204 Meelopers

Stilstaan en luisteren naar de natuur

Meelopers

Het was zulk mooi weer afgelopen maandag en op mijn programma stond die dag, ramen zemen. Maar met de zon op de ramen is dat geen succes en dat was een mooi excuus om het roer om te gooien.

Ik pakte mijn rugzak in en omdat op maandag niet alles open is nam ik voor de zekerheid ook maar een lunchpakketje mee. En met de wandelschoenen aan vertrok ik met de auto richting Oostvoorne, op zoek naar de mooiste plekjes in de herfstzon. Wat een heerlijke dag, die laatste dag van oktober.

Tegenlicht

Ik gebruik al enige tijd een app op mijn telefoon met een stappenteller, handig omdat die registreert of je dagelijkse beweging voldoende is. Het is een app met heel veel mogelijkheden, je kunt er ook fiets- en wandeltochten op instellen, maar dat had ik nog niet eerder uitgeprobeerd. Mijn mobiel was volledig opgeladen en deze keer zou ik de wandelfunctie eens uitproberen en de kilometers meten.

Oostvoorne, veel van mijn jeugdherinneringen heb ik aan dat kleine plaatsje op Voorne en Putten te danken. Mijn Oma huurde er in de jaren vijftig in de zomer een huisje en daar gingen we dan met de hele familie naartoe met het trammetje van de Rotterdamsche Tramweg Maatschappij (klik) . In de volksmond had het trammetje een lugubere bijnaam: Het Moordenaartje, omdat er heel veel ongelukken gebeurden in het drukbevolkte Rotterdam-Zuid.

Kleurrijk november tegemoet

Als ik met de camera op pad ga doe ik dat het liefst alleen, zodat er niemand op mij staat te wachten als ik geduldig en alle tijd neem om het beste plaatje te schieten. Tijdens zo’n wandeling (alleen) ben je volkomen afhankelijk van je eigen gevoel, je moet volkomen vertrouwen op je intuïtie, je wil niet verdwalen en dus moet je goed blijven opletten. Je zelfvertrouwen groeit daardoor en het sterkt je in grote mate. Je wordt een met de natuur tijdens zo’n stiltewandeling, je ziet meer en je hoort meer. Kortom, het is puur genieten.

Geduldig plaatjes schieten

Het herfstlicht was warm en opmerkelijk mooi, maar van stilte was geen sprake. Deze keer had ik last van meelopers. De vrouw had een harde monotone stem, die mij irriteerde. Keek achterom, ik zag niemand, ik liep weer verder. Nadat ik de vrouw weer hoorde bleef ik even wachten, zodat ze mij voorbij zouden lopen. Maar ik zag niemand, misschien waren zij een ander wandelpad ingeslagen.

Giftige Kardinaalsmuts 

Het laatste “Moordenaartje” heeft in 1966 naar Oostvoorne gereden en dat is even slikken. Dat is dit jaar 50 jaar geleden, een confronterende gedachte, ik ben ook 50 jaar verder. De stappen die ik destijds in de duinen van Oostvoorne achterliet waren zeker de helft kleiner, dan de passen die ik nu neem. Ik ben gegroeid in al die jaren, in lengte, in breedte en in wijsheid. En door de jaren heen is er veel voorbijgegaan, maar de warme herinneringen aan toen koester ik.

In gedachten loop ik verder en hoor een specht, ik blijf staan en zie hem zitten. Hij timmert er behoorlijk op los op zoek naar voedsel. Ik pak de camera en dan hij vliegt weg. Weer die vrouw, ik concentreer me, maar ik kan niet horen wat ze zegt. Mijn irritatie groeit en als ik verder loop en haar weer hoor praten ben ik vast van plan te wachten tot ze voorbij gelopen is, maar er verschijnt niemand.

Het duurt nog even en dan valt het kwartje en gaat er een lichtje branden.

Een lange neus en een knipoog

Door de jaren heen is er veel veranderd en de bomen van toen, die er nu nog staan, zijn uitgegroeid tot imposante exemplaren. Ik praat niet met bomen, maar zij wel denk ik, als ik bij een oude eik stop hoor ik haar stem weer. De stem klinkt vanuit mijn jaszak, ik pak mijn mobiel en dan wordt alles duidelijk. In mijn hand, de meeloper, de irritante stem verteld mij dat ik mijn tempo moet volhouden.

Ik kijk opzij, naar de boom naast mij, het lijkt alsof hij een lange neus naar mij trekt en knipoogt. Ik zet het geluid van mijn mobiel op trillen en loop met een brede grijns verder, dit keer zonder meelopers. Heerlijk die stilte, wat een rust, ik bepaal mijn eigen tempo.

Zwam van de dag

Wat was het een prachtige herfstdag, die laatste dag van oktober, ik was trots op het resultaat, die dag liep ik 9 kilometer en dat is een hele prestatie met mijn altijd pijnlijke voeten. Ik voelde al mijn 27 botjes (per voet) en had daar nog dagen “plezier” van. Maar spijt had ik niet, je moet in beweging blijven, dat is gezond.

Als ik de volgende keer weer een wandeling plan gebruik ik de app: S Health (klik) zeker weer, ik weet nu hoe ik een meeloper moet uitschakelen.

Maak jij weleens een stiltewandeling en hoe ervaar jij dat?

Doordenker:

Stilte is een bron van kracht en een sleutel tot jezelf.

De oude bomen hebben mij als kind gezien

Wandelen met Natuurmonumenten (klik) 

Je kunt een stiltewandeling zonder enige moeite zelf ondernemen, maar als je liever mee loopt met een georganiseerde wandeling, dan moet je zeker eens op de site van Natuurmonumenten kijken. Ik zag vond daar o.a. een wandeling bij volle maan in Lusthof de Haeck (klik) . Je kunt op de site van Natuurmonumenten selecteren op provincie.

Wandelen met Staatbosbeheer (klik) 

Ook Staatsbosbeheer biedt mooie herfstactiviteiten. Ga eens op pad met een boswachter of maak eens een tocht bij volle maan en ervaar de geluiden van de natuur als het donker is, maak eens een snertwandeling of een paddenstoelentocht. Er is genoeg te ontdekken in ons mooie land. Kom in beweging en loop eens mee.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey