zondag 10 november 2019

343 Steunen







Terwijl de ene grijze dag de volgende opvolgt en de tijd weg tikt, kunnen we tussendoor toch nog van een paar zonnestralen genieten. Maar aan zonuren kom ik duidelijk te kort. Ik tel nu al de donkere dagen af, hoewel ik op de snelheid van de tijd geen vat heb.

Maar als dat laatste mogelijk zou zijn, dan zou ik de tijd vertragen.


Molentje bij de eeuwenoude zoutpannen


Deze week laat ik jullie het vervolg van mijn rondreis over het prachtige eiland Sicilië zien, een minimaal zicht op een groot avontuur. De reis ging langs de kust verder naar het zuiden. Ik bezocht de Valle del Templi, de vallei van de Tempels, Romana del Casale een prachtige Romeinse villa en de traditionele molentjes bij de eeuwenoude zoutpannen. Werkelijk het ene na het andere hoogtepunt van het eiland.


Steunpilaren uit het verleden


De Griekse tempels van Agrigento (klik) liggen verspreid op een uitgestrekte, steil aflopende heuvel. De tempels werden al in de 6e eeuw v Chr. gebouwd. Helaas staan er om de tempels hekjes die het fotogenieke van de bouwwerken in de weg staan. In deze vallei staan heel oude olijfbomen, de oudste is 600 honderd jaar oud en die vond ik eigenlijk wel zo opzienbarend. Het was een heel bijzondere plek om te zijn.


Geit uit het verleden of heeft hij te lang naar die zuilen gekeken?


De tijd vliegt, daar zijn we het wel over eens. Maar soms benadrukt een bericht dat nog eens extra. En dan besef je dat je zelf ook al deel uit maakt van de geschiedenis. 

De radio vierde een feestje en werd 100 jaar. En ik dacht, hoewel ik nog lang geen 100 ben, ik behoor ook bij die radio-generatie. Mijn moeder zette “Kleutertje luister” voor mij aan, we luisterden en zongen mee met de Leidse Sleuteltjes en in gedachten hoorde ik “De Groenteman”, dat deuntje zit nog steeds in mijn geheugen. Herken jij deze nog? (klik) In mijn jeugd was er nog geen tv en dus luisterden we altijd naar de radio. In gedachten hoor ik ook nog het geluid van als je aan de knop draaide om een zender te zoeken. Hoewel er toch niet zoveel zenders waren.

Zonder al die zenderkeuzes was het leven eenvoudiger en ook rustiger.


Heden en verleden, ik dacht hier aan Dali


Als ik thuis ben luister ik nog steeds naar de radio, ook al is dat tegenwoordig digitaal, hij staat altijd aan. En op zo’n dag als vandaag, lekker thuis op zondag, luister ik graag naar een programma dat al sinds 1971, ook al 48 jaar, op de radio is. Mijn moeder luisterde er ook graag naar, het programma Adres onbekend (klik) Dat programma is de radiovoorloper van de tv-programma’s Spoorloos en Memories. In de uitzending worden, met hulp van luisteraars, verloren familieleden, oude vrienden of geliefden gezocht en heel vaak teruggevonden.

De kracht van dergelijke programma’s zit in de verhalen die mensen vertellen, ieder mens heeft immers iets te vertellen en verhalen vervelen nooit.


Als die oude olijfbomen konden spreken 


Ook tijdens mijn rondreis Sicilië kwamen mij weer indrukwekkende verhalen ter ore. Van medereizigers, maar ook vanuit de geschiedenis.

Verhalen, maar dan beeldverhalen van circa 300 n. Chr. zag ik in de Romeinse villa nabij Piazza Armerina. Villa Romana del Casale (klik) is vooral bekend vanwege de vele, zeer goed bewaard gebleven vloermozaïeken met onder andere jachttaferelen, goden- en heldensagen en de zogenaamde bikinimeisjes.

Een aardverschuiving bedolf de villa onder een dikke laag zand, waardoor alles prachtig bewaard is gebleven. In de 19e eeuw is begonnen met de opgravingen. Vrijwel alle ruimtes hebben mozaïeken op de vloer. In totaal gaat het om 3.500 vierkante meter vloeroppervlak. Ieder mozaïeksteentje of glasdeeltje is ongeveer 1x1 cm groot.


Stripverhaal uit het verleden


De jachtscenes zijn fabelachtig mooi, net als de zogenaamde bikinimeisjes: de oudste afbeelding ter wereld van vrouwen in een soort bikini. Ze lijken allerlei krachtssporten of gymnastiekoefeningen uit te voeren. Al die ontelbare, prachtig gekleurde steentjes van 1x1 cm vertellen een verhaal en met een beetje fantasie hoorde ik de stemmen uit het verleden fluisteren: Er was er eens heel, heel langgeleden ….

Maar al die mozaïeken laten je ook zien dat de mens niet zoveel veranderd is.


De bikini-meisejs in de gymnastiekzaal


De val van de Muur, het was deze week 30 jaar geleden, een belangrijk moment in onze geschiedenis dat ook nog op mijn netvlies staat. De heren Van Rossum hebben er weer een waardevol document over gemaakt waarin verleden en heden samenkomen. In Broeders in Berlijn (klik) vertellen zij op geheel eigen wijze de geschiedenis van de DDR. In de tweede aflevering Dresden en die prachtige stad bezocht ik in het voorjaar. Mooi om de Broeders daar te zien en hun ervaring te horen, want Dresden is een stad met een bijzonder verhaal.


