344 Keigoed

Het klimaat wordt killer, zeker nu die ouwe, “schijn”-heilige weer in het land is. De gemoederen lopen weer op. Terwijl de kinderhartjes sneller kloppen en hun stemmetjes liefdevolle liedjes zingen, staan volwassenen met rooie koppen schreeuwend tegenover elkaar.

Natuurlijk, de media gooit graag wat olie op het vuur en al wat lelijk is wordt door de meute gretig gedeeld op alle kanalen van het social media. Het land van social media waar blijkbaar alles mag en niemand zich lijkt af te vragen of alles ook moet. Respect lijkt als rook door de schoorsteen te verdwijnen en van al dat stoken en haat zaaien wordt de samenleving bepaald niet mooier.

Het schaamrood stijgt mij naar de kaken, is dit ons kleine rijke tolerante landje.

Saracusa is een aangename stad

Deze week deel ik voor de laatste keer de foto’s van mijn reis naar Sicilië, de hoogtepunten van dat prachtige eiland heb ik jullie in de afgelopen vijf weken laten zien.

Ik bezocht in de laatste dagen van mijn reis de waanzinnig interessante stad Siracusa (klik), de geboortestad van Archimedes (klik), de in 287 v.Chr. geboren Griekse wiskundige, natuurkundige, uitvinder en sterrenkundige. Maar ook de stad waar op 29 april 1676 Michiel Adriaenszoon de Ruyter (klik) aan wondkoorts stierf nadat hij door een Franse kanonskogel was getroffen bij de Slag van Agosta.

Achimedes riep: Eureka!

In de oudheid was Siracusa een belangrijke stad en wat verder in het binnenland liggen de ruïnes van uit de Grieks-Romeinse tijd. De ruïnes van o.a. het Griekse theater (klik), het “Oor van Dionysius” en het Romeins amfitheater, worden dagelijks nog door duizenden geïnteresseerden uit de hele wereld bezocht en dat had men destijds vast nooit verwacht.

Ik kreeg het gevoel dat ik daar in het “Oor van Dionysius”(klik), de door de Romeinen gegraven grot in de vorm van een menselijk oor, het zwoegen van de slaven nog kon horen. Vanwege de vorm van het oor is de akoestiek zeer goed, waardoor zelfs het kleinste geluidje resoneert door de hele grot. De naam voor deze steengroeve werd pas veel later (1586) bedacht door de Italiaanse kunstschilder Caravaggio (klik) 

In het "Oor" hoorde ik ze fluisteren

De barokke stad Siracusa is echt een heel aangename stad, het historische centrum ademt de sfeer van rust uit. Onvergetelijk zijn de smalle straatjes, de pleinen met fonteinen, de mooie boulevard met mega motorjachten, de terrasjes en natuurlijk de markt met o.a. kleurige vissen, kruiden, fruit en natuurlijk het kleurige Siciliaanse aardewerk.

Geschiedenis blijft fascineren, we kunnen er veel van leren. Door de eeuwen heen werden en worden nog steeds volkeren heen en weer geslingerd tussen geld, macht, geloof en tradities.

Het Griekse theater van Saracusa

In de prachtige serie: Verborgen verleden van Nederland, was de afgelopen week de Oude Haven van Rotterdam (klik) te zien. Een schitterende aflevering over de geschiedenis van mijn geboortestad. Natuurlijk kende ik die geschiedenis, maar treffend vond ik ook weer het verhaal van de gelukszoekers, de landverhuizers, de mensen die door de eeuwen heen het beste zoeken voor hun bestaan en dat van hun kinderen.

Voor mij geen verrassing, want de meeste van ons hebben in het verre verleden voorouders in andere landen.

De prachtige Barokke stad Saracusa

Ook mijn voorouders vluchtten in de 17^e eeuw, het waren Hugenoten (klik) en samen met 70.000 andere vluchtelingen kwamen ze vanuit Frankrijk naar Nederland. Voor iedereen gold destijds in Frankrijk de regel: één koning, één wet, één geloof en 300.000 mensen ontvluchten tot 1710 het land uit angst, op zoek naar vrijheid. Wat al die mensen dreef was het geloof dat er op een andere plek, in een ander land alles beter was. Alles draaide om overleven en een rijker bestaan opbouwen.

De geschiedenis blijft zich herhalen, op een andere manier weliswaar maar toch zal geen pepernoot daar verandering in brengen.

Het "Oor van Dionysius" vanaf boven gezien

Eeuwen later vlak na de tweede wereldoorlog, in 1948 denkt een op de drie Nederlanders aan emigratie en al gauw was een op de twintig ook daadwerkelijk vertrokken. In die tijd vertrokken ruim 550.000 Nederlanders naar Canada, Australië en Nieuw-Zeeland omdat het daar zo leeg en rijk was en hier zo vol en arm. Het leek het land van melk en honing na al die ellendige oorlogsjaren.

Ook mijn ouders hadden interesse, neven en nichten van mijn vaders kant vertrokken, maar mijn moeder zag emigreren niet zitten. Andere Tijden (klik) bekeek het eens van een andere kant en daar moet je zeker even voor gaan zitten.

De markt van Saracusa

Niets is nieuw, alles komt steeds weer als een golfbeweging terug en de mens zal altijd blijven schreeuwen en strijden. We kunnen stenen blijven gooien, maar beter is het om ermee te bouwen.

Als mijn voorouders in Frankrijk waren gebleven, zou ik dan nu als God in Frankrijk leven? Als mijn ouders waren geïmmigreerd, zou mijn huidige leven dan rijker zijn? Er zijn zoveel vragen, waar niemand het antwoord op weet en wat zouden antwoorden oplossen. Wat geweest is, is geweest, dat tij is nooit meer te keren.

Welke steen leggen wij?

Van wat er in de geschiedenis is gebeurd kunnen wel lering trekken, maar de bittere nasmaak moeten we vergeten, aan wrok blijven koesteren heb je niets. Wrok maakt mensen alleen maar lelijk. Vergeven daarentegen maakt mensen mooier en de kunst van vergeven kan iedereen aanleren.  

Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe…

Vergeving (klik) kent ook een lange geschiedenis en ook die begint al in de Oudheid.

De Etna

In Sicilië kreeg ik (bijna) een overdosis aan geschiedenis voorgeschoteld. Keigoed, ik had er echt niets van willen missen. Van al die resten stenen en keien uit een ver verleden met de bijbehorende verhalen over rijkdom, macht, geloof en tradities heb ik veel geleerd. En hoe wreed alles ook was, het maakt mijn leven hier en nu, eeuwen later, waardevoller.

Maar toch viel pas op de eenna laatste dag op Sicilië het kwartje of … beter gezegd het lavasteentje.

Toen ik op de dag voor vertrek de Etna voor mij zag en zigzag door het bijzondere gebied en de dorpjes reed, bleek dat er ook op die zwarte bergen leven is. Niet lang daarna probeerde ik door de lavastenen naar boven te klimmen en zag ik op die zwarte keiharde lavasteen ontelbare Lieveheersbeestjes. Op dat moment besefte ik dat Moeder Natuur altijd de laatste steen zal werpen.

Moeder Aarde (klik) is in staat zich aan te passen en jij?

Op die keiharde zwarte lavasteen leven duizenden Lieveheersbeestjes 

Wie zoet is deelt lekkers en gaat samen, gemoedelijk de toekomst tegemoet. Maar en vergeet dat nooit, dat laatste is in handen van de kinderen die nu liefdevol zingen: O, kom er eens kijken… (klik) 

Doordenker:

In een glazen huis moet je niet met stenen gooien.

In het Spotlight:

Filmtips:

Mi Vida (trailer) 

Deze film gaat a.s. donderdag in première en lijkt mij een heerlijke film over Lou (Loes Luca), een vrouw die wel in Spanje zou willen wonen. Maar de kinderen en kleinkinderen dan? Tijdens een cursus Spaans in Cádiz, een gastvrije stad kan ze haar zorgende rol loslaten en over haar toekomst nadenken. Maar kan ze op haar leeftijd nog zomaar aan iets nieuws beginnen? De trailer is in elk geval veelbelovend.

Sorry We Missed You (trailer) 

Is een nieuwe film van de tweevoudig Gouden Palm winnaar Ken Loach (I, Daniel Blake). De film vertelt een eerlijk en ontroerend verhaal, over een gezin dat zich staande probeert te houden in het hedendaagse Engeland en laat zien hoe je verstrikt kunt raken in regels en protocollen.

IDFA Rotterdam (klik) 

Goed nieuws voor documentaire liefhebbers in de regio Rotterdam; tijdens de aankomende editie van het International Documentary Film Festival Amsterdam is een selectie van de mooiste festivalfilms te zien in Lantaren Venster in Rotterdam. Van 29 november t//m 1 december worden daar 12 top documentaires uit de selectie van IDFA vertoont.

Geniet van het leven en deel je geluk.

Liefs,

Elly Embregts

©Happy Earl Grey