234 Ooit

Het is warm, drukkend warm en buiten hangt de geur van hongerige mensen, er wordt in de buurt gebarbecued. Alles wat ik in huis kan open zetten staat open en heel af en toe waait er een zwoele wind door het huis. Ik zit aan tafel en schrijf, zonder nog te weten wat het uiteindelijk zal worden.

Mijn collages zijn al gemaakt en staan klaar, ik heb nog voldoende vakantiekiekjes in voorraad en die zijn zeker de moeite van het delen waard.

Zoals ik vorige week al schreef belandde wij in Spanje en na San Pere Pescador reden we verder naar Salou. Camping Resort Sanguli had naast prachtige campingplaatsen ook vakantiebungalows, vier verschillende zwembaden, een theater, sportgelegenheden, winkels en meer. Bovendien was ook deze camping gelegen op loopafstand van het strand en de Middellandse zee.

Een van de villa's van Salou

Langs de prachtige boulevard van Salou loopt een fietspad, niet zoals wij dat in Nederland gewend zijn, want het was op sommige plaatsen behoorlijk smal. Maar je kon langs de kust en de boulevard een leuke fietstocht maken van Salou naar de haven van Cambril.

In de kleine vissershaven van Cambril werd de vis geveild, het bracht herinneringen terug aan mijn eerste vakantie in Spanje in de jaren ’70. De vis werd destijds nog met kleine houten vissersbootjes aan land gebracht en in grote hallen verkocht. Dat was ooit, er is veel veranderd in de wereld. Het authentieke Spanje is nog op weinig plekken zichtbaar.

Een vakantie brengt veel geregel met zich mee, van vakantie stres heb ikzelf geen last, maar het is toch van belang om het huis goed achter te laten. Het is een prettig idee dat de buren weten dat je weg bent en dat er iemand is die je huis en de post voor je in de gaten houdt. Ik doe altijd een Nee-Nee sticker op de brievenbus zodat alleen de geadresseerde post in de bus valt en dat scheelt heel veel papier.

De vissershaven van Cambril

Bij thuiskomst lag de post keurig opgestapeld uit het zicht op een wandtafeltje. De bovenste enveloppe lachte mij al van verre toe, er was post van mijn “Rode Neuzen Vrienden”.

Ik was deze week op weg naar Apeldoorn met de trein en moest overstappen in Amersfoort. In de trein dwalen je gedachten altijd af en ik dacht aan mijn bezoek in 2012 aan het hoofdkantoor van de Cliniclowns in Amersfoort.

Ooit had ik de ambitie om Cliniclown te worden, ik had het talent en de humor in de pocket. Dat is niet mijn bescheiden mening, maar die van anderen van mensen die daar verstand van hebben. Maar het was een onhaalbare droom, er waren destijds geen vacatures en te veel mensen hadden diezelfde ambitie. De jaren verstrekken en ik droeg mijn steentje op mijn manier bij als donateur en met het klimmen der jaren verdween de ambitie. Maar diep in mij bleef een kinderlijk clownshartje kloppen, het werk van de Cliniclowns (klik) is zo intens, zo hartverwarmend mooi.

Fietsen langs de Middellandse zee

Toen ik op uitnodiging eens een kijkje mocht nemen op het hoofdkantoor van de Cliniclowns in Amersfoort was ik zo onder de indruk, er werd zoveel meer gedaan dan een bezoekje aan een ziek kind. Ik zag de filmstudio en het Cliniclown-college (klik) ,luisterde naar de praktijkverhalen en zag de clowns aan het werk. Het was een kijkje in een wereld vol liefde, fantasie en tederheid, absoluut een prachtige organisatie met een heel mooie missie. Die bijzondere dag in Amersfoort ben ik nooit vergeten.

Vakantie is mooi en weggaan voor een reis altijd weer spannend, maar niets is mooier dan thuiskomen.

Tussenstop in Vilafortuny

Het stapeltje post glimlachte mij toe, de rode neus op de bovenste enveloppe herkende ik direct. Jaarlijks ontvang ik als donateur een jaaroverzicht van de Cliniclowns, waarin duidelijk te zien is waar je euro’s voor zijn gebruikt. Er zijn inmiddels 76 Cliniclowns en zij maakten in 2016 samen 88.284 ontmoetingen met zieke en gehandicapte kinderen mogelijk. Sinds augustus 2016 is er een Cliniclown-app geïntroduceerd en nu kunnen zieke en gehandicapte kinderen waar ze ook zijn en wanneer ze dat willen contact maken met de clowns. Het is goed te weten dat mijn donatie goed terecht komt en prettig dat ze daar duidelijk over zijn, dat geeft vertrouwen.

Dat lachen gezond is algemeen bekend, maar uit onderzoek is ook gebleken dat muziek helend (klik) werkt en goed voor je gezondheid is. Muziek wordt tegenwoordig zelfs al bij wijze van proef in ziekenhuizen gebruikt om herstel te bevorderen. De positieve dingen in het leven maken de mens sterk en gelukkig, dat is inmiddels een algemeen feit.

Zandsculptuur aan het strand en Resort Sanguli (rechts)

Maar hoe zit het met het tegenovergestelde effect? Die vraag blijft mij bezighouden.

Ik zie zoveel mensen die zich alleen richten op negatieve berichten. Er gaat zoveel vuilspuiterij rond in de media, dom en onnadenkend wordt daar dan vervolgens ook nog eens op gereageerd met woorden waar de honden geen brood van lusten. Het verbaast mij telkens weer, dat ook mensen die je vrij goed denkt te kennen daaraan mee doen. En al die negativiteit komt ongevraagd en ongewenst mijn territorium binnen. Mensen, waarom?

Thema Afrika in Resort Sanguli

Ik probeer niet in die verzuring mee te gaan, ik hou niet van zwartgalligheid en verbittering. Het kwetsen van mensen, maakt mensen lelijk. Verzuring heeft zijn weerslag en zal bij die mensen die daar wel in meegaan als een boemerang terugkomen. Verbittering levert je geen liefdevol leven, maar juist het tegenovergestelde. Uiteindelijk zal het juist mensen c.q. vrienden afstoten.

Ooit kreeg ik van een psycholoog een gouden tip: Negatieve mensen moet je mijden.

Er is veel veranderd in de wereld en als je terugdenkt aan wat ooit was, dan is het niet moeilijk om de verschillen te vinden. Later is allang begonnen, voor je het weet is vandaag ooit.

Dus lach ik vandaag mijn breedste lach, de zon schijnt en de wereld lacht terug.

Hoe bewust deel jij berichten?

Doordenker:

Doe het nu, straks wordt te vaak “nooit”.

Ochtendwandeling aan het strand, nog stil en verlaten

In het Spotlight:

Kom in actie (klik) 

Je kunt natuurlijk donateur (klik) worden van de Cliniclowns. Maar je kunt ook een eigen actie starten, er zijn veel mogelijkheden om dat te doen en op de site vind je verschillende mogelijkheden. Je kunt o.a. een eigen site aanmaken.

De Cliniclowns steunen kan ook door cadeautjes te kopen in de Cliniclown shop (klik)   

Paleis Het Loo (klik) 

Ik bezocht deze week Paleis Het Loo in Apeldoorn. Het was een prachtige dag en dan is het heerlijk toeven in de tuinen. Maar ik ging voor de tentoonstelling: Chapaux! De hoeden van koningin Beatrix. Het zijn stuk voor stuk kunstwerken van hoog niveau, een bijzondere tentoonstelling die nog tot 27 augustus 2017 te zien is.

Als je kleine prinsen en prinsessen thuis hebt, dan mag je zeker de Prinse(sse)ndagen (klik) op Paleis Het Loo niet missen op dinsdag en woensdag van 25 juli tot en met 16 augustus 2017. Ze kunnen dan o.a. koninklijk worden geschminkt en in een koest rondrijden. Of het koningspaar Willem III en Mary met hun hofhouding ontmoeten.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey