249 Stempel

Het is zondagmorgen de herfstvakantie, die dit jaar bij aanvang een zomers tintje kreeg, zit er bijna op. Ik genoot ook van de zon en het heerlijke weer net als heel veel anderen.

Mijmerend liep ik een prachtige wandeling door bos en over strand. Er zijn zo van die plekken in ons kleine landje die uniek zijn en waar twee uiterste samen komen. Een van die plekken ken ik al vanaf mijn vroege jeugd en ik kom er nog steeds heel graag. Hoewel de sporen uit mijn jeugd er niet meer terug te vinden zijn.

Al wandelend dwalen mijn gedachten af en slaat mijn fantasie nogal eens op hol. Verhalen liggen aan je voeten, sporen vertellen een verhaal. Wat wij vaak vergeten is dat wij allen stempels zetten en sporen achterlaten.

Ook paddenstoelen laten sporen na

Een paar weken geleden had ik een prachtige ontmoeting met mensen die door de jaren heen elk hun eigen stempels in het leven hebben gezet. We waren in geen jaren samen geweest en ik kon vooraf niet bedenken hoe de ontmoeting zou verlopen. De enige zekerheid was dat we herinneringen deelden. Herinneringen aan een tijd waarin elk van ons zichzelf volledig gaf tijdens het maakproces van een theatervoorstelling.

Het Groene strand Oostvoorne

Het werd een bijzondere ontmoeting, liefdevol en warm, alsof de jaren wegvielen en het spoor waarop we destijds liepen verder ging. Ieder had zijn eigen rugzakje, levenservaringen hadden ons getekend, maar dat nam niet weg dat de zielsverwantschap was gebleven. Het was een bijzondere ervaring en bijna mystiek te noemen.

Deze week tijdens de wandeling dacht ik eraan terug en niet zonder reden.

Het is al half oktober en natuurlijk is het bijzonder dat de temperatuur zo hoog is, maar ook zorgelijk. In het zand zag ik sporen van blote voeten, afkomstig van een held op sokken, dacht ik er achteraan. Blote voeten in oktober, het zou zomaar een mooie titel van een boek kunnen zijn. Ik wandel met mijn wandelschoenen aan verder terwijl de verhalen in mijn hoofd groeien, gedachten zou je direct moeten opschrijven, maar dan is het lopen ook minder ontspannen.

De vogel en het konijn

De vogel laat een veertje, als hij het konijn ontmoet. Wat een vreemde eend, denkt de vogel als hij het konijn ziet en vliegt weg. Het konijn huppelt verder, terwijl hij de vogel nakijkt en denkt: De wereld is van iedereen.

Herinneringen ophalen is mooi, hoewel je vooraf niet kunt bevroeden welke sporen er bovendrijven. Maar vast staat dat het de postvakjes in ons hoofd opent en ons de unieke stempels, die ooit zijn gezet, laat zien. Maar gek genoeg weet niemand waar de aan en uit schakelaar zit van ons geheugen.

Postvakjes, stempels en de schakelaar

De afgelopen week stond er een opera in mijn agenda, waar ik samen met een vriendin naar toe zou gaan. De stations opera Odysseus in Rotterdam was een unieke ervaring en we genoten. De opera begon al in de metro en samen me het operagezelschap ging de reis naar Rotterdam Centraal, voor de volgende scene. Die daarna weer verplaatste naar de Huiskamer van het Station. Het was een prachtige, bijzondere voorstelling die ik niet snel zal vergeten. Maar voor ons had die voorstelling ook nog een andere lading. De vriendin waarmee ik de voorstelling bezocht ken ik al heel veel jaren en ook wij delen mooie herinneringen aan een tijd dat we samen voorstellingen speelden.

De sporen die wij twintig jaar geleden hebben gezet hebben hun sporen nagelaten.

Elk spoor kent een uniek verhaal

Ik was waarschijnlijk een van de oudste, binnen de groep die deelnam aan een Musicalcursus. Tijdens de drama-, zang- en danslessen lieten we ons volledig gaan en stond je als persoonlijkheid, spreekwoordelijk naakt op de planken. De twee jongste uit de groep, vijftien en zestien jaar hadden elk hun eigen toekomstdromen. De een verzamelde de handtekeningen van bekende musicalsterren en droomde om ooit zelf te stralen en de andere droomde van iets totaal anders en ging het leger in.

De jaren verstreken, ieder van ons bewandelde een andere weg. Met sommige mensen blijf je altijd verbonden en in deze tijd, het digitale tijdperk, kun je elkaar enigszins blijven volgen hoewel er van hecht contact geen sprake is.

Sporen der natuur

De zestienjarige van toen is na het volledig afronden van het Conservatorium in Den Haag operazangeres, sopraan met inmiddels een schatkist aan ervaring. Ze heeft duidelijk haar droom waar gemaakt en haar stem raakte mij evenals haar spel. Het was een bijzonder weerzien. Na de voorstelling volgden een warme ontmoeting en werden herinneringen opgehaald en heel bijzonder, weer was er die mystieke ervaring van zielsverwantschap.

Wat is dat toch, die chemie tussen mensen die totaal anders zijn en toch zulke mooie bijzondere ervaringen en herinneringen delen.

Vandaag probeer ik te verwoorden wat ik tijdens beide ontmoetingen heb ervaren, maar of de kern ervan zo wordt weergegeven zoals het in werkelijkheid was, weet ik niet. Maar terwijl ik de woorden verder aan elkaar rijg besef ik, dat door deze beide ontmoetingen aan elkaar te weven, er een "onsterfelijke " (gesprek) stof ontstaat. Misschien komt dat laatste wat onwerkelijk over, maar tijdens die twee mooie ontmoetingen bleek dat ieder ook mijn blog regelmatig leest en ik daardoor een levend bewijs ben geworden van mijn bestaan. 

Zelfvoorzienend en uniek aan zee

Bijna vijf jaar geleden begon ik wat onbeholpen en onhandig met het maken van een blog. Ik had destijds nooit kunnen voorzien hoeveel het mij zou brengen. Maar inmiddels ben ik gaan beseffen, dat ik mezelf daarmee enigszins “onsterfelijk” heb gemaakt.

Aan het eind van de wandeling zocht ik een plekje uit de wind op het terras bij: Aan Zee (klik) en mijmerde nog even met gesloten ogen in de zon. Om mij heen ontmoetingen en verhalen en onbewust voor de vertellers werd ik luisteraar. Heerlijk!

Mijn stempel is gezet en mijn spoor reikt inmiddels (hoe smal ook) tot ver over mijn grenzen en wie weet waartoe dat zal lijden.

Aan welke ontmoeting denk jij nu?

Doordenker:

Elke stempel die je zet laat een uniek spoor achter.

De Duinen van Voorne

In het Spotlight:

Duinen van Voorne (klik) 

De wandeling ging deze keer over het Groene Strand (klik) en door Landgoed Mildenburg (klik) in Oostvoorne. Een plek waar natuur en industrie elkaar op unieke wijze hebben gevonden. Het is een paradijs voor vogelaars, wandelaars en rust zoekers.

Futureland (klik) 

Nabij Oostvoorne nog een bijzondere plek om zeker eens een bezoek te brengen. Dichter bij een uniek, nieuw stuk Nederland en de modernste haven in ontwikkeling kun je niet komen. Breng een bezoek aan Futureland en ervaar zelf eens hoe het is als alles groot, groter of groots is. Bekijk vanaf het Panorama Deck het fantastische uitzicht op nieuwe terminals, duik in de BrainBox en ontdek alle geheimen van Maasvlakte 2.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Waardeer je mijn wekelijkse blog? Deel dan de link.