82 Handschrift

v.l.n.r. Mijn Grootvader tijdens een van zijn reizen. Zijn gouden vulpen en het voorwoord van het eerste boekje 1919.

Handschrift

Wekelijks schrijf ik met veel plezier even wat ik kwijt wil of wat mij bezig houdt. Ik vind dat heerlijk en het is ook een beetje verslavend aan het worden. Ik ben bepaald geen letterkundige en Nederlands was absoluut niet mijn beste vak op school. Hoewel ik mijn opstellen met veel plezier maakte.

Misschien zit dat schrijven toch ook in mijn genen, bedenk ik terwijl ik achter de laptop zit. Dat schrijven zet mij vaak aan het denken. Zo besefte ik deze week dat ik wel alles kan opschrijven maar dat het meest persoonlijke aan schrijven is verdwenen.

Ik moet mijn zorg delen, het wordt tijd om de noodklok te luiden.

Thuis heb ik een schatkist. Nou ja, een echte kist is het niet, het is gewoon een grote Ikea doos met mijn kostbaarste bezit. Het is eigenlijk van nul en generlei waarde, maar voor mij is het goud waard. In de “schatkist” bevinden zich boekjes van mijn Grootvader met daarin het tastbare bewijs van zijn bestaan, zijn handschrift.

In de drie boekjes die ik bezit staan zijn reizen beschreven, met vulpen en in zijn handschrift. Het geeft een mooi beeld van de tijd waarin het geschreven is. Oud Nederlands en de verhalen op zich geven een beeld van het leven in die tijd aan boord van de schepen waarop hij heeft gevaren.

Het zakboekje van de Marine en mijn grootvader in uniform 1919 en de gouden vulpen op een van de boekjes.

Wij vergeten weleens hoe tastbaar een handschrift is, niets is zo persoonlijk als een handschrift. Iedereen heeft zijn eigen schrift en dat zijn wij vergeten door al dat digitale schrijven.

Het oudste boekje dateert uit het jaar 1919 hij was nog maar een jongen die bij de Marine ging varen. In het tweede boekje beschrijft hij hoe zijn verlof was verlopen, zijn lieve moeder was overleden aan een vreselijke ziekte. Ook schreef hij over zijn “meid”, later mijn Grootmoeder, die hem aan de kade uitzwaaide in Vlissingen.

Het derde boekje uit 1929 is van heel andere order. Hij liet zijn gezin met drie kinderen achter om in een ver land te gaan werken, drie jaar bleef hij weg. Dat was in de crisisjaren één van de weinige mogelijkheden om het hoofd boven water te houden.

Mijn grootvader is jong gestorven. Maar uit alles kun je opmaken dat het een bijzondere, creatieve man was. Een man met een groot hart, een evenwichtige man die met veel liefde ook naar zijn kinderen schreef. Ik ken door die boekjes zijn humor en zijn emoties.

In het laatste boekje heeft mijn grootvader een gezin met drie kinderen en vertrekt hij voor drie jaren om te gaan werken in Curaçao.

Het is bijzonder om bijna een eeuw later nog zijn handschrift te bezitten.

In mijn “schatkist” zit ook een poëziealbum uit mijn jeugd met daarin ook allerlei handschriften. In dat kleine boekje dat helemaal uit elkaar valt en geen schoonheidsprijs verdient, zie ik het handschrift van mijn beide ouders. Mijn vader is er niet meer, maar gelukkig heb ik zijn handschrift, iets persoonlijkers dan dat is er niet.

In het oude Margriet kookboek dat van mijn moeder was en dat ze mij nog niet zo lang geleden heeft gegeven, zitten de met de handgeschreven recepten van mijn moeder, ook die zijn mij dierbaar.

Oude ansichtkaarten en een overdenking van mijn grootvader.

In mijn bezit zijn ook nog wat reisverslagen van mijzelf. In nam vroeger altijd een boekje mee op reis en daarin beschreef ik de avonturen die ik beleefde. Als ik ze nu teruglees herleef ik de reis opnieuw. Ook die boekjes zijn met de hand geschreven, maar wel van lang geleden en tegenwoordig doe ik dat eigenlijk niet meer.

Waarom doe ik dat eigenlijk niet meer? Heeft het digitale ons zo in beslag genomen?

Ik hoop dat ik U aan het denken heb gezet en kan bewegen weer eens wat te gaan schrijven. Koop gewoon eens een klein boekje en begin daarin eens te schrijven. Gewoon over wat u lief is of wat juist niet. Want een handschrift drukt gevoelens uit. Besef dat het kleine boekje met daarin uw handschrift een waardevol document zal worden voor uw kinderen, kleinkinderen of wie dan ook.

Schroom niet en schrijf. Men zegt niet voor niets: “Wie schrijf die blijft.”

Poëziealbum en het handschrift van mijn moeder en vader.

Doordenker:

Een brief aan jezelf schrijven, heeft alleen maar zin als je het juiste adres kent.

In het Spotlight:

Ik maak me ook schuldig aan het versturen via internet van kaarten voor verjaardagen e.d. Hetty schrijft over een handgeschreven kaart. Ik moet ook mijn kaarten maar weer met de hand gaan schrijven. Dat is ook beter voor de kaartenwinkeltjes die steeds meer verdwijnen uit het stadsbeeld. 

Ik vond een erg leuk stuk op de site van Tekstbureau vanGinneken genaamd: "Echte schrijvers schrijven met pen en papier!” Waarin tien auteurs die nog gewoon met de hand schrijven.

Ik vond ook een artikel uit de Volkskrant van juni 2014 met een artikel over schrijven: "Wie schrijft, ontoudt beter".Uit onderzoek is gebleken dat pen en papier goed zijn voor ons geheugen.

Liefs

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey

U kunt mijn Blog blijvend volgen

door rechts op de link "Volgen" te klikken.

Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.