298 Anders

Toen ik die ochtend naar de kapper liep, in de mist terwijl het nog stil was op straat, miste ik voor het eerst mijn handschoenen. Het was koud, grijs en eigenlijk, eindelijk november weer.

Toen ik de deur van de kapperszaak opende kwam de warmte mij tegemoet, ik glimlachte even naar de vrouw in de spiegel, die ik binnen zag komen. Even later zat ik in een comfortabele fauteuil tevreden achter een kop koffie met een Margriet, te wachten tot ik aan de beurt was en dat duurde even.

Er werd een 80-jarig jubileum gevierd bij Margriet en ter gelegenheid daarvan werd die jubileumuitgave samengesteld door de Margriet junior-redactie, de jonge meiden werden  meegenomen in de tijd. Ook ik ging in gedachte terug in de tijd, de herinneringen borrelden boven en tegelijkertijd ontstonden er vragen. 

Wanneer werd mijn moeder eigenlijk abonnee van Margriet?

De allereerste Margriet, weekblad voor Vrouwen en meisjes

Het eerste nummer van Margriet verscheen 30 september 1938. Het “Weekblad voor vrouwen en meisjes” is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.

Mijn ouders trouwden in 1948, ze woonden toen in bij mijn grootouders van moederskant. Er was na de WOII een enorm tekort aan huisvesting, geld was er niet en zeker niet voor “hippe” vrouwenbladen.

Ik Googelde even naar de oorsprong van het damesblad en vond nog wat leuke weetjes. De eerste vier jaar wordt de Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek “Margriet weet Raad” in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij een oproepje: “U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven” en dat heeft ze geweten, er kwamen honderden brieven binnen.

Een jaren '50 keuken

Alles was anders toen, in vergelijking met nu. Er werd nog met de hand geschreven met een vulpen of met pen en inkt, er was geen correctie mogelijkheid en dus begon je herhaaldelijk opnieuw. Daarna kocht je een zegel op het postkantoor en werd het poststuk gestempeld, dan ging de brief op de bus en duurde het nog dagen voor de post de geadresseerde bereikte. De post werd immers ook nog met de hand gesorteerd. Tegenwoordig kan het niet snel genoeg gaan, we hebben weinig geduld meer en reageren overal op via een email, gewoon thuis of onderweg via onze mobiel en verwachten eigenlijk binnen 24 uur bericht terug en dat vinden wij heel gewoon.

Maar zo gewoon is dat eigenlijk niet, daar is een lange geschiedenis aan vooraf gegaan.

Het beantwoorden van al die honderden brieven kon Alma van Eysden Peeren onmogelijk in haar eentje. Daarom schakelde zij haar eigen huisarts, dokter Bouwer in die ze “Margrietdokter” maakte. In de jaren daarna volgen nog enkele andere artsen. Maar pas in 1985 wordt de “Margrietdokter” uit de anonimiteit gehaald.

In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Na de oorlog in 1945 komt het damesblad Margriet terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Princes Margriet. Pas vanaf 1949 verschijnt het blad elke week.

In mijn geboortejaar, 1952 verscheen de allereerste Nederlandstalige Donald Duck als gratis bijlage bij Margriet.

Mijn moeder in haar nieuwe woonomgeving (jaren '60)

Alles stond vlak na de bevrijding in 1945 in het teken van de wederopbouw, de stad Rotterdam werd heringericht en overal werd gebouwd. In 1958 verhuisden wij van Rotterdam West naar Pendrecht, een nieuwbouwwijk ten Zuiden van het stadsdeel Charlois. Een vooruitstrevende wijk die was ontworpen door stedenbouwkundige Lotte Stam-Beese (klik) en zij had een heel eigen visie. Pendrecht kreeg brede straten, veel groen en buurtwinkels, scholen en kerken op loopafstand.

Mijn ouders waren 10 jaar getrouwd dat jaar en zaten vol plannen, de woning werd geheel ingericht naar de nieuwste trend van die tijd, in de kleuren geel met zwart. Nu zouden we dat vintage noemen. Voor die eerste bewoners van Pendrecht, waartoe wij behoorden was het pionieren en brak er een moderne nieuwe tijd aan. 

Bij al die vernieuwing paste een hip damesblad en ik vermoed dat mijn moeder, nadat we eenmaal gesetteld waren, abonnee werd van het damesweekblad Margriet. En ik kreeg, toen ik eenmaal goed kon lezen een abonnement op de Donald Duck. Wekelijks keken wij beiden, mijn moeder en ik, uit naar de bladenman die de nieuwe bladen aan de deur bracht.

Margriet 1966 en een woonkamer jaren '60 (Openluchtmuseum Arnhem)

Ik keek mijn spiegelbeeld glimlachend aan, aan mijn grijze haar zie ik dat er jaren voorbij zijn gegaan, maar in mijn hart en mijn hoofd bewaar ik een jongere versie. Als je haar maar goed zit, dacht ik op dat moment. De tijd kunnen we toch niet stilzetten en goed gemutst met mooie herinneringen in mijn hoofd stapte ik naar buiten.

Met veel plezier had ik die  ochtend de reacties gelezen van de Margriet junior-redactie, die de oude bladen “anders” vonden, maar de mode eigenlijk heel leuk en draagbaar voor nu. Wat mij nog het meest bij is gebleven, is dat die jonge meiden-redactie er zo’n sociaal- en milieubewuste jubileumeditie van maakte. 

De jeugd heeft de toekomst en als het merendeel van de jongeren van nu ook zo bewust in het leven staan, dan gaat de toekomst er werkelijk anders uitzien.

Het kookboek van mijn moeder

Alles veranderd, niets blijft gelijk en dat is de enige zekerheid die wij allemaal hebben, maar een feit is en blijft dat we allemaal anders zijn.

Buiten was het nog steeds koud toen ik naar huis liep en eenmaal thuis pakte ik het jaren ’60 Margriet kookboek uit de kast. Als kind kon ik daar eindeloos doorheen bladeren, terwijl mijn moeder achter het fornuis stond. Mijn moeder, was een echte keukenprinses en zij leerde met dat kookboek “hip” koken en wij werden vaak door haar verrast met gerechten die nieuw waren in die tijd.

 Alles was anders toen, al die wereldgerechten van nu, moesten toen nog worden ontdekt.  

Rode kool nog zonder alle ingrediënten

Die avond kookte ik zoals mijn moeder dat vroeger deed, rodekool met appeltjes en hachee, gewoon lekker de Hollandse pot. De kruidige geuren gaven mij het gevoel van thuiskomen en daardoor werd het die avond, zo'n lekkere gewone nostalgische winteravond (klik). 

Door de jaren heen is zelfs lekker gewoon, anders geworden.

Aan welk gerecht moet jij nu denken?

Doordenker:

Wanneer niks zeker is, is alles mogelijk.

Een appeltje in de hand van mijn moeder

In het Spotlight:

Museumwoningen (klik)  

Even terug in de tijd is mogelijk als je een bezoek brengt aan een museumwoning en die zijn door heel Nederland te bezoeken. Hierboven heb ik de link voor Zuid-Holland staan, op de site is een zoekfunctie en kun je snel vinden of er een te bezoeken is bij jou in de buurt.

Nederlands Openluchtmuseum Arnhem (klik) 

Een tijdreis kun je natuurlijk ook maken in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem, waar vanaf 8 december het winterprogramma van start gaat. Op het plein voor de Amsterdamse huizen kun je tot 20 januari 2019 ouderwets schaatsen en sleeën. In de winkeltjes en de restaurantjes vindt je ook de smaak van vroeger terug.

Misschien een leuke tip voor de komende schoolvakantie.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey