208 Bitter

De overeenkomst tussen mensen en ouwe troep, 

je kunt ze beiden buitenzetten

Bitter

De dag erna is het een treurige grijze dag, er dwarrelen woorden door mijn hoofd en die schrijf ik op, anders vergeet ik wat ik wil schrijven. Het is alsof ik een kater heb zonder dat ik een druppel heb gedronken.

Ik werd deze week ontslagen, ik wist niet dat een vrijwilliger ook ontslagen kon worden, maar dat weet ik nu. Er is op mijn ziel getrapt en mijn passie is mij (even) ontnomen. Het hoge woord is eruit, ik ben ontslagen en verwerken doe ik op mijn manier. Ik heb mijn pen, spreekwoordelijk gezegd geslepen.

Toen ik nog werkte en een betaalde baan had, was mijn kracht het observeren van mensen en luisteren naar wat niet wordt gezegd. Een mooie eigenschap die mij nog vaak te pas komt en in combinatie met de feiten brengt het vaak de waarheid naar boven.

Sinds 1984 heb ik een band met het theater in mijn buurt. Eerst als bezoeker, als abonnementhouder en niet veel later als cursist drama, bij de afdeling kunsteducatie. Toen ik stopte met mijn betaalde baan werd ik vrijwilliger in het nieuwe theater in mijn woonplaats.

De tijd als cursist drama was een onvergetelijke periode, waaraan ik mooie vriendschappen heb overgehouden. De liefde voor theater, die al op de lagere school werd aangewakkerd, groeide uit tot een passie die niet te doven is.

Moordspelproducties een spannende aangelegenheid: 

Gasten die een moord oplossen, een misstap is "dodelijk"

Die dramacursussen groeide uit tot een acteercarrière op amateur-plus niveau en niet alleen in het mijn geliefde theater, waar ik o.a. Shakespeare, Molière en Brecht speelde. Ik speelde ook in Moordspelproducties, waarbij het voor een groot deel op improviseren neer komt. We speelden op vrijdag, zaterdag en zondag op diverse locaties in het land en dan ging ik op maandag gewoon weer naar mijn werk. Bovendien schreef en maakte ik ook kindertheater, samen met een vriendin en die voorstellingen werden geboekt door bedrijven.

Als kers op de taart won ik in 1997 op het Passiefestival in Spijkenisse, de Vakjury-prijs en de Persjury-prijs en werd ik gevraagd om in Amsterdam te komen spelen. Sinds die tijd zijn er veel deuren opengegaan, films, commercials en typetjes spelen bij evenementen. Ik heb veel ongewone dingen gedaan en heb daar prachtige herinneringen aan en gelukkig heb ik ook veel foto’s om terug te blikken.

Door wat er op mijn levenspad kwam, kwam het spelen op een lager pitje te staan, maar dat betekende niet dat de liefde voor het theater verdween.

Een theater is een ontmoetingsplaats, een plek waar mensen met liefde voor podiumkunst samenkomen. Theater is een ontmoetingsplaats van een hoger niveau dan een wijk- of buurtcentrum. Het is een plek waar gelijkgestemden hun liefde voor theater kunnen delen, een plek van passie en pure verwondering. Theater leert mensen anders kijken en het laat zien dat er meer is in de wereld. Het verbindt mensen van alle leeftijden, van heel jong tot hoge leeftijd. Het is een vertrouwde plek waar je gastvrij ontvangen wordt en waar mensen je kennen. Theater is een warm bad vol emotie.

Spelen om nooit te vergeten: 

Bel en Bol van de Bellebol - kindertheater

De wereld is in verwarring, er heerst een algemeen wantrouwen. Ik zag deze week in de Wereld Draait Door een prachtig pleidooi van de 85-jarige Jan Terlouw (klik) over klimaatverandering en over vertrouwen.

Toen rond het jaar 2000 aan de ambitieuze plannen voor een nieuw centrum werd begonnen, werd het (eerste) theater gesloopt. Er waren veel bezwaren, maar de plannen vanuit politiek met het “oog op de toekomst” lagen op tafel en gingen gewoon door. Het bouwen begon en er kwam een tijdelijk (tweede) theater.

Ondertussen verzeilde de wereld in een wereldwijde crisis, maar het bouwen ging door.