Elk vertrek anders en stemmen fluisteren: Er was er eens...


Er zaten gedenkwaardige dagen in de afgelopen week. Maar misschien is het je ontgaan, ook vandaag is het een gedenkwaardige dag. Het is de Dag van de Mantelzorger.

Mantelzorgers, zijn de steunpilaren in onze huidige samenleving, onmisbaar zeker nadat heel veel zorginstellingen zijn verdwenen. Gelukkig krijgen ze steeds meer aandacht, ook al is dat nog steeds te weinig. Want mantelzorger zijn is en blijft een onbetaalbare, zware en onderschatte taak.

Het is een dubbelleven, een leven van niet zeuren en doorgaan, een leven van liefde geven en dankbaarheid krijgen. Een leven dat loodzwaar is naast alle andere taken die gewoon doorgaan. Een mantelzorger staat altijd aan, 24 uur van de dag en “Nu even niet”, is nooit een optie. De mantelzorger wordt geleefd, heeft brede schouders en een hart van goud. 

Een mantelzorger herken je niet en is meestal onzichtbaar.

Misschien ben jij zelf een mantelzorger, wees daar dan trots op en geef jezelf dan eens een schouderklopje. Want jullie verdienen goud, maar krijgen dat nooit. Mantelzorgers zijn in een woord KANJERS

Mantelzorgers verdienen een gedenkwaardige dag. Dus als jij er een kent zet die dan eens in het zonnetje.


Romantiek 300 n. Chr


Maar het aantal mantelzorgers loopt terug, een verontrustend bericht in het nieuws deze week, dat mij wel weer even op beide benen zet. Want soms maak ik me weleens zorgen voor morgen…

Als je overmorgen oud bent (klik) - Maarten van Roozendaal (tekst: Jules de Korte)

Ik droomde van prachtige wereld, een mooie vallei met ontbrekende steunpilaren en bij het ontwaken dacht ik: Als dat later maar geen nachtmerrie wordt.


Steentjes van 1x1 cm tonen aan, de mens is niet veranderd


Morgen is het Sint-Maarten, de Dag van Martinus van Tours(klik) , maar dat laatste zijn we allang vergeten. In onze tijd is het ook geen Bedelfeest van de Armen meer. De geschiedenis van onze tradities is al onder heel veel lagen zand bedolven en daar blijven ze liggen. Maar heeft opgraven zin?

Morgen 11 november is het Sint-Maarten en in sommige delen van ons land zingen kinderen nog steeds door de straten en krijgen daar iets lekkers voor, niet wetend waar die traditie vandaan komt.

Het leven wordt vooruit geleefd, maar pas achterwaarts begrepen en als je het niet begrijpt, dan zoek je het toch gewoon op. De tand des tijds blijft knagen, ook aan de tradities, maar de oorsprong, het verhaal blijft gelukkig behouden op het web.




Doordenker:

Laat gaan wat was, accepteer wat is en omarm wat komt.


De Etna (volgende week meer)


In het Spotlight:


Als je meer wil horen en zien over radio en tv dan moet je zeker eens naar Museum voor Beeld en Geluid in Hilversum. Je kunt daar zelf aan de slag en opnames maken, het resultaat kun je dan later thuis digitaal terugzien. Het is een avontuur voor het hele gezin en voor elk gezinslid pakt dat anders uit, omdat je geboortejaar en je persoonlijke gids een grote rol spelen tijdens je bezoek.


In dit museum vindt je een unieke collectie radio, tv en media-apparatuur. Bezoek dit museum eens als je in de buurt bent, de vrijwilligers vertellen je graag alles over de geschiedenis van de radio.
Op dit moment zijn ze wegens verhuizing gesloten, maar op 24 november 2019 wordt het museum heropent.


De plek om het Nederland van toen te ontdekken is natuurlijk het Openluchtmuseum in Arnhem en in de Canon van Nederland (klik) vindt je o.a. ook iets terug van de geschiedenis van de radio.

In het openluchtmuseum heeft elk seizoen een eigen karakter. Zo kun je er vanaf 7 december 2019 t/m 19 januari 2020 zelfs sleeën en schaatsen.





Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts
©Happy Earl Grey


8 opmerkingen:

  1. Laat gaan wat was, accepteer wat is en omarm wat komt......terwijl ik het kopiër krijg ik een geweldige huilbui...het is mijn waarheid hoe moeilijk ook op dit moment......liefs Ria 💕💕

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Adres onbekent, daar luisterde ik vroeger ook altijd naar. Wist niet dat het er nog was.
    De Broeders in Berlijn is ook leuk om te volgen en jou blog met de mooie foto’s ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb weer een heleboel moois gezien en gelezen, waar ik anders waarschijnlijk nooit iets van zou zien... !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja een mooie plek om te bezoeken. Adres onbekend luister ik ook altijd naar, heb eigenlijk altijd de radio aanstaan als is thuis ben. Ja, dat is onze generatie he.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Die ochtendgymnastiek, ja herkenbaar deuntje zelfs voor mij. En leuke blik in interieurs.
    Wat maak je altijd mooie en goed leesbare verslagen. Compliment daarvoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Beautiful photos. I really enjoyed them. I can remember the sound of changing channels using the TV selector on a B&W TV in the "old days" (and just a handful of channels to chose from!).

    BeantwoordenVerwijderen