187 Kunst

Kunst inspireert

Kunst

Zoals ik vorige week al schreef ging mijn wandeling verder over de Oude Binnenweg richting Museumpark met als doel de Parade, het jaarlijkse theater-kermis-evenement. Het was prachtig weer en dus nog lang geen tijd om naar huis te gaan, de lange schaduwen maakten mijn foto’s nog net iets mooier en er was nog genoeg te beleven.

De Parade is voor theaterliefhebbers elk jaar een heerlijk evenement, het is nu vanuit Rotterdam vertrokken naar Den Haag waar je in het Westbroekpark t/m 17 juli kunt genieten van verschillende voorstellingen. Daarna vertrekt het naar Utrecht en als laatste staat de Parade in Amsterdam.

Schaduwen maken alles nog mooier op de Oude Binnenweg

Ik zag dit keer o.a. een mooie voorstelling van theatermaker Steef de Jong, Groots en Meeslepend. Een voorstelling die mij verraste door zij bijzondere decor en ook omdat hij alle rollen speelt, deze voorstelling is niet te zien in Den Haag. In de tent De Blauwe Hemel zag ik de voorstelling: Die Another Day, een maatschappijkritische voorstelling over de verdampende pensioenpotten.

Een mooie voorstelling was, Moederland met Naomi van der Linden waarin zij het publiek meenam op een zoektocht naar haar identiteit. Maar de meest opvallende voorstelling vond ik: Ik houd van Holland/ Baheb Holanda (klik) (ook te zien in Den Haag en Amsterdam). Al bij het betreden van de tent, blootsvoets of op kousenvoeten, waan je je in een Arabisch sprookje, acteur Sabri Saad el Hamus (klik) verteld daarin meesterlijk zijn verhaal en dat van zijn muzikanten.

Die twee laatste dagen van de Parade in Rotterdam waren fantastisch, het mooie weer was daarbij van grote invloed.

De Parade in Rotterdam

Mijn agenda vulde zich deze week met nog meer kunst, hoogtepunt deze week was de voorstelling van Conny Janssen Danst, Courage in de Ferro, dat is gelegen in het Vierhavengebied in Rotterdam.

Het is geen kunst om je agenda te vullen als je een brede interesse hebt en er inspirerende voorstellingen en tentoonstellingen zijn.

Goed gehumeurd ging ik al vroeg op pad, op het perron was het druk en het duurde nog even voordat de metro zou komen. Er zat een jonge vrouw op een bankje, ze keek mij aan en vroeg of ik wilde zitten. Ik bedankte haar, maar ondertussen dacht ik wel even na over haar vraag. Wat krijgen we nou, worden de jaren zichtbaar en waarom zei ik nee, was dat ijdelheid. De zonnige dag had ineens een schaduwrandje.

De Parade is bij mooi weer een feestje

Ik liep vanaf het metrostation Eendrachtsplein naar het Museumpark, de Parade was vertrokken en ik moet zeggen dat het Museumpark dan bepaald niet oogt als een park. Het enigszins armoedige terrein waarmee het park begint ziet er niet uitnodigend uit.

Als je vanaf de metro naar het Museumpark loopt, kom je langs Huis Sonneveld (klik), het Nieuwe Instituut (klik) en Museum Boijmans Van Beunigen (klik). Als je langs Museum Boijmans Van Beunigen verder doorloopt, vind je een prachtig stuk park met oude bomen en een rosarium. Als je helemaal doorloopt kom je bij de Kunsthal (klik)  en het Natuurhistorisch Museum (klik) .

De mallemolen van het leven

In dat stukje park had je vroeger een openluchttheater, als klein meisje ging ik daar naartoe in de zomer samen met mijn moeder. Misschien is daar ook mijn liefde voor theater geboren. Het openluchttheater bestaat niet meer, maar ik koester de mooie herinneringen.

In de Kunsthal bezocht ik de tentoonstelling: Celebrate Life!(klik) van de Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero. Kunst met een glimlach, een mix van tragedie en humor in vrolijke kleuren. Het schaduwrandje van die dag verbleekte bij het zien van al die vrolijkheid.

Na de Kunsthal besloot ik terug te lopen naar Station Blaak, daar had ik afgesproken en dat was nog een aardige tippel. Natuurlijk was ik te vroeg, maar mensen kijken is ook een kunst en daar krijg ik nooit genoeg van.

De schoonheid van het Museumpark

Voorafgaand aan de voorstelling van Conny Janssen Danst besloten we te gaan eten bij: Very Italian Pizza en daar troffen we een flirtende, aantrekkelijke Italiaanse ober. Het schaduwrandje van die ochtend was daardoor helemaal verdwenen. De jaren zijn waarschijnlijk toch minder zichtbaar dan ik die ochtend had gedacht.

Het werd een verrassende avond, in het oude vervallen gebouw naar de ronde hal van de Ferro, Street art in allerlei kleuren en vormen. De een vindt het kunst en de ander niet. Kunst is wat jij erin ziet en daarover mag gediscussieerd worden, dat was duidelijk.

Fernando Botero in de Kunsthal, Celebrate Life!

Toen ik na de voorstelling ‘s avonds laat thuiskwam was er veel om over na te denken.

Het is geen kunst om kunst weg te bezuinigen, maar het is wel een schande dat het zo’n ondergeschoven kindje is en blijft. Kunst is belangrijk in een mensenleven, kunst is de basis van elk ontwerp. Kunst leert je horen en zien, kunst inspireert en vormt je. Kunst leert je respect te hebben voor schoonheid.

Kunst moet je kinderen al heel jong leren te respecteren.

Wat is jouw vroegste herinnering aan kunst?

Doordenker:

Kunst is een bron van inspiratie

Street art en de ronde zaal van de Ferro

In het Spotlight:

Latin Life Sunday’s (klik)  

Van 3 juli t/m 28 augustus kun je op zondagmiddag in de Kunsthal en het Museumpark vanaf 14.00 genieten van Latin Life Sunday’s. Er is muziek, dans, poëzie en natuurlijk eten en drinken. Dat worden vast bijzondere zomerzondagen.

De Parade (klik) 

Ga de Parade eens bezoeken in Den Haag, Utrecht of Amsterdam. Maar plan dan thuis alvast welke voorstelling je wil gaan zien, want het aanbod is groot en divers. Zeker bij mooi weer is het een heerlijk evenement om te bezoeken.

De Geheime Tuin (klik) 

Op vrijdag, zaterdag en zondag van 8 t/m 24 juli vindt je aan de Mathernesserlaan 182 De Geheime Tuin een evenement in een verborgen stadsoase. Je kunt er deelnemen aan workshops en er is dans, kunst en muziek van Rotterdamse bodem.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey