Ik had nooit verwacht, drie maanden geleden toen ik stopte
met bloggen, dat we in zo’n andere wereld terecht zouden komen. Gelukkig ben ik
gezond tot nu toe, maar ook daar heeft niemand een garantiebewijs voor. Het leven is
wat het ons brengt.
In mijn agenda stond van morgen: Wat doe je na drie maanden
stoppen met bloggen?
Eigenlijk bevalt het mij wel zo zonder bloggen, maar ik beken het was wennen in het begin. Ik ontdekte dat ik
in “bloggen” dacht als ik op pad was. Ik zag steeds iets leuks om over te
schrijven, maar besefte dan ineens dat ik was gestopt met bloggen. Het was
denkt ik als afkicken van iets wat in je ritme zit, dat heeft nog wel een
tijdje geduurd, maar op een gegeven moment kon ik het loslaten.
Ineens had ik wat meer tijd, dus ook wat meer tijd om te
lezen en het eerste boek Onder de Italiaanse zon van Santa Montefiore, kwam ik
een prachtige zin tegen die ik toch maar noteerde: Pas in de herfst van je
leven besef je hoe kostbaar tijd is. Die kwam binnen en met dat in mijn
achterhoofd besefte ik temeer dat ik geen tijd mocht verspillen. Ik zat
boordevol plannen en boekte een individuele stedentrip naar Wenen en ook een
prachtige reis naar de Lofoten en de Noordkaap.
Maar Moeder Natuur riep ons ter verantwoording en leest ons
duidelijk de les.
Mijn reisjes zijn geannuleerd en wanneer het er weer van
gaat komen is voor ons allemaal de vraag. Maar dat is natuurlijk een luxeprobleem,
het is voor iedereen belangrijker om gezond te blijven. Wat echt belangrijk is
in het leven wordt in deze bizarre tijd wel heel erg duidelijk, we hebben
elkaar nodig en met alle moderne communicatiemiddelen die wij tot onze
beschikking hebben is dat goed te doen.
Een paar maanden voor de Coronacrisis las ik een jeugdboek
van Simone van der Vlucht, Schijndood (klik), een verhaal over Nederland in 17e eeuw, waarin de hoofdpersoon met melaatsheid
wordt geconfronteerd ten tijde van de pest in Nederland. De jongen werd thuis
weggehaald en verbannen, hij mocht nooit meer terug naar huis. Thuis heerste er
pest en er vielen veel slachtoffers in de stad en hij wist niet hoe het met
zijn familie was, zijn brieven werden niet beantwoordt.
Even ter info: In de laatste pestepidemie in Nederland (1663- 1664) vielen 24.148 slachtoffers, 10% van de bevolking
Even ter info: In de laatste pestepidemie in Nederland (1663- 1664) vielen 24.148 slachtoffers, 10% van de bevolking
Dat verhaal liet mij niet snel los. Ik had van het verhaal
slecht geslapen, maar op dat moment wist ik nog niet wat ons te wachten stond.
Toen de eerste berichten over het Corona virus naar buiten
kwamen, werd er nog wat luchtig over gedaan, het ging over een “griepje”. Maar
dat is inmiddels wel anders, het is alsof een onzichtbaar monster ons gevangen
houdt. Toch werd al jaren geleden voor een pandemie gewaarschuwd. Kijk maar
eens naar dit filmpje waarin Bill Gates het al in 2015 onder de aandacht brengt (klik).
De wereld om ons heen is na die eerste berichten volkomen
veranderd, ons hele leven ligt overhoop.
Ook mijn dagelijkse leven is veranderd, van avonturen
buiten de deur is geen sprake meer. Toch probeer ik wel een dagelijks ritme aan
te houden. Ik wandel als het nog stil is in de buurt en fotografeer onderweg de
lente. Op de terugweg doe ik boodschappen als ik iets nodig heb. Weer thuis,
lees ik een lekker boek of tijdschrift op mijn tablet en kruipt er veel tijd in
bellen en appen en in de middag maak ik tijd voor creativiteit. We passen ons
aan en omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten valt dat eigenlijk nog mee.
Ik zat op een gezellig, creatief clubje Artjournaling(klik) dat gaat nu via een WhatsApp-groepje verder, zo zien we elkaars werk, stimuleren we elkaar en we zijn lekker bezig. We werken nu aan de opdracht: Er was eens…, waarin we ons
favoriete sprookje verwerken.
Alles valt tijdens een crisissituatie op zijn plek,
gezondheid gaat boven alles en daarin hebben we elkaar nodig. Het maakt ons
creatiever, meer bewust van de werkelijk belangrijke dingen in de wereld en we
zijn wat liever voor elkaar. We zoeken op allerlei manieren verbinding.
Moeder Natuur waarschuwde ons al vaker (klik) en nu moeten we wel luisteren.
Wie de echte helden zijn in het gevecht tegen het onzichtbare monster is wel duidelijk. Ik denk aan al die helpende handen, we kunnen niet dankbaar genoeg zijn. Ik hoop dat deze helden ook na deze crisis op de gepaste wijze worden beloond. Heldendaden mogen nooit worden vergeten.
Voor hen die wachten (klik)
Doordenker:
Al
gaat het leven niet zoals gepland
Weet alles
komt goed
Nu of
op een later moment
Pas
goed op jezelf en op ieder die je lief is, wees verstandig en volg de adviezen
op, blijf
gezond en positief.
Sterkte allemaal, lieve groet,
Elly Embregts
©Happy Earl Grey
Dank je wel en voor jou hetzelfde natuurlijk. Je hebt een en ander prachtig verwoord. Behorend tot de ouderen en niet vrij van risico doen we ons uiterste best het virus buiten de deur te houden.
BeantwoordenVerwijderenVorige week las ik Nachtblauw van Simone van der Vlucht en ook daarin wordt de pestepidemie indringend beschreven. Dat te lezen komt nu veel heftiger binnen.
Het ga je goed!
Toch fijn dat je je blog terugvindt om dit met ons te delen. ;-) #staysafe
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen hoe het met je gaat en waar je momenteel mee bezig bent. En voor jou geldt hetzelfde: pas goed op jezelf en je naasten xxx
BeantwoordenVerwijderenGoed om te lezen,hoe het met je gaat. Wordt je blog voorlopig een blijvertje?
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om weer even wat van je te lezen en vooral je laatste bemoediging vind ik erg raak. Jij ook sterkte!
BeantwoordenVerwijderenNou geweldig hoor om weer je wel en wee te lezen. Ik hoop natuurlijk gewoon op 352 en ondertussen wens ik je het allerbeste, stay home en stay healthy!
BeantwoordenVerwijderenEng hè alles om ons heen...pffff...sante montefiore is mijn favoriete schrijfster ik heb al haar boeken...sterkte met alles lieverd.....❤️💋🙏🍀
BeantwoordenVerwijderenPrachtig hoe je blog is. Ik had het gemist. Ik ben een stile lezer, maar deze keer wil ik reageren. Voor veel mensen is het rauw op het dak gekomen, omdat ze idd dachten dit is een griepje.....Zelf werkzaam in de zorg, was het me bij patiënt 0 al meteen duidelijk dit is geen griepje. Immers op verschillende plekken was de brandhaard al, alleen toen was niet duidelijk hoe snel het beeld bij een patiënt kan wisselen, ook was de sluipmoordernaar eigenschap niet duidelijk sommige zijn besmet zonder verschijnselen. Mensen in mijn omgeving vonden gek dat ik niemand thuis wilde ontvangen omdat ik in de zorg werk en dat ik met niemand meer fysiek contact maakte. Ik werd op dat moment bijna geirriteerd als ik het weer uitlegde en het niet overkwam. Nu ruim 1 maand verder hoef ik het niemand meer uit te leggen. Ook collega's hebben het gevoel als ik maar niemand besmet. Of we helden zijn, nee zo ervaar ik het niet het is mijn werk waar ik met passie voorgekozen heb. Het is mijn leven waar zorg vaak andere dingen aan de kant schoof. Ik zou er zo weer voor kiezen. Maar niet voor het woord held, dat heeft voor mij zo rare bijsmaak.
BeantwoordenVerwijderenhet kon zo niet doorgaan hé El, nou. ik moet je zeggen... deze crisis is voor een héleboel dingen in de natuur supergoed, en ik sta versteld hoe snel alles weer opknapt van zuiver lucht alleen al...
BeantwoordenVerwijderentop dat je er were eens bent, eens een blogger altijd een blogger hoor :-) onthou dat maar whahaahahah welcome back, we roeien met de riemen die we hebben, geen moeite mee. xxx
ooh kijk daar was ze weer
BeantwoordenVerwijderenhaha zo herkenbaar rondlopen en denken in blogtermen
ik kan geloven dat dat ontwennen was
een vreemde wereld nu
en een mens kan niet anders dan het daar over hebben, t is dan ook heel uitzonderlijk
hou stand!
Ik hoop dat je wel blijft bloggen!
BeantwoordenVerwijderen