201 Verschijning

Herfststilleven

Verschijning

Het is zaterdag, mijn innerlijke storm is gaan liggen en de rust in huis is weergekeerd. Als ik vroeg in de ochtend opsta is het buiten donkergrijs, een echte herfstdag en eerlijk gezegd vind ik dat heerlijk.

Ik sprong niet zoals gewoonlijk direct onder de douche, maar krulde mijn benen op de bank en met een kop koffie en een blad begon mijn dag heel relaxt. Ik heb eens gelezen dat je ook eens van gebaande paden moet af te wijken en daar was het een mooie dag voor.

De week zat vol ontmoetingen, humor, warme muziek en een bijzondere verschijning.

Stiltewandeling

Deze week viel het mij op dat het dagelijks leven veel chaotischer en commerciëler is dan wij met z’n allen denken. De dagen van de week zijn tegenwoordig niet meer zoals ze vroeger waren, het is niet gewoon zaterdag of zondag of wat voor dag in de week dan ook. 

Op 7 oktober 2016 was het de Dag van de Ouderen, maar ook de Dag van de Lach. Is dat toeval of een bewuste keuze, vraag ik mij dan af. Op 10 oktober was het de dag van de Duurzaamheid en op 11 oktober was het Wereldmeisjesdag en Coming-Out dag.

Op zoek naar meer informatie kwam ik een lijst tegen op Wikipedia van alle Nationale en Internationale themadagen (klik). Ik schrok van de veelheid aan themadagen die bestaan. En na het zien van die lijst moest ik aan een liedje denken, Het Dorp van Wim Sonneveld (klik) met dit refrein:

Wat leefden ze eenvoudig toen

In simpele huizen tussen groen

Met boerenbloemen en een heg

Maar blijkbaar leefden de verkeerd

Het dorp is gemoderniseerd

En nou zijn ze op de goeie weg

Want ziet, hoe rijk het leven is

Ze zien de televisiequiz

En wonen in betonnen dozen

Met flink veel glas, dan kun je zien

Hoe het bankstel staat bij Mien

En d’r dressoir met plastic dozen

Het tuinpad van een onbekende

En zijn wij op de goeie weg, dat is een vraag die bij mij bovenkomt. Alle problemen, minderheden, ziektes e.d. hebben inmiddels wel een themadag gekregen. Maar naar mijn mening is de mensheid steeds meer vervreemd van gevoel voor elkaar. Ons innerlijk instinkt is veranderd en naar mijn mening niet ten goede.

Voor alle duidelijkheid, ik ben absoluut niet tegen modernisering. We moeten vooruit en niet blijven staan, maar we drijven te ver af van onszelf in de chaos van de huidige tijd.

Deze week ontmoette ik op straat een vrouw, ze sprak mij aan en eerlijk gezegd ik herkende haar niet direct. Aan mijn gezicht, dat altijd boekdelen spreekt, zag ze dat ik haar niet herkende. Haar dochter was twaalf jaar geleden verhuisd naar de woning die ik destijds verliet. Natuurlijk wist ik dat nog. Samen met haar man woonden zij destijds ook in mijn straat, hardwerkende mensen die beide onregelmatige diensten draaiden en altijd aan het werk waren. Haar man was 4 jaar geleden onverwachts overleden op zijn werk op 61-jarige leeftijd, precies op die dag zouden ze met vakantie zijn gegaan.

Natuurlijk luisterde ik naar haar verhaal, maar tegelijkertijd besefte ik, dat ik die leeftijd al was gepasseerd. Wat is het jammer dat je pas in de tweede helft van je leven beseft dat werken en geld niet het belangrijkste in het leven is.

Zaterdag lees ik opgekruld op de bank een artikel over het geluk van stilte. Dat begint met: Iedereen is altijd maar bezig en bereikbaar, een moment van stilte en nietsdoen is een zeldzaamheid geworden. En ik denk, is dat niet juist waar het is misgegaan in de huidige tijd.

Stoofpeertjes

Diezelfde ochtend zet ik rustig de stoofpeertjes op het vuur, dat kost tijd. De geuren in huis zijn de geuren van de herfst en in stilte lees ik verder. Buiten is het grijs en binnen behaaglijk, alles is fris, schoon en opgeruimd. Dat geeft mij rust en ruimte, die dag bewandel ik eens een ander pad.

Aan het begin van de week gebeurde er iets bijzonders. Ik stond in de keuken en de zon scheen op de ramen (die ik zelf niet aan de buitenkant kan zemen). Ik zag vanuit de keuken een vreemde vlek op het raam, waarvan ik dacht dat het aan de binnenkant zat. Met een doekje ging ik erop af en toen zag ik tot mijn grote verbazing een vreemde afdruk aan de buitenkant van het raam.

Einde van een vogelvlucht

Dat moet een klap geweest zijn en in mijn fantasie zag ik een witte vredesduif, maar toen ik beter keek zag ik duidelijk dat er een meeuw tegen het raam was gevlogen. Aan zijn leven was waarschijnlijk in vogelvlucht een eind gekomen. Aan de linkerkant zag ik nog een afdruk, misschien waren het er twee geweest die spelend in de wind achter elkaar aanvlogen. Het was een vreemd verschijnsel, dat deze week alweer snel werd weggewist door de glazenwasser. Gelukkig had ik de foto nog.

Ik nam uitgebreid de tijd voor de lunch en met wat kastanjechampignons, een ui, tomaatjes en wat verse kruiden maakte een feestelijk herfstboterham klaar. Buiten klaarde het al aardig op en terwijl ik van mijn paddenstoelen-lunch genoot brak de zon door. De laatste woorden in het artikel dat ik las over stilte waren: De onrust verdwijnt, stilte en ontspanning komen ervoor in de plaats. Het was tijd om naar buiten te gaan.

Mijn favoriete kruiden in de keuken: Baharat, knoflook en gember

Die avond moest ik werken in ons mooie theater De Stoep. De Rootsriders zijn bekend om hun Bob Marley tribute en dat werd een prachtige avond vol van warme muziek en tropische klanken, waarbij al bij de eerste noten het dak eraf ging.

Eén liedje heeft zich als een oorwurm in mijn hoofd genesteld, Tree Little Birds (klik) :

Rise up this mornin’

Smiled with the risin’sun

Tree little birds

Pitch by my doorstep

Singin’ sweet songs

Of melodies pure and true

Saving’, (this is my message to you)

Don’t worry about a thing

Cause every little thing gonna be alright

Singin’ don’t worry about a thing

Cause every little thing gonna be alright

Wat gebeurd, gebeurd en er gebeuren nou eenmaal dingen die je niet kunt veranderen, verspil daaraan geen energie, dat is verspilling van tijd en voor verspilling van tijd is het leven te kort.

Herfstlunch: Boterham met champignons, ui, tomaat, peterselie, salie, tijm, knoflook en gember

Het zijn de kleine dingen die het leven waardevol maken en daar moet je doorlopend bewust van blijven. En als je je nu nog afvraagt waarom, dan is dit mijn antwoord: Blijf niet hangen in ergernissen, de tijd tikt weg en je weet nooit hoe laat het is.

Vandaag 16 oktober 2016 is het Wereldvoedseldag en dat is mooi om bij stil te staan, maar helaas hebben slachtoffers van honger daar erg weinig aan. Ik vrees dat wij honger nooit de wereld uitkrijgen zolang geld, macht en oorlog een hoofdrol spelen in de wereld.

Don’t worry about a thing, Cause every little thing gonna be alright.

Heeft dit je aan het denken gezet of blijf je tijd verspillen?

Doordenker:

Wees stil als een berg en stroom als een rivier.

Herfstkleuren

In het Spotlight:

Vier de herfst in de natuur.

Maak eens alleen een herfstwandeling in stilte, zo kom je dichter bij de natuur en hoor je meer dan je zou verwachten. Of maak samen met je gezin een stilte-wandeling, maak daar een spel van, met een beloning aan het eind van de wandeling. Mooie wandelingen vindt je o.a. op de site van de ANWB(klik) 

In de herfstvakantie biedt Natuurmonumenten leuke activiteiten in de natuur. Ga eens met de boswachter op pad of luister naar het burlen van de herten op de Veluwe. Maar een handje helpen in de natuur is ook mogelijk. Er is voor iedereen wel iets te vinden op de agenda van Natuurmonumenten (klik)  en heel handig, je kunt per provincie de activiteiten vinden op de site.

Ook Staatsbosbeheer (klik) is actief in de herfstvakantie. Bezoek de Kabouterweek of ga eens spoorzoeken. Je vindt er alles over op de site.

Reminder:

Op mijn mijlpaal, mijn 200^e blog kun je nog tot 21 oktober 2016 reageren om mee te dingen naar het Happy Earl Grey pakket.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey