65 Erfenis

Erfenis

Ik was in Vlissingen, de stad waar mijn grootvader is geboren in 1896. Maar ook de geboortestad ook van een van de grootste zeehelden van de Nederlandse geschiedenis Michiel Adriaenszoon de Ruyter die er in 1607 werd geboren.

Op 1 februari 1917 werd mijn grootvader in dienst genomen van de Koninklijke Marine in Vlissingen en lopend vanaf het station langs de haven besef ik dat ook hij hier moet hebben gelopen.

Ik heb veel van hem meegekregen, zijn nalatenschap koester ik ook al is het in waarde geen kostbaar bezit. Maar voor mij is het van onschatbare waarde.

Mijn Opa schreef tijdens de lange zeereizen met een vulpen zijn belevenissen op en ik heb nog drie van zijn boekjes in mijn bezit. Hij begint het eerste boekje, dat in 1919 is geschreven, met de volgende woorden: “Daar ik geen beroepsschrijver ben, zal een ieder wel begrijpen dat het hier neergeschreven wel niet onberispelijk zal zijn.”

Het fascineerde mij altijd, die boekjes. Het gaf mij inzicht in het leven van toen, aan boord van een schip. Inzicht in de klassenverschillen en de verveling aan boord als ze dagen op zee zaten. Ook schrijft hij over het overlijden van zijn moeder en zijn verdriet, omdat het zo’n lieve vrouw was. Hij schrijft daahij dat zijn “meid”, later mijn Oma, hem aan de kade uitzwaaide.

Hij trouwde met zijn grote liefde in 1922 en er werden drie kinderen geboren en toen er in de crisisjaren geen werkt te vinden was besloot hij weer te gaan varen en vertrok voor een paar jaar naar Curaçao. Zijn gezin achterlatend, maar wel met brood op de plank.

Zijn laatste boekje dat in 1928 is geschreven is volledig op rijm en het bevat ook een brief aan zijn kinderen.

Toen ik mijn allereerste computer kocht besloot ik, de slecht te lezen boekjes (Oudnederlands) te herschrijven en dat heb ik gedaan en op zijn geboortedag in 2001 heb ik vol trots, zijn kinderen en hun kinderen, het ingebonden boekje kunnen overhandigen.

Niet veel later bezocht ik Pompeï in Italië en toen ik terug was kreeg ik van een neef een souvenirboekje over Pompeï dat mijn Opa ooit van zijn reizen had meegebracht. Het was niet echt mooi. Maar het was bijzonder te zien dat mijn foto’s overeenkwamen met de plaatjes in dat souvenirboekje uit 1919.

Het was alsof ik op dat moment, dat souvenir als dank voor het maken van de boekjes persoonlijk van mijn Opa ontving. Het heeft geen waarde maar het is mij heel dierbaar.

Zoals ik al eerder schreef, ik heb veel van mijn Opa meegekregen. Het creatieve heb ik absoluut van hem evenals mijn twee rechterhanden. Ook ik ben geen beroepsschrijver, maar ik beleef veel plezier aan het schrijven van mijn wekelijkse blog en het maken van de fotocollages die erbij passen.

Toen ik de afgelopen weken eens terug las wat ik zoal had geschreven, besefte ik hoe leuk het eigenlijk is om je “leven” terug te kunnen lezen. Toen ik niet lang daarna zo wandelde door Vlissingen begreep ik ook hoe groot het voorrecht is om een geschreven erfenis te bezitten van je voorouders.

Veel mensen beseffen niet dat het in het leven niet gaat om bezit van geld. Maar dat klein, emotioneel bezit van veel grotere waarde is.

Mijn grootvader Johannes Willem, wat zou hij trots zijn als hij wist dat zijn kleindochter, die ook geen beroepsschrijver is, vijfennegentig jaar later ook regelmatig schrijft. Niet meer met een vulpen maar op haar notebook.

Want met je tijd meegaan ook dat heb ik van hem.

Blog in het Spotlight:

Op de site van Anna kun je alles lezen over de historie van Zeeuwse vissertruien. De foto's en de verhalen zijn bijzonder.

Op de site van Jeanet vind je dit keer alles over de Zeeuwse knoop en laat ze ook een gehaakte moderne variant zien.

Doordenker:

Iedereen is van de Wereld en de Wereld is van iedereen (De Dijk)

Liefs

Earl Grey

©Happy Earl Grey

U kunt mijn blog volgen door rechts

op de link: “Mijn blog volgen” te klikken.