zondag 24 september 2017

245 Vandaag





Terwijl ik de eerste werkmijter spotte in de Markthal in Rotterdam, de pepernoten en kruidnootjes al volop worden gegeten, de herfst zijn intrede deed en ik met griepverschijnselen opstond, werd het plotseling weer zomer. De Lindebomen stonden goudglanzend en stralend in mijn laan, het is herfst en de nazomerzon schijnt met gouden zonnestralen. Wat is nazomeren toch heerlijk.

Ik overdenk de week als ik begin aan mijn wekelijks verhaal, ik loop mijn agenda door en neem mijn aantekeningen door. Wat is mij opgevallen de afgelopen week en telkens weer moet ik een keuze maken, omdat er zoveel is om over te schrijven. Ik zou kunnen schrijven over het wildplassen voor dames, gender neutrale babykleding, de burendag, het nieuwe school tv-programma Rechillen (ook voor volwassenen interessant) of de “Week tegen het Pesten” en de “Week van de Eenzaamheid”. Of gewoon over vandaag.


De Buytenhof Rhoon


Het was de “Week tegen Pesten” (klik) en pesten is van alle tijden.

Van mijn lagereschooltijd kan ik mij ook nog een meisje herinneren dat werd gepest en vaak het slachtoffer was van een paar jongens in de klas, ze zag er altijd wat kreukelig uit en kwam uit een gezin dat het niet breed had. Maar verder herinner ik mij niet veel van haar, zelfs haar naam niet en dat alleen al is treurig. Ik kreeg op negenjarige leeftijd een bril en werd daar ook weleens mee gepest, maar niet op dusdanige manier dat ik er last van had of misschien was ik sterk genoeg om het te incasseren.

Maar tegen het pesten in het huidige digitale tijdperk is denk ik geen mens bestand. Online pesten gebeurd vaak anoniem en is daardoor ook veel ongrijpbaarder. Deze week werden een aantal pesters in Den Briel openlijk door de politie uit de klas zijn gehaald en dat zou naar mijn mening nog veel meer publiciteit verdienen, maar ook daar zijn de meningen over verdeeld. Want pestgedrag komt ook ergens vandaan.


Diergaarde Blijdorp Rotterdam



Ik had er iets over gelezen, maar verder is er in de media weinig aandacht aanbesteed en dat verbaasde mij. Volgens de cijfers voelt meer dan een miljoen Nederlanders zich sterk eenzaam en bijna eenderde van de volwassen Nederlanders voelt zich weleens eenzaam. Eenzaamheid is van alle leeftijden. Maar de mate waarin mensen zich eenzaam voelen, is redelijk stabiel tot een leeftijd van zeventig jaar. Van mensen van 90 jaar of ouder, zegt bijna 65 procent zich eenzaam te voelen, waarvan 17 procent zeer eenzaam. Eenzaamheid komt ongeveer evenveel voor onder mannen als onder vrouwen. Maar onder mannen komt sociale eenzaamheid iets meer voor, maar onder vrouwen emotionele eenzaamheid.

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik mij zeer zelden eenzaam voel. Hoewel ik alleen woon en geen kinderen heb. Ik denk daar ook nooit zo over na, het is zoals het is. Misschien komt dat ook omdat ik als enig kind ben opgegroeid en van een vrije opvoeding heb genoten. Ik denk dat ik heb getroffen met mezelf of is dat een gekke gedachte en ben ik gewoon een vreemd mens.

Dat laatste is misschien wel zo in de ogen van anderen, die zichzelf als “perfect” zien.


Tuinen & Arboretum Trompenburg Rotterdam


Ik zag deze week aan tafel bij Umberto de man die het boek: De logica van geluk, schreef en die man fascineerde mij. De schrijver was Google-topman, Mo Gowdat en hij werkte jarenlang aan een wiskundige formule voor geluk. Volgens hem kun je geluk trainen en is het net als fitness. Dat is wel heel eenvoudig gezegd dacht ik. Maar zijn verhaal kwam heel logisch over. Het kind dat wordt geboren is gelukkig. Je standaard instelling is gelukkig, maar daarna krijg je steeds meer om over na te denken, je moet steeds meer en dus … Vul zelf maar in en kijk de uitzending maar eens terug van 20 september jl..

Een gelukkig kind dat naast alle leerstof ook nog eens wordt gepest, raakt in een isolement en eenzaamheid wordt haar of zijn grootste vijand als je niet sterk genoeg bent om overeind te blijven.  Als ouders kun je kinderen niet tegen het pesten beschermen, zelden vertellen ze aan hun ouders dat ze slachtoffer zijn van pestgedrag. Maar door er voor ze te zijn, interesse te tonen voor hun doen en laten en er met elkaar open over te praten, kom je wel een heel eind.

Eenzaamheid is voor een groot deel ook emotie en gemoedstoestand draagt ook een steentje bij aan je eenzaam voelen. Er is ook een groot verschil tussen je eenzaam voelen en eenzaam zijn.  


Tuinen & Arboretum Trompenburg Rotterdam


Ze woont naast mij en is 88 jaar, heeft drie alleenstaande, werkende dochters die niet naast de deur wonen. Ze is fragiel en is zeer slechtziend, waardoor ze niet meer alleen buitenkomt. Lezen was haar grootste hobby en dat gaat niet meer. Een gesproken boek tipt niet aan het zelf lezen, zegt ze. Haar wereldje is heel klein geworden, van haar eigen generatie is nog één schoonzus over en die spreekt ze alleen nog telefonisch. Als de thuiszorg, die eenmaal per week komt, deur uit is blijft ze alleen achter. Een jongere vriendin doet samen met haar de wekelijkse boodschappen, alleen met haar komt ze nog buiten. Daarna zit ze in haar hoekje bij het raam, wachtend op het weekend, dan komen haar dochters langs.

Als ik bij haar aanbel en ze na lang wachten de deur opent, laat ze mij graag binnen voor een kopje thee en een praatje. Ik luister naar haar, hoewel het vaak de verhalen zijn ik al vaker heb gehoord. Haar leven kent geen verrassingen meer, hooguit een bezoek aan de dokter en aan het ziekenhuis. Elke keer zegt ze dat het van haar niet meer hoeft, maar wat moet ik daarop zeggen…


Mijn moeder


Vandaag precies 92 jaar geleden werd ze geboren, mijn fantastische moeder en hoewel ik haar al drie jaar mis, weet ik dat ik haar leven moet vieren en elk jaar doe ik dat op mijn manier.

Mijn moeder was een sterke vrouw die, ook toen ze alleen achterbleef, beslist geen eenzaamheid kende. Ze zei altijd: “Je moet niet thuis blijven zitten, dan maak je niets mee” en dat is zeker waar. Je moet zorgen dat je gezien blijft als je ouder wordt, maar daarvoor moet je wel het geluk hebben dat je gezond en vitaal blijft om alles te ondernemen.

Ik ben het product van twee mensen die altijd van elkaar hebben gehouden, ondanks voor- en tegenspoed. Ik was een gelukkige baby en de liefde en warmte die ik van huis uit heb meegekregen hebben mij gevormd tot een sterke en evenwichtige vrouw, hoewel ik ook minder evenwichtige tijden heb doorstaan. Maar elke storm komt uiteindelijk tot rust en zolang je geestelijke gesteldheid en je gezondheid in balans blijven moet je het leven vieren, daar zit de kracht.


Mijn moeder en ik in Diergaarde Blijdorp Rotterdam


Ik voel mij zelden eenzaam, maar soms bekruipt mij een gevoel. Wat als ik net als mijn buurvrouw de dagen voorbij zie kruipen als ik op hoge leeftijd ben. Ben ik dan sterk genoeg.

Op zo’n moment is het tijd om te Rechillen (klik). Haal het uit je hoofd en kak het uit! (Klik hier en doe mee) 

Het was ook de week van het wildplassen, wat een item. In ons kleine landje wordt daar zo’n punt van gemaakt. En na die uitspraak van de rechter zijn de rapen gaar en dat is niet geheel onterecht. In landen om ons heen zijn de “ontlastingsgelegenheden” veel beter geregeld, voor zowel mannen als vrouwen. In Noorwegen zag ik zelfs een openbaar toilet en een invalidentoilet langs een wandelpad midden in de natuur.

Ik beken, ook ik ben soms een wildplasser, maar dan wel in het wild of anders gezegd in de natuur. Als de nood hoog is moet je ontladen en daar moet je geen punt van maken, daar moet je gewoon wat aan doen.

Vandaag. Vandaag scheen de zon en dacht ik haar en aan haar laatste woorden: “Wees gelukkig en blijf jezelf.”



Welke les kreeg jij mee?



Doordenker:

Niets in de wereld kan je zoveel zorgen geven als je eigen gedachten.


De Buytenhof Rhoon


In het Spotlight:


Als je bekend bent met Mindfulness dan mag je de film Walk with Me (klik hier voor de trailer) niet missen. Het is een cinematografische reis in de wereld van mindfulness, waarin de wereldberoemde boeddhistische leermeester Thich Nhat Hanh centraal staat. Hij komt oorspronkelijk uit Vietnam en heeft mindfulness naar het Westen gebracht. Op woensdag 27 september is er in Lantaren Venster een speciale voorpremière van de film, met voorafgaand aan de film een meditatie in de zaal.


Op zondag 12 oktober wordt het World Food Day in en om de Markthal in Rotterdam georganiseerd. Het is een mooi en leerzaam festival voor jong en oud. Je kunt op die dag niet alleen proeven er zijn die dag ook interessante excursies te maken naar voedselbedrijven in de regio, de excursies zijn via de site te reserveren.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey

Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link!

zondag 17 september 2017

244 Zooi





De hoofdkleur deze week grijs en moedernatuur huilde dikke tranen, het was soms alsof er boven in de hemel een kraan openstond en dan zeker geen waterbesparende. Kortom het was nat, kil en herfstachtig met af en toe gouden zonnestralen.

Vorig jaar om deze tijd nog volop zomer was, ik blijf hopen op een mooie nazomer.

Voor mij had de afgelopen week ook een gouden randje. Mooie ontmoetingen met mensen van weleer brachten herinneringen boven en kleurden een regenboog met heldere kleuren door die tranentrekkende herfstweek. Dat geeft de mens een energie-boost en dat is een mooie ervaring.


Speelgoed, Deens merk OyOy


Maar tussen de druppels door stond, in verband met de komende opknapbeurt hier in huis, ruimen op het programma. Het plan is in mijn huis een Scandinavisch sfeertje te creëren en om daar te komen gaat er veel de deur uit. En om zooi te lozen had ik een plaatsje gereserveerd op de Franse markt, een kofferbak-fair. Ik had vooraf spullen geselecteerd en naar mijn berging gebracht en in huis stonden nog bakken klaar om te vullen. Het is leuk zo’n dagje markt, maar het is ook een hoop geregel.

Moedernatuur was het duidelijk niet eens met mijn manier van opschonen met haar dikke tranen wist ze de boel aardig in de war te schoppen. Het terrein werd afgekeurd en de markt werd afgelast, ik pakte toch mijn kofferbak en bracht mijn handel naar de plaatselijke kringloop.

De opbrengst was nihil, maar de ruimte in huis een heilzame beloning.


Noors design


In Noorwegen werd ik geraakt door de rust en de ruimte die het land van nature heeft, maar er was meer. In de prachtige winkels in Bergen zag ik die rust en ruimte ook terug in de mooie design woonaccessoires. De materialen en de kleuren waren zo bijzonder, zo puur. Wat mij zeker ook is bijgebleven dat er heel veel natuurlijke materialen werden gebruikt. In Scandinavië is men veel meer bezig met natuur en milieu dan in ons kleine landje. Dat zie je terug in alles, ook in woontrends en dat sfeertje zou ik zo graag hier in huis willen creëren.


Historisch centrum Bergen, Noorwegen


Maar dat is geen eenvoudige opgave, daar gaat nog veel tijd in zitten, maar dat heb ik er graag voor over. Het roer gaat om en dat mag best wat tijd kosten, gelukkig heb ik twee rechterhanden en een creatief brein en dat gaat mij zeker helpen.

Ik bekeek de afgelopen week, op een regenachtige dag mijn foto’s van die prachtige Noorse vakantie terug en opnieuw werd ik geraakt door de kleuren van Bergen. Het historische centrum is zo bijzonder, die kleurencombinatie van de huizen en van de vismarkt zullen mij altijd bij blijven.


Vismarkt Bergen, Noorwegen


De foto’s inspireerden mij en inmiddels is mijn moodboard uitgebreid met de kleuren die de kussens moeten krijgen. Ik herken in die kleuren, ook de kleuren van mijn favoriete specerijen en de kleuren van worteltaart. Als dat maar goed gaat.

Ik besloot mijn zoektocht naar de juiste kleuren voor kussen te starten in het centrum van Rotterdam, gewapend met paraplu ging ik op weg. Met de Metro en een heerlijk relaxed half uurtje volgde, geheel verzonken in het boek “Toen het donker werd” (klik) , vergat ik alles om mij heen. Ook dit boek van Simone van der Vlugt heeft een verslavende werking met als gevolg dat ik mij te laat realiseer dat ik had moeten uitstappen. Ik zie de humor er wel van in, het is niet de eerste keer dat dit mij overkomt.


Woonwinkelen in Bergen, Noorwegen


Ik slaagde die dag en kocht mooie wol in een warme kleur en een grove linnen stof voor kussens. Natuurlijk ben ik inmiddels al begonnen met haken en die linnen verwerk ik in de komende week.

Langzaamaan begint er een Scandinavische flow in mijn lijf te ontstaan en het is fijn dat de beelden in mijn hoofd vorm krijgen. Ik heb het een en ander voor ogen en hoop dat het uiteindelijke resultaat mij de rust en ruimte zal brengen die ik in het hoge noorden heb ervaren. Wellicht zal oktober, de maand die al jaren Woonmaand is, mij nog meer inspiratie zal brengen.


Bijzondere Scandinavische kleuren


Het leven van een mens kent vele facetten, mijn leven is de laatste jaren drastisch veranderd. Geen mens blijft hetzelfde door de jaren heen, het is dus niet zo wonderlijk dat ook mijn huis aan verandering toe is.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik in een commercial op de achtergrond: “Laat emotie zien, niet je leeftijd!”, ik had het niet passender kunnen bedenken.


In welke woonstijl voel jij je thuis?


Doordenker:

Tegenslagen zijn er om te groeien.


Ouwe zooi, warm en mooi


In de Spotlight:


Puur zijn ook de waren die je kunt kopen op de Rotterdamse Oogstmarkt. Het is een tweewekelijkse boerenmarkt met regionale en seizoensgebonden producten. Een bezoek zeker waard. Waar en wanneer:

Zaterdag 7 oktober              10.00 uur                 Noordplein
Zaterdag 21 oktober           10.00 uur                  Noordplein
Zaterdag 4 november         10.00 uur                  Noordplein
Zaterdag 18 november       10.00 uur                  Noordplein


Proef de sfeer van Marrakesh in Rotterdam van 22 t/m 24 september in het Museumpark. Voor de vijfde keer wordt dit cultureel festijn georganiseerd er zijn, hartverwarmende verhalen, spetterende muziek, culinaire talkshows, comedy en niet te vergeten heerlijk eten. Dompel je eens onder in Arabische sferen, geuren en kleuren.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link!

zondag 10 september 2017

243 Bomen






Achter mij een week met hindernissen en daar wordt een vrije vogel als ik niet vrolijk van. Maar er zijn ergere dingen en er bleef genoeg tijd over om eens lekker ouderwets te bomen.

De afgelopen weken ondervond ik steeds vaker ellende bij het gebruik van mijn laptop, het Wifi-signaal viel steeds weg en ik kan jullie wel vertellen dat dat niet goed is voor je humeur. Een leek als ik denkt dan altijd als eerste aan eigen onhandigheid, twijfel slaat toe, maar uiteindelijk ben ik een paar weken geleden maar eens gaan bellen. De dame aan de lijn, hoewel die omschrijving tegenwoordig ook niet meer klopt. Of ze moet daadwerkelijk aan het lijnen zijn geweest, maar nu dwaal ik af en omschrijf het anders.


Het Park, Rotterdam


De dame van de helpdesk vertelde mij dat ik waarschijnlijk op een overbelast kanaal zat en nadat ze mij met een ander kanaal verbond leek het erop dat het goed bleef gaan. Maar helaas de problemen bleven, hoewel iets minder, herhaald terugkomen. Dus maar weer gebeld, toen werd mij verteld dat het mijn signaal heel zwak was, mmm…

Zelf vind ik mijn signalen altijd wel sterk, maar goed ook dat is een ander verhaal.

Afgelopen maandag zat ik aan huis gekluisterd, de Wifi-man kwam. Er was een duidelijke afspraak gemaakt, maar toch ben ik dan anders thuis dan normaal, je wacht en dat is voor een vrije vogel ongemakkelijk. Ik dook die maandagochtend al vroeg in mijn foto-collectie voor een item voor mijn volgende blog, daar had ik geen Wifi voor nodig.


Park Villa Gorghese, Rome


Al scrollend door de jarenlang gemaakte foto’s kwam ik veel foto’s van stadsparken tegen. Ik heb iets met bomen, bomen in de vrije natuur, maar ook bomen in oude stadsparken. Van die parken waar mensen in een drukke stad in alle rust tot zichzelf komen, picknicken met de hele familie of gewoon heerlijk een boek lezen.

Ik weet niet of jullie die tik herkennen, maar ik heb iets met die oude bomen die buigen als stokoude reuzen of achteroverleunen en hun verhalen kreunen.

Ik ga niet zover dat ik met bomen praat, maar er zijn ook mensen die dat doen. Misschien vinden zij nergens anders een luisterend oor of dulden ze geen tegenspraak, Wie zal het zeggen, leuke woordspelling, misschien zeggen die bomen het wel.


Rome (naam stadspark onbekend)


De bel ging toen ik door Rome dwaalde en de Wifi-man trad binnen om mijn kanalen door te meten. Wat ongemakkelijk keek ik toe. De man zei niet veel en tuurde op zijn draadloze meetapparatuur er werden wat draadjes verbonden en de uiteindelijke conclusie, verouderd. Tja leeftijd gaat meewegen, dat geldt voor alles. De router werd vervangen, de klus was geklaard en ik zwaaide de Wifi-man met een brede glimlach uit.

Ik zwierf deze week door de stadsparken van Amsterdam, Rome, Londen, Praag, Malaga en natuurlijk Rotterdam. Het was nog niet eenvoudig om de juiste foto’s te kiezen voor mijn collages voor deze week. En ik realiseerde mij dat de techniek nog te wensen overlaat, het is jammer dat ik de verschillende geuren inclusief geluiden per stad er niet bij kan voegen, want ook die is per stad anders.


Park Buckingham palace, Londen


Na de Wifi-man kwam de dag erna de schilder, een boom van een kerel. Een schildersbedrijf is hier de volledige buitenkant van het appartementencomplex aan het schilderen, maar voor de draaiende ramen moet je thuis zijn, die worden vanuit huis geschilderd, dat is natuurlijk ook veel mooier, dus dat was de volgende hindernis van de afgelopen week. De vers geschilderde ramen moesten een aantal uren open blijven staan en ik kon de deur niet uit.

De volgende ochtend begaf de douchekop het, ineens spoot het water alle kanten op, ik belde ik de loodgieter en natuurlijk was ik blij dat hij diezelfde middag kon komen met een nieuwe douchekop. Hoewel ik daarmee weer een hindernis kreeg opgeworpen en je zou denken, alle dingen komen in drieën. Maar de volgende dag zou ook de rookmelder nog worden vervangen, die afspraak had ik al een keer verzet en dus ging ik ook die vierde dag in de wachtstand.


Stadspark Malaga


Maar voordat jullie echt medelijden met mij gaan krijgen, kan ik jullie vertellen dat ik ook nog gezellige afspraken had staan en lekker kon bomen over wat was, wat is en over wat nog gaat komen. Zag ik de film waarover ik vorige week schreef, ging ook nog lekker uit eten, ik begon aan een nieuw boek waarover jullie later vast meer horen en zag sávonds o.a. het heerlijke ontspannen programma: Hello Goodbye, terug op de buis.

Ook dat laatste is een achterhaald gezegde, er is geen buis meer te bekennen in de huidige kijkkast, die nog wel tv genoemd mag worden.


Stadspark Praag


En terwijl ik dit alles schrijf, bedenk ik dat er veel hindernissen waren deze week. En hoewel er veel bomen op de weg lagen, was er toch nog genoeg ruimte om te genieten. Je kunt er moeilijk over doen, maar het is maar wat je er zelf van maakt en hoe je het bekijkt.

De ramp die orkaan Irma veroorzaakte, dat is pas een hindernis waarover je mag klagen. Ik hoop dan ook dat jullie iets overmaken aan het Rode Kruis (klik) op giro 5125 voor de getroffenen van die gigantische ramp.


Welk stadspark is jou bijgebleven en waarom?


Doordenker:

Pieker niet … het loopt toch anders.


Vondelpark, Amsterdam


In de Spotlight:


In Rotterdam is september Parkenmaand hetgeen betekend dat in alle parken van Rotterdam el iets te doen is. Workshops, wandelingen, yoga in de buitenlucht, er is werkelijk van alles te beleven. Kijk voor het volledige programma op de site.


Als je een kattenliefhebber bent dan mag je deze tentoonstelling niet missen. Cat Love is in de Kunsthal te zien van 6 september t/m 14 januari en is zowel voor jong als oud een aanrader.


Nog een aanrader voor kattenliefhebbers, de film Kedi (klik voor de trailer) is een aandoenlijke en knuffelbare documentaire over het kattenbestaan in Istanboel. Kedi is nu te zien in mijn favoriete filmhuis, Lantaren Venster in Rotterdam, maar vast ook bij jullie in de buurt





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey




Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link!

zondag 3 september 2017

242 Kijk





Het is zondag laat in de middag en in Rotterdam komt er een einde aan de 40e Wereldhavendagen editie. Ook dit jaar bezochten honderdduizenden bezoekers verdeeld over drie volle dagen dit werelds-evenement. Dit jaar was ik er niet bij, soms loopt dat zo, je kunt nu eenmaal niet overal tegelijk zijn.

In de afgelopen week belandde ik vrij onverwachts in het land van Bartje (klik), ik was in Drenthe.


De zomer loopt ten einde


Bartje Bartels is de hoofdfiguur uit de boeken van Anne de Vries (klik). Het is een jongetje dat opgroeit in een arm Drents landarbeidersgezin en dat zich steeds minder wil schikken naar zijn lot. Bartjes beroemd geworden uitroep als moeder bruine bonen opschept en vader oproept tot gebed: “Ik bid niet veur brune bonen” is exemplarisch. De boeken van de Vries over Bartje zijn in het Duits, Zweeds, Fins, Deens, Noors, Tsjechisch en Hongaars vertaald. In 1972 bewerkte Willy van Hemert (klik) de verhalen naar een dramaserie voor televisie. Het werd een legendarische serie die mijn generatie zeker nog duidelijk voor ogen zal staan.

De zomer zit nog in de lucht en de natuur is op dit moment prachtig. Door alle Hollandse zomerbuien is het gras nog heldergroen en er bloeien nog volop zomerbloemen. De maïs staat hemelhoog, de bramen kleuren naar een diep donkerpaarse kleur en de paddenstoelen schieten als paddenstoelen uit de grond. Augustus ligt achter ons en september is klaar om de herfst met open armen te ontvangen. Kortom het was genieten van die onverwachtse dagen in Drenthe.


Paddenstoelen schieten uit de grond


Er werd gewandeld en gefietst, maar ik kwam wederom tot de conclusie dat ik anders de wereld in kijk als ik aan de wandel ben. Fietsend moet je op een andere manier alert zijn. Bovendien is het gemakkelijker fotograferen als je loopt, maar bij het maken van veel foto's gaat dat ten koste van het aantal kilometers. En gek genoeg zie ik dan thuis bij het bewerken en collages maken van de foto’s weer andere verrassingen, die ik niet eerder had gezien. Maar daar kom ik later nog even op terug.


Je kunt kijken en kijken


Het werden dagen met een nostalgisch randje, een feest van herkenning met babyboomers onder elkaar.

In Cultureel en historisch Streek- en Handkarrenmuseum De Wemme in Zuidwolde is naast de vaste collectie dit jaar een leuke tentoonstelling over de roerige jaren zestig te zien. Al voor we naar binnen gingen zagen we het spandoek, “Beter langharig, dan kortzichtig”.


In de jaren ’60 breekt een nieuwe tijd aan en de bestaande orde wordt overhoopgegooid. Jongeren schoppen aan tegen alles wat volgens hen hard aan verandering toe is. De haardracht en kleding veranderd, de houding tegenover seks wordt losser, ook door de komst van de pil. Nozems, hippies en provo’s trekken door hun outfit en ideeën veel aandacht en de uitdrukking “Langharig werkschuw tuig” werd geboren. Het straatbeeld en de muziek veranderde drastisch. Ook binnenshuis zijn er complete veranderingen door o.a. de komst van televisie, de koelkast, wasmachine en telefoon. De welvaart nam toe, alles moest anders en er werd heel veel anders.


Museum De Wemme


Een bezoek aan een museum vol herinneringen maakt los wat je ergens op zolder nog hebt liggen, in je persoonlijke bovenkamer wel te verstaan. Maar het kijken naar je eigen historie toont ook de andere kant van de medaille, het klimmen der jaren en dat doet je beseffen hoe snel de tijd wegtikt.

Maar het land van Bartje had naast museum “De Wemme” nog veel meer onverwachtse verrassingen in petto.


Orvelte


Toen we een dag later museumdorp Orvelte bezochten waren we daar duidelijk niet alleen. In het prachtige museumdorp kwamen die dag vanuit de hele wereld leden samen voor de 54ste Internationale van de BSA-ownersclub (klik). Er waren oude en wat nieuwere BSA-motoren te zien, de avond ervoor had Benny Jolink de leden toegezongen. Natuurlijk liepen we een rondje langs de motoren en ik herkende, gezien de gemiddelde leeftijd van de BSA-owners, de nozems, hippies en provo’s van de jaren ’60.


BSA-owners onder elkaar


In Orvelte (klik) is natuurlijk veel meer te zien, je stapt er terug in de tijd. Het levendige monumentendorp bestaat uit een verzameling aan Saksische boerderijen en rustieke gebouwen. Het ademt de sfeer uit van een 19e -eeuws Drents esdorp. Wij brachten o.a. een bezoek aan de bakkerij, de Pannenkoeken-professor en zagen de herder met hond de schapen hoeden. In de winkeltjes artikelen uit lang vervlogen tijden, de geuren van toen maken de beleving nog reëler. Maar, en dat verbaasde mij, in het plaatselijke restaurant stonden de bruine bonen van Bartje niet op de menukaart.


Stillevens in Orvelte


Er werden veel herinneringen van zolder gehaald en je mag het oubollig noemen, maar ik kan daar heel erg van genieten. Eenmaal thuis kijk ik naar de gemaakte foto’s en of jullie iets bijzonders is opgevallen weet ik niet, maar mij verbaasde het dat ik het ter plekke niet had ontdekt.


De dames in het groen

De kalveren stonden mij verbaasd aan te kijken bij het maken van de foto’s, een voor een kwamen ze dichterbij, koeien zijn altijd nieuwsgierig. De een was nog mooier getekend dan de ander, na al die jaren vind ik de oorbellen die ze dragen nog altijd belachelijk. Ze zijn nog mooier zonder die gele labels, maar ik besef maar al te goed, wat ooit was komt nooit meer terug.

Ik kijk thuis naar mijn foto’s en zie tot mijn grote verbazing een sneeuwwit hartvormige tekening in de vacht van een van de dames.

Kijk, je kunt kijken en kijken, maar wat je ziet is niet altijd datgene wat je echt ziet.


Hadden jullie het gezien?



Doordenker:

Zie niet wat je denkt te zien, maar zie wat er is.


Mooie meid met een bijzondere kop


In het Spotlight:


Het cultureel seizoen staat weer aan start en tijdens de Rotterdamse uitdagen die van 8 t/m 10 september worden georganiseerd kun je een heel weekend lang bekijken en beleven wat er in Rotterdam allemaal op cultureel gebied gaat gebeuren. Rotterdamse theaters, musea en andere culturele instellingen presenteren een voorproefje van wat ze allemaal te bieden hebben in het nieuwe seizoen.


De film die ik in de komende week zeker ga zien is Tulip Fever, een film van de makers van Shakespeare in Love. De film vertelt het verhaal over ware liefde en speelt zich af tijdens de tulpenmanie in Amsterdam tijdens de zeventiende eeuw. Een tijd waar tulpen meer waard zijn dan goud.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.
Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey