Het is zaterdagochtend, aan de hemel tel ik ontelbaar veel
tinten grijs, het is nog donker ik heb een hekel aan die donkere
dagen van november en december. Ik maak mijn ontbijt klaar en overdenk de week,
waarin opmerkelijke ontdekkingen zaten.
Als ik die ochtend de laptop open is het al wat lichter buiten
en het grijs maakt plaats voor blauw, nog geen streep loos blauw, maar de zon
komt door en het lijkt een mooie dag te worden. Straks trotseer ik de kou en ga
ik genieten van de zon, althans dat dacht ik op dat moment, maar dat zou anders
lopen die dag.
Abdij Rolduc
Ik was even in Zuid-Limburg, een prachtige provincie die
altijd wat on-Nederlands overkomt bij ons westerlingen. De kleurige bomen
staken bont af tegen de Limburgse heuvels. Zoveel kleuren passen er niet eens
op een palet en als dat wel mogelijk zou zijn, dan zouden mensenhanden nooit zoveel
tinten kunnen mengen. Elk jaar verwonder ik me weer over de herfst. Het is
prachtig, maar toch blijf ik een lentekind.
’t Het is een vreemdeling zeker die verdwaalt is zeker.
Deze westerling uit Zuid-Holland met Zeeuwse roots was
deze week ook in het Noord-Hollandse Amsterdam. En je zou op het eerste gezicht
niet vermoeden dat die twee plaatsen in Noord en Zuid Nederland, iets gemeen kunnen hebben met elkaar, maar er
zijn wel degelijk raakvlakken.
Wie zoet is krijgt lekkers, in een of andere hoek.
Abdijkerk Rolduc, Zuid-Limburg
In Limburg bezocht ik Abdij Rolduc (klik) , ik
had er nooit eerder van gehoord, maar het was een fabelachtig mooie plek. Ik
bezocht er een winterfair, maar het complex maakte meer indruk op mij, dan de
winterfair zelf. In eerste instantie oogde het gehele complex sober, maar de
verrassing zat aan de binnenkant
De Abdij werd al in het jaar 1104 gebouwd en de huidige abdijkerk
stamt nog uit de beginperiode van de abdij. Door de eeuwen heen is er veel
verwoest, her gebouwd en gerestaureerd. Maar het meest opmerkelijk is de
restauratie in 1853 en van 1891 tot 1902 die in handen was van de in Roermondse
architect Pierre Cuypers. Het laatgotische priesterkoor werd afgebroken en
vervangen door een reconstructie van het oorspronkelijke Romaanse koor. Het
gehele interieur werd rond 1900 voorzien van prachtige wandschilderingen, door
de Akense kanunnik M. Goebels. Het interieur van de abdijkerk van Rolduc kwam
mij direct bekend voor, de gewelfde plafonds en de wandschilderingen waren weliswaar
versierd met religieuze afbeeldingen, maar de stijl was mij bekend.
Abdijkerk Rolduc, Zuid Limburg
Pierre Cuypers (klik) zijn
naam wordt vaak in een adem genoemd met het Rijksmuseum (1876-1885) en het
Centraal Station (1881-1889) in Amsterdam. Maar hij was in de eerste plaats een
architect van kerken. Wist je trouwens dat hij de eerste Nederlandse architect was
sinds eeuwen die het aandurfde gemetselde gewelven toe te passen.
Voor de tweede keer in korte tijd, was ik deze week in het
Rijksmuseum (klik) in
Amsterdam. Het Rijksmuseum is in tegenstelling tot de somberheid aan de buitenkant van de abdijkerk
in Rolduc, ook een pareltje aan de buitenkant. Ik werd weer
geraakt door de schoonheid van het gebouw, met dank aan Pierre Cuypers, dacht
ik er deze keer achteraan. Natuurlijk liep ik langs de kunstschatten van het
Rijks, die ik ook deze keer niet allemaal zag, er is te veel voor een dag. Maar
het is voor mij meer nog de verpakking, het imposante gebouw, het Rijksmuseum
dat mij nog het meest fascineert.
Rijksmuseum, Amsterdam
Teruglopend naar het Centraal Station in Amsterdam (klik) , bekeek ik het station van Cuypers weer met andere ogen. In het Centraal
Station zit de schoonheid nog wel aan de buitenkant, maar daar is de schoonheid
vanbinnen ver te zoeken.
Schoonheid is er in veel facetten. De drie genoemde gebouwen
leerden mij deze week dat schoonheid niets zegt over ware schoonheid. Mooi aan
de buitenkant zegt niets, mooi aan de binnenkant zegt ook niets en of 100%
schoonheid werkelijk bestaat, daar zet ik mijn vraagtekens bij. Je vindt iets
mooi of niet, karakter en uitstraling maken er iets unieks van.
Rijksmuseum, Amsterdam
Het is zaterdag, als een zoet kind met nieuw speelgoed,
vergeet ik alles om mij heen tijdens het schrijven. Als ik op de klok kijk is
het lunchtijd en ik denk: Wie zoet is krijgt lekkers en ik maak even wat te
eten klaar. Ik moet nog boodschappen doen, er zijn uren verstreken, de zon is
verdwenen en buiten is de hoofdkleur weer grijs. Eenmaal op pad, loop ik een
winterse hagelbui tegemoet, een paraplu ben ik vergeten en de witte spikkels
smelten in mijn haar. Maar dat kan mij niet deren, er wordt al genoeg geklaagd
in de wereld.
Klagers voeden de massafrustratie al genoeg via de sociaalmedia.
Het heeft iets zieligs en veroorzaakt haatdragende, angstige zwartgalligheid en
is ook nog eens bloeddruk verhogend. Bitter is alleen goed als het om chocolade
gaat en bovendien heeft bittere chocolade (klik) een bloeddrukverlagende werking.
Centraal Station, Amsterdam
Drijfnat kom ik thuis met mijn boodschappen, ik zet de
verwarming iets hoger en ruim de boodschappen op. Op de radio hoor ik:
Sinterklaas wie kent hem niet, ik zing even mee en ik nestel me tevreden met een dampende
kop thee en pepernoten op de bank. De wind waait door de bomen en ik denk…
Makkers staakt a.u.b. uw wild geraas.
Wat staat er bovenaan je verlanglijstje?
Doordenker:
Warme mensen zetten niemand in de kou.
Schoonheid, karakter en uitstraling
In het Spotlight:
Geen traditionele kerstmarkt maar een volledige
kerstbeleving, lees ik op de site. Kerstwereld Rolduc wordt drie weekenden lang
in december georganiseerd de markt telt zestig kraampjes en in de kerk zingen
verschillende koren uit de omgeving. Het is van hieruit niet naast de deur, maar
als je toch in de buurt bent een bezoek waard.
Anne M.G. Schmidt heeft ons ook heel veel historisch
erfgoed nagelaten, wie is er niet mee opgegroeid. Dikkertje Dap is verfilmd en
dat lijkt mij een geweldig leuke familiefilm voor een grijze november dag. De film
is nu te zien in verschillende bioscopen.
Van 8 december t/m 7 januari strijkt het IJsvrij Park
Festival neer in Het Park in Rotterdam. Naast een schaatsbaan is er muziek,
dans en theater. En natuurlijk is dit intieme festival helemaal in wintersfeer
met lampjes en vuurkorven.
Blijf positief, geniet van het leven en deel
je geluk.
Liefs,
Elly Embregts
©Happy Earl Grey
Wat een belevenissen in één week! Hier kun je wel even op teren. Ik heb genoten van je prachtige foto’s!
BeantwoordenVerwijderenMooie woorden, die ik meeneem deze week.
Warme mensen zetten niemand in de kou, dat is mooi gezegd. Ik vind je foto's echt geweldig, zoveel details! Er is genoeg te ontdekken als je er maar oog voor hebt.
BeantwoordenVerwijderenVoor het eerst hier op je blog. Ik kom zeker nog eens terug. Fijne maandag :-)
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een hele tour door het land gemaakt met mooie foto's en informatie.
BeantwoordenVerwijderenVolg je blog sinds vandaag.
BeantwoordenVerwijderenWanneer je zo beeldend over de november maand kunt schrijven, kan ik me nauwelijks voorstellen dat je niet van deze maand houdt. Een haat-liefde verhouding misschien?
Heerlijke post en mooie verhaallijn. Kan er mee instemmen.
BeantwoordenVerwijderenwat een prachtige abdij heb je bezocht,
BeantwoordenVerwijderenniemand zou in de kou mogen staan, we hebben nog zóveel te geven
❤
Ik heb weer mee genoten van je dag, Elly, mooi hoe je deze beschrijft ...
BeantwoordenVerwijderenIk hou ook niet zo van de donkere wintermaanden, maar het is wel gezellig warm binnen en daar ben ik heel dankbaar voor ... en dat wens ik voor iedereen !
Fijne week verder,
Sylvia
mooi, merci!
BeantwoordenVerwijderen