252 Story

Als ik naar buiten stap grijpt de koude wind mij bij de strot. De zon schijnt en ik voel de novembermaand tot in mijn botten. Maar het is de tegenwind die de vlieger doet stijgen en juist bij grijs weer is er behoefte aan humor en luchtigheid. Die middag zoek ik de Italiaanse zon op, gewoon in mijn geboortestad Rotterdam.

Ik ben zoals jullie waarschijnlijk wel weten een liefhebber van theater en film en een van mijn meest favoriete acteurs is Gijs Naber. De emotionele scene waarin “Storm” (de rol die Gijs Naber speelde in Penoza) werd neergeschoten zal geen enkele Penoza-fan meer vergeten. De succesvolle serie is inmiddels na vijf seizoenen afgelopen en dat was wel even afkicken.

Er kan altijd iemand aan je deur kloppen en dan krijgt het verhaal een andere wending

Gelukkig is zo’n serie fictie en leeft mijn held, GijsNaber (klik) gewoon verder op het witte doek en naar ik hoop ook weer in theater.

In de film Tulipani, die nu draait in diverse bioscopen, speelt Gijs Naber de rol van Gauke, een zompige Zeeuwse boerenzoon, een reus van een lompe kerel. Het is een bijzonder sprookjesachtige film over liefde en eer. Regisseur Mike van Diem, die al eerder een Oscar won met de film Karakter, heeft met deze film een fabelachtig mooie film geproduceerd.

Tulipani (klik) ging in Nederland in première tijdens het Nederlands Filmfestivals, maar was daarvoor al in Canada succesvol ontvangen. Het is een heerlijke bloemrijke film vol humor en Italiaanse warmte, al vanaf de eerste minuten nemen de beelden je mee in het verhaal, een “sterk” verhaal dat door de jaren heen is aangedikt, in de zaal werd smakelijk gelachen. Een film over cultuurverschillen en een verhaal over goed en kwaad.

Italiaanse toestanden

De film begint met de Canadese Anna, die met de Tupperware trommel van haar moeder afreist naar Italië en terechtkomt in een klein, temperamentvol dorp.

Ik zal niet alles verklappen, maar zoals in elk sprookje is er een held en een schurk.  De Canadese Anna bewandeld met recht, het tuinpad van haar vader, die ze nooit heeft gekend. Wonderlijk genoeg begint het verhaal van haar vader in Nederland tijdens de watersnoodramp van het jaar 1953 in Zeeland. Het enige dat hij nog heeft gered tijdens die ramp is de fiets van zijn vader. Hij besluit Nederland de rug toe te keren en ergens anders zijn geluk te zoeken.

Echte sprookjes zijn van oorsprong overgeleverde volksverhalen vol van magie en fantasie, maar bevatten vaak ook diepere wijsheden. Hoewel het misschien niet zo bedoeld is heeft deze film ook wel een diepere lading. Anna blijkt aan het eind van de film meer karakter van haar vader te hebben dan ze ooit had verwacht, hoewel ze hem zelf nooit heeft gekend.

Het tuinpad van een vader

Ook al is dat niet zo’n prettige gedachten voor sommige mensen, we hebben meer van onze ouders in ons dan we vaak beseffen. Zeker naarmate ik ouder word denk ik vaak als ik ergens mee bezig ben, nu ben ik net mijn vader of mijn moeder. Het is onzichtbaar maar diep in ons zit altijd nog, bij wijze van spreken “het tuinpad van mijn vader” verborgen.

Mijn streepjescode bevat ook de streepjes van mijn beide ouders, maar ook die van eerdere generaties en toch ben ik uniek. Ik had heel fijne ouders, maar wat als je ouders niet zo prettig waren. Dan nog draag je hun erfenis, wat moet het dan een schokkende ontdekking zijn als je ineens denkt, nu ben ik net mijn vader of moeder. Ook al zou je alles anders willen doen, je genen kun je onmogelijk verandering.

Gelukkig viert mijn eigen ik de boventoon en blijf ik vooral mijzelf.

Tulipani, ik zal het nooit meer vergeten

Ik zag de film Tulipani op een grijze novemberdag en op de terugweg stortregende het. Maar mijn hart was nog verwarmd door het Italiaanse temperament van die middag en de tulpen in de film kleurden de dag. Het werd al vroeg donker buiten en dikke regendruppels kletterden tegen de ramen en ik zocht in mijn Italiaanse vakantiefoto’s kiekjes voor de collages. Het bleef die dag nog een lang zomers in mijn hoofd.

Vandaag is code oranje afgegeven door het KNMI, het is een mooie dag om het thuis gezellig te maken. Het huis ruikt naar kruidige gerechten en naast mijn laptop staat een dampende kop Earl Grey thee met speculaas.

Elk huisje heeft zijn kruisje en ieder zijn verhaal

Ik bekeek de trailer van Oh Baby (klik) , een nieuwe film waarin Gijs Naber ook belangrijke rol heeft. In de film blijkt hij onverwachts vader te zijn. Deze film is de allereerste film onder regie van Thomas Acda. De recensies zijn niet heel erg lovend. Maar ik ben altijd van mening dat de enige recensie die ik geloof, mijn eigen recensie is. Maar dan moet de film: Oh Baby, wel heel erg goed zijn, om boven het niveau van Tulipani uit te komen.

Waar ik zeker ook naar uit kijk, is de historische Vikingfilm Redbad (klik) die in 2018 in de bioscoop te zien zal zijn. Daarin het verhaal over Radboud, in het Fries “Redbad”, Koning der Friezen. Gijs Naber speelt daarin de hoofdrol, de cast en de filmpjes van de opnames, die op dit moment op verschillende plaatsten in Nederland worden opgenomen zien er veel belovend uit.

Welke story er ook verteld wordt, het is maar met welke ogen je kijkt. Elk leven kent zijn eigen story, in elk mens zit een mooi, dramatisch of romantisch sprookje.

Geef kleur aan november

Echte sprookjes zijn van oorsprong overgeleverde volksverhalen, maar bevatten vaak ook diepere wijsheden. Verhalen worden door de jaren heen aangedikt en verdraaid, maar in de kern blijven de verhalen een DNA te bevatten. Het is een beetje als een oude soep-commercial: Een beetje van jezelf en een beetje van…

Mijn thee is inmiddels afgekoeld, ik schenk nog wat bij en kruip op de bank met mijn digitale bibliotheek en lees verder in een heerlijk boek. De Japanse Minnaar van Isabel Allende (klik)  , een prachtig verhaal om in weg te dromen.

Ik zet vandaag de krullen in mijn dag, eenvoudig door tevreden te zijn.

Welke kleur heeft jou DNA?

Doordenker:

Wie tevreden is met weinig bezit veel.

Een verhaal is in elk klein hoekje

In het Spotlight:

Lantaren Venster (klik) 

Ik ben een liefhebber van filmhuisfilms en mijn favoriete bioscoop is Lantaren Venster in Rotterdam. Gek genoeg kom ik nog steeds mensen tegen die denken bij het noemen van Lantaren Venster aan de oude locatie in de Gouvernestraat.

Maar sinds 2010 is dit prachtige filmhuis en jazz-theater gevestigd aan de Otto Reuchlinweg 996 te Rotterdam, een prachtige locatie nabij Hotel New York.

Filmtips:

Loving Vincent (klik) 

De eerste compleet geschilderde speelfilm ter wereld. Loving Vincent is een uniek project over het leven en de mysterieuze dood van Vincent van Gogh. Er werd met meer dan 125 kunstenaars aan deze film gewerkt in dezelfde techniek als Van Gogh hanteerden.

Oude Liefde (klik) 

Een veelbelovend verhaal over twee gescheiden zestigers die elkaar na vele jaren terugzien als hun veertigjarige zoon plotseling komt te overlijden.

Down to Earth (klik) 

Draait inmiddels al voor de 55^e week en veranderd je kijk op het leven. Deze film zag ik inmiddels al twee keer, een fascinerende film, die je eigenlijk gezien moet hebben.

Blijf positief, geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey