340 Mozaïek

Het is zondagochtend, langzaam ontwaak ik uit een zonnige droom, het is pas drie dagen geleden dat ik terugkeerde vanuit Sicilië. De koffer staat alweer in de berging en alles ligt ook weer gewassen en gestreken in de kast. Maar dat prachtige eiland laat mij nog steeds niet los, ik ben er stil van.

De zomerjurk van Moeder Natuur

Het is fris in huis, de temperaturen van rond de 26 graden mis ik. Er bekruipt mij een gevoel van heimwee nu ik naar dat mozaïek van foto’s kijk. Het kost tijd om de foto’s te sorteren en een keus te maken. Toch wil ik vandaag al een verhaal schrijven en daar foto’s bij plaatsen, ook al is het geen lang verhaal. Maar waar begin ik?

De Ionische Zee

Terwijl ik de foto’s op mijn laptop zet, luister ik naar Andermans Veren op NPO5 en er komt een prachtig lied langs waarvan ik kippenvel krijg. De tekst, geschreven door Ivo de Wijs, schut je wakker, althans als je goed luistert. Neem een kop koffie, ga er even voor zitten en laat het binnenkomen, schenk nog eens in en lees het daarna nog eens.

Maar nog belangrijker, doe er iets mee.

Kleurig Siclië

De seizoenen

Als je jong bent, valt de lente eeuwig samen met de lente

Er hangt bloesem aan de bomen en een vogel zingt een lied

En je jeugd bestaat uit zee en zand en zonnige momenten

Maar de seizoenen komen terug – jaren niet

Als de zomer aankomt, wil je niet verdwalen in het koren

Je agenda heeft geen ruimte voor plezier en voor verdriet

En je zegt: “Ik heb geen tijd; ik heb al zoveel tijd verloren”

Maar de seizoenen komen terug – de jaren niet

Pas in de herfst is voor het eerst

Het besef niet te ontlopen

Je ogen vallen open

Je hebt je tijd verdaan

Je halve leven werd beheerst

Door zenuwen en zorgen

De blinde hang naar morgen

De race om het bestaan

Je armen worden krakerige takken

En als je het geluk probeert te pakken

Is het nep of surrogaat

Je bent te laat

In de winter ben je vrij om al je dagen te verdromen

Maar je tijd is om, het land is leeg, het regent dat het giet

Je verlangt met hart en ziel naar nieuwe bloesem aan de bomen

Maar de seizoenen komen terug – de jaren niet

Er zal bloesem komen die je niet meer ziet

(Ivo de Wijs - 1997)

Taormina

Tijd mag je niet verspillen, het is herfst en daarmee bedoel ik niet het seizoen. Het was juist dat waar ik mij aan het begin van het jaar bewust van werd. Het kwartje viel en op dat moment maakte ik een lijstje met plekken die ik altijd al had willen zien, En daar bleef het niet bij. Ik vatte de koe, spreekwoordelijk gezegd, bij de horens. Ook Sicilië stond op dat lijstje. De reizen die ik dit jaar al gemaakt heb bevestigen eigenlijk wat ik al wist, dit soort reizen moet ondernemen als je nog voldoende fit bent.

En ik besef... de seizoenen komen terug, maar de jaren niet.

Zomeren in oktober, Taormina

Reizen geeft inzichten en niet alleen doordat je over grenzen gaat en andere culturen leert kennen. Geen mens is gelijk, ieder mens heeft een persoonlijk levensverhaal te vertellen. Samen aan tafel onder het genot van hapje en een drankje komen de tongen los en in korte tijd ontstaat er een band. Het leren kennen van volstrekt vreemde mensen tijdens zo’n rondreis doet je dubbel beseffen hoe waardevol je eigen leven is. Maar doet je ook dubbel en dwars beseffen dat alles morgen anders kan zijn.

Elke dag moet je plukken als een verse bloem. Carpe diem, pluk de dag!

Santa Caterina, Taormina

Een heel lang Siciliaansverhaal ga ik er nu niet van maken, daarvoor had ik nu te weinig tijd. Maar de foto’s geven in elk geval een indruk van mijn eerste dag en het begin van de tweede. Nadat ik in Catania was geland stapte ik in de bus met mijn bagage en we gingen direct het avontuur tegemoet. Het eerste pittoreske stadje dat we bezochten was Taormina (klik) een stadje met een rijke historie, waar ook Louis Couperus (klik) liefdevol over schreef. Taormina is gelegen tegen de berg Monte Tauro en vanaf het prachtige Piazzale San Dominico heb je een schitterend uitzicht op de Ionische Zee.

De Franse auteur Guy de Maupassant zei: "Als iemand maar één dag op Sicilië kan blijven en mij zou vragen: "Wat moet ik zeker zien?" dan zou ik onverwijld antwoorden: "Taormina. Dit plaatsje is een schilderij, maar dan één waarop alles geschilderd is wat op aarde onze ogen, onze geest en onze fantasie in vervoering kan brengen."

Een van de vele restaurantjes, Taormina

Voor deze reis had ik een passend boek uitgezocht om te lezen: Ciao Sicilia (klik) een heerlijk ontspannend en ook spannend boek geschreven door Marelle Boersma. Maar van lezen kwam alleen in het vliegtuig en voor het slapen gaan en dus heb ik het boek pas thuis uitgelezen.

Ciao Sicilia, het begin van het verhaal:

Op het moment dat Anne de enveloppe in de brievenbus laat vallen, weet ze dat ze nooit meer terug kan. Haar werk als chocolatier, haar echtgenoot Benny en haar vriendschap met Daan, alles moet ze achterlaten. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Ze vertrekt naar het Italiaanse eiland Sicilië en hoopt dat ze nooit gevonden wordt.

Tindari en de bedevaartkerk van de zwarte Madonna

Dwalend over het bijzondere eiland Sicilië, bomvol culturele hoogtepunten en rijke historie, ben ik me wel steeds meer gaan afvragen wat er van ons over 2500 jaar terug te vinden. Van een ding ben ik overtuigt, al onze digitale mozaïeken zullen verdwijnen in de tijd. Terwijl de mozaïeken zoals die ik zag op Sicilië nog eeuwenlang meegaan.

Is onze huidige cultuur wel zo rijk?

Het antieke Tyndaris werd in 397 v.C door de Grieken gesticht

De seizoenen komen terug – de jaren niet (klik) 

Doordenker:

Later komt eerder dan je denkt.

UItzicht op de Eolische eilanden

In het Spotlight:

Pieter de Hooch, uit de schaduw van Vermeer (klik) 

Samen met Johannes Vermeer wordt Pieter de Hooch, internationaal beschouwd als de belangrijkste Delftse meester van de Gouden Eeuw. In museum de Prinsenhof is de allereerste overzichtstentoonstelling in Nederland te zien van de 17^de-eeuwse schilder Pieter de Hooch. Zijn mooie binnenplaatsen en interieurs zijn te zien in de stad waar ze bijna 400 jaar geleden zijn geschilderd

Monet, de tuinen van verbeelding (klik) 

Wie kent ze niet: de wereldberoemde waterlelies van Claude Monet? In het Haags Gemeentemuseum zijn maar liefst veertig internationale topstukken bijeengebracht. Het schilderij: Blauweregen uit de eigen collectie van het Kunstmuseum is het stralende middelpunt. Laat je verrassen door de kleuren van meester-schilder Monet.

De tentoonstelling is te zien tot 2 februari 2020.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey