221 Gekant

Gekant

Even de tijd nemen om te schrijven, op de achtergrond klinkt “Het dorp” van Wim Sonneveld (klik) van dat lied word ik altijd wat weemoedig. Maar dat past vandaag wel bij het weer, het is kil en grijs als ik naar buiten kijk.

In het zuiden hangen de carnavalskostuums weer bij de stomerijen en heeft Prins Carnaval de draad weer opgenomen van het “gewone” leven. Hij leeft weer bij de waan van de dag, maar de gekte is nog niet uit het land.

Er wordt wat af geroep toetert zo vlak voor de verkiezingen, het lijkt haast op een plaag. De heren en de weinige vrouwen uit Den Haag hebben hun Pinoccio neuzen op de burgers gericht en vertellen ons allemaal de mooiste verhalen, dag in en dag uit. En wij, de onderdanen luisteren en vulle, na al die beloftes de stemwijzer in. Maar of je daar wijzer van wordt is nog maar de vraag.

Binnenhof, Den Haag

Ook ik luister naar debatten en praatprogramma’s met politici, hoewel je door de hoeveelheid aan programma’s door de bomen het bos niet meer kunt zien. Ik word er behoorlijk zweverig van. Hier past een mooie quote van de Nederlandse schrijver en columnist Martin Bril (klik) : Je mist meer dan je meemaakt, helemaal niet erg.

De lawaaipapegaaien tonen hun onderlinge irritaties en spreken ze uit en ik moet in deze tijd vaak terugdenken aan het Ikke-ikke land, dat wordt bezongen in de show van Harry Jekkers en Jeroen van Merwijk: “Als we zo vrij mogen zijn” (klik) . Op 28:00 een mooi betoog over vrijheid, dat ik ook niet vergeten ben. Helaas is de show in de theaters niet meer te zien, maar gelukkig hebben we YouTube nog.

Puur katoen, puur natuur

Op zoek naar een passende titel voor deze week kwam ik op het woord “gekant” uit. De betekenis van “gekant” is eigenlijk wel passend: afkerig zijn, bezwaren hebben tegen, in strijd zijn met, tegen iets zijn. Gekant is eigenlijk een politiekcorrect woord in deze tijd en soms heb je een bruggetje nodig in een verhaal. De tweede lettergreep van het woord kwam mij deze keer wel goed uit en sluit aan bij een museumbezoek.

Ik bezocht namelijk vorige week het Museum De Kantfabriek(klik) in Horst. De voormalige Zuid-Nederlandse Kantfabriek was tot 2006 nog in bedrijf, de fabriek is gebouwd in 1928 en is nu een Rijksmonument. De kantklosmachines staan nog klaar voor gebruik en tijdens de rondleiding werden de machines in werking gesteld. Het museum toont de ontwikkeling van de textielnijverheid en -industrie in Noord Limburg en er zijn wisseltentoonstellingen waarin textiel de leidraad is.

Museum De Kantfabriek in Horst (L)

                       

De machines werden gestart en er klonk een oorverdovend geluid door de hal, ineens besefte ik hoeveel er is veranderd in de maatschappij en hoeveel er verloren is gegaan. Arbeiders hebben door de eeuwen heen lang moeten knokken voor betere arbeidsomstandigheden en dat had alles te maken met de hoge heren, macht en politiek. Dat was toen, maar is daaraan iets veranderd.

Geld en macht zijn nog steeds belangrijker dan de onderlaag, de onderdanen die welvaart mogelijk moeten maken.

Museum De Kantfabriek in Horst (L)

Ik hoor alles aan en heb zo mijn eigen gedachten, er is geen enkel verkiezingsprogramma waar ik mijzelf honderd procent in terugvind. Van de stemwijzer word ik niet veel wijzer en ik ben ervan overtuigt dat, eenmaal in het torentje, de burger in een mistig zicht verdwijnt.

Maar toch zijn er dingen die mij opvallen en waar ik al eerder over heb geschreven.

