345 Schitterend

Het is zondagochtend, het is nog fris in huis en buiten schemert het nog. Het is nog even november, de linden in mijn laan dragen al hun feestmaand-lichtjes. Gelukkig brengt dat nog wat verlichting, leuke woordspeling. Ik heb echt een hekel aan die donkere ochtenden, maar niet aan die donkere dagen voor kerst.

Die lange donkere avonden vind ik heerlijk, maar die ochtenden… pfff

Ik zet de wasmachine en de radio aan en de koffie klaar. En ga er eens lekker voor zitten en daarna beginnen de letters, woorden te vormen op mijn scherm. De zon komt door, de dag lacht mij tegemoet. 

Amsterdam

Terwijl ik schrijf neurie ik een mooi nummer mee, totdat de tekst binnenkomt.

Luister en zing even mee: Black and White (1971) 

The ink is black, the page is white

Together we learn to read and write

A child is black, a child is white

The whole world looks upon the sight

A beautiful sight

And now a child can understand

This is the law of all the land

Alle the land

The world is black, the world is white

It turns by day and then by night

It turns by night

And now at last we plainly see

The alphabet of liberty

Liberty

The world is black, the world is white

It turns by day and than by night

A child is black, a child is white

Together they grow to see the light

To see the light

Yeah yeah yeah!

Everybody! See the light

This is the message to all you people

Listen now

I’m shoutin’out! See the light!

Peace and love!

Yeah yeah

All in de wide world!

Live in peace!

Let’s live in peace!

Prachtige tekst en mooie woorden. Wie houdt daar niet van. En wie droomt er niet van Love and Peace. 

Maar in werkelijkheid schreeuwt men, gelukkig nog steeds een minderheid, heel veel lelijks de ruimte in.

Prachtige portretten, juwelen schilderen is een kunst

Deze week laat ik jullie meegenieten met mijn bezoek aan Amsterdam. Daar bezocht ik een prachtige tentoonstelling in de Hermitage: Juwelen! (klik)  Ik zag daar schitterende juwelen, portretten, japonnen en kostuums die twee eeuwen lang gedragen zijn door de high society aan het Russische hof in St. Petersburg. Prachtige stukken van Cartier, Tiffany en natuurlijk van hofleverancier Fabergé.

Hoewel ik de juwelen slecht op de foto kreeg, heb ik toch nog wat mooie plaatjes kunnen maken.

Een brede verzameling Russische kunstschatten

Als jonge vrouw las ik het verhaal over de mysterieuze Anastasia (klik) Later zag ik films en documentaires over de Romanov-dynastie die eindigde in een modderige valkuil. Die geschiedenis blijft mij fascineren en met dat hele mysterieuze verhaal in mijn achterhoofd bekeek ik de tentoonstelling. Het was alsof ik de geschiedenis in stapte en eindelijk op bezoek ging aan het Russische hof.

Thuis ontdekte ik dat er op Netflix een prachtige serie te zien is over het Russische hof en dus besloot ik toch maar weer een maandje Netflix te doen.

Wie deze schoentjes past, loopt daar niet gemakkelijk op

Zo rolde ik dus via de juwelen in de Hermitage verder de Russische geschiedenis in. De serie The Last Tsars (klik) is een film en documentaire ineen. Prachtige beelden met als ondersteuning de geschiedkundige feiten. De heftige rol die Grigori Raspoetin (klik) heeft gespeeld aan het Russische hof omdat de troonopvolger hemofilie had, deed mij ook aan de Greet Hofmans-affaire (klik) denken in onze eigen geschiedenis.

Naaldkunst gedragen door het Russische hof

Wat was die Raspoetin een leugenaar en een viezerik, eigenlijk kennen we die ook in onze huidige geschiedenis nog. Maar wat Raspoetin betreft, ik denk ook dat er nog heel veel nazaten van hem moeten rondlopen daar in Rusland en wellicht ver daarbuiten. 

Mmm… Raspoetin… Poetin???

Eerlijk gezegd ben ik ook anders gaan luisteren naar het nummer Rasputin (klik) van Boney M.

Borduursels van gouddraad

Maar hoe dan ook, inmiddels kan ik stellen dat de serie The Last Tsars een schitterende aanvulling was op de tentoonstelling Juwelen! in de Hermitage. En er zijn nog meer mooie aanvullingen te beleven. Wat dacht je van de musical Anastasia in het Circustheater in Scheveningen of een reisje naar Sint Petersburg? 

Kortweg, van het een komt het andere en daarin hoor ik geen druppel twijfel.

Pracht en praal

De afgelopen week won Martine Bijl postuum de NS-literatuur publieksprijs voor haar boek Rinkeldekink (klik) en terecht het is echt een boek dat je niet mag missen. Het boek komt binnen, raakt je en als vanzelf verschijnen de tranen. Het blijft na de laatste bladzijde nog lang nagalmen in het hoofd.

Als je het nog niet hebt gelezen dan zou ik direct naar de winkel rennen om het te kopen.

In Rinkeldekink schrijft Martine Bijl over de hersenbloeding die zij in 2015 kreeg en over haar depressie. Haar taalvermogen bleef gelukkig onaangetast waardoor ze in staat was te schrijven over haar langdurige herstel, de therapeuten, welzijnstaal, de valklas en de ergotherapie, over angsten en wanen, over hoe het voelt als iemand anders in je brein is gekropen en de boel overneemt. Ze beschrijft het eerlijk, met wrange humor, zonder opsmuk in prachtige woorden en daardoor is het indrukwekkend.

Als ik aan Martine Bijl denk dan hoor ik haar eigenzinnige stem, zelfs toen ik de zinnen in het boek las. Even een mooie zin uit het boek Kinkeldekink, uit het hoofdstuk De Deftige Dame: Ze draagt haar taal als een manteltje om haar heen. Prachtig omschreven toch!

Zwaar werk, poseren

Maar ik denk ook aan haar andere talenten, waar ze altijd onzeker over bleef, maar die niet mogen worden vergeten. En dan bedoel ik niet haar laatste schittering op tv in Heel Holland Bakt. Ik zag in de jaren ’80 haar vier theatershows en haar liedjes en typetjes waren geweldig. Even een kleine selectie uit Martine’s oeuvre.

Ken jij deze nog?

Vissen met Kees (klik) uit een van haar theatershows.

Of het liedje Makelaar uit Schagen (klik) 

Laten we het zuiden en het noorden vooral niet vergeten: Limburgs klaaglied (klik) 

En met de winter voor de deur mogen we ook de boeren niet vergeten: Hoe zou ’t met Rosa zijn? (1978) (klik) 

Martine Bijl was een prachtig mens, een schatkist aan talenten verenigd in een persoon.

Let op, het zit in een klein hoekje

Ik ga deze keer met iets heel saais eindigen, want vandaag is het: Nationale Check je Wachtwoorden Dag (klik) 

Maar hoe saai dat ook klinkt en is, het is wel belangrijk. Want schurken bestonden niet alleen in de geschiedenis. De waarheid is hard, ze bestaan nog steeds. Schurken zitten overal verstopt en laten zich niet graag zien, zeker niet op het digitale netwerk.

En knoop dit in je oren, al zit het gevaar verstopt in een klein hoekje, weet dat een gewaarschuwd mens nog altijd voor twee telt.

Doordenker:

We zijn op de wereld om te schitteren als een ster.

Aan de Amsterdamse grachten

In het Spotlight:

Wat ik de komende week ga zien, lezen en bezoeken.

The Goldfinch (trailer) 

De film The Goldfinch staat al een tijdje in mijn agenda. Het boek geschreven door Donna Tart ken je wellicht, Het Puttertje heeft namelijk heel lang in de boeken top 10 gestaan. Het verhaal: Het leven van de 13- jarige New Yorker Theo Decker wordt volledig op zijn kop gezet wanneer zijn moeder wordt gedood bij een terroristische aanslag op het Metropolian Museum of Art. Compleet in de war door deze tragische gebeurtenis steelt hij een kostbaar kunststuk, dat bekend staat als The Goldfinch/ Het Puttertje (klik). De film volgt zijn leven na deze gebeurtenis en het verlies van zijn moeder.

’t Hooge Nest (klik) 

Al een tijdje heb ik dit e-book in huis en de komende week ga ik er eens voor zitten.

Wat doe je als je erachter komt dat je huis vol zit met schuilplaatsen uit de oorlog? Roxane van Iperen schreef een aangrijpend boek over de Gooise villa ’t Hooge Nest dat in de oorlog bewoond wordt door twee moedige Joodse zussen, die vanuit huis het kloppend hart zijn van een netwerk van verzet en onderduik.

In Achter de Dijken ontrafelde Leo Blokhuis (klik) het verhaal over de Gooise villa en dat is een mooie aanvulling op het boek dat klaarligt.

Pieter de Hooch, uit de schaduw van Vermeer (klik) 

Ik ben ook al een tijdje van plan om naar Delft te gaan en tot op heden kwam er niets van. Pieter ga ik de komende week bezoeken.

Samen met Johannes Vermeer wordt Pieter de Hooch, internationaal beschouwd als de belangrijkste Delftse meester van de Gouden Eeuw. In museum de Prinsenhof is de allereerste overzichtstentoonstelling in Nederland te zien van de 17^de-eeuwse schilder Pieter de Hooch. Zijn mooie binnenplaatsen en interieurs zijn te zien in de stad waar ze bijna 400 jaar geleden zijn geschilderd

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey