zondag 18 november 2018

298 Anders







Toen ik die ochtend naar de kapper liep, in de mist terwijl het nog stil was op straat, miste ik voor het eerst mijn handschoenen. Het was koud, grijs en eigenlijk, eindelijk november weer.

Toen ik de deur van de kapperszaak opende kwam de warmte mij tegemoet, ik glimlachte even naar de vrouw in de spiegel, die ik binnen zag komen. Even later zat ik in een comfortabele fauteuil tevreden achter een kop koffie met een Margriet, te wachten tot ik aan de beurt was en dat duurde even.

Er werd een 80-jarig jubileum gevierd bij Margriet en ter gelegenheid daarvan werd die jubileumuitgave samengesteld door de Margriet junior-redactie, de jonge meiden werden  meegenomen in de tijd. Ook ik ging in gedachte terug in de tijd, de herinneringen borrelden boven en tegelijkertijd ontstonden er vragen. 

Wanneer werd mijn moeder eigenlijk abonnee van Margriet?


De allereerste Margriet, weekblad voor Vrouwen en meisjes


Het eerste nummer van Margriet verscheen 30 september 1938. Het “Weekblad voor vrouwen en meisjes” is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.

Mijn ouders trouwden in 1948, ze woonden toen in bij mijn grootouders van moederskant. Er was na de WOII een enorm tekort aan huisvesting, geld was er niet en zeker niet voor “hippe” vrouwenbladen.

Ik Googelde even naar de oorsprong van het damesblad en vond nog wat leuke weetjes. De eerste vier jaar wordt de Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek “Margriet weet Raad” in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij een oproepje: “U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven” en dat heeft ze geweten, er kwamen honderden brieven binnen.


Een jaren '50 keuken


Alles was anders toen, in vergelijking met nu. Er werd nog met de hand geschreven met een vulpen of met pen en inkt, er was geen correctie mogelijkheid en dus begon je herhaaldelijk opnieuw. Daarna kocht je een zegel op het postkantoor en werd het poststuk gestempeld, dan ging de brief op de bus en duurde het nog dagen voor de post de geadresseerde bereikte. De post werd immers ook nog met de hand gesorteerd. Tegenwoordig kan het niet snel genoeg gaan, we hebben weinig geduld meer en reageren overal op via een email, gewoon thuis of onderweg via onze mobiel en verwachten eigenlijk binnen 24 uur bericht terug en dat vinden wij heel gewoon.

Maar zo gewoon is dat eigenlijk niet, daar is een lange geschiedenis aan vooraf gegaan.

Het beantwoorden van al die honderden brieven kon Alma van Eysden Peeren onmogelijk in haar eentje. Daarom schakelde zij haar eigen huisarts, dokter Bouwer in die ze “Margrietdokter” maakte. In de jaren daarna volgen nog enkele andere artsen. Maar pas in 1985 wordt de “Margrietdokter” uit de anonimiteit gehaald.

In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Na de oorlog in 1945 komt het damesblad Margriet terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Princes Margriet. Pas vanaf 1949 verschijnt het blad elke week.

In mijn geboortejaar, 1952 verscheen de allereerste Nederlandstalige Donald Duck als gratis bijlage bij Margriet.


Mijn moeder in haar nieuwe woonomgeving (jaren '60)


Alles stond vlak na de bevrijding in 1945 in het teken van de wederopbouw, de stad Rotterdam werd heringericht en overal werd gebouwd. In 1958 verhuisden wij van Rotterdam West naar Pendrecht, een nieuwbouwwijk ten Zuiden van het stadsdeel Charlois. Een vooruitstrevende wijk die was ontworpen door stedenbouwkundige Lotte Stam-Beese (klik) en zij had een heel eigen visie. Pendrecht kreeg brede straten, veel groen en buurtwinkels, scholen en kerken op loopafstand.

