225 Krullen

Krullen

Ineens ziet de wereld er heel anders uit en valt er niets meer te klagen, mensen zijn anders als de lentezon schijnt. Gekrulde haren, gekrulde zinnen. De mens is van nature wispelturig, de een wat minder dan de ander, maar toch. Let maar op, als het mooie weer lang aanhoudt, gaat men weer klagen.

Mijn haren zijn geenszins gekruld, de krullen zal ik er zelf in moeten draaien als ik dat zou willen. Het is zoals in het leven, de krullen van het leven vindt je niet in je luie stoel, daar moet je voor in actie komen.

Geurenwandeling

Ik ben ook anders met mooi lente weer, energiek en vol plannen en dan moet ik naar buiten. De week begon met prachtige wandeling door de bollenvelden. Ik parkeerde mijn autootje bij een klein stationnetje. Hoewel dat al bijna op een vrolijk liedje gaat lijken, was het niet s’ morgens in de vroegte, maar aan het eind van de ochtend.

In dat stationnetje een heel gezellig restaurantje “Het tussenstation” (klik) met een heerlijk terras en het grappige was dat het station nog alles in zich had van een oud treinstation. Even was ik terug in de tijd, station Lisse aan het begin van de 20^e eeuw, maar een bezoek aan het toilet hielp mij uit de droom. Daar hing een bordje: Geen stress, de volgende trein vertrekt pas over 10 minuten.

Het station Lisse

Vandaar uit liep ik een wandeling door het landgoed De Keukenhof en door het Keukenhof Bosch, een prachtige geuren-wandeltocht langs bollenvelden. Maar op het veel bezochte, drukke park de Keukenhof kwam ik (gelukkig) niet. Wat een prachtige dag, de vogels vloten het hoogste lied en ik dwaalde rond, als dwerg tussen hoge bomen. Hoewel het er even op leek dat ik was verdwaald, ben ik uiteindelijk toch met behulp van mijn telefoon teruggekomen bij het startpunt, wat een uitkomst zo'n mobiel.

Wandeling start Station Lisse

De volgende dag stond een bezoek aan Haarlem op het programma, eindelijk kwam het ervan. Doel was een bezoek aan het Teylers Museum(klik) , het eerste en oudste museum van Nederland.  

Het Teylers Museum is genoemd naar Pieter Teyler van der Hulst (1702 – 1778), een Haarlemse zijdefabrikant en bankier. Levend in de tijd van Verlichting had hij grote belangstelling voor kunst en wetenschap. Vanuit de gedachte dat kennis de mensheid kon verrijken (internet was er natuurlijk nog lang niet) legde hij op beide terreinen verzamelingen aan. In zijn testament bepaalde hij dat zijn vermogen moest worden ondergebracht in een stichting die onder meer de bevordering van kunst en wetenschap tot doel had.

Teylers Museum in Haarlem

De uitvoerders van Teylers testament besloten het eerste museum van Nederland te bouwen waarin voorwerpen van kunst en wetenschap verenigd zouden worden. De boeken dienden voor studie, de natuurkundige instrumenten werden gebruikt voor demonstraties, terwijl over de tekeningen werd gediscussieerd tijdens kunstbeschouwingen. De fossielen en mineralen speelden een rol bij de openbare lessen.

Achter Teylers woning in de Damstraat werd een “boek-en konstzael” gebouwd. De Ovale Zaal werd in 1784 opengesteld voor bezoekers en is sindsdien vrijwel onveranderd gebleven. Het Museum is sinds die tijd het eerste museum van Nederland dat vanaf 1784 onafgebroken voor publiek is opengesteld en waar de collecties in hun authentieke samenhang te zien zijn. Vijftig jaar later vonden de eerste uitbreidingen voor de bibliotheek en kunstverzamelingen plaats. Bij het eerste eeuwfeest in 1878 besloot men tot de bouw van een nieuwe entree aan het Spaarne en de twee fossielenzalen en de instrumentenzaal. Ruim honderd jaar later was Teylersmuseum weer aan uitbreiding toe en in 1996 werd de nieuwe vleugel geopend.

Kunstcollectie Teyler Museum

Het gebouw op zich is al een bezoek waard, het is fabelachtig mooi. Kunst, natuur en wetenschap, het is eigenlijk een wonderlijke combinatie. In de oude zalen is een indrukwekkende kunstcollectie te zien. En in het nieuwe gedeelte is t/m 14 mei 2017 het werk van Antoine Watteau (1684 – 1721) (klik) te zien. Zijn werk markeerde het begin van een nieuwe stijl in Frankrijk, de Rococo. Watteau houdt van het aller vroegste begin schetsboeken bij met snelle aanduidingen van figuren. Fragiel werk en in zijn tijd werd hij beschouwd als een van de grootste tekenaars.

Zijn thematiek was het geluk, in theaterscenes of huiselijke taferelen stelt de schilderkunst van die tijd het geluk voor en dat geeft hij prachtig weer.

In de nieuwe vleugel van het Teyler Museum

Ik besefte ineens dat de mens door de eeuwen heen niets is veranderd. In ons digitale tijdperk tonen wij ook met veel bravoure de gelukkigste momenten in ons leven o.a. via de media aan de buitenwereld. Maar of onze plaatjes over ruim twee eeuwen ook nog bestaan, is niet eens de vraag, ik geloof daar namelijk niet in en dat vind ik eigenlijk een schokkende gedachte.

Net zo schokkend vond ik deze week het bericht in de media dat kinderen steeds slechter gaan tekenen. Je ziet dus nu al wat bezuinigen op kunst en cultuur met de mens doet. Het creatieve brein sterft een zachte dood en dat heeft grote gevolgen. En ik vrees dat het tij niet meer te keren is of ben ik dan erg somber.

Maar nog even terug naar Watteau, hij creëerde een nieuw genre in de kunst dat licht, luchtig en elegant was. Hij was dol op Commedia dell’arte(klik) , een vorm van improvisatietheater dat zijn oorsprong heeft in het zestiende -eeuws Italië. Veel van zijn tekeningen laten juist die vorm van theater zien, studies van maskers en handen, de lijnen fijntjes en elegante gekruld.

Improvisatie, soms kruisen gebeurtenissen zich in je leven. Is dat toeval, of bestaat toeval niet?

Haarlem in de lentezon

Enige weken geleden ben ik samen met iemand waarmee ik vroeger o.a. in een muziektheaterstuk speelde gestart met “De Vloer op”  , een vorm van improvisatietheater. 

Wij ontmoetten elkaar na een voorstelling in ons plaatselijk theater en terwijl wij over die “goeie ouwe tijd” spraken gebeurde er iets magisch, anders kan ik het niet noemen. De behoefte om weer te gaan spelen was wederzijds en na wat rondsturen van een berichtje via sociaalmedia bleek al heel snel dat wij niet de enige waren. Er werd een ruimte gezocht en die eerste avond was werkelijk fantastisch. Hoewel we ook wel nerveus waren voor die eerste avond of misschien moet ik dat plankenkoorts noemen.

Maar het werd een geweldige avond de bron van inspiratie is weer sneller gaan stromen en de creativiteit groeit.

In de afgelopen week organiseerden wij een tweede avond, het onwennige was er na die eerste keer al af en ook die tweede avond was energiek, hilarisch en zeker weer voor herhaling vatbaar. We spelen puur voor onszelf, zonder gene en zonder publiek. Thuiskomen na zo’n avond is als een avond sporten, een heerlijke vermoeidheid maakt zich van je meester en de adrenaline stroomt. 

Met dit initiatief zijn de krullen weer gezet in een oude passie en ik denk dat we voorlopig nog niet zijn genezen van deze epidemie.  

Frans Hals museum Haarlem

In Haarlem bezocht ik diezelfde dag ook het Frans Halsmuseum (klik) , een prachtig gebouw (1607 – 1610) dat werd gebouwd als Oudenmannenhuis. Verrassend genoeg kom je ook nog een apotheek tegen tijdens de rondgang. Natuurlijk waren er portretten en schuttersstukken van de meester te zien, maar eigenlijk vond ik persoonlijk de schutterstukken van Frans Hals in het Rijksmuseum mooier dan het werk dat ik hier zag. Maar misschien speelde de vermoeidheid ook een rol na al die indrukken. In de prachtige binnentuin werd er nog even uitgeblazen in de zon, om vervolgens weer richting station te wandelen door het prachtige Haarlem.

Thuis aan tafel zat ik nog na te genieten van die prachtige dagen en de foto’s maken die dagen nog levendiger. Een camera is toch een prachtige uitvinding, het zou voor mij een onmogelijke opgave zijn om dit soort dagen in elegante lijnen en krullen in potlood en krijt op papier te zetten. Maar de geschiedenis leert ons dat het ooit wel zo ging en dat mogen we nooit vergeten.

Hoe levendig is het creatief brein van mijn lezers eigenlijk?

Doordenker:

Herinneringen zijn voor altijd ….

Van de hand van de meester

In het Spotlight:

Marathon Rotterdam 2017 (klik) 

De Marathon van Rotterdam op 8 en 9 april moet je een keer beleven, ook al loop jezelf niet mee, het is een spektakel van de bovenste plank. De stad bruist nog meer dan normaal het geval is en het is een groot feest. Kijk op de site naar de route en maak gebruik van het openbaar vervoer.

Sportfilm-festival 2017 (klik) 

Op 6 t/m 8 april worden tijdens Sportfilm-festival verschillende sportfilm vertoont in het Cinerama filmtheater. Mooie combinatie, film kijken en uitrusten van de marathon. Kijk op de site voor het volledige programma.

De Marathon – In het Nieuwe Luxor (klik) 

De film kent iedereen en nu is De Marathon een must see in het theater. Natuurlijk ten tijde van de marathon in Rotterdam te zien in het Nieuwe Luxor. Herkenbaar, tragikomisch en oer Rotterdams. Dat mag je niet missen en dat hoeft ook niet want er zijn nog kaarten. Kijk zelf maar op de site.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey