Enige tijd geleden las ik een stuk over tijd. Tijd bestaat niet, schreef Julian Barbour een Brits fysicus. Een boeiend onderwerp, zeker in de situatie waarin wij zitten. Ik nam er even de tijd voor, voordat ik deze blog begon te schrijven.
Toen ik in januari besloot om te stoppen met bloggen had ik geen enkel vermoeden dat ons dagelijks leven totaal zou veranderen in een rollercoaster. Het eerste kwartaal van dit jaar eindigde in ongekende verwarring en nu in het laatste kwartaal van 2020 zitten we nog steeds in de mallemolen van het vervreemde leven. De natuur leest ons de les en wij dienen ons aan te passen, want wie niet luisteren wil …
Ik schreef in de afgelopen tien maanden toch nog twee keer en verrassend genoeg kreeg ik de afgelopen weken verschillende e-mailtjes en reacties van volgers, ze informeerden hoe het met mij ging. Mijn schrijfsels werden gemist en dat terwijl ik met heel andere fijne dingen in de weer was, ondanks of eigenlijk ook dankzij de dreiging van dat onzichtbare monster.
Met mij gaat het goed tot op heden, natuurlijk is het jammer dat er minder avontuur in mijn leven zit. Maar met een dak boven mijn hoofd, voldoende te eten en twee rechterhanden mag ik zeker niet klagen. Belangrijker is te beseffen dat er nog zoveel wel mogelijk is.
Vanmorgen stond ik op en buiten was het loodgrijs, niet bepaald weer om de natuur in te trekken, maar wel om lekker thuis bij de digitale radio bezig te zijn. Alle tijd om er een fijne dag van te maken, gelukkig heb ik daar nooit moeite mee. Er borrelde iets en er begon iets te stromen en de laptop kwam na lange tijd op tafel. Tijd bestaat niet, googelde ik en kwam terecht in een boeiend college, dat bleef ik volgen en toen ik aan het eind op de klok keek, bleek dat er een heel uur was verdwenen van mijn dag. Zie je wel dacht ik, tijd bestaat niet.
Waar keek ik naar vraag je je nu wellicht af en dat wil ik graag met jullie delen omdat we er zeker in deze tijd nog iets van kunnen opsteken. Want we staan stil, maar zijn eigenlijk in beweging en dat is maar een fragment uit het college van Robbert Dijkgraaf (klik). In heldere woorden en voorbeelden toont hij ons de realiteitstheorie van Albert Einstein en dat is absoluut geen saaie kost. Ga er even voor zitten en besef dat we op een verkeerde manier naar tijd kijken en zijn we niet allemaal op zoek naar die vierde dimensie.
Stilzitten bestaat dus niet…
Tijd kom ik altijd te kort in welke tijd we ook zitten, dat zit in mijn aard en wellicht in mijn genen. Ik wandel elke dag minimaal anderhalf uur en dan het liefst in de natuur, maar ook gewoon in de buurt en mijn stappenteller helpt mij daarbij. Thuis heb ik potloden, verf en kwasten, boeken, muziek en films om de “zware” tijd te ontlasten. Ik heb dit jaar heel veel gelezen, te veel om alles te benoemen. Maar het boek dat ik nu lees deel ik graag met jullie. Het was een tip van een mede blogger, maar helaas herinner ik niet meer wie er over schreef.
Het is een boek van Pip Williams (klik) met de prachtige titel Het boek van vergeten woorden. Een betoverend boek over de kracht van woorden.
Samenvatting:
Esme wordt geboren in een wereld van woorden. Moederloos en onbedwingbaar nieuwsgierig brengt ze haar tijd door in een schuur waar haar vader en een team toegewijde mannen woorden verzamelen voor de allereerste Oxford English Dictionary. In een houten koffer van haar vriendin Lizzie verzamelt ze woorden die verkeerd gesorteerd, weggegooid of genegeerd werden en ze geeft ze een plek in haar eigen boek van vergeten woorden. De woorden helpen Esme de wereld beter te begrijpen.
Zoals jullie weten kijk ik ook graag naar een film. Maar omdat onverwachts naar een bioscoop gaan er nu niet in zit, kijk ik nu gewoon thuis vanuit de luie stoel als ik daar zin in heb. Ik had nog een film liggen, een leenfilm van een vriendin, een film uit 2004 een aanrader volgens haar en dat was het, ik zag hem deze week voor de tweede keer. De film “As it is in heaven” (klik) doet iets met je en blijft aan je blijft kleven. Het is een realistisch verhaal over wat mensen kan maken en breken. Een prachtige ontroerende film met een betoverend mooie titelsong.
Terwijl ik de woorden aaneenrijg lijkt tijd werkelijk niet te bestaan en als mijn maag begint te knorren, kijk ik op de klok en zie dat er uren zijn verstreken. Op dat moment denk ik aan een nieuw woord dat is ontstaan in de 1,5 meter samenleving. Huidhonger, een prachtig woord voor een contactloos leven. Wellicht is het een kanshebber voor het woord van het jaar 2020.
Ik dwaal af, het is lunchtijd en enigszins hongerig sta ik op en zie dat het buiten nog somberder is geworden, het stortregent. Goed weer voor warme winterse erwtensoep uit eigen keuken en in een handomdraai staat mijn lunch op tafel en met een lach op mijn gezicht denk ik… Wat een snert dag!
Het is een bijzondere tijd, het is de eerste ramp die ik ervaar in mijn leven. De agressie neemt toe, hongerige mensen, huidhongerige mensen gedragen zich onvoorspelbaar. Ik probeer niet op te gaan in de negatieve stroom, hoewel dat niet altijd zo eenvoudig is.
Mijn advies, blijf niet hangen in wat er niet mogelijk is, focus op wat wel kan. Verspil vooral geen energie aan klagen, schreeuwen en tegenstribbelen, daar is de tijd die wij hebben veel te kostbaar voor en een mensenleven veel te kort.
Besef dat de natuur altijd zal winnen en sterker is dan de mens.
Doordenker:
De wereld verandert door jouw voorbeeld, niet door jouw
mening.
Wees alert, doe voorzichtig, blijf positief en deel je
geluk.
Ik wens jullie een fijne dag.
Lieve groet,
Elly Embregts
©Happy Earl Grey