Waar aan tafel gezeten wordt met de herenpolitici constateer ik korte lontjes, irritaties en hoewel grof taalgebruik (dit keer) binnen de perken blijft, weinig respect voor elkaar. Maar waar de weinige vrouwelijke politici rond de tafel zitten gaat het anders. Ik schreef al eens eerder over sterke vrouwen (klik voor nummer 218 Kracht)  en ook deze week viel het mij op, vrouwen voeren op een andere manier strijd.

Horen en gehoord worden

Uiteindelijk zal van al die mooie (en minder mooie) verkiezingsprogramma’s weinig overeind blijven. Het leven bestaat overal uit compromissen en geen enkele relatie is gebaat bij eenrichtingsverkeer, in welke situatie dan ook. Of je nou in de politiek zit, thuis op de bank of in vriendschappen, eenrichtingsverkeer werkt alleen in het verkeer en nergens anders.

Een goed leven kun je alleen samen en in goede harmonie voor elkaar krijgen, daarom heet het ook samenleven.

Mijn stem gaat niet verloren, hoewel ik er nog niet uit ben welk hokje ik zal kleuren. Zoals altijd tijdens verkiezingen, stem ik ook deze keer zeker op een vrouw in de politiek, omdat het percentage vrouwen in Den Haag omhoog moet en van die stelling stap ik niet af.

Kant in het Rijks

De optocht van roeptoeters en lawaaipapegaaien trekt nog een aantal weken door het land. Ik hoop dat elke kiesgerechtigde burger zijn stem niet verloren zal laten gaan. Verstandig kiezen is belangrijk, net als respect hebben voor anderen, die misschien een andere mening hebben. Maar laten we ons niet laten leiden door angst en emoties, want dat kan een prettige samenleving verstoren en onder druk zetten.

Gekant, eigenlijk een mooi woord in deze tijd en tegelijkertijd tegenstrijdig.

Ben jij er al uit?

Doordenker:

Intuïtief weten we meer dan we denken.

Welke kant kies jij?

In het Spotlight:

Binnenhof (klik) 

Toen ik laatst in Den Haag was voor het Mauritshuis liep ik over het Binnenhof en bedacht toen dat ik daar nog weleens binnen zou willen kijken. Al door de eeuwen heen is het Haagse Binnenhof het centrum van het staatkundig leven in Nederland en ik ben er nog nooit binnen geweest.

Ik ging op zoek en vond ProDemos (klik)  een organisatie die rondleidingen door de verschillende gebouwen op het Binnenhof organiseert.

Rotterdampas (klik) 

Het is weer tijd om een Rotterdampas aan te schaffen, het pas-jaar loopt van 1 maart tot 1 maart. Ik koop hem al jaren en ook al woon ik niet in Rotterdam, levert mij dat elk jaar een leuke besparing op mijn uitjes. De pas is binnen en buiten Rotterdam geldig kijk maar op de site. De tarieven(klik) lopen wat uiteen als je in Rotterdam woont, maar je hebt de aanschafkosten er al heel snel uit. Je kunt op de site ook een proefberekening maken om te zien of de pas jou persoonlijk een besparing kan opleveren.

Het leuke is dat je met je Rotterdampas en een account op de Rotterdampas-site altijd je de besparing kunt inzien. Mijn besparing in het vorig pas-jaar ruim 145 euro.

Onze tunnel 75 jaar (klik) 

In 1942, middenin de Tweede Wereldoorlog, werd de eerste afgezonken tunnel van Nederland geopend: de Maastunnel. Er zit ook nog een persoonlijk stukje familiegeschiedenis aan het bouwen van de tunnel, mijn grootvader heeft meegebouwd aan de tunnel. Nu 75 jaar later wordt de tunnel nog dagelijks intensief gebruikt.

In de Kunsthal is nog tot 23 april 2017 een tentoonstelling te zien over de jarige tunnel, die de stad van “hier naar daar” verbond. Je kunt er persoonlijke verhalen horen over de voorbereiding van de bouw, het ontwerp en de ingenieurs, maar ook verhalen van Rotterdammers en hun herinneringen.

Met mijn nieuwe Rotterdampas ga ik de komende week naar de Kunsthal, misschien zie ik mijn grootvader terug op de legendarische zwart-wit foto’s.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey