194 Bereikt

De eerste trede bereikt

194 Bereikt

De zon stond al vroeg in mijn huiskamer, ik keek de straat in terwijl ik mijn twee meter hoge Oleander water gaf. Ik zag moeders met kleine kinderen langs fietsen, de scholen begonnen, een spannende dag voor moeder en kind.

Voor de kleintjes die voor het eerst naar de basisschool gaan is de eerste trede op de maatschappelijke ladder bereikt. Nerveus zie ik haar zitten bij moeder achterop, die stevig doortrapt om niet te laat te komen. Ook voor haar moeder is het een spannende dag, maar dat zal ze pas jaren later beseffen.

Het leven bestaat uit loslaten en ook al hoort dat bij het leven, het doet pijn.

De eerste stap is gezet

Wat een verschil met mijn eerste schooldag, veel weet ik er niet meer van. Ik was zes toen wij verhuisden van Rotterdam West naar de wijk Pendrecht (klik)  in het stadsdeel Charlois te Rotterdam. Na de oorlog was er een groot gebrek aan woonruimte in Rotterdam. Bij het bombardement op 14 mei 1940 waren 25.000 woningen verloren gegaan en werden 80.000 mensen dakloos. Tevens had men de verwachting dat de bevolking explosief zou gaan groeien. Er werden nieuwe wijken ontworpen met genoeg woningen voor de toekomst.

Stedenbouwkundige Lotte Stam- Beese (klik) kreeg de opdracht om de wijk Pendrecht te ontwerpen. Het was een vooruitstrevende gedachte om woningen te ontwerpen waar gezinnen over 3 tot 4 slaapkamers met een aparte woonkamer zouden beschikken en voor grotere gezinnen vaak met een eigen tuintje. Pendrecht werd een wijk met open straten en veel groen, waar verschillende bevolkingsgroepen naast elkaar zouden leven. Er werden woningen ontworpen voor bejaarden, kleine en grote gezinnen. Buurtwinkels, wijkwinkels en scholen werden precies gepland. Zelfs de tijd die nodig was om naar school te lopen werd precies berekend.

 Mijn thuis in Pendercht (rechtsboven 1958)

Op mijn eerste schooldag liep ik aan de hand van mijn moeder naar school. De school was splinternieuw, iedereen was nieuw op deze school, iedereen was pas verhuisd naar Pendrecht en ook de docenten waren er nieuw. Ook ik zal destijds gespannen over de drempel van mijn klasje zijn gestapt. Ik zie haar nog voor mij, mijn eerste juf en ik gaf haar een handje. Juffrouw Blanken was een heel lieve juf en bij haar werden mijn tekeningen, letters en na veel oefenen werden de letters woorden en ik leerde lezen.

Het was 1958 een totaal andere tijd dan nu en terwijl ik dit schrijf voel ik mij een museumstuk.

Koffertje herinneringen

Als je linkshandig was, dan moest je dat afleren, gelukkig was ik rechtshandig. In de lessenaar zat een inktpotje en je moest leren schrijven met een kroontjespen. Toen de balpoint op de markt kwam werd die verboden op school, je moest schrijven met pen en inkt. Ik was een dromer op school met als gevolg dat ik nogal eens een inktvlek maakte in mijn schrift en dat werd je niet in dank afgenomen.

Toen ik later deze week naar de tandarts fietste zag ik bij een school moeders, gezellig babbelend buiten wachten op hun kroost en huppelend kwamen de kinderen naar buiten. Blije gezichtjes, de spanning was eraf en waarschijnlijk hadden ze al vriendjes en vriendinnetjes gemaakt. Misschien waren de eerste letters al getekend.

De maatschappelijke ladder

Wat jammer dat we die allereerste schooldag vergeten door de jaren heen. Een belangrijk moment, want vanaf die dag moet je langs geplande paden leren lopen of je dat nou wil of niet. Ik zal niet ontkennen dat school belangrijk is, maar ik ben wel van mening dat je de belangrijkste lessen in het leven niet op school leert. Wijsheid groeit met de jaren met vallen en opstaan. Het zijn de levenslessen die je hart vormen en je wijzer maken.

Kinderen van nu zijn veel wijzer dan wij in 1958. De jeugd van nu groeit op met de hele wereld binnen handbereik, terwijl wij de wereld nog moesten ontdekken.

Onder moeders vleugels

Nu weet ik dat als je de laatste schooldeur achter je hebt dichtgetrokken, je niet moet stoppen met leren. Ontwikkelingen staan nooit stil en als je niet met je tijd mee gaat dan kun je wel inpakken. Als ik was blijven schrijven met mijn kroontjespen en de digitale snelweg niet had genomen, dan had mijn leven er nu heel anders uitgezien.

Bij je geboorte krijg je geen navigatiesysteem mee, die op het juiste moment met een vriendelijke stem zegt: “Bestemming bereikt”.

Ik ben geworden wie ik ben en wie ben jij?

Doordenker:

Inzicht is uitzicht.

Het leven bestaat uit loslaten

In het Spotlight:

Wereldhavendagen (klik) 

Op 2, 3 en 4 september zijn de Wereldhavendagen in Rotterdam en die mag je natuurlijk niet missen. Bekijk vooraf wat je echt wil gaan zien, want het programma is heel uitgebreid en voor zowel jong als oud heel aantrekkelijk.

Pompoenfair (klik) 

Als je meer van landelijke activiteiten houdt dan mag je zeker de Pomponfair bij kwekerij Roest in Vierpolders niet missen. Een jaarlijks evenement dat op 3 en 4 september wordt georganiseerd. Je vindt er ruim 120 verschillende pompoenen, pompoenlekkernijen, decoraties, shows, proeverijen en brocante. Kortom ook dit is een uitje voor het hele gezin.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Happy Earl Grey

©Happy Earl Grey