223 Gek

Gek

Ik kijk terug op een bizarre week met prachtig lente weer, waarvan iedereen gelukkig wel genoot. Conflicten met de Turken, de verkiezingen en de opluchting na de uitslag, het waren veel emoties in één week. En ik zie op Facebook mensen, waarvan je het niet verwacht, verzuren en de boel ophitsen. Helaas ontbreekt het vaak kennis en aan ware feiten en dat vertroebelt het beeld.

Kortom een surrealistisch week en daar heb ik nog eens een extra schepje opgegooid.

Het prachtige weer lokte mij naar buiten en uiteindelijk heb ik er mijn eigen triatlon van gemaakt. Een dag lopen, een dag zwemmen, een dag fietsen en vervolgens weer lopen en een wereldreis maken. Ja, er zat beweging in de atmosfeer, dat mag duidelijk zijn.

Met mijn nieuwe Rotterdampas (klik) op zak, bezocht ik het Wereldmuseum (klik) . Een prachtig museum dat gelegen is direct aan de Maas nabij de Erasmusbrug. Mijn doel deze keer de tentoonstelling: Ik kook, dus ik ben. (klik) Het is een reis door de keuken met Abdelkader Benali de schrijver en historicus, ik weet niet of jullie destijds zijn heerlijke kookprogramma bij de NPO hebben gevolgd, maar zijn stem alleen al is fantastisch.

Onze omgang met voedsel is omgeven met rituelen, taboes en voorschriften die nog steeds voortleven in de hedendaagse kook- en eetcultuur. Wereldwijde en Rotterdamse keukengeheimen, alsook de dynamische migratie van voedsel, mensen en dingen zijn bijeengebracht. Het is zeker geen rechttoe rechtaan tentoonstelling. Het is een bijzondere wereldreis door vierduizend jaar beschaving van Bagdad naar Peru en van Tokio naar Rotterdam.

Er stond een prachtige specerijenkast, een schatkist met kostbare waar voor die tijd.

Een havenstad kent van oudsher veel culturen en dat heeft ons door de eeuwen heen veel gebracht. De specerijenhandel (klik) kent een lange geschiedenis, hoewel we daar niet dagelijks bij stil staan.

Wereldmuseum Rotterdam

In Rotterdam werd in 1920 het allereerste Chinees restaurant Cheung Kwok Low in Nederland geopend. In dat jaar werd mijn vader geboren en in de dagboekjes die mijn grootvader schreef (1919) lees ik hoe hij kennismaakte met “Appelsienen” en Mango’s. In 1970 maakten wij, tijdens een vakantie in Spanje kennis met de Spaanse keuken en tijdens een Paella avond keken we de Spaanse kookkunst af. Mijn moeder, een echte keukenprinses, gebruikte na die vakantie knoflook en olijfolie in de keuken, hoewel dat toen nog niet gebruikelijk was en ook niet overal te koop.

De wereldkeuken ik hou ervan en is niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven. Gelukkig zijn de tijden veranderd en koop ik nu verse knoflook, gember en kurkuma gewoon in mijn buurt en gebruik ik het dagelijks.

Maar hoe zit het met dat Surrealistische vragen jullie je misschien inmiddels af.

Gek van Surrealisme, Museum Boijmans van Beiningen

Het klinkt misschien gek, maar ik ben na het zien van het NPO-programma: Krabbe zoekt Picasso (klik) de kunst van zijn hand beter gaan begrijpen. Hoewel de veelzijdige Spaanse kunstenaar Pablo Picasso (klik) neutraal bleef tijdens de Eerste Wereldoorlog, de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog. Vertonen zijn werken een mengeling van verzet, emotie, woede, verdriet en liefde.

Al die emoties kwamen ook deze week voorbij, in ons eigen welvarende land ziet iedereen zijn eigen waarheid met alle gevolgen van dien.

Schepsel van kunstenaarhanden

Naast Pablo Picasso ontmoette ik ook nog een andere boeiende Spaanse kunstenaar tijdens mijn bezoek aan de tentoonstelling: Gek van Surrealisme (klik) in museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. Het werk van Salvador Dali blijft mij altijd trekken als een magneet, het is gek, waanzinnig en maar zo doordacht.

De tentoonstelling: Gek van Surrealisme bestaat uit vijf segmenten en in vier daarvan staan de verzamelaars en hun collecties centraal. In de vijfde wordt deze ordening naar herkomst losgelaten en ingegaan op acht belangrijke surrealistische thema’s.

Landschap met touwtjesspringend meisje - Salvador Dali

Wat mij vooral verraste was het fijne werk in de vaak bizarre afbeeldingen. Het werk van Dali: Landschap met touwtjesspringend meisje bijvoorbeeld, de schetsen zijn te zien in zijn werkboek en van veraf is het werk prachtig, maar als je dichtbij kijkt zie je de verfijnde techniek die is gebruikt. Of op een ander doek: Zonnetafel, het pakje Camel is zo priegelig fijn geschilderd dat het zelfs op afstand herkenbaar is.

Zonnetafel = Salvador Dali

Maar er waren ook verrassende werken te zien van voor mij onbekende schilders, bijvoorbeeld het werk van Leonora Carrington (klik) : De reuzin (1947), een sprookjesachtig groot doek met links onder kleine, fijne figuurtjes. De kleuren vrolijk en de penseelstreken heel fijntjes.

De reuzin - Leonora Carrington 

Kunst, het vrije denken, schepsels uit kunstenaarshanden. Mooi of lelijk, het is wat jij erin ziet.

Van die mooie lentedag, de dag van de verkiezingen, maakte ik een surrealistische dag. Misschien vraag je je nog steeds af waarom. Maar is het leven niet gek, bizar en surrealistisch, deze week hebben we dat aan den lijve kunnen ervaren. Is wat jij ziet wel zoals het in werkelijkheid is. Wat denk je, is het leven mooi of lelijk, zie jij alleen het grove werk of ook de fijne lijntjes.

Hoe zit het, heb jij een beeld?

Doordenker:

Soms is niets zeggen het beste antwoord.

Wereldmuseum Rotterdam

In het Spotlight:

Hyperrealisme (klik)

Het is misschien wel tijd om het roer om te gooien en dus ga ik de komende week naar de Kunsthal in Rotterdam voor een andere stroming in de schilderkunst, het hyperrealisme of anders genoemd fotorealisme. Schilderkunst van een bijna fotografische weergave van het onderwerp, zonder expressie van persoonlijke emoties, met een klinische precisie tot in de fijnste detail uitgewerkt en daarbij een welhaast koele objectiviteit etalerend. Deze tentoonstelling is nog te zien tot 4 juni 2017.

Onze tunnel 75 jaar (klik) 

In de Kunsthal is ook nog tot 23 april 2017 een tentoonstelling te zien over de jarige tunnel, die de stad van “hier naar daar” verbond. Je kunt er persoonlijke verhalen horen over de voorbereiding van de bouw, het ontwerp en de ingenieurs, maar ook verhalen van Rotterdammers en hun herinneringen.

In 1942, middenin de Tweede Wereldoorlog, werd de eerste afgezonken tunnel van Nederland geopend: de Maastunnel. Er zit ook nog een persoonlijk stukje familiegeschiedenis aan het bouwen van de tunnel, mijn grootvader heeft meegebouwd aan de tunnel. Nu 75 jaar later wordt de tunnel nog dagelijks intensief gebruikt.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey