214 Verlangen

Verlangen

In tegenstelling tot wat alle weerberichten ons voorspelden viel het eigenlijk nogal mee, zelfs het hoge water bleef uit, de stormvloedkering werd niet gesloten. Maar wat niet is kan nog altijd komen, de winter is nog niet voorbij, hoe graag ik dat ook zou willen.

Het was voor mij een week met onaangename verrassingen, bij die ene prent van vorige week is het niet gebleven en op dat gebied is voor mij het jaar slecht begonnen. Maar de berichten over mijn zieke buurman waren zodanig, dat ik die prenten voor lief nam, er zijn veel ergere dingen in het leven. Ik ben gezond en heb eigenlijk niets te klagen.

Het leven is eenvoudig, maar de mens heeft het leven ingewikkeld gemaakt.

In mijn favoriete bioscoop zag ik de documentairefilm: Down to Earth, de film volgt de wereldreis van Rolf Winters en Renate Heinen en hun drie kinderen. Op zoek naar “meer” lieten zij jaren geleden hun luxeleven achter voor een spirituele zoektocht langs inheemse wijzen uit oude, traditionele culturen. Deze film is niet bedacht, maar ontstaan en misschien is dat juist de kracht van deze film, die een groot succes blijkt te zijn.

Ik had al eerder een trailer van Down to Earth (klik) gezien. Toen ik in de afgelopen week het echtpaar, de makers aan tafel zag zitten bij een televisieprogramma en hun verhaal hoorden, wist ik dat ik ernaar toe moest.

De documentaire bekritiseerd de consumptiemaatschappij en is een ode aan de natuur. De thema’s sluiten aan bij de zorgen die mensen hebben over de aarde. Wonderlijk genoeg geven de earth-keepers overal ter wereld aan, dat verandering alleen bij jezelf kan beginnen. Wachten op politieke leiders of het systeem heeft een zin, die zijn juist onderdeel van het probleem.

Ik was geraakt door deze documentaire, de wijze levenslessen kwamen binnen en ontroerde mij. Wij hebben de aarde niet geërfd van onze ouders, maar wij hebben de aarde te leen van onze kinderen. Ooit hadden wij een prachtige leefwijze, maar ergens onderweg zijn wij die mooie levenslessen verloren. Het zijn zinnen die ik niet snel zal vergeten.

Die wijze woorden geven te denken en na de film werd er gediscussieerd, nagepraat en mensen waren in contact. De film maakte echt iets los en aan eenmaal zien heb je eigenlijk niet genoeg.

Het riep bij mij ook vragen op, zijn programma’s als, Expeditie Robinson, Floortje naar het einde van de Wereld en Natuurfilms zo populair, omdat wij diep vanbinnen verlangen naar wat wij onderweg zijn kwijtgeraakt. Gewoon een eenvoudig leven, zonder ingewikkelde aangeleerde kunstjes, gebruiken en luxeproducten die ons leven zogenaamd “voldoening” geven. Is het ons oerinstinct dat hunkert naar verbondenheid, delen en helen.

Heel opvallend zeggen al die wijzen van primitieve stammen overal ter wereld eigenlijk hetzelfde, hoewel ze elkaar niet kennen. Is dat het menselijk instinct?

Deze documentaire over een reis van vijf jaar, over vijf oceanen en zes continenten, gemaakt met één camera, heeft mijn ogen geopend en bevestigd wat ik eigenlijk allang wist. Onze zogenaamde vooruitgang heeft veel van de essentie van ons bestaan kapot gemaakt. De film Down to Earth moet, naar mijn mening, verplicht lesmateriaal worden op scholen. Kinderen hebben immers de toekomst.

Het is misschien nog niet te laat om mensen bewust te maken van ons innerlijk verlangen.

Thuis vroeg ik mij af of ik zonder mijn relatief eenvoudige bezit zou kunnen bestaan. Ik dacht terug aan die prachtige wandelingen door Noorwegen, waar je nog door uitgestrekte gebieden kunt wandelen zonder iemand tegen te komen en aan het ongelofelijke gelukzalige gevoel dat ik tijdens die wandelingen had. Ik zal dat gevoel nooit vergeten, was dat misschien mijn oerinstinct?

Naast veel onvrede om ons heen zie ik ook de lichtpuntjes, er zijn steeds meer mensen die ook zien dat er iets moet veranderen om ons voortbestaan te garanderen. Er is een groeiende vraag naar pure producten en daarin schuilt ook een groeiend verlangen naar een betere wereld.

Vooralsnog begin ik voorlopig maar bij mijzelf en probeer op kleine schaal iets te ondernemen. Ik ga aan de slag met de levenslessen uit die prachtige documentairefilm om dichter bij mijn oerinstinct te komen. Ik zit alleen nog met de vraag, waar begin ik.

Een goed leven is zo eenvoudig, maar de mens heeft het leven zo ingewikkeld gemaakt dat we zelfs het eenvoudig denken zijn we verleerd.

Hoe bewust leef jij?

Doordenker:

In de stilte van het denken vindt je wijsheid.

In het Spotlight:

Chinees Nieuwjaar (klik) 

Van 23 t/m 29 januari wordt het Chinees Nieuwjaar in Rotterdam uitgebreid gevierd. Je kunt genieten van al het culinaire, culturele en muzikale dat het vernieuwde Chinees Nieuwjaar-festival te bieden heeft in het Jaar van de Haan (klik) Kijk op de site voor het volledige programma.

IFFR (Klik) 

Vanaf woensdag 25 januari barst het jaarlijkse International Film Festival Rotterdam weer los. Tien dagen lang zal de bekende tijgerkop de stad Rotterdam omtoveren in een bruisend middelpunt van onafhankelijke cinema. Er is een zeer uiteenlopend programma, kijk nu alvast wat je wil gaan zien op de site.

Ik kook dus ik ben (klik) 

In het Wereldmuseum Rotterdam is vanaf 10 februari een nieuwe tentoonstelling: Ik kook dus ik ben. Het is een reis door de keuken met Abdelkader Benali.

Vorig jaar was er een reis/kookprogramma op televisie in samenwerking met Abdelkader Benali en zijn vrouw, een heerlijk programma dat ik niet graag miste.

Het wordt een tentoonstelling over onze omgang met voedsel, die is omgeven met rituelen, sociale conventies, taboes en voorschriften, die voortleven in de hedendaagse kook- en eetcultuur. Het lijkt mij een must om te gaan zien.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey