zondag 26 oktober 2014

99 Tijden

Londen is the place to be

Tijden


De klok is weer verzet. Tijd, waar maken we ons druk om, het tikt vanzelf weg.

We hadden iets te vieren, veertig jaar vriendschap is te mooi om zo maar voorbij te laten gaan. Als je elkaar zo lang kent, heb je beide veel meegemaakt, afscheid van dierbare genomen en lief en leed gedeeld. Met het klimmen der jaren ga je elk je eigen weg en heb je elk je eigen leven. De vriendschap is veranderd, maar nog steeds is het na al die jaren een warme, hechte vriendschap.

Wat waren we jong nog in ’77, we woonden in dezelfde straat en werkte beide bij de Bijenkorf. Het was een mooie tijd en met een heel leven voor ons gingen wij als “Jonge Bijtjes” de toekomst tegemoet.

Oxfordstreet, Regentstreet, Big Ben en London Eye

We besloten voor ons veertigjarig jubileum naar Londen te gaan, want “London is the place to be”.

Londen, ik was er begin 70er jaren en kende het niet meer terug. Natuurlijk heeft de tijd niet stilgestaan en dat zie je in elke wereldstad terug. Ook Londen is een mengeling van oude en moderne architectuur geworden. Rotterdam ziet er nu ook anders uit dan in de jaren ’70.

Natuurlijk zagen we The Houses of Parliament, Big Ben, Westminster Abbey, Trafalgar Square, Buckingham Palace. St. Pauls en The London Eye (vanaf de grond). 

Liberty of London sinds 1875 een begrip in Londen

Maar de “Jonge Bijtjes” waren natuurlijk heel erg gecharmeerd van de shops als Harrods , Liberty of London en Fortnum & Mason.

De drie bovengenoemde winkels bezocht ik ook in het begin van de jaren ’70 op aanraden van een inkoper van de Bijenkorf. Toen was mijn verbazing groot bij het zien van die waanzinnig mooie winkels. Het was niet alleen het assortiment, maar ook bij het zien van de panden viel je mond open.

Harrods opgericht in 1824

Het was verrassend dat ik ook nu weer zo onder de indruk was. De tijd had stil gestaan en de panden waren niet veranderd, alleen het assortiment was met de tijd meegegroeid. Ik was toen in de ‘70er jaren bijzonder onder de indruk van Fortum & Mason en was dat nu weer.

William Fortum, toen koninklijk lakei, begon samen met zijn huisbaas, Hugh Mason in 1707 de eerste winkel. Fortum & Mason is een delicatessenwinkel met een prachtig assortiment. Je kunt er thee en koffie proeven zoals je bij een wijnhandel de wijn kunt keuren. Het is een winkel die met geen winkel in Nederland is te vergelijken. Het personeel loopt ook nu nog in Jacket en je wordt er als een vorst bedient. Ook hier heeft het interieur “De tand des tijds” doorstaan, maar de handel is met de tijd meegegroeid. Op de site van Fortum & Mason kun je het assortiment online bestellen en de geschiedenis lezen.

Al drie eeuwen is Fortum & Mason een begrip. Het prachtige pand in een oud groene kleur heeft aan de gevel een klok hangen van de makers van de Big Ben. Het trappenhuis is prachtig in originele staat met een schitterende houten trap en opvallend mooie lampen. De deur wordt door de portier galant opengehouden. Als je Londen bezoekt is Fortum & Mason een absolute must.

Fortum & Mason de eerste winkel werd al in 1707 geopend

Het magische geluid van de Big Ben is door de jaren heen ook niet veranderd. Maar eenmaal bij Dowing Street 10 aangekomen besefte ik dat de wereld haar onschuld heeft verloren. In de jaren ’70 stond ik daar vlak voor de deur te kijken naar de Quards, in hun rood zwarte outfit compleet met bontmuts. Nu in 2014 kun je de deur van Dowing Street 10 amper zien en is de straat voorzien van een zwaar dubbel hek en staan er gewapende militairen.

De wereld is haar onschuld verloren, de realiteit kwam op dat moment hard aan, hoewel we dat allemaal weten.

King's College, Buckingham Palace, Downingstreet 10, St. Pauls

Wij, de “Jonge Bijtjes” van toen, hadden een fantastisch weekend in Londen. Alles zat mee, de vlucht, de reis en het weer was natuurlijk ook fantastisch. We worden ouder, maar de meisjes van toen houden de traditie in eren en gaan ook het volgende jubileum een reisje maken.

Vriendschappen moeten vaker worden gevierd. Blijf je steeds bewust van alles wat je samen hebt meegemaakt, de gouden momenten, het afscheid van dierbare en gedeeld lief en leed.

Het leven is kort en dus lieve mensen, vergeet niet om waardevolle vriendschappen groots te vieren.

De tijd heeft ook in Londen niet stil gestaan 

Doordenker:

De enige manier om een vriend(in) te krijgen, is er een te zijn.

In het Spotlight:

Prachtige foto’s van Londen kun je zien op de site van John & Elza’s Blog de foto's geven een mooi beeld van de stad Londen.

Emelina's gaat naar Londen en neemt mee als handbagage. Zij laat ons haar bagage zien aan de hand van foto’s.

De Franse Lelie bezocht Antwerpen, ook zo’n prachtige stad en Jolanda maakte er prachtige foto’s. Daar moet ik ook weer eens naartoe.

Op de site van Zwart, Wit en Hout kun je je blog promoten. Een leuk initiatief van Arla waarop verschillende bloggers zich presenteren.

Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.

donderdag 16 oktober 2014

98 Opgebrand



Opgebrand

Ik ben aan het pakken en ondertussen schrijf ik, vroeger dan gebruikelijk een blog. Het is nog even hectisch voor ik vertrek, ik ben altijd weer bang om iets te vergeten en dat terwijl alles overal te koop is. Maar dat zit nou eenmaal tussen mijn oren en die gedachten met een knop of afstandsbediening afzetten is onmogelijk.

Deze week hoorde ik dat steeds meer jongeren in een Burn-out terechtkomen. Een jonge studente die een Burn-out had gehad deed haar verhaal. Gefeliciteerd u heeft een Burn-out had de arts haar gezegd. Gefeliciteerd?


Het is natuurlijk niet zo gek als je bedenkt wat kinderen tegenwoordig al op hun bordje krijgen. School, huiswerk, sport, muziek, kinderfeestje hier en een kinderfeestje daar en dan tussendoor nog even gamen, Whatsapp, Facebook en dat alles als ook thuis alles gepland moet worden omdat beide ouders werken.




Ook ik heb jaren geleden een Burn-out gehad. Een situatie die je niemand toewenst en zeker niet als je tot het uiterste bent gegaan en niet naar jezelf hebt geluisterd. Je bent jezelf volkomen kwijt, je bent een vreemde en je handelt op een volkomen andere wijze dan je normaliter zou doen. Je bent, zo denk je een loser en als je niets positiefs meer kan zien, horen of denken, verdwaal je in jezelf en kom je er niet meer uit. Dan wordt alles zwart.

Opgebrand en uitgeblust moet je dan een lange weg afleggen om daar uit te komen.


Gefeliciteerd, zei haar huisarts en dat klinkt vreemd, maar ik begrijp de felicitatie wel. Je leert jezelf ongelofelijk goed kennen en achteraf gezien heb ik er heel veel van geleerd. Ik zeg altijd dat diepe dalen je ook rijk maken en dat is zo, hoewel ik het liever niet had doorgemaakt,

Ook nu ik thuis ben, loop ik mezelf soms voorbij en neem ik teveel hooi op mijn vork en dan weet ik dat ik even een time-out moet nemen.




Zo ben ik aan een nieuw project begonnen, lekker creatief met naald en draad. Ik ben namelijk van plan met mijn creatieve handeltje eens deel te nemen aan de Swan Market. Maar dan moet ik nog wel het een en ander fabriceren. Maar op de een of andere manier moet ik zo veel en lijkt het soms alsof ik in een sneltrein zit.

Gewoon een paar dagen weg een heerlijk vooruitzicht en ik heb er heel veel zin in. Maar voor het zover is…….

Moet ik ervoor zorgen, als mantelzorger, dat alles voor die dagen dat ik afwezig ben is geregeld. Er is ook een blog te schrijven en foto’s te bewerken. De collages moeten ook nog worden gemaakt en nog een wasje gedraaid en weegt mijn bagage niet te zwaar. De planten moeten nog water en de koelkast leeg, de buren ingelicht. Ik moet nog zoveel doen…………. en ineens hoor ik dat liedje van Doe Maar in mijn hoofd.

Ik klaag niet want veel doe ik mezelf aan en ik heb geleerd hoever ik kan gaan en eigenlijk is het heerlijk om altijd bezig te zijn. Maar doseren, dat is moeilijk.




Maar het signaal dat jongeren in de bloei van hun leven steeds vaker in een Burn-out terecht komen heeft mij wel aan het denken gezet. Ik hoop dat ouders zich bewust worden van het feit dat ook kinderen te zwaar belast kunnen worden. Ik hoop dat de publiciteit daar wat aan bijdraagt, want jongeren mogen niet in die draaikolk terecht komen. Kinderen moeten zo lang mogelijk ongedwongen en zorgeloos kind kunnen zijn.

Ik ga verder met pakken, het is niet veel wat ik meeneem voor die paar dagen Londen. Maar het is toch altijd weer een hele klus. Alles is opgeladen en op mijn E-reader is de bibliotheek gevuld met nieuwe boeken.

Ik glimlach bij de gedachten dat ik met niet veel bagage naar Londen ga, maar wel met een goed gevulde bibliotheek.

Ik kijk op de klok en moet nu echt stoppen, morgen loopt de wekker vroeg af.




Doordenker:
Zoek het kind in jezelf, dat houdt je jong.

Blog in het Spotlight:

Jong & Burn-out is een blog geschreven door Jorieke van Noorloos omdat zij zelf een Burn-out kreeg op 18 jarige leeftijd. Misschien kan zij andere jongeren verder helpen.

Reist een van jullie een dezer dagen ook naar Londen en dan is een bezoekje aan de blog van Femke een aanrader. Zij woont in Londen en schrijft op Femke Blogt leuke tips voor een bezoek aan Londen.

En voor wie ook de draad eens wil oppakken om te gaan haken raad ik je aan eens op de site van Amigurumibb te kijken. Zo leuk!

Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.

zondag 12 oktober 2014

97 Zorgen

De kleuren van de herfst De Buytenhof in Rhoon

Zorgen

De dagen korten en eindelijk was het herfst deze week en eerlijk gezegd vond ik dat heerlijk. Ik heb wat kasten opgeruimd, een pan soep gemaakt en wat gefröbeld. Wat een luxe om gewoon mijn eigen gang te gaan. Waarom zou ik mij zorgen maken?

Ik was enige tijd geleden met een vriendin bij de spoedeisende hulp toen wij een onbekende vrouw met haar zoon ontmoette. Hoe zou het met haar zijn?

Soms zie ik haar in gedachten staan, de ogen verwilderd en leeg. Ze kenden ons niet maar ze zei hulpeloos: “Ik wil naar huis!” Haar zoon zat er naast, roerloos en weer hoorde ik haar zeggen: “Ik wil naar huis!” Ze was gevallen, haar ogen waren diepdonker blauw. Ze wist niet wanneer ze gevallen was. Haar man was thuis, maar haar zoon die bij haar was noemde ze haar broer. Had ze wel een man thuis, vroeg ik me af. Ook de arts die naar haar kwam kijken kwam niet ver met het stellen van vragen.

De arts vroeg aan haar zoon: “Hoe vaak ziet u uw moeder?” en hij antwoordde één maal per week.

De vrouw zag er verwaarloosd uit, vlekken in haar te grote kleding en gehuld in een te groot herenjack en met te grote schoenen, geen wonder dat de vrouw was gevallen. Ze stond er hulpeloos bij en riep: “Mama!” Haar zoon zat roerloos naast haar. Dit was duidelijk een vrouw die niet voor zichzelf kon zorgen. Maar wie zorgt er voor haar?


De kleuren van de herfst De Buytenhof in Rhoon


We leven in een welvarend land, waar de heren in Den Haag het bedje voor zichzelf spreiden voor de toekomst. Empathie is iets dat niet meer voorkomt in de Haagse woordenboeken. Zelf zijn ze goed bij kas en kunnen met gemak zorg inkopen voor hun ouders en dus hebben zij daar geen zorgen over. Zo simpel is dat als je een vette beurs hebt.


Het is herfst en daar geniet ik van. Maar wat als je in de herfst van je leven meer zorg nodig hebt?


De kleuren van de herfst De Buytenhof in Rhoon

Een slechtziende buurvrouw is de afgelopen week in huis gevallen, ’s avonds laat. Gelukkig had ze een alarmzendertje bij zich en een andere buurvrouw vond haar heftig bloedend op de grond. Haar kinderen wonen alle drie ver weg en zijn afhankelijk van openbaar vervoer en zijn dus niet direct voorhanden.

De te hulp geschoten buurvrouw (ook op leeftijd) belde de alarmdienst. Na heel lang wachten kwam er eindelijk een arts thuis, omdat het bloeden niet stopte. Hij was bepaald niet aardig en had duidelijk geen “plezier” in zijn werk en respectloos deed hij waarvoor hij kwam. Er kwam uiteindelijk een ambulance die haar naar een ziekenhuis bracht. Haar neus was gebroken en haar jukbeen gescheurd, haar gezicht gezwollen en diep donkerblauw.

Haar dochters lossen elkaar nu thuis af om voor haar te zorgen. Maar hebben ook alle drie een baan en dus een werkgever die ook niet zo soepel is in deze tijd. Ook deze oude moeder (85) kan eigenlijk niet meer zelfstandig wonen. Haar dochters zijn overal aan het informeren en vragen zich af hoe het verder moet. Verzorgingshuizen zijn niet meer voorhanden en dus slaat de machteloosheid toe.


De kleuren van de herfst De Buytenhof in Rhoon

Het is herfst en ’s avonds steek ik gezellig de kaarsjes aan. Nu ik niet meer werk kan ik ook voor mijn moeder meer betekenen en dat is fijn, ik hoop dat nog lang te kunnen doen. Maar dat neemt niet weg dat ik me zorgen maak.

Heel veel hoogbejaarde ouderen staan hulpeloos met lege, magere en gerimpelde handjes. En wie heeft dat nou verdiend?

Het is herfst en de hoge heren in Den Haag buigen zich over de volgende crisis. Er worden weer bezuinigingen berekend, want oorlog voeren kost veel geld en dat mag wat kosten. Het probleem rond de ouderen lost zich met al die bezuinigingen op natuurlijke wijze vanzelf op. Daar hebben de Haagse Bobo's geen zorgen over.

De dagen korten en binnen maken we het warm en gezellig, de zorgen proberen we buiten te sluiten, die zijn voor later. 


De kleuren van de herfst De Buytenhof in Rhoon

Doordenker:

Het zijn niet de woorden die wijsheid bevatten.

In het Spotlight:

Om het deze keer niet al te zwaar te maken wat creatieve herfst ideeën. Annabel maakte een ketting van kastanjes voor aan de schouw. Op haar site vind je ook een lekker recept met kastanjes.

Ik heb met verbazing de herfstsjaal op de site van Blij dat ik Brei gezien. Wat een prachtige sjaal is dat. Breien het is de tijd ervoor, maar of ik voor zo’n bijzonder breiwerk het geduld op kan brengen is de vraag.

Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.

zondag 5 oktober 2014

96 Herfstzon

Spido

Herfstzon

Terwijl deze week het strand vol met Walrussen lag en de terrasjes in de stralende herfstzon een zomerse uitstraling hadden, had ik weer een enerverende week. Ik ga niet alles noemen maar wil er wel wat over kwijt.

Het was prachtig weer en dus heb ik deze week de Maas bevaren met de Spido. Als geboren Rotterdammer is dat altijd weer een feestje. Een tochtje door de havens doet mij altijd weer denken aan mijn vader die daar alles over kon vertellen.

De Spido vaart tijdens de haventoer ook langs de werf waar mijn vader ooit werkte en waar hij mij als klein meisje weleens mee naartoe nam als er een groot schip lag. De dokken lagen er deze keer wat verlaten bij en de werf heeft door de jaren heen een andere naam gekregen. Maar de geur, als ik daar ben reuk ik altijd weer de geur die mijn vader mee naar huis nam in zijn werkkleding.

Rotterdam  vanaf de Maas gezien

Na de Spido bezocht ik die dag de Rotterdamse markt het was er druk, de volgende dag zou De Markthal officieel worden geopend door Koningin Maxima. Er werd nog hard gewerkt want lang niet alles was klaar op dat moment. Het moet echt nachtwerk geweest zijn. De volgende dag zag ik de beelden bij TV Rijnmond en alles zag er pico bello uit.

Ik ben een echt marktmens en dus geniet ik altijd van het sfeertje en de mensen op de markt. Vanaf een terrasje is het heerlijk mensen kijken en met verbazing zie ik waarmee iedereen loopt te zeulen. Zelf ging ik met armen vol bloemen terug naar huis.

Stoffen-spektakel "Het Lappenbos"

Ook een markt maar van een heel ander kaliber was deze week het Stoffen-spektakel in een van de hallen in het Ahoycomplex, een evenement dat tegenwoordig regelmatig terugkeert. Een eldorado voor zelfmakers en eerlijk gezegd kan ik daar door het “Lappenbos” de bomen niet zien. Maar natuurlijk ging ook ik met volle tasjes naar huis. Ik moet mij immers op de winter voorbereiden nu ik niet meer werk en stel dat ik van de winter niets te doen heb….

Gelukkig komt vervelen niet in mijn woordenboek voor en vervelen is ook zeker niet aan de orde als je twee rechterhanden hebt.

Maar het was niet enkel Maas en Markt deze week. Want ik ben ook een Cultuurliefhebber en zo zat ik dus deze week ook in de zaal van het Beatrixtheater, bij de musical “Moeder ik wil bij de Revue”. Het was een feest van herkenning en niet alleen omdat ik de serie had gezien op TV.

Ik was vooraf erg benieuwd op welke manier ze de succesvolle serie hadden omgezet naar een musical. Het leek mij eigenlijk onmogelijk, maar het heeft mijn verwachtingen overtroffen.

Het decor vloeide bijna onzichtbaar over van de enen situatie naar de andere, van het platteland naar de stad. Er werd gebruikgemaakt van digitale beelden en de vonken werden van het podium gespeeld. Het jaar ’55, ik was toen 3 jaar, werd tot leven gebracht. Het was een en al vrolijkheid, wat een prestatie

Met een lach om de mond gingen we huiswaarts en menigeen zong de laatste klanken bij lopen naar de geparkeerde auto’s.

Container "Patchwork"

Dit weekend werd er ook gezongen op straat bij het jaarlijkse Shantyfestival in Spijkenisse. De terrassen zaten vol en overal klonken de liederen door het Centrum. De herfstzon maakte er een feest van. Vanaf een terrasje was het heerlijk mensen kijken, de een met teenslippers in zomerjurk en de ander showde de nieuwe najaars - en wintermode compleet met laarzen.

Ik zat tegenover ons nieuwe Theater De Stoep, een prachtig theater dat volgende week op 9 oktober officieel wordt geopend en ik luisterde naar het Shantykoor Barend Fox zij zongen een lied dat Dorus ooit zong:

Weet je wat een Rotterdammer het mooist van Mokum vindt
Dat is de laatste trein naar Rotterdam, dat weet het kleinste kind
Hij vindt Amsterdam wel aardig, maar hij doet een dubbele moord
Voor de Metro z’n tunnel en voor Feyenoord
Voor de Metro z’n tunnel en voor Feyenoord

Havenstillevens

Het grappige is dat dit theaterseizoen de voorstelling “Een avond met Dorus” wordt gespeeld en op 24 januari 2015 staat die voorstelling in De Stoep. Dorus, Tom Manders was een Rotterdammer in hart en nieren. Van Rotterdammers wordt gezegd dat ze chauvinistisch zijn en dat geloof ik wel. Want, ben je in Rotterdam geboren………. en nu ik dit schrijf hoor ik een ander lied dat ook ooit geschreven is:

Ben je in Rotterdam geboren
Op het Noordplein of Katendrecht
Kan je van geen vreemde horen
Dat hij van Rotterdam iets zegt
Want voor me haven en me Blakie
Voor de Coolsingel en Hofplein
Geef ik subiet mijn laatste knakie
Daar ken ‘k alleen me eige zijn



Ook ik ben en blijf altijd een Rotterdammer en ben trots op de nieuwe De Markthal, die in de volksmond als Oud-Rotterdams gebruik alweer een bijnaam heeft gekregen. Van onze “Koopkathedraal" heb ik nog niet veel foto’s. Maar ik beloof jullie er iets speciaals van te maken.

Maar datzelfde trotse gevoel heb ik ook over het nieuwe Theater De Stoep in Spijkenisse. Het theater is met veel “tegenwind” gebouwd, maar het resultaat mag er zijn en op 9 oktober zal ik met trots bij de eerste officiële voorstelling aanwezig zijn.

Shantyestival Spijkenisse

Doordenker:

Het is de tegenwind die de vlieger doet stijgen.

In het Spotlight:

De Markthal is imposant en de eerste overdekte Foodmarkt van Nederland. Deze toeristische trekpleister is prachtig in beeld gebracht door Jolanda van “Rotterdam through my lens” het geeft een beeld zoals het is.

Ook Lia van “House of Seasons” heeft mooie foto’s geplaatst van De Markthal.

Op de site van “Sophie Sweet Vintage” vind je een agenda met alle Craftymarkten in oktober. Leuk om inspiratie op te doen of om alvast wat Sintcadeautjes te kopen. Dat lijkt misschien wel vroeg maar het is al over twee maanden Sinterklaas.

Liefs
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen
door rechts op de link "Volgen" te klikken.
Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.