Happy Earl Grey: 274 Wandeling

Het weer zat mee de afgelopen week en het lijkt erop alsof je daardoor meer energie hebt en dus trok ik erop uit. Tijd voor een bijzondere wandeling, terugkijkend lijkt het erop alsof er deurtjes naar mijn jeugd opengingen.

Deze keer ook extra veel foto’s om het meeloopeffect te vergroten.

De stadswandeling deze week startte vanaf Metrohalte Marconiplein en eindigde bij Bioscoop Lantaren Venster, gevestigd op de Wilhelminapier te Rotterdam Zuid. Een pittige wandeling en omdat ik bij het eindpunt had afgesproken op een bepaalde tijd was het ook nog de vraag of ik dat op tijd zou halen.

Maar dat laatste was bij aanvang van latere zorg.

Voormalig Politiebureau Marconiplein (1956)

Startpunt, Marconiplein in Rotterdam West. In die buurt vlak achter de Schiedamseweg ben ik tot mijn 6^e jaar opgegroeid en het voormalige Politiebureau Marconiplein ken ik al zolang het er staat. Het is een opzienbarend gebouw dat in 1956 werd gebouwd in het kader van de wederopbouw van Rotterdam. Daar startte mijn wandeling en ik liep langs het gebouw op mijn doel af, het Dakpark Rotterdam.

Het Dakpark Rotterdam (klik) is een sterk staaltje architectuur, een project waar men trots op is en dat is zeker niet onterecht. Onder, op straatniveau winkels, daarboven parkeergelegenheid en op het dak een park met een speeltuin, een mediterrane tuin met een restaurant. Het is het resultaat van een bewonersinitiatief 15 jaar geleden, het Dakpark Rotterdam is het grootste openbare Dakpark van Europa.

Dakpark Rotterdam

Hoewel het er nu nog wat kaal was, bloeiden de bloesem er weelderig en talloze konijnen huppelden er vrolijk in het rond, alsof ik niet bestond. Lopend door het park zag ik de skyline van de stad met als herkenningspunt de Euromast, waar ik later op die dag langs zou lopen.

Dakpark Rotterdam

Vanaf het Dakpark kun je op verschillende punten ook naar het havengebied kijken en verrassend genoeg kom je ook prachtige Street-art tegen.

Konijnen en Street-art

Het park eindigt bij het Diepeveen gebouw, een Rijksmonument met een opvallende toren, dat gebouwd is in de jaren 1929- 1930. En aan de overkant zag ik de molen staan van Delfshaven, de buurt waar mijn vader is opgegroeid. Ik besloot door historisch Delfshaven te lopen en vergat daarbij dat ik op tijd op Zuid moest zijn.

De molen van Delfshaven en Diepeveen gebouw

Vanaf de brug zag ik drie verschillende vogels en een vogelnest met eieren. Het was alsof de natuur een spelletje met mij speelde. Van wie is het nest, van de zwaan, de Canadese gans of van de Nijlgans? Het nest was duidelijk geen zwanennest, het moet van een van de ganzen zijn en toen ik even later weer keek zat moeder Nijlgans trost op haar eieren.

Wie van de drie?

Ik keek op mijn horloge en zette de pas erin en liep de wijk door en verrassend genoeg stond ik ineens op de Havenstraat. Het is wonderlijk hoe zo’n wandeling je herinneringen aanwakkert en ik daar ineens aan het tabakswinkeltje van de sneldichter van Delfshaven moest denken.

Een beetje speuren thuis op het web leerde mij het volgende.

Salomon Cohen (klik) had zijn tabakswinkeltje vanaf 1937 aan de Havenstraat en op 1954 zette hij zijn typemachine op de toonbank en begon hij gedichten te maken voor klanten, gevraagd én ongevraagd. Hij was in 1963 in de tv-programma van Willem Duys te zien en dichtte ook daar zoals hij altijd deed, zomaar voor de vuist weg in zijn eigen ritme. Ik kan het mij nog goed herinneren, hij was zijn tijd eigenlijk ver vooruit. Nu zouden wij hem een rapper hebben genoemd.

Historisch Delfshaven

Glimlachend liep ik verder liep naar rechts richting Oostkousdijk, er zat nog steeds een café op de hoek.

De herinneringen borrelden boven en ik sloeg links de hoek om en liep langs het gebouw van Kaufmann’s Huidenhandel, dat dateert uit 1910. In mijn jeugd werden daar huiden geloogd en de geur van toen herinner ik mij nog als gisteren. Tijdens het schrijven googelde ik naar: Kaufmann’s Huidenhandel (klik) en ik kwam terecht op een interessante site over het Joods erfgoed in Rotterdam en omstreken, daar ga ik mij later nog eens in verdiepen.

Herinneringen aan Delfshaven

Ik liep de Westzeedijk af en besloot om even iets te eten en te drinken bij Café Verhip (klik) aan de St. Jobsweg, het is gevestigd in een pandje uit 1928. Het was oorspronkelijk een kruidenierswinkeltje, maar vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd de zaak overgenomen. Het werd een kroeg, een café voor havenarbeiders, zeemannen, lichtekooien en Rotterdammers die net hun emigrerende familie hadden uitgezwaaid. Café Verhip ligt nu in het Loydkwartier, een bruisend hip stukje Rotterdam waar oud en nieuw met elkaar verenigd is.

Ik keek op mijn horloge, ik had nog een behoorlijk stuk te gaan en de tijd tikte door.

Ik liep de sluizen over tegenover het oude Belastinggebouw aan de Puntegaalstraat, dat in de Rotterdamse Volksmond nog steeds de “Pluk-me-kaal-straat” wordt genoemd. Ik sloeg rechtsaf naar de Euromast (klik) die in 1960 werd gebouwd ter gelegenheid van de Floriade. Ik liep de brug over naast de Euromast en keek nog even naar de werkzaamheden aan de Maastunnel, waaraan mijn Opa in de oorlog werkte.

Het Park, de Euromast en Wilhelmina

Het Park liep ik door richting Maas. Toen ik het park uit liep en achterom keek zag ik haar staan, het was alsof Wilhelmina mij nakeek. Ik kreeg de neiging even naar haar te wuiven. Ik liep lang het water en langs de statige panden met de prachtig bloeiende Magnolia’s, richting Veerhaven.

De tijd tikte door, ik ging het nooit op tijd redden, het was nog een aardig eind langs de Maas en daarna nog de Erasmusbrug over.

Ik zag een klassieke Watertaxi naar de Veerhaven varen, dat zou een oplossing kunnen zijn mits ik tijdig bij de aanlegsteiger was. Ik zette de pas erin en in gedachten zong ik: Schipper mag ik overvaren, ja of nee… Gelukkig na wat gezwaai wachtte de schipper op mij en even later zat ik tussen de Belgische toeristen die van het “schone” Rotterdam genoten.

Watertaxi Rotterdam

Het water was wild, de klassieke watertaxi gaat niet zo snel en het ging behoorlijk te keer. Maar ik bereikte veilig en zelfs te vroeg de overkant.

Vlak naast Hotel New York ligt de vloot van de WatertaxiRotterdam (klik) en een tochtje met de snelle watertaxi over de Maas maakt een bezoek aan Rotterdam compleet en er zijn verschillende opstap mogelijkheden.

Die middag zag ik na mijn wandeling de film: Médicen de Campagne (klik) een film over een huisarts van de oude stempel op het Franse platteland. Zeven dagen per week kunnen zijn patiënten op hem rekenen. Hij luistert, verzorgt, stelt gerust. Wanneer bij hemzelf kanker wordt geconstateerd, is rustiger aan doen dan ook geen optie. Ondanks tegensputteren stuurt zijn behandelend arts een vervanger naar zijn praktijk. Een beginnend arts, niet gewend aan het dorpsleven en het is een vrouw. Ze wordt behoorlijk op de proef gesteld, zowel door de zieke dorpsarts als door de dorpsbewoners.

Een mooie tragikomedie, van de Franse regisseur Thomas Lilti, die zelf ook huisarts is. De rol van de dorpsarts, prachtig gespeeld door François Cluzet die we o.a. kennen van zijn rol in Intouchables.

Statige panden aan de Maas met bloeiende Magnolia's

Het was een mooie dag, het was genieten in heel veel toonaarden. Van een mooie wandeling, de stadshistorie, de Maas, een prachtige film en een gezellig samenzijn. En dat alles in het “schone” Rotterdam.

Die avond keek ik thuis naar een aflevering van Dokter Deen, een prachtige aflevering, menselijk, ingetogen en diep ontroerend. Een prachtig verfilmt beeld van een familiegebeurtenis waar de meningen altijd over uiteenlopen. Want over euthanasie wordt vaak niet openlijk over gesproken. Maar in deze serie brengen de makers het met diep respect, in hoofdletters onder de aandacht. Prachtig, ik was ontroerd en weet zeker dat het heel veel mensen aan het denken zal zetten.

Vlieland en het Franse platteland, ik zag de raakvlakken.

Ups en downs

Het leven heeft zijn ups en downs, het liefst vermijden we de dieptepunten in ons leven, maar toch zijn ze onvermijdelijk. Want er staan twee dingen vast in ons leven, we worden allemaal geboren en we gaan allemaal dood. Mijn motto is altijd: Delen is helen. Een discussie opgang brengen binnen je eigen gezin en familie kan veel ongenoegen bij het eindpunt te voorkomen. Hoewel je nooit weet hoe het tij zal keren en dat kan van grote invloed zijn voor iemand persoonlijke keuze en hoe je daar respectvol mee omgaat.

De volgende dag, op een terrasje in de zon tijdens een bijzondere ontmoeting, was de eindconclusie niet heel verrassend.

Morgen kan alles anders zijn en daarop is niemand voorbereid.

Praat jij weleens over het onvermijdelijke?

Doordenker:

We leven niet eeuwig, dus leef.

Dakpark Rotterdam

In het Spotlight:

Kunstroute Nissewaard (klik)

De elfde Kunstroute Nissewaard vindt op 21 en 22 april 2018 plaats. Er wordt mooi weer voorspelt dus dat is een prachtige gelegenheid om te voet of op de fiets erop uit te trekken. Start bijvoorbeeld ergens in Spijkenisse en fiets daarna de polder in naar Geervliet, Oudenhoorn, Zuidland, Simonshaven en weer terug naar Spijkenisse.

Een mooi rondje, plan vooraf je route via de site.

Swanmarket (klik)

Gezellige festivals en foodmarkets zijn een must met mooi weer en een van de leukste lifestylemarken is natuurlijk de Swanmarket. Op de agenda kun je zien waar en wanneer Swanmarket wordt georganiseerd, want dat is tegenwoordig door het hele land en zelfs in Antwerpen. Maar op 22 april 2018 vindt je de markt op de Markt in Spijkenisse en op 29 april 2018 op de Parklaan in Rotterdam.

Rotterdamse Dakendagen (klik)

Het leukste en avontuurlijke festival van Rotterdam zijn toch wel de Rotterdamse Dakendagen die dit jaar op 1,2 en 3 juni 2018 worden georganiseerd. De eerste daken zijn al bekend gemaakt. De Dakpas is nu al te koop en met een Dakpas heb je toegang tot alle open daken van de stad. Tip: Plan vooraf thuis al wat je wil gaan zien.