Iconen van de stad Rotterdam
Niveau
Ik ben bepaald geen stilzitter, dat mag inmiddels wel
duidelijk zijn en dus had ik ook deze week plannen. De stad wordt gevierd en in
het kader van de wederopbouw is er veel te doen in het centrum van Rotterdam,
maar er is meer.
Ik was al vroeg uit de veren, maar toen ik naar buiten keek
zag ik dat de hoofdkleur grijs. Slecht weer voor mooie foto’s dacht ik in
eerste instantie, maar er zijn zo van die gelegenheden die je maar eenmaal kunt
ondernemen en die je niet wil missen. Op zo’n moment raadpleeg ik geen
glazenbol, maar wel buienradar. In de middag zou het opknappen en dus besloot
ik toch de wandelschoenen maar uit de kast te halen.
Het dopen van een schip had ik nog nooit van dichtbij
meegemaakt en die dag zou de Koningsdam van de Holland America Line worden gedoopt
door Koningin Maxima, het schip lag in Rotterdam aan de kade bij de
cruiseterminal.
Het miezelde, maar ik was op alles voorbereid met de
wandelschoenen aan ging ik op pad, er stond die dag heel wat op mijn programma.
Ik was niet de enige belangstellende dat bleek al snel,
maar ik vond een prachtige plek recht tegenover de fles Champagne die al klaar
hing bovenaan dek. Staand op een bankje kon ik over iedereen heen kijken en ik
kon zelfs de grote beeldschermen zien die waren geplaatst, hoewel ik niet kon
horen wat er werd gezegd.
De doop
Vreemd genoeg ontstond aan de kade een verbinding tussen
mensen, contacten die je normaal gesproken niet ondervindt als er veel wildvreemde
mensen bij elkaar staan. Is het de kracht van een groot schip of is het de
spanning die bij een doop komt kijken. Op dat moment wist ik het niet, maar het
was een amusante ervaring om al die verhalen te horen van mensen die al eens
een cruise hadden gemaakt, een cruise gingen maken en daar tussendoor de
verhalen van oude mannen die in hun jonge jaren schepen hadden gebouwd en in de
haven hadden gewerkt. Het was een mengeling van chique en arbeiders en van jong
en oud. Wat zijn mensen toch mooi.
Eerlijk gezegd kwam ik er later op die dag achter dat er in
de stad Rotterdam, die borrelt en bruist van energie, iets aan het ontstaan is
dat ik nooit eerder heb ervaren.
Ik had eigenlijk het beeld voor ogen, van het gooien van
een fles Champagne aan een touw met de hand, maar dat bleek een illusie. Ook
hier was sprake van een geautomatiseerd systeem, na wat showelementen in het
theater en de nodige toespraken en filmbeelden, die wij konden volgen via de
beeldschermen, werd het schip vanuit de theaterzaal gedoopt doormiddel van een
technisch hoogstandje, althans Hare hoed vloog bijna af, oeps. Buiten ver van
de plaats delict, zou ik bijna zeggen, raakte de fles Champagne het schip
precies op de letter O van Koningsdam, vlak voor mijn neus en ik dacht er vlak
achteraan, dat was het dan.
Rotterdam een bruisende stad
Nog wat napratend ging de mensenmenigte uiteen, ik besloot
nog even te blijven hangen op de hoek van de straat, misschien ving ik nog een
glimp op van onze Koningin. Niet dat ik daarvoor was gekomen, maar het deed mij
denken aan heel langgeleden.
Ik was een klein meisje van een jaar of zes, we waren pas
verhuisd vanuit Rotterdam West naar een nieuwbouwwijk. Om de woningnood vlak na
de oorlog op te lossen werden o.a. Pendrecht en Zuidwijk ontwikkeld eind jaren
vijftig en de woningen werden daar in rap tempo uit de grond gestampt. De
Koningin zou de wijk komen bezoeken en op school leerden wij een liedje uit het
hoofd en iedereen was in rep en roer.
Daar stond ik met mijn camera in de startblokken, de
Koningin zou zo langskomen. Aan de overkant een schoolklasje met een spandoek,
nerveus stonden de kinderen te wachten. Zo had ik destijds ook gestaan. Ik dacht
terug aan die teleurstellende ervaring die ik als kleine meisje had toen ik samen
met mijn klasgenootjes, zingend aan de stoeprand van de Slinge stond met in
mijn hand een rood, wit, blauw vlaggetje. Het was ruim een halve eeuw geleden,
maar ik ben het nooit vergeten, de auto waarin Hare Majesteit zat kwam in een
flits voorbij, te snel om ook maar iets te zien.
Straatkunst
Lopend over de Erasmusbrug heb je een prachtig uitzicht
over de Maas en elke keer als ik daar loop voel ik hoe bijzonder Rotterdam is.
Een wereldstad, de skyline laat veel moderne architectuur zien, met hier en
daar wat oude panden. Geen stad kan dat evenaren. Het is niet zo gek dat de
wederopbouw dit jaar wordt gevierd.
Ik liep richting Coolsingel en aan de overkant liep ik over
de Baan, waar ik bijzondere straatkunst zag, richting het Russisch Orthodoxe
kerkje met het gouden dak. Daarna naar de Schiedamsesingel, er was geen singel
te zien maar er stonden een paar prachtige panden. Toen ik het plein overstak
kwam ik bij een prachtige mozaïek muur, daar was ik ooit eerder geweest, maar
de muur was nu helemaal compleet. Het is de Schotse kerk en het deed mij denken aan Barcelona.
Het Russische kerkje en de Schotse kerk
Inmiddels was het lunchtijd, mijn maag begon te knorren en
een klein stukje verderop in de Witte de Withstraat zat wereldrestaurant Bazar.
Een betere plek voor de lunch in mijn wereldstad kon ik op dat moment niet
bedenken. Een heerlijke Pita met Falafel met muntthee later stapte ik weer op
naar mijn volgende hoogtepunt.
Mijn tweede doel die dag was de trap. In de aankondiging op
de site van Rotterdam viert de stad (klik) staat: De Trap als rode loper naar de wederopbouw van de stad. Het is een
gigantische trap, die van het Stationsplein naar het dak van het Groothandelsgebouw
loopt. Het is een imposante blikvanger die een gloednieuw icoon verbindt met
een historisch rijksmonument. De trap is er slechts tijdelijk en nog tot 12
juni dagelijks van 10.00 -22.00 uur (gratis) te beklimmen. Ik was er een week
eerder al geweest om foto’s te maken, toen de trap nog niet was opengesteld.
Maar deze keer zou ik de trap beklimmen en ook daar was ik niet de enige
belangstellende.
Lunchen bij de Bazar
Aangekomen op het stationsplein, dat tegenwoordig altijd
vol staat met mensen die kiekjes maken, viel de ontspannen sfeer mij weer op.
Mensen raakten door die bouwsel van niveau met elkaar in gesprek, dat is naar
mijn mening wat we tegenwoordig nodig hebben. Interesse in elkaar dat maakt de
wereld mooier.
Die gigantische trap op het Stationsplein telt 180 treden,
is 29 meter hoog en 57 meter lang. Een “Stairway to Heaven” (klik) dacht ik
onder aan de trap, toen ik al die mensen naar boven zag lopen.
Ooit beklom ik de toren van de Sint-Pieter in Rome, die als
maar smaller en smaller werd, een bijna traumatische ervaring. Maar deze trap
is goed begaanbaar, maar het blijft een hele klim en als je slecht ter been ben
of om een andere redenen niet met de trap naar boven kan dan is er een
mogelijkheid om de lift in het Groothandelsgebouw te nemen.
Vorig jaar stond ik tijdens de Rotterdamse Dakendagen, die
in 2015 voor het eerst werden georganiseerd, ook op het dak van het Groothandelsgebouw
en toen kon je maar een klein stukje zien aan de kant van het station. Maar dit
jaar kun je het gehele dak belopen en naast de prachtige vergezichten, kun je
ook zien hoe bijzonder het Groothandelsgebouw (klik) is, het is een historisch rijksmonument dat symbool staat voor de wederopbouw
van de stad Rotterdam.
De niveau verschillen
Ook op het dak zag ik mensen met elkaar in gesprek gaan
over het uitzicht, maar ook over het schip de Koningdam en over de stad
Rotterdam. Geboren Rotterdammers die elders woonden, maar nog steeds heel trots
en chauvinistisch zijn. Mensen, die elkaar niet kenden, maakte foto’s van elkaar
en er ontstond iets moois. Moois door het delen van verhalen, ervaringen en het
hebben van belangstelling in elkaar.
Jaarlijks worden de Rotterdamse Operadagen (klik) in
de stad georganiseerd. Mijn derde muzikale doel was Opera en het toeval wilde
dat ik juist aan het eind van mijn dak bezoek in de zaal terecht kwam waar een
deel van Parsifal zou worden opgevoerd, tijdens dat optreden werd er een akte
getekend door burgemeester Aboutaleb.
Overal opera in de stad
Je vindt tijdens de Operadagen, opera in bekende, onbekende
en onverwachtse plekken in de stad van 20 t/m 29 mei 2016. Je moet ervan leren
houden en ik raad iedereen zeker aan om eens te gaan kijken, luisteren en
ervaren hoe mooi Opera is. Het is een kunstvorm die groeit in populariteit en
klassieke, maar ook heel moderne uitvoeringen kent.
Mijn stappenteller maakte over uren die dag, ik slenterde
terug naar de Beurs en besloot terug naar huis te gaan. Het was een dag van
hoog niveau, een dag met een gouden randje. In de metro dacht ik aan al die
mensen, die dag van bovenaf zag lopen over het Stationsplein. Toen ik daarna
naar huis slenterde neuriede ik een liedje: People who need people (klik)
Ondanks het druilerige begin was het een prachtige dag geworden.
Thuis zag ik de foto’s en met de redelijk geslaagde foto van Maxima, was de teleurstelling
van een klein meisje opslag verdwenen.
Welke trap zal jij nooit vergeten?
Doordenker:
Wat je in je hart bewaard raak je nooit meer kwijt.
In het Spotlight:
Dit festival van hoog niveau dat van 10 t/m 12 juni wordt
georganiseerd mag je beslist niet missen. Kijk op de site voor de
bijzonderheden en bedenk vooraf welk dak je wil bezoeken. Dit weekend heb je
nog een de laatste mogelijkheid om de gigantische trap te bestijgen, na 12 juni
verdwijnt de trap weer.
Deze dag wordt landelijk georganiseerd, maar jaarlijks is de
Rotterdamse variant de meest bezochte. Tientallen locaties worden opengesteld
voor publiek, er zijn tours, workshops en lezingen op verschillende plaatsen in
de stad. Kijk op de site voor alle informatie.
Blijf
positief, geniet van het leven en deel je geluk.
Liefs,
Happy Earl Grey
©Happy Earl Grey
Sinds ik een paar weken geleden jouw stad heb bezocht (zie mijn laatste post) begrijp ik de liefde van Rotterdammers voor hun stad. En dagen met een gouden randje...daar kun je er nooit teveel van hebben toch?
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Ingrid
Wat een heerlijke dag!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een mooie reportage gemaakt en ik heb het met veel plezier gelezen, en de foto's bekeken!
Groetjes Gea
Wat een leuke reportage heb je gemaakt, heerlijk positief. En we hebben vlak bij elkaar gestaan bij de Koningsdam! Groetjes Jolanda
BeantwoordenVerwijderenIk heb (door hoogtevrees) slechte herinneringen aan heel wat trappen. Maar De Sint Pieter in Rome spant de kroon. Ik zeg slechte herinneringen, maar die betreffen alleen het klimmen zelf he, eenmaal boven is het meestal fantastisch
BeantwoordenVerwijderenWat een dag! Ik wil die trap ook op. Lijkt me geweldig dat uitzicht. Groetjes
BeantwoordenVerwijderenEen toffe dag heb je beleefd, leuke foto's en Rotterdam lijkt me de moeite om te bezoeken.
BeantwoordenVerwijderenHier in Antwerpen lag dit weekend het cruiseschip "The World" aangemeerd.
Fijne week,
Martine
Prachtige foto's van een memorabele dag.
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen speciale trap die boven komt 'drijven', maar ik betrapte mezelf erop dat alle trappen die te binnen schoten in de natuur, de buitenlucht lagen. De trap aan de klifkust van Rügen bijvoorbeeld.
Lieve groetjes,
Sandra
Prachtige foto's heb je gemaakt. Die trap heb ik net gemist, die was er nog niet toen we laatst in hotel New York een nachtje sliepen. Rotterdam is een bijzondere stad, zo vol contrasten.
BeantwoordenVerwijderenBij Groothandelsgebouw denk ik gelijk aan mijn opa en oma. Wij woonden in Den Haag en gingen geregeld op bezoek naar Rotterdam, op bezoek bij mijn opa en oma. We noemden de bus "de Rotterdammerbus". Vanuit het station namen we de tram en ik keek mijn ogen uit wanneer we het Groothandelsgebouw passeerden. Ik kan me de tramrit tot aan het huis op de Haringpakkerstraat nog voor de geest halen. Jammer dat de trap waar jij het overhebt tijdelijk is.
BeantwoordenVerwijderen