Na ruim 10 jaar bouwen was het nieuwe centrum van Spijkenisse klaar. Een bijzondere bibliotheek, een prachtig theater, ruime winkelpanden met daarboven woningen en vijf (!) parkeergarages. De meningen waren verdeeld, maar dat was te verwachten. De ambitieuze wethouder die destijds de spil was en “oog” had op de toekomst had zijn biezen al voor de oplevering gepakt.

De boekenberg in Spijkenisse een sterk staaltje architectuur, 

maar het is een te grote droom gebleken

We zijn inmiddels alweer jaren verder en het resultaat is opmerkelijk. De bibliotheek is geen succes, het grootste deel van de nieuwe winkels staat leeg, net als veel woningen en voor de parkeergarages wordt aan een andere bestemming gedacht. Maar wonderlijk genoeg is het theater een succes, een groot succes, naar men zegt en dat heeft gevolgen.

Het vertrouwen in de landelijke en plaatselijke politiek is weg en dat niet alleen, ook het vertrouwen in ondernemers is weg.

Grote winkelketens laten het op een faillissement aankomen, ontslaan medewerkers (vaak 50+) en gaan uitverkopen. Op het raam de tekst: nog 1 maand, nog 1 week en daarna begint het aftellen. Het personeel dat daarna nog in de winkel staat is nieuw en minimaal en heeft geen enkel binding met vaste klanten. Vervolgens verschijnt er in de media een bericht dat er een doorstart komt. De winkel gaat, als het mee zit direct weer open op dezelfde plek, verdwijnt of blijft in een ander winkelcentrum in een andere plaats bestaan. Het is één groot strategisch spel om van kostbare panden en personeel af te komen en dat spel wordt bij herhaling gespeeld.

Gevolg, er blijft niets meer over van de winkel waar je vroeger met plezier binnenstapte, het hart is eruit, het klopt niet meer.

Spelen is plezier van de bovenste plank en 

na de première is het nog lang nagenieten: Dik Trom de film

Kleine ondernemers redden het ook niet meer in een kostbaar pand. Ik sprak een ondernemer die al meer dan 25 jaar zijn zaak runt. Het pand wordt te duur het is niet meer op te brengen en toen hij de huur ging opzeggen, werd het pand hem voor de helft van de huur aangeboden. Een belachelijke situatie, uitbaters hebben te veel macht en zijn niet te vertrouwen en niemand doet daar iets aan.

De hele maatschappij gaat ten onder aan cijfertjes en statistieken, aan groeien en groter worden, aan meer, meer, meer. Want geld is macht en mensen worden niet gespaard. De werkdruk groeit en de lontjes worden korter met alle gevolgen van dien. Alles wordt achter het bureau uitgedacht, empathie-loos zonder enig inlevingsvermogen.

Maar eerlijkheid zal altijd en overal winnen, omdat eerlijk zijn vertrouwen schept.

Toen ik vervroegd met pensioen ging, omdat het bedrijf waar ik werkte door alle hervormingen mij niet meer paste en ik daar geen deel meer vanuit wilde maken, ging voor mij de deur naar het theater weer open. Ik startte een carrière als gastvrouw- ouvreuse in theater De Stoep, een baan als vrijwilliger omdat ik graag mijn steentje bijdraag binnen de wereld van kunst en cultuur. Inmiddels werk ik er ruim twee jaar met veel plezier, ik vond er mijn draai. 

We namen in het theater afscheid van vertrouwde gezichten en het was wennen aan een nieuw regime. Nieuwe mensen die het roer in handen kregen, maar geen enkele binding met Spijkenisse hadden.

Het theater De Stoep in Spijkenisse; Een prachtig paars paleis

In de afgelopen week kreeg ik mijn ontslag, ik wist niet dat een vrijwilliger ook ontslagen kon worden, maar dat weet ik nu en dat is bitter. Mij ontgaat de logica volkomen. Het prachtige nieuwe theater loopt goed, financieel is alles in orde en dus ontsla je alle vrijwilligers, onbetaalde krachten. Bezuinigen op uitgestoken handen???

Elf mensen weggezet alsof het niets is, sommige werken er al ruim 23 jaar. Vrijwilligers, die naast hun werk als gastvrouw- ouvreuse, ook trotse ambassadeurs zijn. En de kracht van ambassadeurs is ongekend groot en niet te meten. 

Ambassadeurs die als pionnen in een schaakspel, buitenspel zijn gezet. 

Met een onduidelijk verhaal over nieuw beleid, dat nog niet op papier staat, werden wij afgescheept en tussen de regels door werd nog wel even verteld dat het niet onmogelijk was, dat er in de toekomst weer met vrijwilligers gewerkt gaat worden. Het empathie-loze verhaal was eruit, tactloos en koud en de opmerking: Leuker kunnen we het niet maken, kwam eruit als een trap na.

Het is een onwerkelijk verhaal ook omdat wij als groep vorig jaar nog door de gemeente werden genomineerd voor de prijs: Vrijwilliger van het jaar.

Gelukkig zijn er genoeg mensen die mijn persoonlijke kwaliteiten wel kunnen waarderen en mij met open armen willen binnenhalen. De eerste aanbieding is, wonderlijk genoeg al binnen en dat sterkt mij. 

Landelijke Boomplantdag de Boskabouter: 

Ik geloof niet in sprookjes

Elf mensen de deur wijzen en vervolgens de taken die blijven liggen verdelen over diegene die achterblijven geeft wrijving, hogere werkdruk en korte lontjes. En dat zal niet alleen bij het personeel, maar ook bij de gasten zijn weerslag hebben.Maar dat is niet mijn probleem.

Mij doet het pijn, omdat ik weet wie die taken erbij krijgen en wat dat voor gevolgen heeft is niet in cijfers en statistieken weer te geven. De belangrijkste dingen in het leven kun je niet in lijstjes, statistieken en cijfers vaten. Inlevingsvermogen, gevoel en menslievendheid heb je van nature, dat kan groeien, maar het resultaat zal nooit te meten zijn.

Mijn kracht is het observeren van mensen en luisteren naar wat niet wordt gezegd. Een mooie eigenschap, die mij ook bij deze ontslagprocedure duidelijkheid heeft gebracht. Ik weet dat het hele verhaal rammelt en dat er een ander verhaal achter de hele materie zit. Waarbij leeftijd, uitstraling en inmago een hoofdrol spelen, een moeilijk onderwerp om eerlijk over te zijn, maar ik had liever de waarheid gehoord, ook al is die waarheid hard.

Als ik in mijn glazen bol naar de toekomst kijk, dan zie ik dit:

Een prachtig paars paleis, theater De Stoep in Spijkenisse een cultuurrijke plek midden in het centrum en bij de entree meisjes met de uitstraling van een filmster, jong en kneedbaar die je kaartje controleren en je naar je zetel brengen.

Iedereen mag zijn dromen hebben die heb ik ook. Maar in sprookjes geloof ik niet en als ik het vertrouwen heb verloren, dan moet er veel gebeuren om dat tij te keren.

Ik weet dat ontslag krijgen bij een betaalde baan vele malen erger is. Maar evengoed is de tik hard aangekomen. Ik zal mijn draai wel weer vinden en blijf positief, maar over de manier waarop dit stukje theater werd opgevoerd heb ik geen goed woord over.

Geloof jij in sprookjes?

Doordenker:

Eerlijkheid is de sleutel tot vertrouwen.

Don Quichot op de Maasvlakte (2009) mijn rol, de rechter: 

Dit is de uitslag en daar moet u het meedoen.

In het Spotlight:

Futureland (klik) 

Van 4 dec. t/m 8 januari is Futureland ondergedompeld in Kerstsfeer en met de Futureland ferry kun je zelfs een lichtjestour maken door de Rotterdamse haven. Maak er een mooie leerzame kerstvakantiedag er zijn verschillende activiteiten te beleven.

Kerstboom ontsteken Rotterdam (klik) 

Ook dit jaar zal worden de lichtjes weer aangestoken in de Noorse Kerstboom op de Coolsingel op 9 december a.s. om 17.00 uur. Deze keer zullen 250 kinderen uit alle windstreken samen zingen en met burgemeester Aboutaleb op het muzikale hoogtepunt de lichtjes ontsteken.

Het Nationale vuurwerk (klik)

Ook dit jaar is de allergrootste vuurwerkshow van Nederland op 31 december weer te zien op de Erasmusbrug in Rotterdam. Vanaf 22.30 uur worden tienduizenden bezoekers verwacht op de Boompjeskade (Noordkade), zij kunnen genieten van een mix van muzikale hoogtepunten van 2016. Daarna zal het aftellen beginnen en om 24.00 uur precies barst het vuurwerk los.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey