over tegenover het oude Belastinggebouw aan de Puntegaalstraat, dat in de Rotterdamse Volksmond nog steeds de “Pluk-me-kaal-straat” wordt genoemd. Ik sloeg rechtsaf naar de Euromast (klik) die in 1960 werd gebouwd ter gelegenheid van de Floriade. Ik liep de brug over naast de Euromast en keek nog even naar de werkzaamheden aan de Maastunnel, waaraan mijn Opa in de oorlog werkte.

Het Park, de Euromast en Wilhelmina

Het Park liep ik door richting Maas. Toen ik het park uit liep en achterom keek zag ik haar staan, het was alsof Wilhelmina mij nakeek. Ik kreeg de neiging even naar haar te wuiven. Ik liep lang het water en langs de statige panden met de prachtig bloeiende Magnolia’s, richting Veerhaven.

De tijd tikte door, ik ging het nooit op tijd redden, het was nog een aardig eind langs de Maas en daarna nog de Erasmusbrug over.

Ik zag een klassieke Watertaxi naar de Veerhaven varen, dat zou een oplossing kunnen zijn mits ik tijdig bij de aanlegsteiger was. Ik zette de pas erin en in gedachten zong ik: Schipper mag ik overvaren, ja of nee… Gelukkig na wat gezwaai wachtte de schipper op mij en even later zat ik tussen de Belgische toeristen die van het “schone” Rotterdam genoten.

Watertaxi Rotterdam

Het water was wild, de klassieke watertaxi gaat niet zo snel en het ging behoorlijk te keer. Maar ik bereikte veilig en zelfs te vroeg de overkant.

Vlak naast Hotel New York ligt de vloot van de WatertaxiRotterdam (klik) en een tochtje met de snelle watertaxi over de Maas maakt een bezoek aan Rotterdam compleet en er zijn verschillende opstap mogelijkheden.

Die middag zag ik na mijn wandeling de film: Médicen de Campagne (klik) een film over een huisarts van de oude stempel op het Franse platteland. Zeven dagen per week kunnen zijn patiënten op hem rekenen. Hij luistert, verzorgt, stelt gerust. Wanneer bij hemzelf kanker wordt geconstateerd, is rustiger aan doen dan ook geen optie. Ondanks tegensputteren stuurt zijn behandelend arts een vervanger naar zijn praktijk. Een beginnend arts, niet gewend aan het dorpsleven en het is een vrouw. Ze wordt behoorlijk op de proef gesteld, zowel door de zieke dorpsarts als door de dorpsbewoners.

Een mooie tragikomedie, van de Franse regisseur Thomas Lilti, die zelf ook huisarts is. De rol van de dorpsarts, prachtig gespeeld door François Cluzet die we o.a. kennen van zijn rol in Intouchables.  

Statige panden aan de Maas met bloeiende Magnolia's

Het was een mooie dag, het was genieten in heel veel toonaarden. Van een mooie wandeling, de stadshistorie, de Maas, een prachtige film en een gezellig samenzijn. En dat alles in het “schone” Rotterdam.

Die avond keek ik thuis naar een aflevering van Dokter Deen, een prachtige aflevering, menselijk, ingetogen en diep ontroerend. Een prachtig verfilmt beeld van een familiegebeurtenis waar de meningen altijd over uiteenlopen. Want over euthanasie wordt vaak niet openlijk over gesproken. Maar in deze serie brengen de makers het met diep respect, in hoofdletters onder de aandacht. Prachtig, ik was ontroerd en weet zeker dat het heel veel mensen aan het denken zal zetten.

Vlieland en het Franse platteland, ik zag de raakvlakken.

Ups en downs

Het leven heeft zijn ups en downs, het liefst vermijden we de dieptepunten in ons leven, maar toch zijn ze onvermijdelijk. Want er staan twee dingen vast in ons leven, we worden allemaal geboren en we gaan allemaal dood. Mijn motto is altijd: Delen is helen. Een discussie opgang brengen binnen je eigen gezin en familie kan veel ongenoegen bij het eindpunt te voorkomen. Hoewel je nooit weet hoe het tij zal keren en dat kan van grote invloed zijn voor iemand persoonlijke keuze en hoe je daar respectvol mee omgaat.

De volgende dag, op een terrasje in de zon tijdens een bijzondere ontmoeting, was de eindconclusie niet heel verrassend.

Morgen kan alles anders zijn en daarop is niemand voorbereid.

Praat jij weleens over het onvermijdelijke?

Doordenker:

We leven niet eeuwig, dus leef.

Dakpark Rotterdam

In het Spotlight:

Kunstroute Nissewaard (klik) 

De elfde Kunstroute Nissewaard vindt op 21 en 22 april 2018 plaats. Er wordt mooi weer voorspelt dus dat is een prachtige gelegenheid om te voet of op de fiets erop uit te trekken. Start bijvoorbeeld ergens in Spijkenisse en fiets daarna de polder in naar Geervliet, Oudenhoorn, Zuidland, Simonshaven en weer terug naar Spijkenisse.

Een mooi rondje, plan vooraf je route via de site.

Swanmarket (klik) 

Gezellige festivals en foodmarkets zijn een must met mooi weer en een van de leukste lifestylemarken is natuurlijk de Swanmarket. Op de agenda kun je zien waar en wanneer Swanmarket wordt georganiseerd, want dat is tegenwoordig door het hele land en zelfs in Antwerpen. Maar op 22 april 2018 vindt je de markt op de Markt in Spijkenisse en op 29 april 2018 op de Parklaan in Rotterdam.

Rotterdamse Dakendagen (klik) 

Het leukste en avontuurlijke festival van Rotterdam zijn toch wel de Rotterdamse Dakendagen die dit jaar op 1,2 en 3 juni 2018 worden georganiseerd. De eerste daken zijn al bekend gemaakt. De Dakpas is nu al te koop en met een Dakpas heb je toegang tot alle open daken van de stad. Tip: Plan vooraf thuis al wat je wil gaan zien.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

273 Rafels

Niet te vroeg juichen, maar wat fijn dat de zon ons weer heeft teruggevonden. Ik zit al de hele dag te duimen en ga daar nog even mee door, misschien blijft het zonnetje dan.

De winterjas hangt hier nog aan de kapstok en ik slaap nog onder mijn winterdekbed, maar met de aankoop van een nieuw badpak en een korte broek is de vakantie voorpret al enigszins begonnen. De komende weken staan in het teken van de voorbereiding van een lange vakantie, daar kan ik best wat zon bij gebruiken, dat verhoogt de sfeer.

Die eerste zonnestralen zijn altijd het allerfijnst of dat komt omdat we er zo lang op hebben gewacht, dat weet ik eigenlijk niet.

Ik kijk vanachter mijn zonnebril, gezeten op een terras naar de menigte die langskomt. Een prettige bezigheid, van mensen krijg je nooit genoeg. Een beetje zon en het straatbeeld veranderd, zeker bij die eerste zonnedagen. Soms zie je in een persoon de vierjaargetijden (klik) voorbijtrekken. In mijn hoofd nestelt de melodie, bekend van een biermerk en naast mij worden de glazen vol geschonken met de van goudgeel graan gebrouwen drank.

Amterdam

Winterlaarzen, een paraplu, een dun donzen jasje en een kort zomers rokje, de vierjaargetijden gedragen door een jonge vrouw en niet ver bij mij vandaan zit iemand met de armen bloot en zichtbare tattoos en naast mij zitten twee dames in winterjassen. Voor mij komt een degelijke Hollandse man naar het terras gelopen, de melkflessen gestoken in hoog opgetrokken witte sokken, de knokige knieën zichtbaar, hij draagt een korte broek.

Wat zijn mensen toch verrassend leuk en de zon lijkt daar ook van te genieten.

Deze week zat ik in de Amsterdamse metro, voor mij een jongeman in een spijkerjasje met slijtgaten en rafels. Hij droeg daarbij kostbare schoenen en een perfect passende jeans met scheuren op de knieën. Waarschijnlijk was er voor het versleten jeans jasje en de broek heel veel betaald. Hoewel het er in mijn ogen vreselijk armoedig uitzag, maar daar verschillen de meningen over.

Ergens achter in mijn hoofd hoorde ik mijn moeder zeggen: “Je gaat niet met kapotte kleding de deur uit!”

Voormalig bejaardenhuis, de Hermitage

Een dagje Amsterdam met als doel de Hollandse Meesters(klik) in de Hermitage. Bij hoge uitzondering zijn vanuit de Hermitage in St. Petersburg drieënzestig pronkjuwelen te zien. De ongekend rijke selectie voor deze tentoonstelling bevat, naast maar liefst zes schilderijen van Rembrandt, wereldberoemde namen als Ferdinand Bol, Jan Steen en Frans Hals. Een prachtige tentoonstelling die ik niet had willen missen.

De hand van de meester herken je direct, Rembrandt blijft fascineren. In 1634 schilderde Rembrandt zijn vrouw Saskia van Uylenburgh als de Romeinse godin Flora.  Een olieverfschilderij van 1.25m bij 1.01m en eeuwen later stond ik ademloos voor het wereldberoemde doek. Ontroerend mooi waren de kleuren, de lichtval, de plooien van haar kleding en de verschillende structuren van de stoffen. Prachtig!

Rembrandt, de hand van de meester herken je direct

Op een van de andere werken zag ik een jeans met gescheurde knieën, hoewel dat toen nog onmogelijk was. De jeans (klik) werd pas in 1847 door Levi Strauss in Amerika gemaakt voor de goudzoekers in Californië. Soms neemt de fantasie een loopje met de werkelijkheid, ook bij het zien van Hollandse Meesters.

Ik zag zelfs rafels aan de prachtige tulpen die op de binnenplaats van de Amsterdamse Hermitage stonden.

Een jeans met rafels?

Op het terras sluit ik even mijn ogen en zet mijn zonnebril af, even een kleurtje opdoen.

De twee dames in winterjas zitten druk te kwebbelen, het Muppets balkonnetje met de klagende oude mannetjes is er niets bij. Er is duidelijk veel ongenoegen, in dit geval wordt de relatie van moeder, zoon en schoondochter besproken, alle rafels komen voorbij, er is duidelijk sprake van slijtagegaten. Ik zou bijna medelijden met haar krijgen, maar je hoort maar een kant van het verhaal. Ik zet mijn bril weer op en bekijk de dames eens nauwkeurig, het wordt tijd om op te stappen.

De bril af, de ogen sluiten en alleen maar luisteren

Op mijn eigen bescheiden terras thuis staat een Oleander, al zolang ik hier woon en dat is al ruim dertien jaar, we hebben dezelfde lengte. En soms verschijnen na de bloei peulen in de plant en meestal haal ik die eruit zodat de plant verder kan bloeien. Maar vorige zomer heb ik een peul laten zitten, omdat ik nieuwsgierig was hoe zo’n peul zich verder zou ontwikkelen. In afmeting werd de peul wel 10 centimeter lang, maar de hele winter zag ik helemaal niets veranderen. Hij bleef groen, maar groeide niet meer. In de afgelopen week begon de peul te splitsen en er kwam iets donzigs uit. Eenmaal droog werden de zaden zichtbaar en zo zacht als een jong eendje kwamen ze naar buiten.

Een verrassend mooi proces, maar wat moet ik met al die zaden. Ik ga er een paar in een pot stoppen, het is het proberen waard. Maar als een van jullie ook interesse heeft laat het mij dan weten, ik deel graag de nazaten van mijn Oleander.

Oleander nazaten

In het weefsel van het leven ontstaan met het klimmen der jaren slijtagegaten, waardoor je anders gaat kijken naar de mensen om je heen. Iedereen groeit, een leven lang en levenservaring doet ook iets met een mens, niets blijft hetzelfde. Aan de randen van die slijtagegaten, rafels, loshangende draden die soms nog met een dun draadje aan het weefsel zijn verbonden. Die rafels kun je ook zien als franje, versierselen die je leven rijker maken.

Die versierselen, die franje, zien er misschien niet zo mooi uit als het glanzende galon die Rembrandt schilderde op zijn meesterwerken. Maar bedenkt dat ook dat vaak schone schijn was.

Voor slijtgaten, scheuren en rafels wordt tegenwoordig grof geld betaald, maar met een dosis levenservaring kijkt een andere generatie daar heel anders naar. Het zijn andere tijden, niets is wat het lijkt en dat laatste is van aller tijden.

Op welk terras bekijk jij de rafels en de franje van het leven het liefst?

Doordenker:

Mislukken is leuker dan nooit proberen.

Mijn Oleander en ik, we zijn net zo lang

In het Spotlight:

Swanmarket (klik) 

Gezellige festivals en foodmarkets zijn een must met mooi weer en een van de leukste lifestylemarken is natuurlijk de Swanmarket. Op de agenda (klik op de link hierboven) kun je zien waar en wanneer Swanmarket wordt georganiseerd, want dat is tegenwoordig door het hele land en zelfs in Antwerpen. Maar op 22 april 2018 vindt je de markt op de Markt in Spijkenisse en op 29 april 2018 op de Parklaan in Rotterdam.

Rotterdamse Dakendagen (klik) 

De leukste en avontuurlijke festivaldagen van Rotterdam zijn toch wel de Rotterdamse Dakendagen die dit jaar op 1,2 en 3 juni 2018 worden georganiseerd. De eerste daken zijn al bekend gemaakt. De Dakpas is nu al te koop en met een Dakpas heb je toegang tot alle open daken van de stad. Bekijk de stad eens op een hoger niveau.

Tip: Plan vooraf thuis al wat je wil gaan zien en hoe je wandeling er uit gaat zien.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey