207 Regenboog

Linksboven: Landschap met regenboog - Pieter Paul Rubens (1638)

Regenboog

Mijn week had weer alle kleuren van de regenboog met o.a. een etentje, een uitje, een afgebroken sleutel, ziekenbezoek en een rouwbericht. En als ik dan aan het eind van de week achterom kijk, dan blik ik met verbazing terug. Wat gaan er veel emoties in een week.

Al jaren ondersteun ik de Cliniclowns en deze week vond ik het blad: Lach!, in mijn brievenbus. Een blad met een update over het werk van de Cliniclowns, wat cijfers en de nieuwtjes. De verhalen over het werk dat de Cliniclowns verrichten, ontroeren mij altijd en ik ben er ook stellig van overtuigd dat zij met hun liefde en humor, zware tijden lichter maken en daarmee een bijdrage leveren aan een genezingsproces.

Melia, de Paternosterboom, uit de stenen van de vrucht worden rozekranzen gemaakt

Op de achterpagina van het blad lees ik altijd met enige jaloezie het persoonlijke verhaal van een Cliniclown, deze keer het verhaal van Piek. Ik schrijf met enige jaloezie, omdat het ooit mijn droom was om Cliniclown te worden. Maar dat was en is nog steeds niet zo eenvoudig en bovendien zijn er heel veel mensen die dat ook graag willen en zijn er erg weinig vacatures. Inmiddels heb ik de wens om Cliniclown te worden laten varen en ook al draag ik geen rode neus, ik blijf met een dunne rode lijn als donateur een beetje verbonden aan het mooie werk dat de Cliniclowns verrichten.

Dat een beetje aandacht, een luisterend oor, een lief woord en een glimlach, een pleister op de wonde kunnen zijn, ondervond ik deze week toen ik een eenzame oude man een bezoekje bracht en daar had ik geen clownspak bij nodig.

December is in aantocht

Bijna vijf jaar geleden, in de lift van de flat waar mijn moeder woonde hing een briefje: Kan iemand ons helpen om een bewonersblad op te zetten. Ik reageerde, het is immers altijd mooi om een goed doel in je leven te hebben. Ik maakte een afspraak en werd met open armen ontvangen. Niet dat ik nou zo’n “whizzkid” ben, maar vergeleken met 80+ers lijkt het er wel op. Sindsdien, al bijna vijf jaar, verzorg ik voor de oudjes een bewonersblad. Zij leveren kopij aan, hoewel dat minimaal is en ik verzorg de lay-out en vul de pagina’s aan met mijn eigen inbreng. Als ik het boekje klaar heb, print ik een exemplaar uit en een aantal bewoners maken daar met elkaar een boekje van.

Toen mijn moeder was overleden dachten de oudjes dat ik zou stoppen met mijn hulp, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb een plekje in veel harten en word nog steeds met open armen ontvangen als ik mijn neus laat zien,

Bejaardencentrum in Andalusië

Zo leerde ik ook de oude meubelmaker kennen, een rijzige man met prachtige verhalen over zijn vak. Maar met mijn luisterend oor hoor ik ook persoonlijke verhalen, zijn spijt, zijn verdriet en zijn eenzaamheid. Ik hoorde de afgelopen week dat het niet goed ging met de meubelmaker en ik bracht hem een bezoekje. Het duurde even voor de deur voorzichtig openging, ik schrok van de eerste aanblik. Het zonnetje was uit hem verdwenen, hij was somber.

Hij is niet eenzaam in zijn woonomgeving, omdat hij graag iets organiseert en hij speelt graag een spelletje kaart met zijn medebewoners. Maar dat is op slag veranderd doordat hij niet lekker in zijn vel zit en alleen in huis zit in een donker wolk. Terwijl hij zich beroerd voelt zit hij ermee dat mensen mopperen, omdat hij er niet is om te kaarten.

Het is maar een voorbeeld en ik weet dat hij niet de enige is, die eenzaam thuis zit in zwaar weer. Er wordt wat gemopperd, maar gaat dat mopperen niet veel meer over eigen belang. Iemand valt weg bij het kaarten en dus kan “ik” niet spelen.

Rotterdamse Oogstmarkt

Er wordt wat af geschreeuwd in de wereld en daarbij gaat het hoofdzakelijk om eigen belang. Respect, empathie of anders gezegd, inlevingsvermogen lijkt bijna verdwenen uit de maatschappij. Wederzijds begrip is ver te zoeken en het uiteindelijke resultaat is haat, verharding en eenzaamheid. Waar moet dat naartoe…

Ik maak me daar weleens zorgen om, hoewel ik het tij in mijn eentje niet kan keren.

Het mooie aan het werk van de Cliniclowns is dat er met aandacht, liefde en zachte hand verlichting wordt gebracht en een glimlach kan veel veranderen als het even tegen zit. Een Cliniclown kan geen ziektes genezen, maar kan wel de pijn verzachten.

Delicatessen uit de regio

Ik luisterde naar de oude meubelmaker, die mij de verhalen vertelde over zijn kinderen, zijn huwelijken en wat er allemaal mis is gegaan. Verhalen die hij mij al vaker had verteld, maar ik liet hem uitpraten. Hij mist zijn kinderen, die hem zelden bezoeken en hij voelt zich schuldig. Maar hij mist ook zijn broer en zus die nog in leven zijn. Wat een eenzaamheid, je hebt kinderen en familie en toch…

Zijn somber zijn, vervaagde enigszins tijdens ons gesprek en er verscheen zelfs een glimlach. Nadat ik afscheid nam, voelde ik mij enigszins een Cliniclown zonder kleurig pak. En terwijl ik naar huis liep dacht ik: Ik heb mijn regenboog achtergelaten in zijn donkere wolk.

Een mens die terugkijkt op zijn leven ziet fouten, maar daar kun je niets aan veranderen. Er zit geen resetfunctie in het menselijk brein en dat wordt vaak vergeten. Wat ook vergeten is, dat mensen in staat zijn te vergeven. Maar ook vergeven lijkt uit het menselijk brein te zijn gewist. Is het niet verschrikkelijk dat er programma’s zijn zoals het Familiediner, omdat mensen zelf niet in staat zijn om fouten te vergeven? Fouten worden gemaakt, dat kun je niet altijd voorkomen. Vaak is zelfs vergeten wat eigenlijk de oorzaak is van al die boosheid.

Kijk eens in de spiegel, ben jij perfect?

Over de drempels in een mensenleven stapt niet iedereen hetzelfde. Maar met de hakken in het zand, blijft de bittere nasmaak hangen en daar wordt niemand beter van. Er is een regenboog aan mogelijkheden om een bittere smaak te verzachten, zoetstof genoeg ook zonder Bert van Leeuwen (Familiediner). Een fout toegeven siert, sorry zeggen is mooi, maar pas als je kunt vergeven wordt alles anders.

Empathie, inlevingsvermogen en vergeven zou een mooi vak op school kunnen zijn, want jong geleerd is oud gedaan. Mijn fantasie slaat op hol, maar ik blijf hopen op meer respect en begrip voor onze medemensen.

Een mensenleven duurt niet eeuwig, maar eenzaam oud worden lijkt eeuwig te duren. 

Ik zou het liefst een regenboog in elke donkere wolk achterlaten, want mijn hart klopt als dat van een Cliniclown, maar dat blijft hoogstwaarschijnlijk een illusie.

Hoe groot is jouw vergevingsgezindheid?

Doordenker:

Probeer een regenboog in iemands wolk te zijn.

Al is het vijf voor twaalf, vergeven kan altijd

In het Spotlight:

Cliniclowns (klik) 

Je kunt natuurlijk donateur worden van de Cliniclowns. Maar als je dat niet wil, kun je ze ook ondersteunen door in de Cliniclown-shop (klik) Sint- of Kerstcadeautjes te bestellen.

Wintermarkt (klik) 

Op 10 december organiseert zorgboerderij De Buytenhof in Rhoon een wintermarkt. Natuurlijk kun je daar lekkere biologische producten kopen of je kerstpakket bestellen. Binnen bij de houtkachel kun je je warmen en genieten van een koffie of thee met wat lekkers of een bijzondere boerenboterham.

Oogstmarkt Rotterdam (klik) 

De lekkerste producten uit de regio vindt je op de Rotterdamse Oogstmarkt en net voor de feestdagen worden de laatste Oogstmarkten van dit jaar georganiseerd. Op 3 en 17 december 2016 op het Noordplein in Rotterdam. Ga de sfeer eens proeven en ik weet zeker dat je verrast zal zijn.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey