273 Rafels

Niet te vroeg juichen, maar wat fijn dat de zon ons weer heeft teruggevonden. Ik zit al de hele dag te duimen en ga daar nog even mee door, misschien blijft het zonnetje dan.

De winterjas hangt hier nog aan de kapstok en ik slaap nog onder mijn winterdekbed, maar met de aankoop van een nieuw badpak en een korte broek is de vakantie voorpret al enigszins begonnen. De komende weken staan in het teken van de voorbereiding van een lange vakantie, daar kan ik best wat zon bij gebruiken, dat verhoogt de sfeer.

Die eerste zonnestralen zijn altijd het allerfijnst of dat komt omdat we er zo lang op hebben gewacht, dat weet ik eigenlijk niet.

Ik kijk vanachter mijn zonnebril, gezeten op een terras naar de menigte die langskomt. Een prettige bezigheid, van mensen krijg je nooit genoeg. Een beetje zon en het straatbeeld veranderd, zeker bij die eerste zonnedagen. Soms zie je in een persoon de vierjaargetijden (klik) voorbijtrekken. In mijn hoofd nestelt de melodie, bekend van een biermerk en naast mij worden de glazen vol geschonken met de van goudgeel graan gebrouwen drank.

Amterdam

Winterlaarzen, een paraplu, een dun donzen jasje en een kort zomers rokje, de vierjaargetijden gedragen door een jonge vrouw en niet ver bij mij vandaan zit iemand met de armen bloot en zichtbare tattoos en naast mij zitten twee dames in winterjassen. Voor mij komt een degelijke Hollandse man naar het terras gelopen, de melkflessen gestoken in hoog opgetrokken witte sokken, de knokige knieën zichtbaar, hij draagt een korte broek.

Wat zijn mensen toch verrassend leuk en de zon lijkt daar ook van te genieten.

Deze week zat ik in de Amsterdamse metro, voor mij een jongeman in een spijkerjasje met slijtgaten en rafels. Hij droeg daarbij kostbare schoenen en een perfect passende jeans met scheuren op de knieën. Waarschijnlijk was er voor het versleten jeans jasje en de broek heel veel betaald. Hoewel het er in mijn ogen vreselijk armoedig uitzag, maar daar verschillen de meningen over.

Ergens achter in mijn hoofd hoorde ik mijn moeder zeggen: “Je gaat niet met kapotte kleding de deur uit!”

Voormalig bejaardenhuis, de Hermitage

Een dagje Amsterdam met als doel de Hollandse Meesters(klik) in de Hermitage. Bij hoge uitzondering zijn vanuit de Hermitage in St. Petersburg drieënzestig pronkjuwelen te zien. De ongekend rijke selectie voor deze tentoonstelling bevat, naast maar liefst zes schilderijen van Rembrandt, wereldberoemde namen als Ferdinand Bol, Jan Steen en Frans Hals. Een prachtige tentoonstelling die ik niet had willen missen.

De hand van de meester herken je direct, Rembrandt blijft fascineren. In 1634 schilderde Rembrandt zijn vrouw Saskia van Uylenburgh als de Romeinse godin Flora.  Een olieverfschilderij van 1.25m bij 1.01m en eeuwen later stond ik ademloos voor het wereldberoemde doek. Ontroerend mooi waren de kleuren, de lichtval, de plooien van haar kleding en de verschillende structuren van de stoffen. Prachtig!

Rembrandt, de hand van de meester herken je direct

Op een van de andere werken zag ik een jeans met gescheurde knieën, hoewel dat toen nog onmogelijk was. De jeans (klik) werd pas in 1847 door Levi Strauss in Amerika gemaakt voor de goudzoekers in Californië. Soms neemt de fantasie een loopje met de werkelijkheid, ook bij het zien van Hollandse Meesters.

Ik zag zelfs rafels aan de prachtige tulpen die op de binnenplaats van de Amsterdamse Hermitage stonden.

Een jeans met rafels?

Op het terras sluit ik even mijn ogen en zet mijn zonnebril af, even een kleurtje opdoen.

De twee dames in winterjas zitten druk te kwebbelen, het Muppets balkonnetje met de klagende oude mannetjes is er niets bij. Er is duidelijk veel ongenoegen, in dit geval wordt de relatie van moeder, zoon en schoondochter besproken, alle rafels komen voorbij, er is duidelijk sprake van slijtagegaten. Ik zou bijna medelijden met haar krijgen, maar je hoort maar een kant van het verhaal. Ik zet mijn bril weer op en bekijk de dames eens nauwkeurig, het wordt tijd om op te stappen.

De bril af, de ogen sluiten en alleen maar luisteren

Op mijn eigen bescheiden terras thuis staat een Oleander, al zolang ik hier woon en dat is al ruim dertien jaar, we hebben dezelfde lengte. En soms verschijnen na de bloei peulen in de plant en meestal haal ik die eruit zodat de plant verder kan bloeien. Maar vorige zomer heb ik een peul laten zitten, omdat ik nieuwsgierig was hoe zo’n peul zich verder zou ontwikkelen. In afmeting werd de peul wel 10 centimeter lang, maar de hele winter zag ik helemaal niets veranderen. Hij bleef groen, maar groeide niet meer. In de afgelopen week begon de peul te splitsen en er kwam iets donzigs uit. Eenmaal droog werden de zaden zichtbaar en zo zacht als een jong eendje kwamen ze naar buiten.

Een verrassend mooi proces, maar wat moet ik met al die zaden. Ik ga er een paar in een pot stoppen, het is het proberen waard. Maar als een van jullie ook interesse heeft laat het mij dan weten, ik deel graag de nazaten van mijn Oleander.

Oleander nazaten

In het weefsel van het leven ontstaan met het klimmen der jaren slijtagegaten, waardoor je anders gaat kijken naar de mensen om je heen. Iedereen groeit, een leven lang en levenservaring doet ook iets met een mens, niets blijft hetzelfde. Aan de randen van die slijtagegaten, rafels, loshangende draden die soms nog met een dun draadje aan het weefsel zijn verbonden. Die rafels kun je ook zien als franje, versierselen die je leven rijker maken.

Die versierselen, die franje, zien er misschien niet zo mooi uit als het glanzende galon die Rembrandt schilderde op zijn meesterwerken. Maar bedenkt dat ook dat vaak schone schijn was.

Voor slijtgaten, scheuren en rafels wordt tegenwoordig grof geld betaald, maar met een dosis levenservaring kijkt een andere generatie daar heel anders naar. Het zijn andere tijden, niets is wat het lijkt en dat laatste is van aller tijden.

Op welk terras bekijk jij de rafels en de franje van het leven het liefst?

Doordenker:

Mislukken is leuker dan nooit proberen.

Mijn Oleander en ik, we zijn net zo lang

In het Spotlight:

Swanmarket (klik) 

Gezellige festivals en foodmarkets zijn een must met mooi weer en een van de leukste lifestylemarken is natuurlijk de Swanmarket. Op de agenda (klik op de link hierboven) kun je zien waar en wanneer Swanmarket wordt georganiseerd, want dat is tegenwoordig door het hele land en zelfs in Antwerpen. Maar op 22 april 2018 vindt je de markt op de Markt in Spijkenisse en op 29 april 2018 op de Parklaan in Rotterdam.

Rotterdamse Dakendagen (klik) 

De leukste en avontuurlijke festivaldagen van Rotterdam zijn toch wel de Rotterdamse Dakendagen die dit jaar op 1,2 en 3 juni 2018 worden georganiseerd. De eerste daken zijn al bekend gemaakt. De Dakpas is nu al te koop en met een Dakpas heb je toegang tot alle open daken van de stad. Bekijk de stad eens op een hoger niveau.

Tip: Plan vooraf thuis al wat je wil gaan zien en hoe je wandeling er uit gaat zien.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey