zondag 5 februari 2017

217 Reiziger


Als oude bomen....

Reiziger

De wereld is behoorlijk in beweging en dat is op elk moment van de dag te volgen, maar of wij het ware verhaal horen is nog maar de vraag. Feit is dat veel mensen door al die negatieve berichten diepongelukkig en angstig zijn.

Ik ben niet zo snel bang en laat mij niet zo snel meeslepen in de onrust in de wereld. De geschiedenis leert ons dat er door de eeuwen heen altijd beweging, oproer en volksverhuizingen zijn geweest op onze planeet. Daar kunnen wij als individu weinig meer aan doen dan onze stem laten horen en petities tekenen.

De afgelopen week besloot ik op een mooie ochtend mijn rugzak in te pakken en op stap te gaan en niet veel later zat ik in de metro naar het centrum van Rotterdam.


Werelds Rotterdam


En als ik door de stad loop gaan mijn gedachten van heden naar verleden. De stappen die je in je leven zet zijn belangrijk, maar pas in de 2e helft van je leven besef je dat. Toen ik in Rotterdam werd geboren was de wederopbouw nog in volle gang en nadat ik het boek: De Lege Stad van Simone vande Vlugt (klik) had gelezen besefte ik hoe leeg die stad nog moet zijn geweest toen ik in 1952 werd geboren. Gek genoeg was ik mij daar in mijn jeugd nooit van bewust. Ik kende de stad alleen met als kloppend hart, het bouwen aan de nieuwe stad en dat eigenlijk al mijn levenlang.

Ik maak een reis door de tijd en ik besef dat we eigenlijk allemaal reizigers zijn.

De wereldreis die ik op die bewuste ochtend voor ogen heb, begint in het centrum van Rotterdam en lopend naar de mooiste dierentuin van Nederland zie ik de dikke, oude kastanjes staan. Ik praat niet met bomen, maar als bomen konden praten zouden ze dan dat kleine meisje van toen nog herkennen. Ik glimlach bij die gedachten en loop op mijn doel af.


Diergaarde Blijdorp aan de Van Aarsenlaan in Rotterdam


Elke beweging begint met een stap en elke stap brengt mij dichter bij mijn doel. De tuin uit mijn jeugd herken ik uit duizenden, de oude ingang aan de Van Aarsenlaan heeft nog steeds hetzelfde hek. Hoewel er aan de andere kant van de dierentuin een moderne, grotere ingang is gemaakt met een enorme parkeerplaats, is de oude ingang mij nog het meest dierbaar. Diergaarde Blijdorp (klik)  bezoek ik nog elk jaar en achter het hek van de oude ingang, is een laan die naar de Rivierahal loopt, daar stonden in mijn kinderjaren aan weerszijde Ara’s op een standaard met een kettinkje aan hun poot. Ook herinner ik mij nog het apenhuis waar de Chimpansees te eten kregen aan een tafel met stoeltjes. Ik ben dat nooit vergeten.

Gelukkig zijn de tijden veranderd en hebben de dieren (bijna) allemaal de ruimte en een zekere vrijheid, hoewel daarover natuurlijk ook nog altijd discussie is. Ik slenter graag door die tuin van mijn jeugd en waar ik tegenwoordig oog in oog kan staan met de dieren zonder hekwerk. Daardoor schiet ik op mijn wereldreis van één dag foto’s, waarover ik mij later op de dag verbaas.


De Victoriahal


Wist je dat Diergaarde Blijdorp ook 21 waardevolle en unieke rijksmonumenten herbergt? Een groot deel is in de loop der jaren gerestaureerd, gemoderniseerd en onderdeel gaan uitmaken van de landschappelijke inrichting. De uitdaging is en blijft om de monumenten aan te passen aan de eisen van de moderne tijd, met behoud van het oorspronkelijke karakter. Dat maakt de Diergaarde qua inrichting heel bijzonder.

De Rivierahal is tegenwoordig een binnenspeeltuin, er waren bijna geen kinderen op die doordeweekse dag in februari. Ik genoot van de heerlijke rust en wandelde door naar de Victoriahal die er ook nog is, maar duidelijk nog gerenoveerd moet worden. Daar hingen twee kleine jongens over de rand van de vijver en viste, net als ik vroeger had gedaan met hun kleine handjes naar de visjes.


Heemraadsingel Rotterdam


Ik zocht later op de dag thuis naar oude foto’s waarop ik plaatsen herken van mijn stad, plaatsen die nu nog steeds bestaan en waaraan ik dierbare herinneringen bewaar. Zoals de Euromast in aanbouw, het houten bruggetje op de Heemraadssingel.

Wij zijn allemaal tijdreizigers en de herinneringen aan je jeugd bepalen voor een groot deel je leven.

Die gedachten doen mij ook pijn omdat ik deze week Het Vergeten Kind (klik) steunde en de petitie tekende. Jaarlijks worden er 7.000 kinderen, samen met een ouder, noodgedwongen opgevangen in vrouwen- en maatschappelijke opvang. Ze zijn dakloos of zijn slachtoffer van mishandeling, verwaarlozing of seksueel misbruik en dat gebeurd in ons kleine, rijke, mooie en welvarende Nederland.


Inwoners van Blijdorp


Maar de wereld kent ontelbare vergeten kinderen, de ellende is veel groter dan die jaarlijkse 7000 in ons eigen land, het is maar net waar je wordt geboren.

Als de herinneringen aan je jeugd zo waardevol zijn en een groot deel van je leven bepalen, hoe moet dat dan zijn als je met pijnlijke herinneringen de 2e helft van je leven bereikt, die vraagt houdt mij al dagen bezig. Ik kan het mij niet voorstellen, omdat ik een schatkist vol aan mooie jeugdherinneringen bezit en helaas kan ik al de kinderen van de wereld geen mooiere herinneringen geven. Maar ik besef des te meer dat ik van geluk mag spreken dat mijn wiegje in Nederland stond.


De Euromast (links in aanbouw)

Ik slenterde terug door het mooie Rotterdam, de moderne architectuur heeft iets wonderbaarlijks. Ik hou van de plekken waar ik ook nog iets van de oude stad terugvind, maar volmondig en trots durf ik te zeggen dat de wederopbouw is geslaagd.

Als ik bij het Centraal Station nog wat plaatjes schiet met mijn camera verschijnen er twee vrolijke meisjes voor mijn lens die breed lachend poseren. Ik lach terug en als ik een praatje met ze wil maken, zegt een van de tieners verrast: O, Nederlands!

We waren beiden verrast en ik dacht: Wat zijn mensen toch mooi.

Wat verraste jou deze week?


Doordenker:

Wie met niets tevreden is, bezit alles.


De koning van Blijdorp en zijn vrouwen


In het Spotlight:


Ik bezocht de site van het RO-theater en vond een voorstelling die ik zeker ga zien. De volgende woorden raakten mij: Hoe kijken we naar gruwelijke nieuwsbeelden? Waarom rouwen we collectief bij de ene foto en klikken we door bij de andere? En na de volgende zin, wist ik het zeker: Dagelijks worden we geconfronteerd met een bombardement aan beelden. En de vraag blijft hangen, welke rol nemen wij als toeschouwers in.
De voorstelling is vanaf 1 maart 2017 te zien (kijk voor speellijst op de site). 


De beurs is een platform voor de nieuwste limited editions van bekende en opkomende ontwerpers, je vindt er werken in verschillende ontwerpdisciplines en materialen. OBJECT is een beurs met design, ambachten, mode, kunst en architectuur en een must voor liefhebbers, verzamelaars, professionals en andere design gelijkgestemde mensen. OBJECT 2017 kun je bezoeken op 11 en 12 februari op het SS Rotterdam, het voormalig vlaggenschip van de Holland Amerika Line. Kijk op de site voor verdere informatie.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


7 opmerkingen:

  1. Wat heb je een prachtig blog met persoonlijke logs en prachtige foto's.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wie met niets tevreden is bezit alles,
    dat is een mooie, mensen worden steeds hebberiger...
    kunnen minder delen, terwijl er zoveel is, sterven er mensen van honger,
    ik begrijp dat niet,
    zolang er zoveel vuurwerk de lucht in gaat kunnen de uitkeringen naar benden, ja ook de mijne...

    prachtig blog met mooie foto's.

    ik werd verrast door iemand die ik dacht te kennen...
    kwam erachter dat ze nóg kouder is dan ik dacht... wreed...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geen verrassingen de afgelopen week, of het moet zijn dat het zonnetje zo lekker op m'n rug scheen donderdag, toen ik op het terras aan het werk was.

    Helaas nog steeds niet het bericht van overlijden van mijn voormalige, 93-jarige buurvrouw uit Poortugaal. Ik schrijf 'helaas', want zij verlangt zo naar de dood en ze ligt daar maar in een Hoogvliets verpleeghuis.

    Tot mijn schande ben ik nog nooit in Blijdorp geweest, 't wordt de hoogste tijd. Heb onlangs wel een prachtig boek over de Diergaarde gelezen: Het huis met de leeuwen van Tania Heimans. Een echte aanrader. Ken je het?

    Fijne week, hartelijke groet

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat leuk, je oude en nieuwe foto's! Ik ben er nog nooit geweest. Ik ben niet zo dol op dierentuinen.
    En de foto van de Krokusjes? Uit je eigen tuin al?
    Ik zag er vandaag ook eentje in onze tuin. Nog niet open maar al duidelijk te herkennen aan de kleur!

    De Lente komt er weer aan!

    Fijne week.

    Groetjes Thea♥

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een mooi verhaal, Elly. We moeten er inderdaad allemaal zelf iets van maken.
    Leuk ook die oude foto's erbij!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een mooie overpeinzing. Ik ga er van de week nog aan terugdenken. Groetjes Hetty

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooie tekst ook aan het eind, wie met niets tevreden…..

    BeantwoordenVerwijderen