206 Vergeten

Rozengeur en appeltaart

Vergeten

Op zondagavond kijk ik meestal wat er voor de komende week in mijn agenda staat en dat was behoorlijk wat voor de afgelopen week.

De week begon met werken en zou ook weer met werken eindigen. Daar tussenin o.a. zwemmen voor het op peil houden van mijn conditie en het bakken van een appeltaart, voor het op peil houden van mijn gewicht. Dat laatste is natuurlijk een pijnlijk grapje, maar een dosis zelfspot kan nooit kwaad.

Ik vind iets bakken en lekker koken altijd erg leuk, maar een taart bakken voor mijzelf doe ik eigenlijk nooit. Daardoor ben ik ook zo’n beetje vergeten hoe dat ook al weer ging. Maar nu heel Holland bakt, gaat er ook bij mij weer wat kriebelen en twee maanden geleden bakte ik een appeltaart om mee te nemen op familiebezoek. Ik gebruikte kant en klaar havermout-appeltaartmix, dat is lekker snel klaar dacht ik. Maar het werd een fiasco, het was een wat ingestort exemplaar die qua smaak heerlijk was, maar er niet uitzag.

Een bakkie troost met liefde

Toen ik een week of twee geleden met nichten en neven een afspraak maakte, beloofde ik opnieuw een appeltaart te maken. Ik ging voor de herkansing, deze keer mocht er niets aan mankeren.

Ik heb het kokkerellen van huis uit meegekregen, mijn moeder kookte en bakte altijd met veel plezier. Het Margriet-kookboek was haar keukenbijbel en als zij in de keuken stond, zat ik als klein meisje (dat nog niet kon lezen) altijd met het kookboek op schoot de plaatjes te bekijken. Dat jaren vijftig kookboek staat nu in mijn kast en als ik het boek opensla komen de herinneringen boven. De handgeschreven briefjes met recepten van mijn moeder die los in het boek liggen ontroeren mij telkens weer.

Alsof het zo moest zijn kwam ik overal in de bladen recepten tegen van appeltaarten. Ik zou deze keer een traditionele appeltaart maken en daar mijn eigen favoriete kruiden in verwerken. Ik bestudeerde elk recept en uiteindelijk pakte ik ook het oude Margriet kookboek erbij, er viel een briefje uit, mijn moeder schreef: 100 gram boter, 75 gram suiker, 1 pakje vanillesuiker, 150 gram bloem en daaronder stond: Appeltaart.

Custard experiment met vanille, pruimen, muesli en chocolade

Ik vergeleek haar recept met wat andere recepten en kwam tot de conclusie dat mijn moeder met haar recept wel een heel klein appeltaartje maakte. Maar het was een mooi basisrecept, een mooi uitgangspunt.

Wat ik ook in oude recepten tegenkwam was Custard (klik), een wat vergeten product dat nog steeds in de supermarkt te koop is. Een tijdje geleden zag ik het bij toeval staan in de buurtsuper die op de kleintjes let. Het koste nog geen veertig cent, ik nam een pak mee naar huis om te experimenteren. Mijn moeder maakte daar vroeger de lekkerste dessert mee in combinatie met zelfgemaakte karamel of koffie-extract. Maar je kunt custard ook in gebak verwerken.

Custardpoeder werd in 1837 ontwikkeld door de Brit Alfred Bird, wiens vrouw allergisch was voor eieren. In Engeland is het poeder nog steeds bekend met de naam “Bird’s Custard”.

Ouderwets wordt nieuwerwets

Vergeten producten zijn helemaal in. Enige tijd geleden las ik een artikel over Baking-soda (klik). Ik had het in de kaasspeciaalzaak zien staan en de kaasdame sprak er heel enthousiast over, het was een must in de keuken en je kon er van alles mee doen. Ik kocht het niet, maar ik ging wel even googelen en ik kreeg, zoals je dat op z’n Rotterdams zegt, ogen als schoteltjes. Het was werkelijk overal voor te gebruiken, in de keuken, in het huishouden en voor de persoonlijke verzorging. Ik kocht bij mijn volgende bezoek aan de kaaswinkel een pakje en zag vorige week dat het nu ook bij de buurtsuper die op die op de kleintjes in het schap staat.

Baking-soda is een minerale stof die van nature voorkomt in gesteenten. Het werd al in de 18^e eeuw gebruikt voor het rijzen van deeg en beslag.

Achteraf bedacht ik aan mijn Oma die altijd zuiveringszout/ maagzout in huis had en ik besef nu dat dat ook Baking-soda moet zijn geweest.

Het boek, het briefje en appeltaart a la Happy Earl Grey

De afgelopen week bakte ik de appeltaart, waar ik de afgelopen weken een studie van had gemaakt en al zeg ik het zelf het was een winnend exemplaar. Bij Janny en Robért had ik zeker geen flater geslagen. Ik meld mij niet direct aan voor de volgende competitie van Heel Holland Bakt, maar geef met alle plezier mijn bakgeheim prijs.

Appeltaart a la Happy Earl Grey

Springvorm (24 of 28 cm)

Bakpapier

300 gram bloem

100 gram fijne kristalsuiker

200 gram koude roomboter

1 ei, opgeklopt

Snufje zout

Voor de vulling:

1 kilo Elstar

40 gram rietsuiker

1 zakje vanillesuiker

100 gram rozijnen

2 eetlepels Custard

4 theelepels Kaneel

½ theelepel Kardemom

Gembersiroop

Rum

Amandelspijs (op kamertemperatuur)

2 eetlepels Abrikozenjam

Bekleed de bodem van de springvorm met bakpapier en vet de hele springvorm in met het restje roomboter. Meng in een kom de bloem, de kristalsuiker, een snufje zout en de in kleine blokjes gesneden harde roomboter tot een kruimelig mengsel. Voeg de helft van het eimengsel toe en kneed alles met koele handen tot een samenhangend deeg. 

Laat de bal deeg in de koelkast rusten.

Wel de rozijnen 15 minuten in, half rum (40%) en half lauw water (gebruik bij minder sterke rum geen water). Schil ondertussen de appelen en snij deze in dunnen partjes. Schep in een kom de appelpartjes, de rietsuiker, vanillesuiker, kaneel, kardemom, een scheutje gembersiroop, Custard en de gewelde en uitgelekte rozijnen door elkaar.

Haal het deeg uit de koeler, kneed het kort soepel en rol ongeveer ¾ van het deeg uit op een met bloem bestoven blad. Druk met de springvorm de rond bodem eruit en bekleed de springvorm ermee, bekleed met de rest van het deeg de rand van de vorm. Verkruimel het amandelspijs over de bodem en strijk het glad met de achterkant van een natte lepel tot een dun laagje. 

Verwarm ondertussen de oven op 175°graden voor.

Vul de taart met het appelmengsel verdeel alles zo gelijk mogelijk. Rol het overgebleven deeg uit en snij er reepjes van of maak er rolletjes van die je plat drukt. Leg de reepjes in een ruitvorm op de taart en druk de uiteinden vast in de deegrand.

Bestrijk de deegrand en het ruitmotief met het resterende eimengsel.

Bak de taart in het midden van de oven in ongeveer 60 minuten goudbruin en gaar. Vermeng de Abrikozenjam met een eetlepel heet water en bestrijd de appeltaart ermee zodra deze uit de oven komt. Laat de appeltaart afkoelen, maar verwijder pas na een minuut of 10 de rand van de springvorm.

Een toefje slagroom maakt deze appeltaart natuurlijk helemaal compleet.

Koekje van eigen deeg

Ik ben nog steeds blij met de oude kookbijbel van mijn moeder. Hoewel de recepten in het oude Margriet Kookboek wat verouderd zijn en er geen temperaturen staan vermeld bij de recepten, maar er gesproken wordt over o.a. matige hitte. De ovens die wij tegenwoordig gebruiken werken veel geavanceerder dan toen.

De tekeningen en foto’s uit het rood linnen Margriet Kookboek, brengen mij altijd even terug naar mijn jeugd als ik het doorblader en het huis naar versgebakken appeltaart ruikt.

Ook oude appelrassen winnen terein

Jeugdsentiment, ik denk dat het met het klimmen der jaren groeit. Omdat ik ook mooie herinneringen aan het Margriet Winterboek heb, ben ik al een tijdje op zoek naar het boek dat ik vroeger bijna uit het hoofd kende, maar ik kom het nergens tegen. Ik weet nog precies hoe het eruit zag, het was een zwart boek met op de voorkant een huis met gele ramen, alsof er licht brandde en boven het huis stond een maan. Het Margriet Winterboek werd jaarlijks uitgegeven, maar van welk jaar mijn boek was weet ik niet. Het Winterboek stond bomvol met raadsels, gedichtjes, spelletjes en verhalen, waarvan sommige nog steeds in mijn hoofd zitten.

Wat een geluk dat er steeds meer kringloopwinkeltjes, vintagemarktjes en verzamelbeurzen zijn. Mijn zoektocht gaat door op marktjes en op het internet. Misschien, heel misschien wordt mijn zoektocht ooit beloond en zal ik ook het nog lang niet vergeten Margriet Winterboek ook nog eens vinden.

Welk vergeten product gebruik jij nog?

Doordenker:

Geduld is de kunst van het hopen.

Op tafel, koffie, koek en een zelfgedraaide hortensiakrans

In het Spotlight:

Margriet Winterfair (klik) 

Mijn moeder las de Margriet een groot deel van haar leven. Er waren destijds nog geen beurzen die door damesbladen werden georganiseerd. Maar tegenwoordig zijn de Libelle Zomerweek en de Margriet Winterfair niet meer weg te denken. En dit weekend is het weer zover. Duizenden moderne vrouwen trekken naar de Jaarbeurs in Utrecht voor de Margriet Winterfair. Waarvan ik denk dat een dosis jeugdsentiment hen daar naartoe lokt. Kijk voor het volledige programma op de site.

De Margriet Winterfair is te bezoeken van 18 t/m 24 november 2016.

Museum van de Vrouw (klik) 

Mijn zoektocht naar leuke, bij mijn blog passende items bracht mij bij het Museum van de Vrouw in Echt (Limburg). Het museum was mij niet bekend, maar op de site lees ik: Een gedenkplaats voor “Moeder de Vrouw” en dat maakt mij nieuwsgierig en dus plaats ik dit museum op mijn “nog te gaan zien-lijst”. Want volgens mij is het een leuk museum voor het aanwakkeren van jeugdsentiment.

Tot 12 maart 2017 er een tentoonstelling te zien over grote gezinnen.

De Chocoladefabriek (klik) 

Heb je het al gehoord, er dreigt een chocolade te kort en als ik de berichten mag geloven is chocolade in het jaar 2020 onbetaalbaar. Een opzienbarend bericht en dus googelde ik en kwam terecht bij De Chocoladefabriek. Een prachtige site met heel veel informatie en een beknopte geschiedenis over chocola. De Chocoladefabriek is nog niet te bezoeken, maar zoals ik uit de informatie begrijp wordt er wel gewerkt aan het herbouwen van de Chocoladefabriek in Amsterdam aan het IJ, nabij het Centraal Station (klik hier voor de locatie). Tot die tijd moeten we het doen met de prachtige site, die heel veel informatie bevat.

Maar wat als er geen chocola meer is, verdwijnt dan ook de chocoladeletter?

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey