308 Visserslatijn

Allemachtig wat was dat weer ineens prachtig, heel vreemd om in februari al een lentejas te dragen. De natuur is van slag en wellicht de mens ook, want die eerste zonnestralen doen wonderen.

In een klap zie je overal de krokussen stralen en de lammetjes dartelen.

Ik had niet veel tijd over om te lezen de afgelopen week en dus is deel vijf van de zussenreeks deze week niet uitgelezen. Misschien is dat maar goed ook, want deel zes en zeven komen pas eind van het jaar en volgend jaar uit. Maar deel vijf: Maan, is wel weer een fascinerend verhaal. In dit verhaal, de Schotse hooglanden in het heden en de historie in Andalusië. Een paar jaar geleden was ik op de plek waar het verhaal zich afspeelt en dat maakt het boek extra bijzonder.

Uit het boek Maan:

Beoordeel een boek niet op zijn omslag. Een kluitje ruwe aarde kan het mooiste sieraad bevatten.

Cascais aan de Costa Lisboa

Ook een film moet je niet beoordelen aan de hand van recensies of een trailer, dacht ik toen ik die woorden las en ik moest denken aan de film The Favourite (klik) die ik twee weken geleden zag en waarin Olivia Colman (klik) prachtige rol speelde. De trailer zag er veelbelovend uit, maar ik vond de film achteraf gezien niet de moeite van het kijken waard. De afgelopen week zag ik de film Mary Queen of Scots (klik) ook een historisch filmdrama, maar wel van een hoger niveau. Die film bleek een juweeltje, prachtige beelden, een sterk verhaal, schitterend gespeeld en de kostuums fabelachtig mooi.

Het boek en een stukje Portugal

Ik pakte het boek uit het schap bij de buurtsuper, die op de kleintjes let en draaide het om en las: “Bart is mijn visheld- dit boek is geweldig! Ik ga meteen wat vis in blik kopen…” – Jamie Oliver. De schrijver van het boek, Bart van Olphen had ik in een Tv-programma gezien en zijn verhaal over vis in blik en duurzaamheid was bij mij blijven hangen. Ik heb altijd vis in blik in huis, maar doe daar eigenlijk nooit iets bijzonders mee en gebruik het meestal in een salade of in de pasta. Ik kocht het boek, want zo te zien was het de moeite waard. 

Thuis vond ik daarna ook nog een YouTube filmpje (klik) over het boek.

Het boek Vis in Blik bevat naast heerlijke recepten, ook informatie over duurzame visserij en niet geheel verrassend, komt ook de Portugese fábricas de conservas aan de orde. Heel leuk om daar wat meer over te lezen, want ik zag in Lissabon winkels die van de vloer tot aan het plafond vol stonden met vis in blik. 

Dat laatste is absoluut geen visserslatijn of anders gezegd grootspraak, kijk maar naar de foto hieronder.

Een visconservenwinkel in Lissabon, blikjes vis van onder tot boven 

Misschien denken jullie nu, daar komt ze weer met haar Portugese avontuur, maar ik heb van de visserij daar voldoende foto’s gemaakt om mijn verhaal op te fleuren.

Het kleine vissersdorp Cascais is inmiddels uitgegroeid tot een chique badplaats, maar de visserij (klik) is nog duidelijk aanwezig, de kleine bootjes zijn natuurlijk niets in vergelijking met de mega-vissersschepen die in de verte voor de kust liggen. Ik heb meer waardering voor die kleinschalige visserij en die kleine vissersscheepjes blijven natuurlijk een fascinerend onderwerp om te fotograferen.

De vissershaven van Cascais

Visserslatijn, de taal die mijn vader ook sprak als hij thuiskwam met zijn visvangst. Hij was sportvisser en vaak vertrok hij al voor dag en dauw, om later op de dag met zijn vangst terug te keren, dan werd de vis schoongemaakt en meestal gebakken. Toen ik een klein meisje was mocht ook weleens eens mee, dan zat ik ook met een hengeltje naast hem te vissen. Waarschijnlijk had ik het geduld van een kikker, maar als ik een vis aan de haak had was ik trots. 

Waarschijnlijk sprak ik dan bij thuiskomst, in mijn enthousiastme ook de taal van mijn vader.

Links mijn vader in actie en rechts het boek Vis uit blik

Duurzaam gevangen vis, vaak is het onduidelijk waar de vis vandaan komt en hoe deze is gevangen. Het gebrek aan informatie beperkt de visliefhebber vaak om de juiste keuze te maken. Visconserven bieden dankzij het etiket wel die mogelijkheid, lees ik in het boek en bovendien is het conservenblik te recyclen.

Hier thuis ben ik een kleine zelfstandiger op het gebied van milieubewustwording, ik probeer steeds bewuster mijn afval te scheiden en bij mijn bezoek aan de buurtsuper probeer ik steeds vaker te letten op de etiketten. Maar hoewel ik los fruit in zelf meegebrachte zakjes afweeg, blijft het toch moeilijk om plastic te mijden.

Het afschaffen van plastiktasjes is destijds zo eenvoudig verlopen, inmiddels weten we niet beter. Waarom stagneert dan toch het verder afschaffen van plastic.

Een van de kleine houten vissersbootjes in Cascais

In 2021 komt er eindelijk een verbod komt op plastikwegwerpproducten, het duurt blijkbaar nog 2 jaar om dat voor elkaar te krijgen. Ik maak op wat ik in huis heb, maar koop het niet meer. Toen deze week het bericht naar buiten kwam dat de supermarkten er naar streven om in 2025 minder groente en fruit in plastic te verpakken(klik) vroeg ik mij toch af waarom dat zolang moet duren. Je kunt fruit en groente toch zo in kisten in de winkel zetten, dat is toch niet zo moeilijk. Zes jaar..., waarschijnlijk wegen andere belangen zwaarder..

De klimaatspijbellaars zaten weer aan tafel bij DWDD (klik) dinsdagavond, het gesprek met de Minister-President was met een vriendelijk woord en een glimlach verlopen, loze woorden en schone schijn. Ze voelden zich niet serieus genomen in Den Haag. De uitspraak: “Meer economische groei op een krimpende planeet kan niet duurzaam zijn”, is mij bijgebleven en dat kun je toch niet met een politiek gebaar wegwuiven. Het is duidelijk dat de jonge helden zich niet laten inpakken, zij gaan door met hun acties en ik geef ze volkomen gelijk.

Alles draait om gedragsverandering, niet eenvoudig, maar ook niet onmogelijk.

Hoe goed ben jij bezig met het milieu?

Doordenker:

Met je gezicht naar de zon zie je geen schaduw.

Verse vis in een van de vele visrestaurantjes

 In het Spotlight:

Museon (klik) 

Een bezoek aan het Museon in Den Haag is een mooie tip voor de komende voorjaarsvakantie. One Planet (klik) is een leuke interactieve permanente tentoonstelling voor jong en oud, de bezoekers krijgen spelenderwijs antwoord op de vraag: Hoe houden we met elkaar de aarde leefbaar?

Erwin Olaf (klik) 

Het Fotomuseum in Den Haag en het Gemeentemuseum brengen met een dubbeltentoonstelling een eerbetoon aan een van Nederlands beroemdste fotografen: Erwin Olaf die dit jaar zestig jaar wordt. Het Fotomuseum zoomt in op Olafs liefde voor het ambacht en de transitie die hij doormaakte van analoog werkende fotojournalist naar digitale beeldmaker en verhalenverteller. Het Gemeente Museum (klik) toont het vrije werk van Olaf vanaf het jaar 2000 tot aan zijn nieuwste series. Beide tentoonstellingen zijn t/m 12 mei 2019 te zien.

Picasso op papier (klik) 

In de Kunsthal in Rotterdam kun je het werk van Picasso op Papier vanaf 9 februari tot 12 mei 2019 zien. Hoogtepunten in de tentoonstelling zijn de kleurenlino’s van stillevens, stierenvechten, mythologische voorstellingen en natuurlijk vrouwen. Deze tentoonstelling lijkt mij een “mustsee”.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.