zondag 15 mei 2016

177 Wending


Mooi Nederland


Wending

Soms heb je van die dagen, dan maak je plannen en dan krijgt je dag vanuit een onverwachtse hoek een andere wending.

Het was al vroeg warm, de zon scheen hoog aan de hemel, de lucht was hemelsblauw en ik checkte buienradar nog even voor ik vertrok. Het avontuur lokte. Samen met mijn e-bike heb ik inmiddels al heel wat tochtjes gemaakt, maar die dag was ik vast van plan om naar zee te fietsen.

Ik woon niet ver van een metrostation en dat is boffen, je kunt je fiets namelijk heel gemakkelijk gratis meenemen na 9 uur s ’morgens. Voor het eerste deel van mijn avontuur had ik die dag de metro naar Den Haag gepland. Ik had de route bestudeerd en was tot de conclusie gekomen dat je vanaf station Laan van NOI redelijk op koers zat naar het strand van Scheveningen.

Vanaf Spijkenisse met de metro naar Den Haag is een behoorlijke reis met één overstap, geen punt want het is een relaxte rit en het was een aardige overbrugging van mijn lange fietstocht. Heen en terug zou voor mij op één dag (nog) te ver zijn op de fiets.

Ik zat wat te zwijmelen in de warme zon en had moeite om mijn ogen open te houden. Achter mij vroeg een man in gebrekkig Nederland, aan iemand welke halte hij uit moest stappen.


Scheveningen


Een vrouw een eindje verderop voerde nogal hard een gesprek via haar mobieltje en ik zag een andere reiziger, die zat te lezen een beetje geïrriteerd naar haar kijken. In de metro heb je geen stilte coupés, gelukkig maar. De vrouw praatte wel erg hard, maar ik geniet altijd wel van de gesprekken die rondom worden gevoerd. Misschien niet zo netjes, maar ik hou van mensen en van wat mensen te vertellen hebben. Heerlijk, observeren, luisteren en genieten.

In gedachten hoorde ik de schrijver Simon Carmiggelt (klik) een kronkel voorlezen: Toen ik de oude man die in het Vondelpark stond enige meters was gepasseerd, riep hij mij na. Zijn inspiratiebron was de gewone mens, op straat, in een café of in een park. Heel herkenbaar waren zijn verhalen en als hij zijn verhalen vertelde, was dat op een geheel eigen manier.

Er zat een jonge vrouw achter mij en ik begreep dat de man haar een briefje liet zien, waarop stond waar hij heen moest. Zij antwoordde, hij moest er ook uit bij station Laan van NOI, net als ik. Het gesprek ging verder en ik luisterde mee, ook omdat het een opvallend gesprek was. De man praatte gebrekkig, maar goed verstaanbaar Nederlands en hij vroeg aan haar of hij zijn zin juist formuleerde. Is het: Ik hou en jij houdt? Een opvallend gesprek, grammatica is niet bepaald een gebruikelijk onderwerp van gesprek met een vreemde in de metro.

De jonge vrouw gaf hem een correct antwoord en hij vertelde dat hij in Rotterdam woonde, maar verder was het een oppervlakkig gesprek. Na twee haltes nam zij afscheid, een vriendelijk afscheid en ze wuifde buiten nog even naar hem.


De Boulevard in Schevingen


Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld, ik keek om glimlachte naar hem en complimenteerde hem met zijn taalgebruik. Is dat uw fiets vroeg hij en ik bevestigde het: mooie fiets zei hij.  Toen zag ik pas dat hij ook met de fiets was, een heel oude veel gebruikte fiets, het volledig tegenovergestelde van mijn nog vrij nieuwe, luxe e-bike. Ik werd er verlegen van.

De man was heel vriendelijk, ik denk dat hij een jaar of 35 was, zijn ogen waren groot en hadden iets traumatisch. Hij vertelde dat hij het leuk vond om met mensen te praten. Dat helpt mij de taal goed te leren spreken, zei hij.

Ik wil mijn manier van schrijven absoluut niet vergelijken met de grote Carmiggelt, maar op deze manier moet hij ook aan zijn verhalen zijn gekomen. Ik zocht even op YouTube en vond een verhaal. Luister maar eens naar het verhaal “Hondje” (klik) en je begrijpt vast wat ik bedoel.


De schoonheid van de Zuid Hollandse duinen


De man kwam uit Syrië, zijn vrouw en zoontje waren daar nog, zijn land was in oorlog en hij was gevlucht. Hij sprak perfect Engels, tussen het Nederlands door en ik begreep dat hij had gestudeerd, hij was vast van plan hier een betere toekomst voor zijn zoon op te bouwen. Mijn vraag, over hoe hij hier was gekomen beantwoordde hij niet, ik zag het verdriet in zijn ogen en het was duidelijk dat hij daar liever niet over sprak. Hij was acht maanden in Nederland en ging tweemaal per week naar Nederlandse les en dat vond hij erg leuk.

Ik vroeg hem wat hij van Nederland vond en hij antwoordde dat de mensen hier zo open waren en heel vriendelijk. Ze lopen altijd met een glimlach, zei hij. Dat laatste is mij persoonlijk nooit opgevallen, Nederlanders mopperen toch overal over of zie ik dat verkeerd.

Maar zijn ervaring was duidelijk anders, hij genoot duidelijk van ons gesprek dat de rest van de reis duurde.

Ik ben een babyboomer, geboren in vrede en opgegroeid in vrede, natuurlijk zie je dat aan mij, ik heb geen trauma opgelopen. Alleen zie ik dat niet als ik in de spiegel kijk. Ik ken geen angst, geen doodsangst, waarschijnlijk zie je de mensen anders als je die traumatische ervaring wel hebt. De enigste angst die ik ken, zijn flitspalen, die mij deze week weer een prent hebben opgeleverd omdat ik 6 kilometer te hard heb gereden.


Op een ezel wordt je nooit geflitst


Ik ontmoette een vluchteling en dat veranderde mijn dag, het gaf mijn dag een gouden randje en een bijzondere wending.

Ook aan mij liet hij zijn briefje zien en vroeg weer op welk station hij uit moest stappen. Hij was vast van plan te gaan zwemmen, hij ging naar zee. Op zijn briefje stond Scheveningen en we oefenden even de uitspraak. Op het perron van Laan van NOI namen we vriendelijk afscheid, hij droeg zijn fiets de trap af en ik wachtte op de lift met mijn e-bikes. Toen ik beneden kwam was Achmed verdwenen.

De zon leek nog feller schijnen en de warmte omarmde mij toen ik naar Scheveningen fietste, gelukkige stond er wat wind die vrij door mijn haren waaide. Op dat moment wist ik nog niet dat ik die dag nog een bijzonder gesprek zou voeren.

Na een wandeling over de boulevard, een terrasje en een drankje, besloot ik voor de lunch naar de haven te fietsen voor een visje bij Simonis. Na mijn bestelling zocht ik een plaatsje bij het raam. Naast mij twee oudere dames, eerst dacht ik dat het toeristen waren, ik wenste hen een smakelijke maaltijd en ze knikten mij vriendelijk toe.

Toen ik na mijn heerlijke lunch in gesprek kwam met de beide dames, bleek dat zij zussen waren. Ik schatte de dames 80+ en dat bleek later een juiste conclusie. De dames waren als kind samen met hun ouders vlak na de WOII als Indische Nederlanders naar Nederland gekomen en sinds die tijd woonden ze in Den Haag. Zeker in het begin hadden zij het niet gemakkelijk gehad in het koude Nederland.


Genieten van mijn vrijheid


Ik had zoveel vragen, maar het was niet gepast om er verder naar te vragen. Ze waren duidelijk blij met een ons praatje en glimlachend namen we afscheid.

Mijn fietstocht op die zonnige, warme dag in mei, zo vlak na de herdenkingen en na Bevrijdingsdag, had door die onverwachtse gesprekken iets bijzonders gekregen. Met een gevoel van volledige vrijheid fietste ik naar Maassluis, nam het veer naar Rozenburg en fietste vervolgens naar huis.

De dames hadden heerlijk gegeten, maar of Achmed in de koude Noordzee heeft gezwommen zal ik nooit te weten komen. Maar een ding staat vast, die bijzondere fietstocht in mei zal ik niet snel vergeten.

Vrede begint met een glimlach, is een bekend gezegde van Moeder Theresa (klik) en op mijn kaartje staat: Een glimlach kan je dag veranderen.

Een glimlach heeft mij die dag in elk geval bijzondere ontmoetingen gebracht en mijn dag een andere wending gegeven.

Wat veranderde jou dag?


Doordenker:

Als je dicht bij jezelf blijft kun je ver komen.


SprookjesBeelden aan Zee, Scheveningen

  
In het Spotlight


Op de pier van Scheveningen wordt op 20 t/m 22 mei een jaren ’60-’70 markt georganiseerd. Een hippie markt met handgemaakte kleding, exotische sieraden en kunst. Er is muziek, workshops, delicatessen en “Superfoods”.


Lopend over de boulevard kom je de prachtige SprookjesBeeldenaan Zee (klik) tegen, het is een onderdeel van museum Beelden aan Zee, waar je beslist eens een bezoek moet brengen als je in Scheveningen bent. Kijk op de site voor alle bijzonderheden en de wisselende tentoonstellingen.


Op 18 juni is het Vlaggetjesdag op die dag wordt de komst van de nieuwe haring gevierd en bruist Scheveningen van activiteiten. Die dag zijn de vissersschepen versierd met vlaggetjes en worden de oude ambachten getoond. Natuurlijk kun je dan ook eerste nieuwe haring proeven. Kijk op de site voor het volledige programma.





Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.


Liefs,
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey






6 opmerkingen:

  1. Wat heb je hier weer een mooi verhaal van gemaakt. Misschien heeft Achmed het inmiddels ook wel aan zijn vrouw laten weten en verteld dat hij zo blij was geworden van een toevallige ontmoeting. Zijn beeld over Nederlanders heb jij nog eens flink onderstreept ;-). Een paar maanden terug ontmoette ik tijdens een treinreis met vertraging een Turkse jongen, hij was rond de 18 jaar. De vetraging schepte een band en het was zo leuk om met hem in gesprek te komen! Een van zijn belangrijkste doelen was het blij maken van zijn ouders...want zei hij, als zij blij zijn, ben ik dat ook. Hij had heel helder hoe hij zijn toekomst wilde gaan invullen. De kans dat ik hem nog eens tegenkom is ook niet groot, maar vergeten doe ik dit niet.

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een heerlijk verhaal, als we nou allemaal een keer per eens even vriendelijk zijn tegen een onbekende zou de wereld er heel anders uitzien!
    Jij hebt er in iedergeval een onvergetelijke dag van gemaakt.
    Groetjes Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie ontmoetingen. Bij mij vandaag ook een bijzondere

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wat een bijzondere dag en ontmoetingen en wat heb je het weer geweldig op "papier"gezet.

    lieve groet, Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtige ontmoetingen & foto's!
    Lieve groetjes,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heb ik weer genoten van je vertelling. Ik herinner me Simon Carmiggelt nog heel goed, terwijl hij voor tv zijn kronkels voorlas. Prachtige verhalen waren dat soms. Jouw verhaal over de vluchteling Achmed en de twee dames vind ik prima in dat rijtje passen. Ik heb het geheel in ieder geval helemaal voor mijn ogen zien gebeuren.
    Je hebt een heel mooie tocht gefietst. Heerlijk is dat hè, zo van het mooie weer genietend en gelijk de prachtige omgeving verkennen.
    Genieten zit echt in heel kleine dingen hè?
    Fijne avond,
    liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen