134 Cultuur

Uitzicht vanaf het Groothandelsgebouw

Cultuur

Deze week laat ik jullie veel foto’s zien die ik maakte tijdens de 1^e Rotterdamse Dakendagen, inmiddels twee weken geleden. Het was een bijzonder evenement dat in de komende jaren zeker nog zal groeien.

Ik startte bovenin het Groothandelsgebouw, dat vlak naast het Centraal Station is gelegen. Van boven af bleek het Centraal Station een immens gebouw, nog groter dan je vanaf de straat zou verwachten en verrassend genoeg zag ik “edelstenen” op het dak.

Ik liep heel wat af en heel wat trappen, goed voor mijn conditie. Ik ontmoette op grote hoogte leuke mensen die evenals ik neerkijkend op “Miniworld”, Rotterdam eens van een andere kant bekeken. Thuis nestelde ik mij achter mijn laptop en bekeek de talrijke foto's, het was een mooie dag en ik had gelukkig nog de foto’s.

Centraal Station Rotterdam

Ik keek neer op een wereld die er vredig bij lag en bruiste van energie. Positieve energie door muziek gegeven. Op een podium werd poëzie voorgedragen en even verderop werd Hamlet opgevoerd. Ik zag een klein meisje in een tutu dansen en naast haar een kleine prins op een wit hobbelpaard.

In een park even verderop zag ik een oase van rust en daar klonk Mozart, er stond een violist de sterren van de hemel te spelen. In het grasveld lagen mensen te genieten van muziek met en zonder boek. Langs de kant van de vijver stond iemand met een schildersezel, die aandachtig met in zijn ene hand een kleurenpalet en in zijn andere hand een penseel, het landschap bestudeerde.

Er werd gelachen en gedanst, door heel jonge, maar ook door héél oude mensen, iedereen was blij en gelukkig. Er was geen wolkje aan de lucht en de lucht was hemelsblauw.

Stadhuis vanaf gebouw Hoboken

De bel ging, de bel? Nee, het was de wekker en ik hoorde op de wekkerradio dat Thé Lau was overleden.

Deze week namen we, voor de tweede week op rij, afscheid van een groot woordkunstenaar. Vorige week was dat Dr. P  en deze week Thé Lau hij werd 62 jaar. Gelukkig werd hij groots herdacht en zelfs in het Europees Parlement werd zijn tekst genoemd: “Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen”.

Beide heren laten ons een grote, mooie erfenis aan woordkunst na en dat verdient respect.

Hotel Atlanta

Ik had gedroomd dat de wereld er zo vredig bij lag en dat iedereen gelukkig en blij was. Het nieuws op de radio zette mij na die mooie droom weer met beide benen op de grond. De woordkeuze van de “Heren van stand in Nederland” houdt de gemoederen bezig (bepaald geen wordkunst) en dat terwijl er veel belangrijker zaken zijn in de wereld.

Weer wordt door de regerende partijen in ons land, cultuur wegzetten als overbodige luxe. In de breedste zin van het woord, wordt cultuur al jaren verwaarloosd, vernederd en gehoond. Stef Blok sprak ooit, dat wie van Shakespeare ’s Romeo en Julia wil genieten, net zo goed een DVD van de West Side Story kon kijken en de woorden van Jan Peter Balkenende waren ooit, vanuit zijn totale gebrek aan aandacht voor cultuur: “De Erasmusbrug is ook Cultuur”. Sinds 2011 is er in Den Haag respectloos omgegaan met alles op het gebied van cultuur.

Vanaf het dak van Het Witte Huis boven v.l.n.r. Nieuwe Maas, Wijhaven, Scheepmakershaven en onder Haringvliet en Nieuwe Maas

Vanaf grote hoogte lag de Erasmusbrug er klein, maar groots bij. De skyline van Rotterdam heeft iets machtigs gekregen door de jaren heen en hoe bizar dat ook klinkt, hebben we dat eigenlijk te danken aan het grote bombardement in 1940. De stad heeft aanzien gekregen en daar kunnen we niet omheen. Architectuur is ook cultuur, net zoals kunst, literatuur, theater, film, fotografie en muziek.

Ik zag deze week Joop van de Ende bij Jinek een prachtig pleidooi houden en zijn woorden blijven mij deze week bij: “Een land zonder cultuur, zonder kunst is een heel arm land”.

Het Witte Huis

In het verhaal van Joop van der Ende herken ik ook iets van mijzelf, ik ging ook voor het eerst naar het theater op de lagere school, naar Repelsteeltje in het Zuidplein theater en ook bij mij is de liefde voor theater daar gezaaid en heeft mij nooit meer losgelaten.

Sinds 2011 is er al heel veel kapot gemaakt op cultureel gebied en daar zijn heel veel mensen de dupe van geworden. Nu wordt er in Den Haag weer gesproken over BTW-verhoging, de “Heren van stand” geven nog even de nekslag. We mogen niet toestaan dat de culturele instellingen en evenementen alleen toegankelijk worden voor de elite van ons land. Ook voor mensen met een smalle beurs moet de drempel laag blijven. Kinderen moeten opgroeien met elke vorm van cultuur en mogen niet het kind van de rekening worden.

Uitzicht vanaf de 7e etage van De Rotterdam

Hoelang blijft men in Den Haag naar cijfers, targets en grafieken staren, terwijl het belangrijkste in een mensenleven niet is uit te drukken in cijfers. Wanneer komt Den Haag weer bij zinnen?

De huidige generatie is bepaald geen protestgeneratie en dat is jammer. Het zou in deze tijd niet misstaan om weer vaker en met héél veel mensen uit de samenleving de barricade te beklimmen, het is tijd om een vuist te maken voor het te laat is.

Dromen zijn bedrog, dat weet ik, maar ik blijf dromen van een rijkere wereld.

Vanaf het dak van Het Witte Huis de Oude Haven, de Kubuswoningen, het Potlood en de Markthal

Doordenker:

Blijf trouw aan jezelf ondanks alle tegenslagen.

In het Spotlight:

Nog meer Rotterdamse Daken zien? Kijk dan eens op de site van Jolanda van Rotterdam through my lens en geniet van het uitzicht.

Bij het zoeken naar leuke tips kwam ik terecht op een site waarin alle Zuid Hollandse festivals staan er is nog zoveel om te gaan zien de komende tijd, dus zet deze site bij je favorieten en noteer je favoriete festival in je agenda.

Ik wens je een fijne week.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey

Een reactie op mijn Blog stel ik zeer op prijs.