332 Letterbak

Genoeg gezien de afgelopen weken, te veel om in een verhaal te vatten en tijd te kort deze keer om er een lang verhaal van te maken. Dus hussel ik de letters deze keer tot een compact kort stuk. Maar de foto’s spreken voor zich en maken veel goed.

Tijd te kort omdat het tegen zat en ik ineens, bij het opstarten van mijn laptop al mijn bestanden kwijt was. Ik heb werkelijk uren verpruts aan mijn digitale (l)etterbak. Maar goed, om de een of andere raadselachtige reden vond ik alles terug in de prullenbak. Het kostte tijd om alles terug te halen, maar toen kon ik wel weer aan de slag.

Maar de tijd die verspild had kon ik niet meer terugdraaien. Want wat geweest is nooit meer terug.

Verstilde hoekjes in het groen

Een paar weken geleden schreef ik in nummer 327 Minderen (klik) over het prachtige museum Voorlinden, een particulier museum voor Moderne Kunst een groot museum van aanzien en naam. Maar we staan er vaak niet bij stil, Nederland kent heel veel kleine particuliere musea. Waar verrassende collecties bijeen zijn gebracht door gepassioneerde mensen die het met hart en ziel beheren.

Museum In Den Halven Maen

Deze keer zet ik de lens op het eiland Voorne, om precies te zijn, op de dijk tussen Tinte en Rockanje Daar staat zo’n klein particulier museum, Museum In den Halven Maen(klik). Het museum bestaat al sinds 1991 en is ontstaan door de verzamelwoede van beide eigenaars. Niet alles is te zien, maar de vitrines worden regelmatig gewisseld. Het museum en de tuin worden mede in stand gehouden door de helpende handen van een aantal vrijwilligers.

Niet zomaar een bed in het groen

Het is een verrassende plek en hoewel ik niet alles zal verklappen vindt je in het museum o.a. een Oudhollands cafeetje, een kruidenierswinkeltje en een snoepwinkeltje uit grootmoederstijd. Waar je ook nog de smaak van vroeger kunt kopen zoals o.a. haverstrootjes, trekdrop, borstplaat en stroopsoldaatjes.

Naast het museum is ook nog een heel klein kringloopwinkeltje, een snuffelhoekje waar van alles en nog wat te vinden is.

Je moet er maar opkomen

Maar de grootste verrassing is de tuin: Tintes Hof. Absoluut geen tuin zoals je in de tuinbladen vindt. Het is namelijk een tuin vol flauwe grappen, cryptische omschrijvingen en woordspelingen. De langgerekte tuin, die tussen de dijk en de achterliggende akker ligt zou je wel een “groene letterbak” kunnen noemen. Een prachtige tuin, die mede door vrijwilligers goed wordt onderhouden en waar je met een glimlach doorheen wandelt over kronkelende paadjes. De tuin heeft heerlijke zithoekjes en het is een klein paradijsje voor zowel mens als dier.

Flauwe grappen in het groen

Voor het museum een heerlijk terras, waar men naast frisdranken, koffie en thee ook en met trots eigen gebakken koek en cake serveert en dat alles ook nog eens voor Oudhollandse prijzen. Je kunt je consumptie natuurlijk ook meenemen naar een rustig plekje in de tuin en daar gaan genieten tussen het groen.

Terras naast een hoge Piet

Er staan talloze soorten hortensia’s nog volop in bloei en dwalend langs de kronkelende paadjes vroeg ik mij af hoeveel soorten er eigenlijk zijn. Misschien weten jullie het, maar mijn conclusie was, ontelbare. Hoewel het zomerweer hier en daar te wensen overlaat zijn die regenbuien voor een tuin natuurlijk hoognodig, anders zouden die groene paradijsjes er lang zo mooi niet bijstaan.

Hoeveel soorten zijn er?

Zelf heb ik geen tuin, maar wel een overkapte “groene”-buitenplek waar het heerlijk toeven is in een luie stoel met een boek, ook al regent het nog zo hard.

Ik lees op dit moment het laatste boek van Karin Slaughter: Laatste Weduwe (klik) en iedere letterjunk die bekend is met haar schrijfwerk weet hoe gevaarlijk die boeken zijn. Bloedstollend spannend en het boek neerleggen voor het uit is, dat is bijna niet mogelijk.

Spreekt voor zich

Dus moet ik eerlijkheidshalve bekennen, dat niet alleen de zoekgeraakte letters in mijn digitale letterbak de schuldige zijn van mijn tijdgebrek. Maar trouwe lezers weten dat ik dat een volgende keer zeker zal goed maken.


Herken jij de genoemde tijdvreters?


Doordenker:

Spijt komt altijd te laat en nooit op tijd.

Een tuin om hartelijk te lachen

In het Spotlight:

Wat er nog meer te zien op het eiland Voorne?

Bezoekerscentrum Tenelleplas (klik)

Het bezoekerscentrum ligt aan de zuidoostkant van de Duinen van Voorne en binnen kun je al wat leeft, groeit en bloeit in het gebied van dichtbij bekijken. Vanaf hier kun je heerlijk wandelen, fietsen, paardrijden en mountainbiken.

Naast het bezoekerscentrum ligt restaurant de Meidoorn (klik) met een prachtig terras.

De Duinhuisjes (klik)

Achter restaurant De Meidoorn vind je een klein, maar erg leuk openluchtmuseum De Duinhuisjes. Hier kun je zien hoe men vroeger in de kleine duinhuisjes met hele gezinnen leefden. Het is een plek waar het wasgoed nog aan de lijn wappert en kinderen Oudhollandse spelletjes kunnen doen.

Futureland (klik)

Het valt niet te ontkennen dat naast al die prachtige natuur de grote Rotterdamse havens liggen. Hoewel je dat tijdens een wandeling door die ongerepte natuur van Voornes Duinen zou vergeten. Maar als je ook nog iets wil leren over de moderne haven, dan moet je zeker Futureland eens bezoeken. Want dichter bij de haven kun je niet komen.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey

Ik waardeer het als je een reactie achterlaat en delen met je vrienden mag ook.