Mijn ouders waren 10 jaar getrouwd dat jaar en zaten vol plannen, de woning werd geheel ingericht naar de nieuwste trend van die tijd, in de kleuren geel met zwart. Nu zouden we dat vintage noemen. Voor die eerste bewoners van Pendrecht, waartoe wij behoorden was het pionieren en brak er een moderne nieuwe tijd aan. 

Bij al die vernieuwing paste een hip damesblad en ik vermoed dat mijn moeder, nadat we eenmaal gesetteld waren, abonnee werd van het damesweekblad Margriet. En ik kreeg, toen ik eenmaal goed kon lezen een abonnement op de Donald Duck. Wekelijks keken wij beiden, mijn moeder en ik, uit naar de bladenman die de nieuwe bladen aan de deur bracht.


Margriet 1966 en een woonkamer jaren '60 (Openluchtmuseum Arnhem)


Ik keek mijn spiegelbeeld glimlachend aan, aan mijn grijze haar zie ik dat er jaren voorbij zijn gegaan, maar in mijn hart en mijn hoofd bewaar ik een jongere versie. Als je haar maar goed zit, dacht ik op dat moment. De tijd kunnen we toch niet stilzetten en goed gemutst met mooie herinneringen in mijn hoofd stapte ik naar buiten.

Met veel plezier had ik die  ochtend de reacties gelezen van de Margriet junior-redactie, die de oude bladen “anders” vonden, maar de mode eigenlijk heel leuk en draagbaar voor nu. Wat mij nog het meest bij is gebleven, is dat die jonge meiden-redactie er zo’n sociaal- en milieubewuste jubileumeditie van maakte. 

De jeugd heeft de toekomst en als het merendeel van de jongeren van nu ook zo bewust in het leven staan, dan gaat de toekomst er werkelijk anders uitzien.


Het kookboek van mijn moeder


Alles veranderd, niets blijft gelijk en dat is de enige zekerheid die wij allemaal hebben, maar een feit is en blijft dat we allemaal anders zijn.

Buiten was het nog steeds koud toen ik naar huis liep en eenmaal thuis pakte ik het jaren ’60 Margriet kookboek uit de kast. Als kind kon ik daar eindeloos doorheen bladeren, terwijl mijn moeder achter het fornuis stond. Mijn moeder, was een echte keukenprinses en zij leerde met dat kookboek “hip” koken en wij werden vaak door haar verrast met gerechten die nieuw waren in die tijd.

 Alles was anders toen, al die wereldgerechten van nu, moesten toen nog worden ontdekt.  


Rode kool nog zonder alle ingrediënten


Die avond kookte ik zoals mijn moeder dat vroeger deed, rodekool met appeltjes en hachee, gewoon lekker de Hollandse pot. De kruidige geuren gaven mij het gevoel van thuiskomen en daardoor werd het die avond, zo'n lekkere gewone nostalgische winteravond (klik)

Door de jaren heen is zelfs lekker gewoon, anders geworden.


Aan welk gerecht moet jij nu denken?


Doordenker:

Wanneer niks zeker is, is alles mogelijk.


Een appeltje in de hand van mijn moeder


In het Spotlight:


Even terug in de tijd is mogelijk als je een bezoek brengt aan een museumwoning en die zijn door heel Nederland te bezoeken. Hierboven heb ik de link voor Zuid-Holland staan, op de site is een zoekfunctie en kun je snel vinden of er een te bezoeken is bij jou in de buurt.


Een tijdreis kun je natuurlijk ook maken in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem, waar vanaf 8 december het winterprogramma van start gaat. Op het plein voor de Amsterdamse huizen kun je tot 20 januari 2019 ouderwets schaatsen en sleeën. In de winkeltjes en de restaurantjes vindt je ook de smaak van vroeger terug.

Misschien een leuke tip voor de komende schoolvakantie.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey

9 opmerkingen:

  1. Ik zit zo te denken en nee bij ons was er geen Margriet omdat mijn ouder dat niet konden betalen .Ik heb zelf geen abonnement gehad maar kocht het tijdschrift regenmatig .Nu vind ik ze gewoon belachelijk duur. Mijn moeder kookte gewoon heel goed en ik was een gemakkelijke eten .Wat ik me herinner is een super lekkere soep die mijn moeder kookte met van die grote witte bonen aardappel en wat er verder inzat weet ik niet omdat ik dat jammer genoeg nooit gevraagd heb .Wat was alles toen anders .Het zou mooi zijn als de jeugd van nu echt goed zou nadenken over de toekomst
    Gr Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De margriet kregen we van een tante vroeger. Mijn moeder had het maandblad "moeder"met een kinderverhaaltje van W.G.v.d.Hulst. Mijn favoriete eten vroeger waren de stoofappeltjes(Armgaard). Nog probeer ik ze elke winter te kopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jij weet van het leven te genieten! Ik vind je stukjes zo mooi en ik kan er nog veel van leren...
    Tja, de Margriet... Mijn oma had hem vroeger en ik mocht er altijd plaatjes uit knippen en zo. Ik heb er zelf nooit een abonnement op gehad, maar kocht zo af en toe eens een nummer. En tegenwoordig neem ik ze wel eens mee uit de kringloop.
    Wat ik heel leuk vind is dat ik een paar hele oude nummers in mijn bezit heb; die kwamen uit een doos uit het ouderlijk huis...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. O wat herkenbaar en leuk om te lezen! Grappig dat de jaren 50 nu 'vintage' zijn. De Margriet en de Donald Duck vielen bij ons tegelijkertijd op de mat, en dan was het vechten wie de DD het eerst te pakken had! Ik heb geen gerecht dat me onmiddellijk te binnen schiet, maar denk wel aan lezen in de Margriet, opgekruld in een stoel, met een kopje thee.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn moeder en de buurvrouw hadden beiden een abonnement: de één op de Margriet en de ander op de Libelle en als ze hun tijdschrift uit hadden, wisselden ze deze met elkaar. Dat werd ook met de krant gedaan.

    In 1984 ging ik het huis uit en kreeg ik het Margriet kookboek. Vele jaren later viel het boek ten prooi aan de hond en kreeg ik een nieuwere uitgave, maar die was bij lange na niet zo praktisch als mijn oude exemplaar. Toen ik later voor kraamverzorgster ging leren kreeg ik een ander merk kookboek en dat gebruik ik nog steeds.


    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo had mijn moeder jarenlang een abonnement op Libelle, die ik dan later weer van haar kreeg. En ja, een Margriet kookboek heb ik ook ooit gehad. Herinneringen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mijn moeder had een abonnement op de Libelle, haar vriendin op de Margriet, en elke week gingen ze dinsdagochtend om en om bij elkaar op de koffie, ruilden het tijdschrift van de vorige week met elkaar, en kletsten elkaar bij, ondertussen breiend aan sokken of een trui voor 1 van de kinderen. Herinneringen aan "die goede oude tijd" die in mijn ogen zo gek nog niet was.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb 7 jaar bij Margriet gewerkt en heb er heel goede herinneringen aan. Ben gestopt toen ik zwanger werd, dat deed je toen. Ik zie me nog met tranen in mijn ogen en mijn dikke buik over de Albert Cuypmarkt naar huis lopen... Het leukste was dat iedereen aan het eind van de week gratis een pak tijdschriften mee naar huis kreeg, want behalve de Margriet zat ook de redaktie van Nieuwe Revu, Avenue, Pep en Viva in het pand. Heb jaren de hele familie van tijdschriten voorzien!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb ook nog het Margriet kookboek van mijn moeder en ook ik kon er als kind uren genieten van de leuke tekeningen. Waar ik meteen aan moest denken waren de tekeningen van de donkere kinderen, die vond ik vroeger helemaal geweldig. Maar de namen van de recepten waar ze bij staan zou vandaag de dag echt niet meer kunnen. Het gerecht waar ik aan moest denken was de schuimige sinaasappelpuding maar alleen vanwegen de foto, die vond ik altijd prachtig maar van pudding ben ik geen liefhebber. Heb weer genoten van je “weekverslag”.

    BeantwoordenVerwijderen